Burnout/Overspannen

Luistertip: “een burnout en nu” van Anne Lindenkamp, te vinden op Spotify. Zij praat met allerlei deskundigen. Ook was er een aflevering #28 over het verschil tussen overspannen en burnout.

Vervelend vrouw85! De klachten zijn hetzelfde volgens mij, maar ik dacht dat je met overspannen er na een paar weekjes rust wel weer bent. 
Als je van maanden herstel gaat spreken dan is het burnout.
Maar voor nu zou ik vooral rust nemen. Als jij langdurig uitvalt is er nog veel meer personeelstekort. Eerst voor jezelf zorgen. Hoe lastig ook. 

Nadat ik een hele nacht had zitten huilen heb ik een afspraak bij de huisarts gemaakt. Hij heeft toen een aantal vragenlijsten afgenomen. Ik scoorde zo hoog dat hij zich serieus afvroeg hoe het mogelijk was dat ik niet eerder was ingestort. Vanaf dat moment heb ik mezelf ziekgemeld en ben ik begonnen aan een lang herstelproces.
 Ik was hier met geen mogelijkheid zelf uitgekomen. Achteraf gezien heb ik jaren op het randje van overspannenheid gezeten en daar heb ik mijn lichaam veel schade mee aangedaan. 
Als je nu zo rondloopt dan raad ik je aan om maandag meteen een afspraak bij de huisarts te maken. Als het nu nog geen burn-out is dan ben je misschien wel hard op weg naar een burn-out. 

Personeelstekort is niet jouw probleem. Dat mag je manager oplossen, daar is zijn salaris ook naar. Door je verantwoordelijk te voelen over zaken die niet jouw verantwoordelijkheid zijn raak je in een burnout. En als je tijdens een ziekmelding toch gaat werken denkt je manager dat het allemaal wel meevalt of dat je je aanstelt. Zou me dus consequent ziekmelden en een verwijsbrief vragen voor de psych.

Ben je al bij je huisarts geweest? Zo nee, snel een afspraak maken voor een dubbel consult.

En als dat bij jullie mogelijk is: een preventief gesprek bij de bedrijfsarts kan ook zinnig zijn. Al was het maar om te kijken of en hoe voorkómen kan worden dat je langdurig uitvalt. Dat is immers ook in het belang van je werkgever.

Sterkte. Je zo voelen is kut.

ik had me al een paar keer ziekgemeld, telkens een paar dagen. Dat hielp dan heel kort. Maar ik voelde me ellendig, in en in moe, veel hoofdpijn, veel huilen en constant vastzitten in gedachtenloops die maar door bleven draaien. Maar ik wilde niet opgeven. Tot mijn leidinggevende me bij zich riep om te bespreken hoe nu verder en ik alleen nog maar kon huilen. Hij heeft me toen naar huis gestuurd. Ik ben toen een maand of 7 thuis geweest, voordat ik kon beginnen met reintegreren.

Een burnout is een overspannenheid in het kwadraat.  

Ik heb het aan voelen komen,  maar te laat terug geschakeld.  Ik ben onmiddellijk 50 % gaan werken,  maar 4 weken later sneuvelde ik alsnog. Kapot was ik. Met angst en paniek aanvallen.  Ik durfde de deur bijna niet meer uit. Ik kon niet eens normaal auto rijden. 

Ik ben na 7 maanden weer begonnen met werken/ reïntegratie.  2x2 uur. Het heeft me bakken met energie gekost. Inmiddels zit ik op 3x4 uur(nu 15 maanden ziek) en verwacht ik niet terug te keren in eigen werk. En dat wil ik ook niet trouwens. 

Heel veel sterkte.  Neem rust. Meld je ziek en zoek goede hulp.

Vrouw85 schreef op 25-09-2021 om 12:00:

[..]

Dit omschrijft idd hoe ik me voel.

Met thuiswerken heb ik mijn manager al 1,5 jaar niet live gezien ivm thuiswerken. Dus daardoor valt het misschien ook minder op nu.

Personeelstekort Is natuurlijk niet mijn probleem maar afgelopen jaar is 75% van mijn directe collega's vertrokken(niet allemaal vrijwillig) terwijl het werk niet minder wordt. Waar we eerst paar fte te veel hadden is dat nu paar fte te weinig.

Dat laatste moet je loslaten. Het maakt jouw situatie niet beter. Het draagt zelfs direct bij aan jouw burn out. 

Maak z.s.m. een afspraak met je huisarts voor een diagnose en advies. Is jouw relatie met je lg goed op zich? Vertel hem dan wat er speelt en dat je je ziek meldt met reden. Als de relatie slecht is ziekmelden zonder reden. Hij zal wel willen weten of je snel terug kan komen, maar dat zie ik voorlopig niet gebeuren. Eventueel zal hij je heel snel willen doorsturen naar de bedrijfsarts. Daar moet je aan meewerken. 

Voor nu, kies voor je eigen gezondheid. Dat is niet altijd makkelijk, maar hoe langer je hiermee blijft rondlopen, hoe langer en moeilijker het wordt om te herstellen. En mocht je het gevoel hebben dat je je aanstelt? Dat doe je niet!

Vrouw85 schreef op 25-09-2021 om 12:00:

[..]

Dit omschrijft idd hoe ik me voel.

Met thuiswerken heb ik mijn manager al 1,5 jaar niet live gezien ivm thuiswerken. Dus daardoor valt het misschien ook minder op nu.

Personeelstekort Is natuurlijk niet mijn probleem maar afgelopen jaar is 75% van mijn directe collega's vertrokken(niet allemaal vrijwillig) terwijl het werk niet minder wordt. Waar we eerst paar fte te veel hadden is dat nu paar fte te weinig.

Dus terwijl jouw baas mensen ontslaat/wegbezuinigt voel jij je geroepen om het door hem veroorzaakte personeelstekort op te vangen? Die baas van je zal zichzelf wel een dikke bonus hebben gegeven (en z'n managers) Dikke vinger naar het management en lekker rust nemen de komende maanden.