Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Ik heb nooit de moed gehad om te schrijven. Ook al keek ik elke dag hier in dit topic. Ik vond het zoooo confronterend en zoooo oneerlijk.
Ik heb een dochter van haar leeftijd en een kleinkind van monsters leeftijd.
Het idee dat mijn kind zo een strijd moest leveren met haar ziekte en het loslaten van haar geliefden deed me elke keer weer huilen. Dat mijn kleinkind zonder moeder zou moeten opgroeien en haar nooit echt goed heeft gekend. Dan bloed je hart.
En ergens in Nederland is dit de harde realiteit.
Kerstavond zaten we met zn allen bij elkaar, kleinkind op schoot en lekker geknuffeld. Dan schieten me de tranen in de ogen. Niet huilen oma zegt ze dan.
Ik had het Millie en Millieman en monstertje ook zoooo gegund. Hier zijn gewoon geen woorden voor.
Ik heb vandaag en gisteren echt meermaals aan man en zoon van Millie gedacht en hoe snel ze al na haar heengaan meteen de 'happy christmas family' sfeer die je werkelijk nergens kunt ontlopen, moeten ondergaan. Met Millie vol in hun hart, maar niet meer om te kunnen vasthouden en knuffelen. Ik hoop dat vele armen om hen heen hen zullen knuffelen en vasthouden, zoals Millie zelf zo graag had willen doen.
Beste man van Millie,
Heel veel sterkte, wat een verdrietig bericht. Ontzettend mooi om te lezen hoe je haar laatste dagen en haar overlijden beschrijft. En zo fijn dat ze tot op het laatste moment heeft kunnen genieten van haar familie. Voor jullie gaan deze dagen misschien ontzettend snel voorbij, hopelijk gesteund door jullie naasten. Ik heb twee jaar geleden in een vergelijkbare situatie gezeten toen mijn man overleed, mijn dochter is inmiddels 4 jaar. Ik heb best wel wat herkenning gevonden via Facebook groep voor jonge weduwe(naars) (vreselijke term) en netwerk hemelrijk organiseert af en toe dingen voor kinderen die een ouder hebben verloren. Kan me voorstellen dat het nog veel te vroeg is, maar wie weet heb je er tzt iets aan voor jezelf of jullie monster. Voor hulp of herkenning mag je altijd contact opnemen. Nogmaals heel veel sterkte!
Net haar laatste berichtje nog eens gelezen. En dan het bericht van haar man ....
letterkoekje schreef op 29-12-2022 om 14:00:
Net haar laatste berichtje nog eens gelezen. En dan het bericht van haar man ....
Ik heb van de week haar allereerste berichten nog eens gelezen, op het andere forum.. De onzekerheid, haar eerste zorg was haar kindje, haar man. In haar laatste berichten hier, ook haar laatste zorg was ook hier haar zoontje, haar man. Wat was ze een kanjer ♥️
Brooklyn28 schreef op 29-12-2022 om 16:21:
[..]
Ik heb van de week haar allereerste berichten nog eens gelezen, op het andere forum.. De onzekerheid, haar eerste zorg was haar kindje, haar man. In haar laatste berichten hier, ook haar laatste zorg was ook hier haar zoontje, haar man. Wat was ze een kanjer ♥️
Ik wilde dat ook nog eens nalezen maar kon het topic niet vinden.
Ze was zeker een kanjer ❤️
Heda schreef op 29-12-2022 om 18:19:
[..]
Ik wilde dat ook nog eens nalezen maar kon het topic niet vinden.
Ze was zeker een kanjer ❤️
Ik ook niet als iemand een linkje heeft?
Calathea schreef op 30-12-2022 om 06:01:
[..]
Ik ook niet als iemand een linkje heeft?
dank voor de link! Toch heel mooi dat dat topic er ook nog is voor haar zoon later.
Heb eea gelezen en vroeg mij af hoe het inmiddels met Agen is en ook met Jennie. Hebben die hier ook nog meegeschreven?
Peertjuh schreef op 30-12-2022 om 19:14:
dank voor de link! Toch heel mooi dat dat topic er ook nog is voor haar zoon later.
Heb eea gelezen en vroeg mij af hoe het inmiddels met Agen is en ook met Jennie. Hebben die hier ook nog meegeschreven?
Ik ben Jennie😊. Het gaat gelukkig heel goed, de eerste controles waren prima, ben weer volledig aan het werk, druk mwt de kids etc.. Ik vond (en vind nog steeds) dit topic heel confronterend, dus ik schijf niet zoveel mee (al is mijn ritme inmiddels ook dat ik hier een paar keer per dag kom kijken).
Lieve Millieman, milliemonster en anderen die haar lief hadden. Jullie zijn dagelijks in mijn gedachten. Ik hoop dat het afscheid van Millie was, zoals jullie gewild hebben.🌹
Kan me heel goed voorstellen dat dit topic confronterend is voor jou, maar heel goed te lezen dat het goed met je gaat 🍀
pfoe net eerste berichten van millie gelezen, greep me zo naar mn keel. Zo verdrietig hoe het allemaal is gelopen. Arm monstertje mn hart breekt telkens als ik aan hem denk. Hopelijk vind hij troost bij pappa en oom en tante en poes.
zo fijn dat het goed gaat met je Jennie!
Ik heb net ook teruggelezen. Wat heeft Millie toch veel moeten doorstaan, de pijn, de onzekerheid, wijzigende diagnoses, het verdriet. Wat hadden we haar toch héél veel meer gegund met zijn allen.
Denk aan je, Millie. En ook aan je man, je monstertje en broer en zus. 
Kwarktaartje, wat ontzettend fijn om te lezen dat het met jou de goede kant op is gegaan!
Je bent in mijn gedachten geweest, man van Millie. Jullie zoontje is nog zó klein, aan jou en jullie familie en vrienden de schone taak om hem op te laten groeien met mama in gedachten en in de kleine dingetjes die ze jullie heeft nagelaten.
En dan nu, het jaar waarin Millie nog bij jullie was en nu ineens een nieuw jaar die Millie niet heeft meegemaakt. Zoveel eerste keren die nu allemaal als een mokerslag binnen zullen komen. Of wie weet ben je nog verdoofd, het kan allemaal.
Ik las van iemand een paar reacties geleden een tip om, mocht je daar ooit behoefte aan hebben, je aan te sluiten bij een groep van nabestaanden. Er zijn zoveel mensen die zich willen inleven in jullie situatie. Maar écht begrijpen, daarvoor moet je denk ik toch lotgenoot zijn. Ik hoop iig dat je je geliefd voelt door de mensen om je heen, ook al kan niemand het gemis goedmaken van die ontbrekende nieuwjaarskus van je liefde, die voor velen van ons zo vanzelfsprekend is.
Het ga je goed, man, zoon, familie en vrienden. Ik hoop en wens toch vele kleine lichtpuntjes het komende jaar.
Kom elke dag even kijken hier. Zag dat er vandaag (nog) geen berichtje is achtergelaten.
Millie famillie en dierbaren, ik denk aan jullie