Leven met pijn, kletsend het jaar door.

Cassandra, ik ben nu bezig met de 7e week van de 
Pijnrevalidatie, die 12 weken gaat duren. 

Gisteren echt teveel gedaan: boodschappen gedaan met een vriendin, daarna naar de psycholoog en de ergotherapeut in het revalidatiecentrum. Bij de ergo was ik inmiddels zo moe, dat ik geen gesprek meer kon voeren. Toch daarna nog naar een vergadering geweest over een festival dat ik mee-organiseer. Gek genoeg kwam ik daar wat opgeladen vandaan, maar thuis stortte ik in en kon ik niet meer op mijn benen staan. Vandaag naar een vergadering van de clientenraad, waar ik lid van ben. Daar ga ik mee stoppen, want het is teveel. De volgende vergadering is de laatste.

Lientje, Cassandra spreekt over dat je geen vaste aanstelling krijgt? Dat is mij schijnbaar ontgaan. Ging daar vandaag het gesprek over?

Picunia schreef op 17-04-2025 om 22:16:

Lientje, Cassandra spreekt over dat je geen vaste aanstelling krijgt? Dat is mij schijnbaar ontgaan. Ging daar vandaag het gesprek over?

Ja idd. En weet je wat het nare is? Over mijn werk zijn ze perfect te spreken.  Maar ik ben te gestresst.  En daar worden collega’s nerveus van. Bij hoge werkdruk en nog veel te doen raak ik gestresst  en ik ben heel perfectionistisch en wil alles goed achterlaten voor mijn  collega’s.  Dus ze vinden dat ik daarin moet verbeteren.  En denken dat dit dus niet de juiste werkplek voor me is. Nee. Nu niet meer nee. 

Ik denk nu elke dienst ; elke collega’s werken er niet fijn met mij?? Ik kan wel weer een jaarcontract krijgen. Maarja dat kan ik overal wel natuurlijk. 

Lientje, wat naar zeg . Hopelijk lig je niet teveel te piekeren . 
Wat ga je nu doen? De vraag is ook , hoe uit stress zich bij jou dat er collega’s last van hebben. Dit is geen verwijt, want ik ben zelf een ongelofelijke stresskip. Ook vroeger toen ik nog werkte. Dat uitte zich in paniek als ik mijn werk niet afkreeg. Mijn collega’s wisten hoe ik was maar zij hadden er geen probleem mee. Ze hielpen mij dan gewoon zodat het werk wel af geraakte. Maar wij waren niet onderbemand. Dus er was altijd wel iemand die bijsprong. 

Ik vind het zó erg voor je , omdat ik weet hoe hard je je best doet. En dat soort kritiek kan een mens onzeker maken. 
Persoonlijk vind ik dat ze je niet genoeg waarderen als ze zoiets zeggen. Het is kwetsend en onnodig. 
Ik wens je veel wijsheid en sterkte toe 

Casandra schreef op 18-04-2025 om 01:52:

Lientje, wat naar zeg . Hopelijk lig je niet teveel te piekeren .
Wat ga je nu doen? De vraag is ook , hoe uit stress zich bij jou dat er collega’s last van hebben. Dit is geen verwijt, want ik ben zelf een ongelofelijke stresskip. Ook vroeger toen ik nog werkte. Dat uitte zich in paniek als ik mijn werk niet afkreeg. Mijn collega’s wisten hoe ik was maar zij hadden er geen probleem mee. Ze hielpen mij dan gewoon zodat het werk wel af geraakte. Maar wij waren niet onderbemand. Dus er was altijd wel iemand die bijsprong.

