Leven met pijn, kletsend het jaar door.
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom om mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Nieuwe regel: Ga geen sorry zeggen voor je bericht, ga niet zeggen dat je klaagt. Klagen doen we geen van allen, wel even lekker van ons afschrijven.
Toevoeging verwijderd door moderator ivm in strijd met huisregels.
Zere ogen
Hechtingen over de gehele lengte beide oogleden. Die deden flink zeer want de verdoving was uitgewerkt. Nu is alles aan het opzwellen en erg gevoelig. En ik verveel me nu al dood. 
Ben ook helaas niet moe ofzo . Collega kon alleen maar slapen zei ze. Zei ook dat de verdovingsprikken erg zeer deden . ik heb er vier van de 7 niet eens gevoeld. De andere drie waren wel erg gemeen.
au Lientje.
Blijkbaar kun je nog wel een beetje om je heen kijken?
Fijn dat je de meeste prikken niet echt gevoeld hebt. Drie is wel genoeg..
Ha Lientje , is alles goed verlopen? Blijkbaar kan jij wel zien . Want anders zou je hier niet schrijven natuurlijk.
Zijn je ogen niet bont en blauw ?
De mijne zagen er destijds uit alsof een boxer erop had geslagen.
Het heeft toch twee weken geduurd voordat het er allemaal weer enigszins normaal uitzag . Hopelijk kan je goed slapen deze nacht.
t’Ja , waar ik woon, het zijn geen lieverdjes zeg maar. Niet dat ik in een achterbuurt woon. Integendeel.
Picunia vroeg ook al of ik niet met een stok kan lopen of een looprek.
Ze zien mij aankomen… Plus dat ik dat uit een soort koppigheid ook niet wil ! Vandaag heb ik veel nagedacht en ook met man gesproken. Ik ga mij laten opereren. Nog even aan het idee wennen,maar zo wil ik niet verder. Het is gewoon geen doen .
Tot over 3jaar geleden deed ik dagelijks een uur rugversterkende oefeningen. Tot het echt niet meer ging . Ook wandelde ik iedere dag.
Als klap op de vuurpijl viel ik 6 maand geleden van de trap. Ik was aan het slaapwandelen. 9 gebroken botten . Gevolg, maanden in de zetel gezeten. Mijn spieren , nee , ik denk dat die niet goed meer zijn .
Dus er rest mij niet veel keus dan operatie en dan goede revalidatie voor spieropbouw.
Ambra schreef op 31-03-2025 om 19:50:
au Lientje.
Blijkbaar kun je nog wel een beetje om je heen kijken?
Fijn dat je de meeste prikken niet echt gevoeld hebt. Drie is wel genoeg..
Lastig. Is erg pijnlijk. Enige fijne moment is het koelen. Elk uur een kwartier. Ogen gaan niet helemaal goed open en zijn erg gevoelig
Casandra schreef op 31-03-2025 om 21:17:
Ha Lientje , is alles goed verlopen? Blijkbaar kan jij wel zien . Want anders zou je hier niet schrijven natuurlijk.
Zijn je ogen niet bont en blauw ?
De mijne zagen er destijds uit alsof een boxer erop had geslagen.
Het heeft toch twee weken geduurd voordat het er allemaal weer enigszins normaal uitzag . Hopelijk kan je goed slapen deze nacht.
Kan wel zien maar pijnlijk. Zien dik en opgezet. Blauw valt nog mee, begint nu op te komen. Ben natuurlijk pas eind van de middag geholpen. Zal morgen wel pandabeer lijken vrees ik. Ik hoop ook dat ik een beetje kan slapen.
lientje69 schreef op 31-03-2025 om 21:48:
[..]
Kan wel zien maar pijnlijk. Zien dik en opgezet. Blauw valt nog mee, begint nu op te komen. Ben natuurlijk pas eind van de middag geholpen. Zal morgen wel pandabeer lijken vrees ik. Ik hoop ook dat ik een beetje kan slapen.
Sterkte vannacht. Dicht houden lijkt me toch het fijnste zo te horen..
Ik hoop ook dat je lekker kunt slapen, Lientje. Ogen inderdaad maar dicht houden!
