Kanker, klaar met behandelingen. En dan...
Ik schreef op Viva mee in het borstkankertopic. Maar ik ben nu ruim een jaar klaar met de behandeling, heb me op 4 januari beter gemeld op mijn werk en werk dus weer volledig (in mijn geval 20 uur per week). En gelukkig krijg ik niet meer iedere dag de vraag hoe het met me gaat, maar ik merk dat ik wel de behoefte heb om erover te praten. Want ondanks dat ik 'beter' ben ben ik nog iedere dag bezig met de kwaaltjes en houdt het me toch nog behoorlijk bezig.
Dus wie heeft er zin om mee te kletsen over een leven ná de behandelingen en hoe het is om je leven weer op te pakken na zo'n heftige tijd?
Mida, hoe ging de rest van de vakantieactiviteit?
De eerste post-behandeling normale schoolweek zit erop, hier. Mijn kinderen zitten heel snel weer in het normale ritme, bij mij gaat dat nog wel even duren.
Alle anderen ook weer thuis en hopelijk een beetje bijgekomen (Zonnetje?)
Vlak voor de start van de chemo had ik een mammografie en biopt die niet helemaal eenduidig waren. Waarschijnlijk is alles in orde, maar er is een kleine kans dat dat niet zo is. Na de afgelopen maanden waarin er iets teveel dingen tegen zaten waarop de kans klein was, heb ik daar niet zoveel vertrouwen in. Omdat ik echt op het punt stond te starten met chemo is er even niets mee gedaan, maar volgende week heb ik een nieuwe mammografie. Geen zin in - en dat is een eufemisme.
Hi, ik ben er weer 
Sorry, ik moest even bijkomen van mijn, best wel heftige, week bij de Kindervakantieweek. Het is zó leuk, dat ik helaas niet mijn grenzen kan bewaken en er gewoon teveel energie in steek. Ik kan niet voor 80% aanwezig zijn, maar eerder 110%. Ik wil de tent openen én sluiten en dat gaat gewoon niet. Ik was dus woensdagavond gesloopt, alles deed pijn vooral mijn benen en voeten. Mijn man stopt met de organisatie, dat had hij al lang geleden besloten. Maar ik twijfelde nog. Onze kinderen zijn er inmiddels te oud voor, de jongste heeft nog wel meegedaan als jeugdvrijwilliger. Maar ik heb nu ook besloten dat ik in de loop van het jaar ga stoppen. Ik wil mijn commissie niet meteen laten vallen, dus help ze nog met opstarten. Maar ik ga in de week zelf niet meer meedoen, denk ik nu 😉. Vandaag is onze laatste vakantie dag, morgen weer werken en de jongens allebei naar een nieuwe school. Heel spannend dus!
Agen oei wat spannend! Ik snap helemaal dat je er tegenop kijkt. Dan ben je klaar en heb je geen behoefte aan slecht nieuws. Wanneer is je mammografie gepland?
Poeh Agen, ik snap de tegenzin. Zo rot, die onzekerheid telkens. Zeker nu je na die chemo's natuurlijk een keertje klaar hoopte te zijn... Ik duim voor je dat het vals alarm was!
Agen schreef op 04-09-2021 om 20:00:
De eerste post-behandeling normale schoolweek zit erop, hier. Mijn kinderen zitten heel snel weer in het normale ritme, bij mij gaat dat nog wel even duren.
Alle anderen ook weer thuis en hopelijk een beetje bijgekomen (Zonnetje?)
Vlak voor de start van de chemo had ik een mammografie en biopt die niet helemaal eenduidig waren. Waarschijnlijk is alles in orde, maar er is een kleine kans dat dat niet zo is. Na de afgelopen maanden waarin er iets teveel dingen tegen zaten waarop de kans klein was, heb ik daar niet zoveel vertrouwen in. Omdat ik echt op het punt stond te starten met chemo is er even niets mee gedaan, maar volgende week heb ik een nieuwe mammografie. Geen zin in - en dat is een eufemisme.
Ach Agen, wat een vreselijke onzekerheid weer, ik snap je ongerustheid.
Ik heb komende vrijdag weer mijn 4-maandelijkse scan en vandaag een vreselijke angst-huilbui gehad bij mijn fysiotherapeute die tevens ook een goeie vriendin is. Ondanks dat mijn bloeduitslagen en tumormarker er prima uitzien, dus alles nog steeds rustig is, toch die angst voor wat er evt. als uitslag gaat komen. Het gaat nooit wennen helaas.
Heel veel sterkte Agen en ga voor je duimen!🤞
Poeh Kersje, natuurlijk went dat nooit... Jij ook veel sterkte vrijdag! Hoor je de uitslag snel?
Nube schreef op 06-09-2021 om 18:51:
Poeh Kersje, natuurlijk went dat nooit... Jij ook veel sterkte vrijdag! Hoor je de uitslag snel?
Jazeker, gelukkig maandagochtend al 😥
MIDA, het blijft stoer dat je met zo’n groep kinders bezig bent geweest. Geen wonder dat je gesloopt was. Hoe was je eerste werkdag na de vakantie?
Agen, wat spannend voor je. Ik hoop dat je snel de uitslag hebt en dat die meevalt.
