Mijn broer ligt op sterven

sterkte maar wat is nu je vraag juist? Eerlijk, ik begrijp het niet.

Wat ik zou doen: voelen wat je zelf nodig hebt om goed afscheid te nemen. Misschien is dat een brief schrijven die hij kan lezen, misschien nog een laatste bezoekje.

Voelen is niet nadenken.

Daarnaast zou ik goed uitzoeken wat hij wil en dan wat hij écht wil. Goed luisteren, vraagt dat.

Veel kun je niet meer bespreken in de laatste dagen. Daar is de energie niet altijd voor. Maar elkaar in de ogen kijken, een hand vasthouden en zeggen dat je wel op je pootjes terecht komt, dat kan misschien wel. Wellicht maakt hij zich zorgen om jou als kleine zusje en kun je hem geruststellen op dat punt.

Tot zover de emotionele zaken. Tenslotte, voor de praktische zaken, zou ik overleggen met degene die de regie heeft genomen en dat klinkt als je zus. Maak desnoods een lijstje met wat je kunt aanbieden. Dan kan ze daarover nadenken. Bied niets aan dat je zelf vreselijk vindt of wat te zwaar voor je is. 

sterkte met de hele situatie 

Wat een moeilijke zaken voor jullie familie! 
Als je de wens hebt om nog afscheid te nemen door een bezoek te brengen, dan zou ik dat bespreken met hem. Want hij gaat niet meer binnen huppelen. Hij wilt je misschien beschermen tegen verdriet, en waarschijnlijk zichzelf ook. Maar als deze manier voor jou niet als de juiste voelt, dan kun je dat in ieder geval uitspreken. Hij mag daar dan op reageren zoals hij wilt.
Wat betreft de organisatorische kant, zou ik even met je zus bespreken. 

Als jij afscheid wil nemen en broer nog wil zien dan bel jij je zus
Geef dat bij haar aan 
Zij kan dan met broer overleggen en ook hoe je afscheid neemt
Als hij het luchtig wil houden en nergens over wil praten dan accepteer je dat 
Maar als jij hem nog graag wil zien en of spreken dan ga je nu niet stil zitten afwachten. 

Beertjelief schreef op 05-02-2023 om 11:21:

Dank je wel, Letterkoekje 😊
En ik begrijp je verwarring
Ik begrijp ‘t zelf ook niet 🙈

Ik denk dat ik op zoek ben naar ervaringen?
Een “wat zouden jullie doen?”
Er zit 15 jaar tussen ons en ik begrijp heus wel dat ik zijn kleine zusje ben
Maar ik ben ook midden 30, niet echt klein meer dus

Kanker is zo’n precair onderwerp te bespreken
En hij wilt het er niet met mij over hebben
Maar ik kan toch niet stilzitten niks doen?

Aan de andere kant lees ik overal dat je vooral de wensen van de patient moet volgen
Dan zal ik dus moeten stilzitten, maar dat zal mijn familie weer niet in dank afnemen vermoed ik?
Misschien is m’n vraag wel: Zouden jullie tegen een wens van een patiënt ingaan en gewoon assertiviteit tonen en komen helpen?

Je gaat niet over zijn ziekte praten als hij dat niet wil. Je gaat ook niet op bezoek als hij dat niet wil. Misschien vindt hij jou te druk, dan is het beter als je alleen videobelt bijvoorbeeld. Overleg met je zus hoe jij afscheid wilt nemen. Soms is dat: ‘niets doen, niet over ziekte praten’ en misschien wat leuke herinneringen ophalen. 

Beertjelief schreef op 05-02-2023 om 11:21:

Dank je wel, Letterkoekje 😊
En ik begrijp je verwarring
Ik begrijp ‘t zelf ook niet 🙈

Ik denk dat ik op zoek ben naar ervaringen?
Een “wat zouden jullie doen?”
Er zit 15 jaar tussen ons en ik begrijp heus wel dat ik zijn kleine zusje ben
Maar ik ben ook midden 30, niet echt klein meer dus

Kanker is zo’n precair onderwerp te bespreken
En hij wilt het er niet met mij over hebben
Maar ik kan toch niet stilzitten niks doen?

Aan de andere kant lees ik overal dat je vooral de wensen van de patient moet volgen
Dan zal ik dus moeten stilzitten, maar dat zal mijn familie weer niet in dank afnemen vermoed ik?
Misschien is m’n vraag wel: Zouden jullie tegen een wens van een patiënt ingaan en gewoon assertiviteit tonen en komen helpen?

