Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Wat is die klote ziekte toch een rollercoaster. Een week geleden was alles nog stabiel op de foto's en nu ineens heb je verschrikkelijk veel pijn. Ik hoop dat de pijn net zo plots mag vertrekken als die kwam. Ik blijf hopen op een wonder.
Ik denk aan je Millie, en wens in gedachten uit alle macht de pijn voor je weg!
ook ik denk aan je en hoop dat je snel iets hoort
Ik hoop dat je groen licht krijgt voor het kastje. Ik denk aan je. 🍀🍀🍀
wat een bakken met energie verzet je Millie. De pijn vraagt al je energie en dan heb je daar bovenop ook nog eens de mentale ups en downs, van goed nieuws naar slecht nieuws, van hoop naar wanhoop en terug naar hoop. Ook dat kost bakken met energie! Ik stuur elk mogelijk brokje positieve vibes jouw kant uut. Hopelijk helpt het een iniminie beetje
Mijn oncoloog heeft gebeld. Ze zijn erg geschrokken van de scan, hier is zodanige progressie op te zien dat mijn behandeling per direct wordt gestaakt.
In deze hoedanigheid mag ik ook niet aan eventuele trials meedoen. Ik ben nu dus vogelvrij en de tijd zal uitwijzen hoe lang ik nog heb.
Ze gaan wel met bestraling en eventueel een ruggenprik proberen mijn pijn onder controle te krijgen.
Ik ben er kapot van. Mijn monstertje. Wat ga ik hem vreselijk missen. Ik kan hem nauwelijks aankijken.
Bedankt voor al jullie steun tijdens mijn ziekteverloop. Jullie zitten in mijn hart! Altijd was er wel iemand om een luisterend oor te bieden of troostende woorden te schrijven.
Ik weet niet in hoeverre ik nog ga schrijven in dit topic. Misschien voel ik ook de behoefte om mijn laatste fase hier te delen. Misschien schrijf ik alleen nog bij vrolijker topics mee. Mijn man zal het jullie in elk geval laten weten als ik er niet meer ben, in die onzekerheid zal ik jullie niet laten zitten na al jullie medeleven.
♥️
Lieve, lieve Millie,
Hier ben ik stil van.
Sterkte wensen dekt de lading niet. Ik gun je nog heel veel mooie en liefdevolle momenten met je man, je monstertje en allen die je dierbaar zijn. Met zo min mogelijk pijn.
Als jij het fijn vindt om af en toe hier te blijven schrijven, doe dat dan vooral. Maar voel je alsjeblieft niet verplicht, ook niet als hier heel veel "hoe gaat het nu?" vragen staan.
Dikke knuffel 
♥️
Oh nee, lieve Millie! Ik krijg het ijskoud van je bericht. Dit is niet wat we hoopten. Ik stuur je veel liefde om deze laatste fase door te komen. Heel veel liefs voor jou, je monstertje en je man💕
jemig Millie.
Wat een ontzettend klote bericht. Voel je niet verplicht te reageren, maar weet dat je hier altijd een luisterend oor vindt. Ook voor je man.
Ik zou willen dat ik een waslijst aan goede tips heb voor je. Maar het zijn allemaal tegeltjeswijsheden, en niets zo irritant als een tegel aan de wand.
Weet gewoon niet wat ik moet schrijven. Je ben nog zo jong dit is zo oneerlijk 
Wat een verdrietig bericht Millie. Ik vind het zo verschrikkelijk erg voor jullie.
Ik wens je zoveel en zolang mogelijk liefde en mooie, warme momenten met monstertje en jouw lieve man.
En inderdaad, voel je niet verplicht te schrijven.
Liefs
♥️
Ik zit verstijfd hier op mijn bank van dit bericht. Geen woorden meer..
Lieve Millie, in gedachten zijn wij bij jou❤️
Nu toch die genadeklap, waar je al zo lang bang voor was. Ik kan me niet voorstellen wat je voelt, maar dit moet vreselijk zijn. Je moet zeker geen rekening met ons houden, alleen maar naar jezelf kijken, je man en je monstertje. We denken ook aan je als je niet wilt schrijven. En misschien lucht het juist wel erg op. Doe wat je wilt.
Wat een vreselijk lot is je overkomen. Hoop dat je toch berusting gaat vinden om het leven hier te laten gaan. Wat Fransje al schreef, je zal altijd blijven voortleven bij je man en Monstertje. Alles herinnert zich aan jou. De school waar hij naar toe gaat, het huis waar ze in gaan wonen. Overal is zijn moeder "aanwezig". Ik geef je een hele sterke knuffel om de komende dagen dit nieuws te laten zakken. Ben trots op je Millie.
Lieve Millie, een stille meelezer hier... Mijn gedachten, mijn kracht, mijn liefde stuur ik naar jou, je monster en je man.