Kanker heeft gewonnen; moeder overleden
Ik zoek gewoon een plekje om van mij af te schrijven.
De band tussen mij en mijn moeder is zeer wisselend. Maar ik gun nooit iemand op aarde kanker toe.
Begin 2020 diagnose eierstok kanker met uitzaaiingen o.a naar de lymfeklieren, longen en organen.
Chemotherapie gehad 8 kuren en tussendoor een zware operatie waarbij een hoop is weg gehaald.
Scan half 2021 wees uit dat er niks meer zat ook in het bloed niks te vinden.
Begin 2022 i.v.m vage klachten en twijfelachtige foto scan gehad niks op te zien.
Laatste weken is mijn moeder veel ziek lijkt niet op te knappen. Inmiddels bloed geprikt en er zijn tumormarkers gevonden. En op de echo was veel vocht zichbaar wat de vorige keer ook was toen ze de tumor vonden.
Vandaag de ct scan gehad en hopelijk morgen de uitslag.
Hoe gaat het met je moeder?
Ach wat een naar nieuws heb je ontvangen. 
als je ontvriest, en je tranen gaan lopen omdat ze ontdooien, lekker laten stromen. 
Broodjebrie schreef op 04-01-2023 om 16:49:
Hoe gaat het met je moeder?
Wisselt wat ook te snappen is
ToetieToover schreef op 04-01-2023 om 17:02:
Ach wat een naar nieuws heb je ontvangen.
als je ontvriest, en je tranen gaan lopen omdat ze ontdooien, lekker laten stromen.
Ik hoop dat ze gaan lopen dan ben ik waarschijnlijk ook van die hoofdpijn af. Ze mogen van mij komen maar ik sta nog geblokkeerd
rooiekater schreef op 04-01-2023 om 17:05:
[..]
Wisselt wat ook te snappen is
Snap ik inderdaad.
Vandaag een emotie spring dag zoals ik het noem. Van heel vrolijk naar emoties die er niet uit komen ik voel de emoties maar ze staan geblokkeerd.
Heb het gevoel telkens een masker te moeten op zetten. Want zitten mensen wel te wachten op mijn emoties.
Vriendinnen weten het nu sommige zijn eerlijk en geven aan niet goed te weten hoe te reageren maar maken mij wel duidelijk dat ik ze altijd kan bellen of appen ook al is het snachts. En dat ik ook goed om mijzelf moet denken en dat mijn emoties er ook mogen zijn.
En dan nog b.v vrienden van mijn ouders die mij sterkte wensen maar er wel bij zetten wees maar extra lief voor je moeder. Ik kan daar weinig mee en krijg dan het gevoel dat ik er niet mag zijn.
Ondertussen draait de rest door minn herstel van covid, mijn werk, sociale afspraken. Afleiding is goed maar het liefst kruip ik weg.
Ik herken wel wat je schrijft. Ik heb ook een van mijn ouders verloren aan kanker en het kan soms een rollercoaster zijn.
Ik lees dat je je afvraagt of mensen wel zitten te wachten op jouw emoties en dat je het gevoel hebt dat jijzelf er niet mag zijn. Maar jij en jouw emoties en verdriet mogen er zeker zijn. Mensen kunnen soms wat bijzonder reageren, maar vaak weten ze niet wat ze moeten zeggen of ze zijn bang dat ze wat verkeerds zeggen. Terwijl ze soms niet eens iets hoeven te zeggen, juist die arm om je heen of omhelzing kan soms zoveel meer doen dan gesproken woorden of appjes.
Malibu bedankt voor je reactie het is zeker een achtbaan.
Inmiddels weet ik niet of ik met deze iets moet. Maar kwam er gisteravond achter dat mijn ouders mij op de dag van de uitslag gewoon hebben laten wachten. Want broer en vrienden van ouders zaten er blijkbaar en er is letterlijk gezegd laat Rooiekater maar wachten. Omdat ik broer had gevraagd weet je al iets via de WhatsApp. Blijkbaar heb ik zeker 1 uur moeten wachten voor ze belde.
rooiekater schreef op 09-01-2023 om 06:26:
Malibu bedankt voor je reactie het is zeker een achtbaan.
Inmiddels weet ik niet of ik met deze iets moet. Maar kwam er gisteravond achter dat mijn ouders mij op de dag van de uitslag gewoon hebben laten wachten. Want broer en vrienden van ouders zaten er blijkbaar en er is letterlijk gezegd laat Rooiekater maar wachten. Omdat ik broer had gevraagd weet je al iets via de WhatsApp. Blijkbaar heb ik zeker 1 uur moeten wachten voor ze belde.
Misschien dat ze dat deden vanwege het verleden tussen jou en je moeder?
Broodjebrie schreef op 09-01-2023 om 08:50:
[..]
Misschien dat ze dat deden vanwege het verleden tussen jou en je moeder?
Dat is ook mijn vermoeden en dat ze door zullen gaan met dit gedrag
rooiekater schreef op 09-01-2023 om 14:27:
[..]
Dat is ook mijn vermoeden en dat ze door zullen gaan met dit gedrag
rooiekater schreef op 09-01-2023 om 15:21:
[..]
Bedankt
Soms.....
Zus van mijn moeder had mij benaderd. Is blijkbaar ooit verpleegkundige geweest en vind dat ik te veel toe kijk. Omdat mijn moeder vooraf aan de diagnose ziek was vind ze huisarts nalatig.. Huisarts had afgelopen 4 maanden 3x bloed laten prikken en ook op tumormarkers laten prikken. Dus nee ik vind het niet nalatig van de huisarts. Daarbij mijn vader heeft ook griep gehad en vlak daarna werd mijn moeder ziek. Dus dan ga je er van uit dat het griep is. Vandaar pas later aan de bel trekken kwa bloedprikken. Maar tussen de eerste symptomen en bloedprikken heeft 3 weken gezeten.
Die zus is het daar niet mee eens. Hele discussie.
Daarna begon ze over erfelijkheid en dat ik actiever hier achter aam moet gaan. Zodat ook zij zich kan laten onderzoeken.
Dit type kanker is niet erfelijk dat is allemaal allang onderzocht.
Gek werd ik van die zus
Wat verdrietig allemaal, Rooiekater!
En naar dat enkele familieleden je een beetje, zo lees ik het althans, op afstand houden als het gaat om informatie over de toestand van jullie moeder.