Mijn vader
Mijn moeder belde eind vorige week dat mijn vader met spoed naar de seh moest. Ik ben meteen daarheen gegaan. Na allerlei onderzoek bleek dat zijn lever niets meer deed. Opname volgde. Mijn vader was toen nog wel helder. Dag erna gingen we weer samen naar hem toe en we schrokken enorm. Sliep bijna comateus, enorm verward. Maandag bleek dat eten en drinken niet meer ging, slikken kan hij niet meer. En de kans is te groot op een longontsteking met sterven tot gevolg, dus nu heeft hij een neus-maagsonde. Die hij er steeds probeert uit te trekken. Wat gister lukte. Dus moest de sonde opnieuw geplaatst worden. En zo makkelijk als dat de eerste keer ging zo moeilijk ging het gisteren. Mijn vader geeft nooit pijn aan, nu schreeuwde hij het halve ziekenhuis bij elkaar…
De situatie is enorm kritiek. Kijken per 4 uur naar zijn waarden door bloedprikken. Mijn lieve vader, wat enorm naar is dit 
duimen jullie mee voor hem?
Het gaat veel slechter dan gister hij krijgt bloed bij, continu blaasspoeling, kan niet meer hoesten, ademhaling piept/hijgt, ziet er nog slechter uit… ik hoop voor hem zo enorm dat het gauw over is…
Ach Poison, wat naar moet het zijn om jouw vader zo te moeten zien. En wat dubbel moet het voelen. Aan de ene kant wil je je vader niet kwijt en aan de andere kant wil je dat zijn lijden ophoudt en hij rust krijgt.
Wat moeilijk Poison! Ik hoop dat ze in ieder geval zijn pijn en onrust onder controle kunnen krijgen. Sterkte voor jou en je familieleden!
Ach Poison toch. Wat verdrietig en moeilijk moet het zijn om je vader zo te zien strijden en lijden. Wat gun je hem dan rust, maar tegelijkertijd wil je hem nog lang niet missen. Veel sterkte voor jou en je moeder. 
vannacht zijn ze na overleg met de spoedeisendehulparts gaan vernevelen, dit lijkt te werken, waardoor ademen minder moeite kost. Verder afwachten weer.
Ik zit in een enorme spagaat qua gevoel. Ik heb mijn laatste 3 dagen op mijn huidige werk. Wil er eigenlijk toch graag naar toe. Maar weet niet perse of het me lukt met werken. Mijn diensten zijn al weggegeven aan collega’s zodat ik me geen zorgen over vervanging hoef te maken. Ik weet niet wat wijsheid is…
Kan je bij je oude werk nog later een keer langskomen?
Ik heb mijn vader zien sterven, en dat was indrukwekkend, bij mijn moeder was ik er niet bij door omstandigheden, maar omdat ze al een lang ziekbed had, had ik al eerder afscheid genomen en heb het niet gemist.
Soms vinden artsen het niet raadzaam dat je bij het sterven bent omdat het er akelig uit kan zien. Dat was de reden dat we direct na het sterven van mijn vader de ziekenhuiskamer uit werden gezet, dat was wel vreemd. Dus overleg ook ket de artsen.
Is het een idee om alleen even een uurtje langs je werk te gaan?
Sassenach schreef op 22-08-2021 om 11:47:
Is het een idee om alleen even een uurtje langs je werk te gaan?
Dit zou ik ook doen.
Zeker niet gewoon gaan werken. Wie weet ben je dan op je werk en wil je snel weer weg, omdat je toch alleen aan je vader denkt.
ik heb afgesproken even te komen inderdaad, gewoon omdat het wel fijn voelt even iets ‘normaals’ te doen.
Qua sterven en erbij zijn, de kans dat we erbij zijn is helaas sowieso klein, ivm coronaregels. Maar als het zou kunnen wil ik er graag bij zijn, ik vind sterven niet eng of naar en kan die beelden als ze wel naar zijn wel van me afzetten. Ben er bij mijn opa en oma ook bijgeweest en qua werk ook gewend mensen te zien sterven en daarbij te begeleiden. Ook de zorg na overlijden vind ik prettig bij te helpen indien dit mag en kan.
Maken ze geen uitzondering op de regels, in het geval van ernstig ziek/kans op overlijden? Dat vind ik best erg eigenlijk.
Ik was bij het overlijden van mijn moeder, die laatste momenten vond ik erg waardevol. Ik hoop toch dat jij er ook bij bent, als het zover is.
Mogen jullie er nu niet 24 uur bij? Mijn vader kwam in het ziekenhuis. Eerst mocht er maar 1 persoon bij 2 uur per dag. Toen hij alleen op een kamer kwam mochten we er met z'n tweeën 2 uur bij. Op het moment dat we gestopt zijn met de behandeling mochten we er 24 uur per dag bij (en mochten we zelfs afwisselen zodat vrienden/familie ook afscheid konden nemen). Ik vind het zo fijn dat hij niet alleen geweest is toen hij stierf. Als ik jou was zou ik toch vragen of er niet meer mogelijk is.
daarom hebben we morgen dus gesprek met zijn artsen, of behandelen nog zin heeft of dat we stoppen en wat we qua bezoektijden en -mogelijkheden kunnen en mogen. Het lijkt me vreselijk als hij alleen moet sterven.
Jeetje Poison, wat vreselijk om zo plotseling in deze situatie te komen. Ik ben niet medisch onderlegd, weten ze waarom zijn lever er zomaar mee ophield? Heel veel sterkte voor jullie 💕
Gesprek is geweest. Nog 1 onderzoek morgen en dan weer gesprek, maar arts is het in principe eens met stoppen qua behandeling.
Ach nee, dat de arts het eens is met stoppen geeft de indruk dat er geen hoop meer is. Ik had jullie beter nieuws gegund. Mogen jullie als de behandeling gestopt wordt non stop bij je vader blijven Poison?