Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Lieve millie.
Fijn dat je toch nog hebt kunnen genieten op vakantie en de pijn nog onder controle kreeg. Is het een idee dat je alvast een paar schoolspulletjes koopt?bv een broodtrommel en bekers?schooltasje? zo ben je er toch nog bij op ze eerste schooldagen. mocht je er niet meer zijn.
♥️
Millie, we vinden het allemaal zo fijn om te lezen wanneer je fijne dagen hebt gehad. Er wordt zo aan je gedacht.
Het zou zo fijn zijn als jij Monstertje naar zijn nieuwe school mag brengen. Hoop dat je dat houvast geeft en weer een mijlpaal om naar toe te leven.
Over 5 dagen bestaat dit topic precies een jaar. Sterkte Millie met alles wat nog op je pad komt.
Wat een confronterende dingen allemaal Millie, je nieuwe huis, een school voor monstertje en dat met zo’n onzeker toekomstbeeld. Ik vind het knap dat je hier zo open bent over je gevoelens en gedachten. Je praat zo vol liefde over je mannen en alles wat je aan het doen bent met en voor hen. Ben blij dat de extra pijnstilling geholpen heeft en je hebt kunnen genieten van jullie uitje! Hopelijk volgen er snel weer! Sterkte met de onderzoeken en de stress die ze tot gevolg hebben… we zijn er hier voor je en in onze gedachten! Dikke knuffels 😘😘😘
Ik meld me weer even na de zwaarste nacht die ik tot nu toe heb gehad. De héle nacht gecrepeerd van de pijn in mijn linkerbeen, geen houding die hielp, geen pil die verlichtte. Mijn vermoeden wordt steeds groter dat de oorzaak in mijn rug ligt, daar waar de tumor is teruggegroeid na de operatie bijna een jaar geleden. Ook toen was operatie uiteindelijk de enige oplossing, pijnstilling had eigenlijk geen zin. Maar ik vrees dat ze daar niet meer aan willen beginnen. En zelf spring ik daar uiteraard ook niet om. Maar ook nu zittend op de bank zit ik te kronkelen van pijn. Wat is nu de oplossing? Toch nog een bak pijnstilling proberen? Of is dit dan het moment dat ik moet gaan nadenken of het leven nog houdbaar is voor mij?
Oef, Millie, ik krijg kippenvel van je post. Wat afschuwelijk dat je zoveel pijn hebt. En natuurlijk ook in het weekend, als hulp toch iets lastiger te krijgen is. Waarom denk je dat opereren geen optie meer is? Zou bestraling nog kunnen helpen? Ik hoop heel hard voor je dat er nog wel mogelijkheden zijn om de pijn onder controle te krijgen.
Millie, wat vreselijk zo'n pijn. 
Ik hoop dat je je gedachten goed kunt delen met je man en andere dierbaren.
Kan je man vandaag je oncoloog te pakken krijgen om te overleggen over de pijn en pijnstilling? Met deze pijn is het niet te doen om te wachten tot na het weekend.
🍀🍀🍀
Wat verschrikkelijk verdrietig dat je zoveel pijn moet lijden...
Heel veel sterkte!
Ik ben op die locatie al eerder geopereerd, het is sindsdien teruggegroeid. Ze gaven al aan dat ze daarom heel terughoudend zijn om nog eens te opereren. Bestraling heeft tot nu toe geen effect gehad op mijn wervels.
Ik heb het noodnummer van de anesthesiologie gebeld, zij gaan me terugbellen zodra ze mijn dossier hebben bekeken. Ik vermoed dat ik word opgenomen. Op dit moment wil ik gewoon dat het stopt.
Oh Millie, wat vreselijk dat je zoveel pijn hebt 😥 Voor nu hoop ik dat ze je even kunnen helpen die pijn onder controle te krijgen en wel zo snel mogelijk
Oh lieve Millie, wat zwaar weer voor jou. Ik hoop heel hard dat er dit weekend (vandaag nog!) iets kan worden gedaan aan de pijn. En wat heftig dat het punt lijkt aangebroken dat je moet nadenken of het leven deze pijn nog waard is. Mijn hart breekt voor jou 💔
Je bent in mijn gedachten 🙏🏻
Ik hoop zo dat er opties zijn waar je nog niet vanaf weet. Of dat de oorzaak iets anders is. Als het je maar weer hoop geeft op mooie en pijn vrije dagen die het leven weer de moeite waard maken.
Het is gewoon niet te bevatten vorige week zo'n mooie vakantie week en nu dit.
Lieve Millie, ik vind dit al naar om te lezen, voor jou moet het afschuwelijk zijn. Hoop dat je snel teruggebeld wordt. Dikke kus, ik denk aan je ♥️