Ik vind het zó erg voor je , omdat ik weet hoe hard je je best doet. En dat soort kritiek kan een mens onzeker maken.
Persoonlijk vind ik dat ze je niet genoeg waarderen als ze zoiets zeggen. Het is kwetsend en onnodig.
Ik wens je veel wijsheid en sterkte toe

Helaas kan ik er niet van slapen nee. En het raakt me harder dan ik gedacht had. Ik ga morgen, nou ja vandaag, gelijk wat sollicitaties versturen.  Want denk nu de hele tijd: welke collega’s hebben dan zo'n last van me? En vinden het dus niet fijn om met mij te werken.?  Ik ben een perfectionist. Laat alles graag goed achter voor de volgende dienst. Door de hoge werkdruk en tijd tekort en ook door andere collega’s die dingen makkelijker laten liggen  voel ik de druk en verantwoordelijkheid om de dingen te doen of af te handelen.  Raak ik daar gestresst van? Ja zeker.  Heb ik ooit feedback gektegen van collega’s of leidinggevende dat ik de sfeer daardoor beïnvloed en dat ik hier wat aan moet doen of mee aan de slag moet? Nee. Dus dit was echt een klap in mijn gezicht.  En naar mijn mening absoluut geen reden om  geen vast contract te geven. Want mijn werk doe ik prima verder. Dit was de enige feedback  . Ze willen graag met me verder maar hier moet ik mee aan de slag. Tsja. Ik ben wie ik ben. En een jaarcontract kan ik echt overal krijgen.  Bovendien ben ik er best pissig over dat ze hier een paar weken voor het eind van mijn contract mee komen. Had dat dan een half jaar eerder gedaan! Nu dacht ik echt dat ik heel goed bezig was en dan is dit echt een heel nare gewaarwording. 

Ik begrijp je . Perfectionisme zit in ons karakter. Het zou eigenlijk een pluspunt moeten zijn. Man is nog perfectionistischer dan ik. In ons werk werd dat wel op prijs gesteld. Want ja, we leverden perfect werk af. Maar op het laatste waren we alle twee opgebrand. Maar aan mijn uitleg heb je niets. 

Ga daar weg. Naar een plek waar ze je wel waarderen. Moet je vandaag werken? Dat zal niet makkelijk zijn. 

Het is Godsgeklaagd dat iemand zoals jij die zich de benen van onder het lijf loopt dat soort “feedback” krijgt. Het is eerder een mes in je rug!  
Nog veel sterkte Lientje

Oh, wat erg, Lientje! Wat slecht om dit nu pas aan te kaarten. Ik snap dat dit voelt als een dolksteek. Loopt je contract nog lang door? Ik zou even niks zeggen over al of niet verlengen. Tegen de tijd dat het contract echt afloopt, kun je je definitieve besluit maken. Misschien heb je dan een andere baan en kun je ze daar in hun sop gaar laten koken. Ook erg raar, dat je nooit iets van collega’s hebt gehoord. Wat een tere zieltjes, zeg. En dan naar de leiding rennen en jou niets zeggen. Zegt ook veel over de leiding dat ze de collega’s niet naar jou hebben terug verwezen.

Mijn contract loopt dus al snel af. 14 mei
Mijn nieuwe contract staat klaar om door mij akkoord op te geven. Maar eigenlijk wil ik dat niet meer eerlijk gezegd nu  . Want idd dit voelt niet fijn zo.

Collega's hebben nooit wat aangegeven.  Er is door de leidinggevende gevraagd nu : hoe vinden jullie dat lientje het doet? Qua werk perfect dus maar dit kwam er uit  als  feedback.  En ik vind dit dus absoluut géén reden om een vast contract te weigeren. Als ik nu fouten maakte of dingen niet onder de knie had of niet collegiaal was of wat dan ook, dan had ik  begrip. Maar nu niet.

Pas wel op met tekenen Lientje, want zodra je tekent zit je er ook aan vast. En let goed op de voorwaarden omtrent tussentijds opzeggen. 

Sterkte Picunia, het lijkt me wel heel vervelend dat de rugpijn nu zo is toegenomen, ondanks dat het van de revalidatie kan komen.

