Millie, het monster en de strijd voor het leven!
Hi allen,
Hier schrijf ik verder over mijn perikelen rondom zeldzame wekedelenkanker, immunotherapie en mijn gezin. Het is de spin-off van '29 jaar, baby van 6 maanden, en kanker' op Viva. Sowieso hoog tijd voor een nieuw topic, want mijn monstertje is allang geen 6 maanden meer 
.
Ervaringsdeskundigen, lotgenoten, meeschrijvers en -lezers, wees welkom om hier met elkaar verder te praten!
Bedankt ♥️
Het is zo futiel, gewoon een griepje, maar het is onder deze omstandigheden precies teveel.
Zoals Anastasia zo mooi zei: I'm sick and tired of always being sick and tired 
Ach Millie, sterkte.
Beterschap Millie
Och jemig,
Veel sterkte weer lieve Millie
He gatver Millie, das niks aan weer! Sterkte!!
Beterschap 
Ach Millie, het wordt tijd dat het geluk eens jouw kant opvalt 🍀!
Beterschap en laat je vertroetelen door je mannen.
beterschap 
Millie91 schreef op 19-12-2021 om 21:39:
Gelukkig was gisteren, ondanks grauw weer en een gesloten kinderboerderij, een fijne dag! Monstertje heeft op zijn fietsje 'gereden' (voortgeduwd door papa), met een groot telraam gespeeld in de speeltuin en geschommeld op mijn schoot. Toen kreeg hij het koud en zijn we in het pannenkoekhuis gaan zitten. Ik heb alles kunnen lopen met mijn kruk! De buitenlucht was goed tegen mijn misselijkheid, dus ik heb toen een warme chocomel met slagroom gehad en een flink deel van de friet van mijn man gepikt
Vandaag voel ik me vergelijkbaar, weer even iets minder kotsmisselijk. Dus dat geeft moed voor mindere dagen. Wat tot nu toe helpt: buitenlucht, toegeven aan wat het ook is waar ik wél enig enthousiasme voor voel, ook al betekent dat cake als ontbijt of een gebakken ei midden in de nacht, en koolzuurhoudende drankjes als cola en spa rood. En de drinkvoeding als back up.
Ik moest lachen om de geit in de bolderkar! Bedankt voor de tip, wij hadden een peer bij ons (monsters nieuwe obsessie, fijn dat hij seizoensgebonden voorkeuren heeft) dus dat had ons makkelijk kunnen gebeuren.
Over monstertje gesproken, het arme kind is echt een heel arsenaal aan nieuwe tanden en kiezen aan het produceren. Overal in zijn mondje zitten pijnlijke bulten en hij wordt er veel wakker van. We smeren wat af met dentinox en geven af en toe paracetamol. Maar ik zal blij zijn als alles doorgekomen is en hij wat comfortabeler is! Twee zijn er inmiddels doorheen, voor zover we kunnen zien nog drie bulten te gaan...hopelijk zitten we vannacht niet weer met een spookje Bumba te kijken 🤞
Toevallig kwam ik van de week een fb herinnering van mijn jongste tegen op die leeftijd. Die kreeg ook twee tanden en drie kiezen tegelijk door. Sneu hoor. En in die kou buiten maar slabbetjes vervangen door het gekwijl 😂.