Ziekmelden na ontslag en voor tekenen vso op advies jurist.
Ik ben ontslagen. Helemaal uit het niks. Ik ben helemaal verslagen en ben kapot. Ik heb een jurist in de arm genomen en die adviseert niks te tekenen, maar ziekmelden, bijkomen en rekken rekken rekken. Het voelt gek. Ik ben ziek omdat ik ziek ben maar ziek omdat het uit het niks komt. als ik me ziek meld moet ik me dan zorgen om mijn vso en ww. ajb help mij, ik ben in paniek
Ik snap echt wel dat je gaat leven naar je salaris. Dus ik vindt niet dat we TO daarop mogen afrekenen.
Maar, er is nu wel een situatie ontstaan waarop geacteerd moet worden. Je zegt dat je gewoon naar dit salaris niveau gegroeid bent. Ik neem aan dat je daardoor ook bekent ben geworden met de wereld die er aan vast hangt. Misschien ook niet, maar dan was dat salaris wellicht ook niet helemaal reeel.
Dus als je echt denkt dat je nooit meer dit salaris gaat verdienen (wat best gek is want iemand die op het niveau 10k opereert heeft meestal heel wat te bieden). Ga je maatregelen treffen om het op te lossen.
Sociale huur is compleet overdreven. Huis verkopen en terug naar een rijtjes woning. Red je het dan met hypotheek + overwaarde nog niet op een nieuw salaris van 3500-4000 + man's inkomen? Particuliere huur. En zo met al je vaste lasten. Leuk? Nee, zoiets wens je niemand toe. Nodig? Misschien wel, dat kan alleen jij bepalen.
Ik vind het bijzonder allemaal. Je bent heel druk om ons (of jezelf?) te overtuigen dat je het geweldig deed, dat je hoge salaris helemaal terecht was en hoeveel geld je beheerde. Tegelijkertijd zag je dit totaal niet aankomen terwijl er veel vaker mensen op een gekke manier uitvlogen en zie je door de bomen het bos niet meer bij niet-bestaande vacatures en heb je blijkbaar een random forum nodig om banen te vinden.
Het doet mij denken aan het Peter principe (google maar). Werknemers die binnen een bedrijf steeds stapjes omhoog zetten. En dan, ineens, zitten ze een stapje te hoog. Ze werken harder en harder maar echt voldoen aan de eisen van de functie, nee. Maar dat toegeven lukt niet. Een stapje terug gaat niet; dat kost geld en eer. En dus raakt iemand overspannen of komt in conflict met werkgever of ziet zich geconfronteerd met een vso.
Meesje schreef op 23-07-2025 om 08:12:
Het doet mij denken aan het Peter principe (google maar). Werknemers die binnen een bedrijf steeds stapjes omhoog zetten. En dan, ineens, zitten ze een stapje te hoog. Ze werken harder en harder maar echt voldoen aan de eisen van de functie, nee. Maar dat toegeven lukt niet. Een stapje terug gaat niet; dat kost geld en eer. En dus raakt iemand overspannen of komt in conflict met werkgever of ziet zich geconfronteerd met een vso.
Interessant principe, ik kende het nog niet maar het klinkt heel herkenbaar. En ook best logisch eigenlijk. Dank voor het delen!
Joszy schreef op 23-07-2025 om 08:20:
[..]
Interessant principe, ik kende het nog niet maar het klinkt heel herkenbaar. En ook best logisch eigenlijk. Dank voor het delen!
Inderdaad interessant. Ik sta er dikwijls van te kijken dat er veel fenomenen zijn die een naam hebben en dat ik daar nog nooit van heb gehoord. Goed gedaan, Meesje.
Daar is een leuke podcast over: https://podcast.nooitgeweten.net/s4/e3/episode.html
Ik kende het fenomeen wel, maar was de naam vergeten. Mensen die in zo'n situatie belanden worden meestal de kop van jut. Ik vrees dat TO ook hierin is belandt.
