Kanker, klaar met behandelingen. En dan...
Ik schreef op Viva mee in het borstkankertopic. Maar ik ben nu ruim een jaar klaar met de behandeling, heb me op 4 januari beter gemeld op mijn werk en werk dus weer volledig (in mijn geval 20 uur per week). En gelukkig krijg ik niet meer iedere dag de vraag hoe het met me gaat, maar ik merk dat ik wel de behoefte heb om erover te praten. Want ondanks dat ik 'beter' ben ben ik nog iedere dag bezig met de kwaaltjes en houdt het me toch nog behoorlijk bezig.
Dus wie heeft er zin om mee te kletsen over een leven ná de behandelingen en hoe het is om je leven weer op te pakken na zo'n heftige tijd?
Mijn rol binnen mijn domein wordt dan natuurlijk kleiner. Dat is hetgene wat me wel een beetje tegenhoudt.
Werk wordt dan minder belangrijk voor mij maar omgekeerd word ik ook minder belangrijk voor het werk.
Is die ct scan een ´gewone´ controle, Agen?
Aliva, ja, maar hij is wel een beetje verplaatst. Ik heb al een hele tijd af en aan een beetje een gevoelig plekje in mijn buik, en dat blijft me toch dwars zitten. Chirurg en huisarts vinden het niet alarmerend maar snappen ook wel dat ik er last van heb. Of eigenlijk: op de momenten dat ik het niet voel, werken dingen die ik geleerd heb om met angst om te gaan, prima. Zodra ik het wel voel, niet meer. Daarom nu een scan in plaats van over zes weken.
Lastige keuze lijkt me dat toch, voor je werk. Is de keuze half werken of helemaal, of zijn er ook nog tussenwegen?
O, ik had al het idee dat je vorige controle nog niet zo heel lang geleden was.
Had je vorige keer geen scan gehad?
Hopelijk is het goed nieuws en kan je die zorgen opzij zetten. Het blijft toch stressen he...
Ik zit ook met een knagend iets: op mijn vorige scan was alles goed maar op het moment van de consultatie waren de bloeduitslagen nog niet binnen, dus niet besproken .
Eenmaal thuis was de uitslag wel beschikbaar in de app, dus ik kijk gauw even (hoewel ik GEZWOREN had dat niet meer te doen) en ik zie dat de waarde van de tumormarker licht gestegen is. Die lijkt keer per keer een beetje omhoog te kruipen.
De huisdokter vond het ´niet significant´ dus dat probeer ik me dan maar in te prenten maar toch... Nu zit ik eigenlijk een beetje te wachten op de volgende controle (eind april) om daarover gerustgesteld te worden 🙄
Het verslag van mijn consultatie waarin misschien iets over die tumormarker zal staan, is nog niet beschikbaar. En eigenlijk wil ik het niet lezen want misschien zaait het meer onrust. Maar als het daar dan staat te ´blinken ´ weet ik niet of ik het ga kunnen laten...
Wat het werk betreft: ook 80% is mogelijk. Dat deed ik voordien al, omdat ik 1 dag ´zorgverlof´ had voor m´n moeder.
Aliva, ik denk dat ik zelf toch niet tot april zou willen wachten voor meer informatie over die stijgende marker.
Ik weet niet helemaal hoeveel de marker zegt bij jouw (de marker waar bij mij op wordt geprikt is niet vreselijk informatief. Het bereik waarbinnen hij ‘mag’ fluctueren is ook best groot), maar als het je dwars zit, zou ik ernaar informeren. Heb je een contactpersoon die je daarvoor kunt bellen of mailen? Misschien dat het antwoord je niet vreselijk veel verder brengt, als het iets ze is als ‘we houden het in de gaten’, maar nu weet je niets.
Aliva, ik ben het eens met Agen. Als je je ongerust maakt, zou ik er zeker naar vragen. Doordat die bloeduitslagen er tijdens het consult niet waren, kon je er ook je vragen er niet over stellen.
Agen, vind je het spannend, die scan? Ik vind het wel mooi dat je ongerustheid serieus wordt genomen. Ik hoop dat het helemaal niks betekent.
Het probleem is dat ieder ander antwoord dan ´het stelt helemaal niets voor!´ mij in de stress zou doen schieten.
Ik wil de geruststelling wel, maar door ernaar te vragen loop ik het risico van net niet gerustgesteld te worden.
Ik heb van nature de neiging om alles te willen weten, op te zoeken, na te vragen. Maar ik heb al ondervonden dat dat wat mijn ziekte betreft, de kwaliteit van mijn leven niet verbetert.
Dus ik hou het maar bij de uitspraak van de huisarts ´niet significant´ & de goede scan, en duw het knagertje de kop in tot de volgende controle.
Verstandig, Aliva! Soms is het goed om je kop in het zand te steken. Doe ik ook vaak.
Aliva, als dat is hoe het bij jou werkt, inderdaad niet bellen. (En als je in de loop van de tijd van mening verandert, alsnog wel.)
Bij mij werkt het dan weer net een beetje anders (ik weet het liefst zo veel mogelijk, anders blijft het knagen), maar die wens een zekerheid te krijgen die niemand je kan geven, herken ik wel.
Picunia, voor mij is dit ongeveer de tijd waarop de kans op een recidief het hoogst is, dus alleen daarom vind ik deze scan al spannend. Ik houd mezelf heel hard voor dat de kans dat er niets is, heel veel groter is, maar met matig succes.
Agen, ik duim met je mee dat er niets aan de hand is. Als je deze ziekte hebt gehad, is gezondheid helaas niet meer vanzelfsprekend.
wanneer is je scan, agen?
Hopelijk niet té lang wachten?
Vanmiddag belde de nefroloog met de uitslag van de 24-uurs-bloeddrukmeting. Onder invloed van medicatie was de bloeddruk gemiddeld genomen keurig. Zowel hoog als laag waren er geen extremen.
Toen ik aangaf last te hebben van duizelingen en hoofdpijn, stelde zij voor een maand met de medicatie te stoppen om te kijken wat mijn bloeddruk zou doen en of de klachten zouden verdwijnen.
Dat doe ik dan maar.
Agen, heb jij al uitslag van de scan?
Picunia, ja, die heb ik net, en geen bijzonderheden! Wat een opluchting!
Als je stopt met de medicatie, moet je dan wel regelmatig je bloeddruk monitoren?
Oef, Agen!
Raar he, ik merk dat ik uitkijk naar mijn volgende controle, ik wou dat het al zover was.
Niet omdat ik zo ongerust ben, maar dat is nog ingebakken van tijdens mijn behandeling: toen keek ik ook telkens uit naar de volgende faze want dat was weer een stap verder.
Ik moet dat nog afleren blijkbaar, dat leven op het ritme van de medische mijlpalen.
Dat zou wel fijn zijn, picunia, dat je bloeddruk vanzelf stabiliseert.
En anders is er misschien een ander geneesmiddel mogelijk waar je minder bijwerkingen van krijgt.
Dat is mooi, Agen. Geeft dat weer een beetje meer vertrouwen?
De nefroloog stelde voor dat ik na die maand weer de bloeddruk zou opmeten. Maar dat ga ik wel wat vaker doen.
Jammer, Aliva, dat je nog tot april moet wachten voor de volgende controle. Maar de tijd gaat snel. Heb je al besloten wat je gaat doen met de mogelijkheid minder te gaan werken?