Ik moet in de week van 13 september weer voor controle, voor zowel de nieren als de leukemie. Hoewel ik me er (nog?) niet nerveus over maak, is het toch wel een dingetje. Alles moet wel weer goed zijn. In december krijg ik nog meer controle-onderzoeken, omdat ik kans heb op nare gevolgen van de kankerbehandelingen. Maar daar maak ik me nu nog maar niet druk om. Het is spannend maar ook wel fijn om zo in de gaten te worden gehouden.
Ik snap je dus helemaal, Kersje. Sterkte voor vrijdag en maandag een goeie uitslag!
Mammografie achter de rug, en daar waren (pffft!) geen veranderingen op te zien. De richtlijnen voor follow up zijn in mijn geval nogal vrijblijvend, en de radiologe leek er andere ideeën over te hebben dan de chirurg die ik eerder sprak. Daar hoop ik later deze week meer over te horen, maar er is in elk geval nu niets urgents.
Volgende week heb ik nog een afspraak bij oncologie, en als er dan geen bijzonderheden zijn word ik weer overgedragen aan chirurgie voor verdere follow up.
Kersje, heel veel sterkte met de spanning voor de scan. Ik duim voor je dat de uitslag gewoon in lijn is met je bloedwaarden. Is dat tot nu toe altijd zo geweest?
Klinkt als een pittige week, Mida. Ben je wel weer geniet hersteld om aan het werk te gaan nu?
Agen schreef op 07-09-2021 om 11:13:
Kersje, heel veel sterkte met de spanning voor de scan. Ik duim voor je dat de uitslag gewoon in lijn is met je bloedwaarden. Is dat tot nu toe altijd zo geweest?
Oh, wat ontzettend fijn Agen, wat een goed nieuws en geruststelling!
Dank je wel, wat mij betreft mag deze week snel voorbijgaan. Tot nu toe is de uitslag inderdaad altijd in lijn met de bloedwaarden geweest, maar ik heb in de afgelopen weken ook steeds wat vage buikpijnen gehad en dan denk ik meteen het ergste zeg maar, terwijl ik toch vrij positief ben ingesteld. Ik zit mezelf dan ook gigantisch in de weg in mijn hoofd. En het is gewoon een feit dat de kanker uiteindelijk toch weer ergens een uitgang (of ingang) vindt om verder te woekeren en dat gegeven staat zo vast dat je dat zwaard van Damocles steeds boven je hoofd voelt hangen bij ieder afwijkend en nieuw ‘pijntje’. Je psyche wordt steeds aardig op de proef gesteld zeg maar. Maar, in het kader van positiviteit, ik ga voor een goeie (dus stabiele) uitslag maandag 
Picunia, jij ook heel veel sterkte en succes maandag!🤞
Picunia, sorry dat ik op jou niet reageerde. Jij ook succes voor maandag. Zitten we met z’n drieën tegelijk in het ziekenhuis maandag?
Wat je schrijft over dat elke controle stress geeft, maar dat het ook prettig is goed gemonitord te worden, kan ik me voorstellen. De intensiteit van de follow up voor patiënten zoals ik is dit jaar in ‘mijn’ ziekenhuis nogal teruggeschroefd, en dat vind ik helemaal niet zo prettig, al is het wetenschappelijk helemaal verantwoord.
Wat een spannende week voor jullie allemaal! Gelukkig is de eerste uitslag positief! Ik zal duimen dat de andere uitslagen ook goed zijn. Hier voorlopig geen afspraken meer, wat ik eerlijk gezegd ook een beetje lastig vind. Aan de ene kant een fijn gevoel, aan de andere kant voelt het alsof ze me hebben losgelaten.
Ik duim ook voor (nog meer) goede uitslagen maandag! 🤞
Mida, hoe vaak heb jij nog controles nu?
Kersje, dat ieder pijntje en ieder kwaaltje ineens eng is, daar heb ik ook last van. Dat ik nog maar een maand geleden een ct scan gehad heb, geeft wel wat geruststelling, maar kleine dingetjes die ik in het verleden gewoon genegeerd zou hebben, blijven nu toch een beetje knagen. Dat bij jou de vraag niet echt is of het terugkomt, maar wanneer het terugkomt, maakt het vast nog een grote stap lastiger.
MIDA schreef op 07-09-2021 om 15:33:
Wat een spannende week voor jullie allemaal! Gelukkig is de eerste uitslag positief! Ik zal duimen dat de andere uitslagen ook goed zijn. Hier voorlopig geen afspraken meer, wat ik eerlijk gezegd ook een beetje lastig vind. Aan de ene kant een fijn gevoel, aan de andere kant voelt het alsof ze me hebben losgelaten.
Dankjewel Mida 
Ik begrijp jouw gevoel ook heel erg goed en dat het zo dubbel is. Aan de ene kant ‘geen polonaise meer aan je lijf’, aan de andere kant ‘maar wat nu en geheel het vertrouwen in je lijf moeten krijgen’, poeh, ik vind het nogal wat hoor!
Ik had dit gevoel toen mijn oncoloog begin dit jaar voorstelde de 3-maandelijkse scans om te zetten naar elke 4 maanden, omdat de impact op de psyche zo gigantisch is steeds. Vond ik écht wel een dingetje, maar gezien ik mijn oncoloog vertrouwde op haar woord dat zij dit wel aandurfde, heb ik daarmee ingestemd. Ik wil mijn leven zo min mogelijk in angst leven, de ziekte zorgt nl al voor voldoende angst, dus 1x per jaar een scan minder is dan een fijne bijkomstigheid, al vind ik dat nog steeds soms ‘moeilijk’.