Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
lieve Millie man, monstertje en broer en zus, ik hoop dat jullie een mooi afscheid hebben gehad. Denk veel aan jullie. Ik hoop zo dat millie zus op Millie lijkt en dat zij zich over monstertje ontfermt en hem lekker stevig vasthoudt, vast wel,❤️
Ik schreef niet zo vaak mee, maar ik las dit topic wel iedere dag. Het is nog maar zo kort geleden en ik kijk nog iedere dag even in dit topic. Het is fijn om jullie berichtjes te lezen en samen stil te staan bij Millie.
Ik denk elke dag aan Millie en aan haar familie. Ook in de alledaagse dingen. Mijn twee jarige nichtje maakt het liefst de hele dag eikelsoep en dan vraag ik me af hoe het met monstertje en zijn eikelpak gaat. Of hij ook eikelsoep maakt. Maar vooral denk ik aan het gemis van Millie en aan haar dierbaren. Ik hoop dat er een mooie afscheid is geweest en haar dierbaren veel steun hebben aan elkaar.
Elke dag even het forum openen om me verbonden te voelen met iedereen die Millie mist hier. En met Millie zelf en haar man en Monstertje. Oh wat zal het moeilijk voor ze zijn zonder haar…
Mammoet schreef op 22-12-2022 om 08:35:
Elke dag even het forum openen om me verbonden te voelen met iedereen die Millie mist hier. En met Millie zelf en haar man en Monstertje. Oh wat zal het moeilijk voor ze zijn zonder haar…
Hier hetzelfde. Ik kan het nog niet loslaten. En dat hoeft ook niet.
Millieman en monstertje, Milliezus en Milliebroer, ik denk elke dag aan jullie. 🍀
❤️
Ik denk elke keer aan Millie als ik mijn tweeling in hun eikeltjespak zie.
Wat moeten jullie haar ontzettend missen. Knuffels van mijn tweeling voor Milliemonster.
Ik denk elke dag aan Millie en aan Millieman en monstertje.
Ik lees hier heel mooie en lieve berichtjes maar ik kan het echt niet zo mooi verwoorden.
Ik heb vanaf het begin op het Vivaforum meegelezen. Wat een sterke, lieve en dappere mooie vrouw toch! Millie, lieve Millie ; weet dat je in mijn hart blijft. 
Ik vind het fijn om hier regelmatig even terug te keren en elkaars berichtjes te lezen. En ik denk dat Millie dat meer dan oké vindt.
zwaankip schreef op 22-12-2022 om 18:33:
Ik lees hier heel mooie en lieve berichtjes maar ik kan het echt niet zo mooi verwoorden.
Als ik me niet vergis heb je dat al meer geschreven, zwaankip. Dat is toch niet nodig! ❤ Het is niet hoe ´mooi´ een bericht is geschreven, het is de intentie die telt. En jouw intentie is even groot als die van iemand met een - in jouw ogen - mooi bericht. Alle berichten samen vormen één fantastische bloemlezing, één geweldig eerbetoon aan onze Millie.
Ik heb een onverwoestbare overtuiging: ik denk dat Millie ook wel fier was om zo een ´horde´ schrijfsters te hebben kunnen motiveren. (En ik hoop dat op één of andere manier - welke weet ik zelf ook niet - de berichten van na haar overlijden nog tot bij haar komen).
We zullen er aan moeten wennen: zo lang zijn we nog nooit zonder een bericht van haar gebleven. En dan werd er - subtiel - ´gehengeld´ naar nieuws. Maar nu heeft hengelen plaats gemaakt voor gezamenlijk verdriet.
😥
mis je ook lief dapper”zusje”
Elke dag denk ik aan jou en de geleden strijd.
En wat en bleef je scherp en wat was je liefdevol over je man en kindje.
Die jou nu moeten missen💞
De strijd was oneerlijk.
Wat heb je ons achtergelaten met je wijze lessen.
Dag lieverd💋
♥️
Ik mis je Millie….
Zojuist was ik in een ander dorp en daar stond een kerkje. Ik heb binnen een kaarsje voor je aangestoken.
Daarbij ook hard aan je man en zoontje gedacht. Dat het kracht mag geven… ❤️
In mijn soort van "gelovige houvast" is Millie nu de libel, die ik eerder beschreven heb in de metafoor, en is ze nu in wereld die veel, veel mooier is, dan wij ons kunnen voorstellen. Maar wat zou ze graag hier gebleven zijn, bij haar mannen.
Lieve Millieman, vanaf deze plek even laten weten dat er aan jou gedacht wordt. Het moet zo onwerkelijk zijn.
♥️
Ik mis je berichtjes 💔