Zicht is vandaag minder dan gisteren helaas. Verder weinig geslapen. Ben erg moe nu. Misschien dat ik overdag nog een uurtje afzak. Verder jeuken mijn handen om iets te gaan doen. Was. Schoonmaken. Whatever . Wil ook graag lezen of borduren of tv kijken maar dat valt niet mee met minder zicht. Luisterboeken benieuwd niet van. Moet me vandaag nog ff gedeisd houden. ik dan dus maar.
hoi allemaal. Ik ben lea en heb al eerder meegeschreven, maar het forum herkent mijn emailadres niet gek genoeg. Dus maar even een nieuw account aangemaakt. Momenteel ben ik thuis al een aantal maanden. Met inmiddels chronische pijnklachten. Stuit op onbegrip, gelukkig ook wel begrip in naaste omgeving. Ga nu beginnen aan pijn-revalidatie. Heb erg veel stress van het werk, het lijkt alsof ik zelf overal achteraan moet. Ik word daar zo erg nerveus van. Iedereen moet zijn oordeel erover geven elke keer, vermoeiend en helemaal niet helpend. Moeilijk om met die frustratie om te gaan.
🍀
Leatje schreef op 01-04-2025 om 09:04:
hoi allemaal. Ik ben lea en heb al eerder meegeschreven, maar het forum herkent mijn emailadres niet gek genoeg. Dus maar even een nieuw account aangemaakt. Momenteel ben ik thuis al een aantal maanden. Met inmiddels chronische pijnklachten. Stuit op onbegrip, gelukkig ook wel begrip in naaste omgeving. Ga nu beginnen aan pijn-revalidatie. Heb erg veel stress van het werk, het lijkt alsof ik zelf overal achteraan moet. Ik word daar zo erg nerveus van. Iedereen moet zijn oordeel erover geven elke keer, vermoeiend en helemaal niet helpend. Moeilijk om met die frustratie om te gaan.
🍀
Hoi Leatje , welkom! Frustrerend lijkt me dat zeg, die stress van het werk. De oordelen van anderen, probeer het, hoe moeilijk ook, naast je neer te leggen. Mensen zullen altijd wat te zeggen hebben. Jij voelt wat je voelt, zij niet. Ik heb me dat ook heel lang aangetrokken maar nu ik boven de 50 ben kan ik dat wat beter loslaten.
Zijn de leidinggevenden op je werk wel behulpzaam en begripvol? Wat voor werk doe je en wat zijn je pijnklachten? Hebben ze er al een oorzaak voor kunnen vinden?
Bedankt lientje. Had jij destijds ook niet een frozen shoulder? Daar is bij mij de ellende begonnen. Daarna andere schouder fors overbelast en het hele lichaam doet mee. 'Wat heb je dan precies' is moeilijk uit te leggen. Op zich geeft mijn baas geen oordeel, maar merk wel dat ze niet weten hoe met me om te gaan. Ik werk in de zorg aan het bed zeg maar. Merk dat ik volledig blokkeer nu. Heb morgen weer een gesprek met het werk. Wil mijn reintreren even stopzetten nu ik met revalideren begin, hopelijk lukt dit.
Mooi dat het jou lukt wat meer los te laten. Dat is een heel mooie ontwikkeling.
Leatje schreef op 01-04-2025 om 10:54:
Bedankt lientje. Had jij destijds ook niet een frozen shoulder? Daar is bij mij de ellende begonnen. Daarna andere schouder fors overbelast en het hele lichaam doet mee. 'Wat heb je dan precies' is moeilijk uit te leggen. Op zich geeft mijn baas geen oordeel, maar merk wel dat ze niet weten hoe met me om te gaan. Ik werk in de zorg aan het bed zeg maar. Merk dat ik volledig blokkeer nu. Heb morgen weer een gesprek met het werk. Wil mijn reintreren even stopzetten nu ik met revalideren begin, hopelijk lukt dit.
Mooi dat het jou lukt wat meer los te laten. Dat is een heel mooie ontwikkeling.
Ik heb geen frozen schouder gehad. Maar had hem gebroken destijds door een val . Toen werkte ik overigens nog in een winkel met een werkgever die me met spoed weer aan het werk wilde hebben en minimaal begrip. Ik stond dus ook met 3,5 week weer achter de kassa. Heb er nog jaren last van gehad. Nu werk ik ook in de zorg aan bed, bij ons zijn ze heel begripvol eigenlijk bij ziekte. Zowel werkgever als collega's. Is dat bij jouw organisatie niet zo? Wat vervelend dan zeg.
Hoi Lientje . Geef het tijd,het gaat elke dag een beetje beter worden .
Laat je ook de uitspraak van het proces weten?
Casandra schreef op 01-04-2025 om 12:21:
Hoi Lientje . Geef het tijd,het gaat elke dag een beetje beter worden .
Laat je ook de uitspraak van het proces weten?
Ja zo gauw als ik t weet zal ik t hier neer zetten. Ze zijn er nu. Ben bang dat de dader wel in hoger beroep gaat. Dan gaat het nóg langer duren eer we het kunnen afsluiten.