Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Oh lieve Millie wat verschrikkelijk moet je je voelen. Zit hier gewoon te janken om je bericht. Ik hoop zo dat ze wat kunnen vinden voor je waardoor de pijn minder wordt. En nog van het leven kan genieten met je mannen. Je zegt dat je je nog fit en levendig voelt, hou je daar aan vast en blijf knokken als een tijger,wat je al die tijd hebt gedaan. Heb zoveel respect voor je. Ik heb in juni een dochtertje gekregen na meerdere miskramen en een hoop ellende. Had de hoop opgegeven ben de 40 gepasseerd. Maar het heeft toch zo mogen zijn. Heb haar Millie als 2e naam gegeven. Met jou ook in mijn gedachte, hoop dat ze net zo krachtig mag worden als jij!
Jeetje Cilly, daar ben ik even stil van. Wat een eer. Dat ze haar naam maar met trots mag dragen! Een dikke knuffel van mij aan jou en kleine Millie junior.
Ik ben normaal een meelezer, maar wat er de laatste dagen met je gebeurt vind ik zo erg voor je...
Ik hoop heel erg dat er toch snel een oplossing komt voor je pijn en dat die slecht nieuws-vibe van de arts nog lang geen waarheid wordt.
We hopen en leven allemaal met je mee!
Oef, die vibe van de zaalarts moet keihard binnengekomen zijn. Wat moet jij je machteloos voelen. En wat spannend moet het nu zijn om op de uitslag te wachten. Ik hoop zo voor je dat zo’n kastje meteen een optie is en jou die wachttijd naar de chordotomie helpt overbruggen. Of dat die chordotomie voorlopig nog niet nodig is met het kastje.
De spanning loopt op, er staat nogal wat op het spel als ze je vanmiddag gaan bellen. Sterkte met wachten! Zenuwslopend, dit. Op alle mogelijke manieren.
Lieve Millie, ik had al tijden geen account meer hier, maar ben je topic blijven volgen en voelde dat ik nu toch echt wilde reageren. Heb dus weer een account voor je aangemaakt.
Lieve Millie wat enorm heftig allemaal. Ik hoop zo dat er nog iets aan je pijn kunnen doen zodat je nog wat meer tijd en daarmee voornamelijk kwalitatief goede tijd met je man en monstertje kunt hebben. Wat is het toch godvergeten oneerlijk!
ik stuur je wat geluk
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀
Lieve Millie, dit kan toch niet waar zijn? Ik hoop dat er toch een oplossing is zodat je meer tijd hebt. Dikke knuffel en veel sterkte.
Heftig voor je millie
En dan komen woorden van die arts ook nog even keihard binnen, naast alle pijn die nu zo overheerst.
Ik duim mee dat er op basis van de uitslag mogelijkheden zijn om je pijn weer te kunnen verlichten.
Het is ook oneerlijk, een stabiele scan en wel enorme pijn constant. En dan toch weer kracht blijven hebben om te blijven strijden, power vrouw ben je! 🌷
Lieve Millie,
Wat is het toch oneerlijk wat jij allemaal voor je kiezen krijgt. Ik hoop heel erg met heel mijn hart dat jij straks een goed bericht krijgt en dat er wat met de pijn gedaan kan worden. Het liefst zou ik wat pijn van je willen wegnemen (wij allemaal denk ik), maar dat gaat helaas niet.
Ik duim heel hard!! Ik denk aan je
Jeetje wat een klap in je gezicht die woorden van de zaalarts!
Ik hoop met heel mijn hart dat in het mdo wordt besloten dat er opties voor je zijn zodat je nog langer van je kleine monster, man en andere dierbaren mag genieten.
Dikke knuffel
Heel veel sterkte lieve Millie, ik reageer niet zo vaak omdat ik meestal gewoon niet weet wat te zeggen. Geen woorden lijken helpend in deze situatie en soms ben ik ook gewoon bang het verkeerde te zeggen. Maar ik volg je en denk veel aan jou en je gezin. Wat is het toch oneerlijk.
Ik ben een dochter van een zieke moeder die te jong overleed aan kanker en jouw verhaal geeft me een beeld over hoe verschrikkelijk het voor haar moet zijn geweest.
Het is vreselijk en ellendig. En echt, al bijna heel mijn leven wens ik iedere dag opnieuw met álles dat deze ziekte niet bestond.
Maar voor dat kleine stukje ben ik je heel dankbaar. Want lezen over jou en je monstertje geeft me weer heel even het tastbare gevoel van de liefde die zij voor mij voelde.
Je bent zo sterk en ik ken je natuurlijk niet echt, maar ik ben trots op je. Ik hoop dat je telefoongesprek vanmiddag positief is en dat je nog veel, lang en (enigszins) pijnloos mag knuffelen met je mannen.
Liefs
Cilly2 schreef op 10-08-2022 om 14:12:
Oh lieve Millie wat verschrikkelijk moet je je voelen. Zit hier gewoon te janken om je bericht. Ik hoop zo dat ze wat kunnen vinden voor je waardoor de pijn minder wordt. En nog van het leven kan genieten met je mannen. Je zegt dat je je nog fit en levendig voelt, hou je daar aan vast en blijf knokken als een tijger,wat je al die tijd hebt gedaan. Heb zoveel respect voor je. Ik heb in juni een dochtertje gekregen na meerdere miskramen en een hoop ellende. Had de hoop opgegeven ben de 40 gepasseerd. Maar het heeft toch zo mogen zijn. Heb haar Millie als 2e naam gegeven. Met jou ook in mijn gedachte, hoop dat ze net zo krachtig mag worden als jij!
Lieve Millie, wat moet je de laatste dagen toch extreem veel doorstaan. Ik heb er geen woorden voor, of toch minstens geen andere woorden dan die al geschreven zijn
Hopelijk gaat het kastje helpen en mag je nog heel lang (en ook zo pijnloos mogelijk) met je mannen knuffelen.