Mijn vader

Mijn moeder belde eind vorige week dat mijn vader met spoed naar de seh moest. Ik ben meteen daarheen gegaan. Na allerlei onderzoek bleek dat zijn lever niets meer deed. Opname volgde. Mijn vader was toen nog wel helder. Dag erna gingen we weer samen naar hem toe en we schrokken enorm. Sliep bijna comateus, enorm verward. Maandag bleek dat eten en drinken niet meer ging, slikken kan hij niet meer. En de kans is te groot op een longontsteking met sterven tot gevolg, dus nu heeft hij een neus-maagsonde. Die hij er steeds probeert uit te trekken. Wat gister lukte. Dus moest de sonde opnieuw geplaatst worden. En zo makkelijk als dat de eerste keer ging zo moeilijk ging het gisteren. Mijn vader geeft nooit pijn aan, nu schreeuwde hij het halve ziekenhuis bij elkaar… 
De situatie is enorm kritiek. Kijken per 4 uur naar zijn waarden door bloedprikken. Mijn lieve  vader, wat enorm naar is dit duimen jullie mee voor hem?