Hoe fit ben jij?

mariarosa schreef op 16-08-2021 om 23:30:

[..]

Ja precies daar moet ik ook vaak aan denken en ook aan het feit dat ik nooit geloofd werd toen door de medische stand. Jij misschien ook niet?

Eigenlijk niet meer tegenaan gelopen nadat ik bij het vermoeidheidscentrum in Lelystad ben geweest en het zwart op wit staat. Twee jaar terug begonnen ook met een revalidatietraject waar ook uit is gekomen dan ik een hele lage belastbaarheid heb. Mede op basis daarvan (heb meer aandoeningen) ben ik ook volledig afgekeurd. 

Koralinde schreef op 17-08-2021 om 09:01:

Interessant topic!

Ik doe wel mijn best. Ik eet behoorlijk gezond met een nadruk op veel groente en voldoende fruit. Ik ben vegetariër, maar let op mijn eiwitten en ik drink veel water. In het weekend soms een glaasje wijn. Geen drugs en ik rook niet.

Ik zit strak in mijn vel en ik wandel veel, maar ik zou wel meer moeten sporten. Dat lukt me niet en volgens mij heeft dat iets te maken met hoe erg ik op de basisschool gepest ben tijdens gym.

Ik heb een hele prille relatie die ontzettend goed voelt en een grote, hechte vriendenkring waar ik altijd op kan terugvallen. Ik zie mijn opa wekelijks en hij is super belangrijk voor mij. Met de rest van de familie ligt het wat ingewikkelder.

De laatste keer dat ik me fit voelde kan ik me niet herinneren. Dat komt waarschijnlijk doordat mijn jarenlange ptss zijn tol eist, ook fysiek. Ik heb altijd buikpijn, hoofdpijn, nekpijn en ik slaap slecht. Het is lang niet meer zo erg als het ooit was en ik heb een mooi leven opgebouwd waar ik heel dankbaar voor ben. Toch kost het me nog altijd veel moeite om op het werk de schijn op te houden en er iedere dag iets van te maken. Stress, angst, schaamte en al die pijntjes vreten energie.

Waarom op je werk de schijn ophouden? 
Ik herken iets vergelijkbaars bij mijzelf omdat ik in het onderwijs werk (ben docent maar afgekeurd, werk nu vrijwillig), tegenover pubers kan dat niet. Maar nu heb ik wel geleerd om geen schijn meer op te houden bij collega’s. 

SuzyQFive schreef op 17-08-2021 om 09:43:

[..]

Waarom op je werk de schijn ophouden?
Ik herken iets vergelijkbaars bij mijzelf omdat ik in het onderwijs werk (ben docent maar afgekeurd, werk nu vrijwillig), tegenover pubers kan dat niet. Maar nu heb ik wel geleerd om geen schijn meer op te houden bij collega’s.

Goede vraag. Deels omdat ik het fijn vind om op mijn werk zoveel mogelijk 'pauze te nemen' van de ptss. Ik draai daar normaal mee en ik ben bang dat ik dat niet meer ga kunnen volhouden als ik het meer zou toelaten. Het kost energie, maar het geeft ook afleiding en voldoening. Maar de belangrijkste reden is angst. Ik werd thuis vroeger erg lastig gevonden door mijn ptss en ik wil niet weer in die positie terechtkomen. Ik vind het wel bewonderenswaardig dat jij de schijn niet ophoudt. Dat lijkt mij de beste maar in eerste instantie ook de moeilijkste weg.

DanGun 

Mijn conditie zal niet optimaal zijn.
Ik ben behoorlijk te zwaar, maar eet veel groenten en snoep niet, ben geen zoetekauw. Ook dingen als zakken chips en chocola kunnen in dit huis makkelijk de uiterste houdbaarheidsdatum overschrijden. Geen frisdrank, alleen water, wijn, soms een biertje en koffie. 
Ik rook sigaren en drink matig alcohol. Eigenlijk alleen in het weekend, niet door de week. 

Helaas heb ik een bloedhekel aan sport, zowel kijken ernaar als het beoefenen ervan. Dus ik sport niet en beweeg te weinig. 
Maar ik ben nooit ziek en voel me uitstekend. Geen stress op mijn werk of privé. Ik slaap prima. 

Wanneer de laatste coronarestricties zijn opgeheven hoop ik mijn salsadansen weer op te kunnen pakken. Dat is de enige beweging die ik leuk vind en ik wil dan veel regelmatiger (wekelijks) gaan dansen. En dat is best fysiek inspannend. Ik heb er nooit moeite mee gehad dat een avond vol te houden, dus ik denk dat mijn conditie nou ook weer niet superslecht is. 

Het gemiddelde hier is naar de haaien helpen.

Ik ben een ramp op pootjes.
Conditie -100. Merk ik elke keer weer als ik een trap op wandel.
Sporten en bewegen haat ik en doe ik dus zo min mogelijk.
Zwaar overgewicht met dank aan medicatie.
Ik drink.