Wat een moeilijke situatie, ik snap dat je in verwarring bent. Ik begrijp zijn behoefte om jou als klein zusje te beschermen, maar je bent niet klein meer. Je hebt misschien het idee dat jij niet "die zus van het gevoel" mag zijn, want jij bent het zusje van de lach en misschien heeft je ASS ook invloed. Maar je mag in elke situatie bedenken/voelen waar je behoefte aan hebt en dat kenbaar maken, ook al wijkt dat misschien af van hoe het 'normaal' gaat. Want deze situatie beleef je voor het eerst. Dus als jij behoefte hebt om nog afscheid te nemen, zou ik dat in ieder geval kenbaar maken en niet stil afwachten. Andersom mag je broer ook zijn eigen keuzes maken, ervoor kiezen om er niet met jou over te spreken of om geen bezoek meer te ontvangen. Maar je hoeft niet zelf te bedenken wat hij het liefst wil en daar dan naar te handelen.

Verblijft hij nu bij je zus? Misschien kun je met haar overleggen? En misschien kun je hem een brief schrijven waar in staat dat je altijd veel hebt gehad aan hem en aan jullie relatie, en dat je van hem houdt, maar alleen als je dat zelf graag wilt.

Ach Beetje, wat onwijs verdrietig! En wat maakt hij je er zo alleen mee. 
Het is waarschijnlijk uit liefde en bescherming bedoelt maar dat is niet het gewenste effect zo te lezen. Ik zou denk ik naar hem toe gaan en open kaart spelen. Hem vertellen dat je ziet dat het uit zorg is maar dat het voor jou niet helpend is (vul ik in). En dat stilzitten erg ingewikkeld is voor je in deze laatste fase.
Hoe oud zijn de kinderen? Vreselijk ook voor hen. Misschien kun je aan de kinderen vragen wat zij willen? Even eruit en afleiding of juist blijven. 

Wat naar, lieve Beertje. Het klinkt als een bijzondere en sterke band die jullie hebben.

Ik denk dat het goed is om met je zus te bellen. Aan de ene kant om je hulp aan te bieden. Zelfs als zij het heel goed alleen kan is het fijn voor haar te weten dat ze op je kan rekenen als het nodig is en misschien zijn er wel dingen die je kunt doen.

Aan de andere kant kan je ook met haar bespreken dat je toch echt nog bij je broer langs wilt voor een laatste knuffel. Voor zijn kinderen is het misschien wel fijn even met je de deur uit te kunnen gaan.

Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd.

Mijns inziens is er geen goed of fout in deze situatie.
Doe, wat je nu denkt dat goed is. Ga je naar 'm toe, dan is dat okey. Zie je dat niet zitten, dan is dat minstens zo okey. Als je nu wilt voorstellen om voor zijn kinderen te zorgen, doe dat.

Laat je niet weerhouden door gedachten dat anderen niet op jou als stuiterbal zitten te wachten. Jij bent, wie je bent. En daarom prima als je als stuiterbal even de lollige zus gaat uithangen, maar ook prima als je nu niet de lolligste bent.

Bedenk dat je een heel leven met je broer gehad hebt. Met voors- en tegens. Dit is een belangrijk en heftig moment, maar uiteindelijk maar een fractie van wat je met je broer gedeeld hebt. En dat leeuwendeel telt met meest.

Zorg alleen dat je geen ruzie of onenigheid krijgt (met niemand in de familie) door alles met de mantel-der-liefde te bedekken.

Heel veel sterkte in de komende periode! 

Wat zouden jullie doen? => Ik zou niet thuis kunnen blijven, maar in deze laatste fase naar mijn broer willen gaan. En tijd met hem spenderen, hoe emotioneel ook.
Ik zou boodschappen doen, als het mij zou lukken. Ik zou vragen of ik iets met de kinderen zal gaan doen, of dat hij liever ze bij zich heeft. Of de kinderen vragen wat ze willen doen: bij papa blijven of even weg van de emoties.

Maar dat ik hoe ik het zou doen, omdat ik zo in elkaar zit.

Zo wilde mijn zus niet bij het overlijden van mijn vader zijn, en dat was ook goed.

Nogmaals heel veel sterkte.

Lieve beertje, ik hoop dat je je hart volgt, dan is het altijd goed.
Ik vermoed dat dat ook is wat je broer het liefste heeft, dat jij doet waar jij je goed bij voelt.