Gastric bypass/sleeve
Ik had 2 maanden geleden een verwijzing gevraagd voor een gastric bypass/sleeve, maar heb de afspraak afgezegd omdat ik niet durf.
Ik kamp echt al jaren met overgewicht en jojo alle kanten op. Inmiddels ben ik op mijn zwaarst en wil ik echt niet meer zo verder, er moet wat gebeuren. Inmiddels ben ik weer zo ver, dat ik toch weer wil bellen voor een afspraak.
Zijn er hier ervaringen, zo wel positief als negatief? Of mensen die in het traject zitten of er gewoon over mee willen praten?
Lalize schreef op 30-07-2021 om 05:27:
zou ik zeker doen, bij veel ziekenhuizen is er door de corona een aardige wachtlijst ontstaan.
Dus voor een operatie gepland wordt ben je ook zo 9 maanden tot een jaar verder.
En in het traject kan het dan twee kanten op gaan, het bevestigd dat dit een goede keuze is voor jou, of juist niet
Ja, dat zeiden ze al voordat ik de afspraak had geannuleerd. Ik kan maar beter even een afspraak inplannen, want anders wordt het alleen maar verder vooruit geschoven natuurlijk.
Jillz schreef op 30-07-2021 om 06:56:
Wat is dat moeilijk als je een soort van verslaafd bent aan eten. Een alcoholist hoeft nooit meer alcohol drinken. Een drugsverslaafde hoeft nooit meer met drugs in aanraking te komen. Een roker hoeft nooit meer een sigaret op te steken. Maar eten is en blijft een eerste levensbehoefte.
Geen ervaring hier, maar eenvoor iedereen in dit topic die onbegrip heeft ontvangen. @TO ik hoop dat je hulp vind die bij je past en dat het je lukt om je kinderwens waar te maken.
Ik ben dinsdag bijvoorbeeld cold turkey gestopt met roken, was er klaar mee. Dit gaat mij dan weer heel gemakkelijk af. Ik snap soms niet waarom ik dat niet met eten heb, misschien inderdaad omdat het een eerste levensbehoefte is.
Bedankt voor je berichtje, heel lief! 
Lali schreef op 30-07-2021 om 07:35:
Ik zit nu in het traject, heb al een afspraak bij de internist gehad (incl zeer uitgebreid bloedonderzoek), groepsvoorlichting en afspraak bij de dietist. Volgende afspraak is bij de psycholoog en daarna gaan ze mij bespreken in het multidisciplinair overleg. Vervolgens afspraak met chirurg of ik een bypass wil of een sleeve en wat het beste voor mij is. Ik heb nog steeds mijn twijfels (vind operatie best eng) maar daarom ben ik ook gestart in het traject. Ik wilde eigenlijk medicatie (semaglutide) maar dat is heel duur, werkt veel minder goed dan een gbp en zodra je ermee stopt kom je weer aan. Dus nu ga ik toch maar voor een gbp.
Ik ben er ondertussen van overtuigd dat met overgewicht van meer dan 30 kilo dat je het niet op de lange termijn in je eentje redt. Mijn metabolisme is denk ik enorm verstoord.
Ik vind dit draadje erg fijn, lees heel graag ervaringen van anderen!
Spannend! Hoe vond je de gesprekken bij de internist en diëtist? In het ziekenhuis waar ik ga, heb ik 1 screeningsmiddag, geen meerdere afspraken voor de specialisten.
Ik vind de operatie ook heel erg eng, vind het heel eng om geopereerd te worden. Bang dat ik nooit meer wakker word of dat er complicaties ontstaan.
Knap van je dat je de keuze hebt gemaakt voor een gpb ipv medicatie als dat beter werkt. Ik zou het liefst ook medicatie innemen ipv een operatie.
Ik denk ook dat mijn stofwisseling heel erg verstoord is door al dat gejojo en dat ik echt een soort reset nodig heb, dat ik weer opnieuw moet leren eten zeg maar..
Heda schreef op 30-07-2021 om 11:30:
[..]
Spannend! Hoe vond je de gesprekken bij de internist en diëtist? In het ziekenhuis waar ik ga, heb ik 1 screeningsmiddag, geen meerdere afspraken voor de specialisten.
Ze waren ontzettend aardig en meedenkend. De groepsvoorlichting vond ik daarentegen niet zo, allemaal mensen met overgewicht in een zaal met een (wel aardige) chirurg daarvoor.
Zo'n screeningsmiddag klinkt wel veel efficienter, maar ik vind het wel fijn dat ik telkens tussendoor tijd heb om na te denken.
Het is trouwens wel zo dat bij ons in het ziekenhuis iedereen verplicht is om voor de operatie 6 kilo af te vallen. Dus dat ben ik nu aan het proberen....
Hier een GBP sinds 2004 en nog steeds 55kg lichter sinds de operatiedag. Ik ben in België geopereerd omdat ze in NL destijds alleen maagbandjes deden. Geen nazorgtraject oid.
Ik heb er geen spijt van. Dumpings krijg ik van frituurzooi en dingen met suiker maar ook een glas melk. Als ik die dumping niet zou krijgen, was ik weer net zo dik als toen dus ik ben er wel blij mee. Het is mijn stok achter de deur.
Ik heb wel wat te korten gehad maar inmiddels heb ik die niet meer en kan mijn lijf zonder extra vitamines e.d.
Verder eet ik normale hoeveelheden ipv abnormaal. Vroeger at ik bv 1,5 diepvriespizza als maaltijd, nu kan ik een halve op. (Is een voorbeeld qua vergelijking, ik eet die dingen eigenlijk nooit).
Veel succes met de beslissing die je gaat nemen
Lali, je schrijft dat je ervan overtuigd bent dat met overgewicht van meer dan 30 kg je op de lange termijn het niet in je eentje redt.