1 meeval: Ik rook niet.
Bij mijn ouders zie ik nog altijd hoe verslavend die rotzooi is en ik zwoor als kind al dat ik daar nooit aan begon.

Griep krijg ik nooit.
Alleen maar een keel-ontsteking of 2 per jaar en héél zware zaken.
(Op mijn 22ste ging ik gelijk voor een hersentrombose, op mijn 23ste ben ik hervallen in mijn epilepsie, ik heb sinds mijn geboorte een hart-afwijking waar ik 36 jaar geleden aan geopereerd ben, ik heb nog een leuke handicap, ...)

2 work-outs per dag ... laat maar zitten dus.
Na een halve ben ik waarschijnlijk steendood of draai weg .
En na 5 minuten heb ik er al de pest aan en stop. Net ook omdat ik weet dat ik na een halve wegdraai en daar ook al geen zin in heb.

Helaas ben ik chronisch ziek, en ben vaak erg moe. Wat ik heb was voor artsen erg lang  onduidelijk dus zit het tussen mijn oren. Ik was altijd erg sportief tot ik zo'n 12 jaar geleden helemaal instortte en niks meer kon. Toen werd duidelijk dat ik een heel ernstig vitamine B12 tekort heb. 
Omdat ik zolang niet gezien ben ben ik nu altijd moe en het wordt niet meer minder ondanks een goede behandeling voor het tekort 
Mijn restklachten: depressies, kan me slecht concentreren en mijn spijsvertering werkt erg slecht. En moe dus. Ik slaap overdag minimaal een uur en ga ook op tijd naar bed, anders stort ik zo weer in.
Werken lukt wel, maar ik ben zzp-er en heb de luxe om het ook rustig aan te kunnen doen.
Ik was wel aardig op weg om in ieder geval mijn basisconditie wat te verbeteren toen in januari mijn spijsverteringsklachten verergerden.  Nu bij een diëtist die me via het fodmap dieet heeft laten ontdekken dat ik melk en tarwe niet goed verdaag (ik word niet meteen heel ziek maar mijn darmen vinden het niks). Nu klim ik weer langzaam uit dat dal. Ik loop weer soms hard (al word ik bijna ingehaald door oma's met een rollator). 

MMcGonagall schreef op 16-08-2021 om 23:20:

[..]

Dat vind ik wel heel knap. Ben je een man of een vrouw? Mijn collega (v, 54) heeft dat vorig jaar gedaan en was net binnen 12 uur binnen. De meeste mensen redden een kwart marathon zonder de rest niet eens, dus jij bent echt wel topfit hoor.

Vrouw van begin 40. Zo zonder specifieke voorbereiding red ik het niet binnen de 12 uur. Ik heb er net iets meer dan 14 uur over gedaan. 

ja ik sport wel. Ik zwem, ik fiets en ik loop en heb wel vaker een triathlon gedaan (met gedegen voorbereiding) alleen nu ging ik er door corona vanuit dat het evenement niet door zou gaan dus zwom ik eens in de 2 maanden in plaats van 3 keer per week. Ik fietste alleen als ik ergens heen moest en ik liep af en toe. Er was geen trainingsplan (of training, of plan) ik deed maar wat en ook dan haal ik de finish. Als ik wel train schiet het allemaal wat meer op .

Volgens m'n spierspecialist ben ik er slechter aan toe dan de gemiddelde 70+'er. Ik ben meer dan de helft jonger dan 70 dusja heel erg NIET fit dus. Maar ik sport uren per week in de hoop te genezen. Tegen december zou ik veel resultaat moeten zien.

Ik ben lichamelijk en mentaal behoorlijk fit. Sport geregeld, ben slank, heb nooit gerookt, drink met mate en eet over het algemeen gezond. Ik ben zelden ziek (ik kan me de laaste keer dat ik me heb moeten ziekmelden niet heugen) en zit prima in mijn vel. Ik ben tevreden over mezelf, heb een een heel fijn huwelijk en een leuk (hoewel soms best wat ingewikkeld ) leven en dat helpt nogal denk ik.

Dat is absoluut wel eens anders geweest. 
Ik heb op jonge leeftijd een herseninfact gehad en het heeft wel even geduurd voor ik daarvan volledig hersteld was. Maar dat is wel gebeurd uiteindelijk. En ook zeker een grote reden dat ik nu voorzichtig met mijn lijf ben en mijn best doe om fit te blijven. 
Het volledige vertrouwen in mijn lijf ga ik nooit meer terug krijgen denk ik. Het helpt ook niet dat ik niet 'vanzelf' zwanger kan worden en een kindje verloor tijdens de bevalling. Mentaal dus zeker ook het nodige voor de kiezen gekregen, maar ik blijk gelukkig nogal weerbaar op dat vlak. Ik werk parttime sinds een aantal jaar, de rust die dat heeft gebracht heeft er ook echt voor gezorgd dat ik heel veel beter in mijn vel zit.