Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Maisnon3 schreef op 09-08-2022 om 14:25:
Ik ga duimen voor je Millie, dat je snel aan de beurt bent, dat ze een mooi plekje vinden, dat het kastje geplaatst kan worden en het je wat verlichting geeft.
Helemaal mee eens 
Duimerdeduim, roesje en dan jou lekker lang laten uitslapen ; )
eventjes bijtanken van al dat slaaptekort
Millie wat ellendig voor je. En dan helemaal dat de opname je niks heeft gebracht.
waarschijnlijk is het een domme gedachte maar als je toch ik het ziekenhuis bent kunnen ze dan niet tijdelijk een ruggenprik geven? Dan kun je je bed niet uit maar zo te horen lukt dat nu ook niet maar dan zou dat wel de pijn bestrijden.
er is vast een reden dat dit niet kan.
Wat gaan de reacties hard nu. Ik duim net zo hard mee. Hopend op iets beter nieuws
Hier wordt ook geduimd!
Hier ook Millie! 🍀
Ik duim ook mee.
Voor een rustige nacht,
Een snelle pijnloze mri,
Een vlotte verlichting van die bijna ondraaglijke pijn.
En dat je dan snel weer naar huis kan!
ik sluit me helemaal bij de vorige tekst aan.
♥️♥️
ook van mij een dikke knuffel lieve Millie
❤️❤️❤️
Calathea schreef op 09-08-2022 om 16:57:
Millie wat ellendig voor je. En dan helemaal dat de opname je niks heeft gebracht.
waarschijnlijk is het een domme gedachte maar als je toch ik het ziekenhuis bent kunnen ze dan niet tijdelijk een ruggenprik geven? Dan kun je je bed niet uit maar zo te horen lukt dat nu ook niet maar dan zou dat wel de pijn bestrijden.
er is vast een reden dat dit niet kan.
Ik neem aan dat het risico om een kankercel te raken te groot is.
Millie, ik reageer zelden, maar blijf lid van dit forum om jou te volgen. Er wordt echt van zoveel kanten met jou meegeleefd!
Oh Millie wat een ellende toch! Hoop dat de mri goed gegaan is met een roesje en ze een goede plek in je rug kunnen vinden. En je snel weer naar huis kunt naar je man en monster😘
Klopt, Pimpelmees.
Ik ben nu even thuisgebracht met de ambulance. Vanmiddag hoor ik de uitslag van het mdo op basis van de mri van gisteren, met het plan de campagne. Ik hoop zo dat ze een mogelijkheid vinden...dit is geen leven. Ik lig op de bank en opstaan of gaan liggen staat gelijk aan een wandelingetje door de hel. De huisarts staat paraat als achterwacht, dus dat geeft een veilig gevoel als de pijn toch escaleert. Maar 112 bellen en weer teruggebracht worden is ook altijd een optie.
Net was de zaalarts van de oncologie nog even bij me. Zij had een hele erge 'slecht nieuws' vibe waar ik erg overstuur van ben geworden. Zij lijkt in de veronderstelling dat ik niet lang meer heb. En als er niet een van de geopperde mogelijkheden kan, is de enige optie in slaap brengen. Een zelfgekozen einde dus eigenlijk.
Maar ik ben daar nog niet!! Ik ben nog fit en levendig. Ik voel me niet terminaal. Maar ik heb gewoon de extreme pech dat de pijn niet op opiaten reageert en heel hevig is. En dat ze er niet bij kunnen met opereren. Dan lijkt het erop dat ik elke dag de strijd met de pijn aan moet, en kijken hoe lang ik dat volhoud. Wat een ellende.
Millie ik heb geen troostende woorden... ik denk aan je en hoop op goed nieuws
Aw Millie, wat een ontzettend vreselijk kut nieuws toch. Natuurlijk wil je daar nog niet mee bezig zijn, ook gezien je stabiele scan. Ik duim nog steeds en dat zal ik blijven doen ook! We kunnen zoveel in de medische wereld, die rotpijn moet toch te verminderen zijn. Dat moet gewoon.