13 jaar geleden had ik een BMI van 37, ik had kledingmaat 50. Een hoge bloeddruk en veel te hoog cholesterolgehalte. Het moest anders. Ik wilde anders. Vele dieet pogingen had ik achter me. Alleen of in groepsverband. Met en zonder diëtist.
Ik ben verslaafd aan eten. Ik kan altijd wel eten en ik lust werkelijk alles. Maar ik zag in mijn werk hoe overgewicht bij oudere mensen kon leiden tot minder mobiliteit, tot smet plekken, tot minder zelfstandigheid en tot minder kwaliteit van leven.
Samen met 2 familieleden die ook een vergelijkbare BMI hadden ben ik begonnen met anders eten. We vielen alle drie meer dan 30 kg af.
Daarna zijn de andere 2 weer gegroeid, de 1 heeft nu een BMI boven de 40.
Ik ben nog op gewicht en in de corona periode ben ik nog 5 kg afgevallen. Ik weeg 64 kg en heb kledingmaat 38. Leeftijd 55 jaar.
Wat doe en laat ik? Op mijn eigen kefir na, 1 glas per dag, drink ik uitsluitend vocht zonder calorieën.
Ik eet 16 uur per dag niet ( komt niet op een uurtje aan) en in de resterende 8 uur let ik niet op kcal. .
In principe eet ik geen ultra processed foods. Wel veel vers, veelal uit eigen tuin of tuin ouders.
En ik geef heel vaak niet toe aan dat monster dat ook zeurt schreeuwt om eten. Soms wel hoor. Verder probeer ik ongeveer 20 km te wandelen per week. Ik heb er vaak geen zin in maar moet van mezelf.
Ik zal altijd verslaafd blijven aan eten. En ik zeg ook niet dat ik nooit meer vele kilo's zwaarder zal worden. Ik hoop dit vol te houden. En ja, ik loop dus 10 km in anderhalf uur op nuchtere maag. Meten is weten dus ik heb Op een paar dagen bloedsuikerwaardes getest voor, tijdens en na sporten op nuchtere maag. Blijft constant rond de 6.
Mijn wandelmaat is ruim dertig jaar huisarts. Is vanaf januari ook dit patroon gaan volgen en is 10 kg kwijt van met name de buik. De maat heeft inderdaad in die 30 jaar nauwelijks mensen meegemaakt in de praktijk die blijvend afgevallen zijn. Maar het kan. En mijn wilskracht is absoluut niet groter dan van een ander.
Slakrop schreef op 10-08-2021 om 22:46:
Lali, je schrijft dat je ervan overtuigd bent dat met overgewicht van meer dan 30 kg je op de lange termijn het niet in je eentje redt.
13 jaar geleden had ik een BMI van 37, ik had kledingmaat 50. En mijn wilskracht is absoluut niet groter dan van een ander.
Heel knap, daar heb ik heel veel respect voor.
Slakrop schreef op 10-08-2021 om 22:46:
Lali, je schrijft dat je ervan overtuigd bent dat met overgewicht van meer dan 30 kg je op de lange termijn het niet in je eentje redt.
13 jaar geleden had ik een BMI van 37, ik had kledingmaat 50. Een hoge bloeddruk en veel te hoog cholesterolgehalte. Het moest anders. Ik wilde anders. Vele dieet pogingen had ik achter me. Alleen of in groepsverband. Met en zonder diëtist.
Ik ben verslaafd aan eten. Ik kan altijd wel eten en ik lust werkelijk alles. Maar ik zag in mijn werk hoe overgewicht bij oudere mensen kon leiden tot minder mobiliteit, tot smet plekken, tot minder zelfstandigheid en tot minder kwaliteit van leven.
Samen met 2 familieleden die ook een vergelijkbare BMI hadden ben ik begonnen met anders eten. We vielen alle drie meer dan 30 kg af.
Daarna zijn de andere 2 weer gegroeid, de 1 heeft nu een BMI boven de 40.
Ik ben nog op gewicht en in de corona periode ben ik nog 5 kg afgevallen. Ik weeg 64 kg en heb kledingmaat 38. Leeftijd 55 jaar.
Wat doe en laat ik? Op mijn eigen kefir na, 1 glas per dag, drink ik uitsluitend vocht zonder calorieën.
Ik eet 16 uur per dag niet ( komt niet op een uurtje aan) en in de resterende 8 uur let ik niet op kcal. .
In principe eet ik geen ultra processed foods. Wel veel vers, veelal uit eigen tuin of tuin ouders.
En ik geef heel vaak niet toe aan dat monster dat ook zeurt schreeuwt om eten. Soms wel hoor. Verder probeer ik ongeveer 20 km te wandelen per week. Ik heb er vaak geen zin in maar moet van mezelf.
Ik zal altijd verslaafd blijven aan eten. En ik zeg ook niet dat ik nooit meer vele kilo's zwaarder zal worden. Ik hoop dit vol te houden. En ja, ik loop dus 10 km in anderhalf uur op nuchtere maag. Meten is weten dus ik heb Op een paar dagen bloedsuikerwaardes getest voor, tijdens en na sporten op nuchtere maag. Blijft constant rond de 6.
Mijn wandelmaat is ruim dertig jaar huisarts. Is vanaf januari ook dit patroon gaan volgen en is 10 kg kwijt van met name de buik. De maat heeft inderdaad in die 30 jaar nauwelijks mensen meegemaakt in de praktijk die blijvend afgevallen zijn. Maar het kan. En mijn wilskracht is absoluut niet groter dan van een ander.
Respect voor jou, heel knap! Ik ben ook meerdere keren afgevallen zelf, maar ik kan het er niet af houden..
Ik hoop voor jou dat jou dit wel blijft lukken!