Ik heb gisteren mijn anesthesioloog (pijngeneeskundige) gesproken. Dat zou over iets anders moeten gaan, maar hij heeft denk ik niet goed gelezen. Ze vinden het nogal ingewikkeld dat er twee trajecten binnen 1 specialisme bij 1 arts lopen. Daardoor gaan dingen nogal eens door elkaar heen. Maar nu dus wel een nieuwe afspraak voor pijnbestrijding. Volgens mij zou het volgens protocol tekort op elkaar zijn, maar dat is voor mij niet zo problematisch. Wel moeten we eens in gesprek voor een structurelere oplossing, maar dat is misschien handiger in een fysiek consult en met man erbij (dan word ik vaak serieuzer genomen). 

Verder heb ik ook deze maand weer veel migraine. Praktisch de helft van de dagen van de maand. Ik heb dus mijn verpleegkundige maar gemaild voor een telefonisch overleg vóór de nieuwe behandeling, aangezien hiermee de criteria worden overschreden. Het zou betekenen dat ik de nieuwste groep (Gepanten) zou moeten proberen. 

Zo blijven we lekker bezig. 
Volgende week dus een paar dagen weg met schoonouders. Ook weer drukte.

Leatje: ik verwoorde tijdens de vergadering ook de gevoelens op de werkvloer van collega’s.  Dat werd ook niet gewaardeerd.  Want als er dan gevraagd werd: wie denkt er ook zo over was er opeens niemand thuis. En was ik de negatieveling. Leerpuntje : mijn mond dicht houden tijdens vergaderingen

Alcedo: Sterkte met de migraine.  En hopelijk kan je een fysiek gesprek  plannen in het ziekenhuis met man erbij.

Ik neig momenteel sterk naar sowieso niet tekenen. Heb vanmorgen  één eerste sollicitatie verstuurd. Zou daar op zijn vroegst donderdag wat op horen. Vanmiddag al telefoon: we zijn zeer geïnteresseerd.  Gesprek is pas op 2 mei ivm vakantie van deze dame maar ze gaf wel aan erg graag met me in gesprek te willen. Best positief al vind ik.

Verder liep mijn hele planning vandaag in de soep. Ik zou met moeder om boodschappen  en daarna naar zus op verjaardag maar heb dat af moeten zeggen.  Schoonmoeder werd niet goed en ik raakte daar op stel en sprong heen. Schoonzus regelt normaal al die zaken  maar  die ligt nu ook in de lappenmand.  Allerlei controles gedaan, ik zag eigenlijk geen accuut gevaar. Maar ze was helemaal over haar toeren. Voelde zich zo naar en dacht dood te gaan.  Dus er moest en zou een arts komen  en ik mocht niet weg want ze wilde nooit meer alleen blijven. Tsja. Zware dobber aan gehad. 
Medicijnen voor schoonzus opgehaald en daar gebracht. Gauw boodschappen gedaan.  Getankt. Alles opgeruimd. Nu draait er een was en ik heb er nog 2 voor pleegkind ( gordijnen ) en zit ik totaal uitgeput op de bank.

Ik snap je hoor lientje dat je dan je mond liever houdt. Ik denk dat je zo ergens anders aan de slag kunt en ik hoop dat je dan jezelf kunt zijn en ook minder stress gaat ervaren. Uiteindelijk wil je gewoon een plek hebben waar je gezond kunt werken.

Sterkte alcedo, migraine is zo naar en dan zovaak achter elkaar. Je zou er moedeloos van worden. Ik hoop dat ze je ermee kunnen helpen.

Ik stond op met hoofdpijn (nu ik meer oefen voor de therapie merk ik dat ik meer spannings?hoofdpijn heb) ik ging ook nog boventallig werken maar hoofdpijn werd steeds erger misselijk ervan ...eenmaal thuis pijnstilling ingenomen en toen nam het weer af. En dan weer een baalgevoel dat het werken eigenlijk niet lukt. Anyway pijn is nu weer minder dus kan nu wel wat ontspannen.