Auwereel schreef op 23-07-2025 om 09:49:
Daar is een leuke podcast over: https://podcast.nooitgeweten.net/s4/e3/episode.html
Ik leer niet alleen graag bij, maar luister ook nog dikwijls naar podcasts.
Dus, dankje Auwereel, voor deze twee vliegen in één klap!
Poezie schreef op 23-07-2025 om 09:53:
Ik kende het fenomeen wel, maar was de naam vergeten. Mensen die in zo'n situatie belanden worden meestal de kop van jut. Ik vrees dat TO ook hierin is beland
t.
Sorry, Poëzie!
Merel, het is geen schande, iedereen heeft minpunten, ikzelf op kop met héél veel minpunten! Maar een oprechte vraag, kan je jezelf hierin herkennen of zeg je dat dit fenomeen je totaal vreemd is?
letterkoekje schreef op 23-07-2025 om 10:55:
[..]
Sorry, Poëzie!
Merel, het is geen schande, iedereen heeft minpunten, ikzelf op kop met héél veel minpunten! Maar een oprechte vraag, kan je jezelf hierin herkennen of zeg je dat dit fenomeen je totaal vreemd is?
Ik heb het gelukkig niet zelf meegemaakt maar wel van dichtbij meegemaakt bij een oud-collega. Het is idd bijzonder pijnlijk als je dat overkomt.
merelvanhrhier schreef op 22-07-2025 om 19:43:
[..]
Ik ben heel langzaamaan steeds een beetje meer omhoog gegaan. Ook wat tegenslagen gehad maar maakt niet uit verder. Ik kreeg zeker niet teveel betaald. En nogal wiedes dat je er naar gaat leven.
Er naar gaan leven is natuurlijk een zeer rekbaar begrip. Je kunt best een goed en luxe leven leiden, zonder een (over de)top hypotheek/huis!
Zo’n 17 jaar geleden begon ik als ZZP’er en factureerde ook zo’n 10-12k per maand, maar geen haar op mijn hoofd die eraan dacht hier ‘naar te gaan leven’! Juist, omdat ik aan de andere kant heel goed besef(te) dat je dan ook zeer kwetsbaar bent, mocht er onverhoopt inkomen wegvallen. Iedereen kan ontslagen of, nog erger, ziek worden, dat heb ik altijd in mijn achterhoofd gehouden.
Toen de financiële/economische crisis uitbrak in 2008 heb ik zo ontzettend veel conculega’s in de problemen zien komen. Tophypotheken, grote luxe leasebak onder hun kont etc. De laatste stonden te verroesten op straat, want niet meer te betalen zonder opdrachten en geen mogelijkheid om onder het leasecontract uit te komen. Huizen moesten verkocht worden, rampzalig, maar ook grotendeels domme eigen keuzes natuurlijk geleid door Eurotekens in hun ogen.
Maar goed, het zijn jullie eigen keuzes geweest en wat dat betreft begrijp ik jouw paniek wel enigszins. En natuurlijk kom je niet in aanmerking voor sociale huur, maar je praat over een salaris van 5k alsof het iets vies is. Een huis kan altijd worden verkocht en natuurlijk hoeft dat niet te betekenen dat je dan meteen enkel naar een rijtjeshuis gaat (al is hier toch ook niets mis mee?).
Het klinkt mij in de oren, zoals ik al eerder schreef, alsof je alle realiteit bent verloren.
Ik heb het idee dat hier veel meer onder zit. Want ja het is een tegen slag, maar het is ook weer niet zo dat je morgen in de bijstand zit, geen dak boven je hoofd hebt etc.
Je maakt het allemaal veel te groot, raakt ervan in paniek en lijkt dan niet meer in staat om adequaat te reageren.
Neem het huis als dat onbetaalbaar wordt. Dan verkoop je het. Die is de afgelopen jaren duurder geworden en heeft dus overwaarde. Mogelijk ook een deel al afgelost. Dan koop je een goedkopere woning terug en stop je de overwaarde in de nieuwe woning. En heb je ineens een lage hypotheek.
Al heb ik het idee dat je vooral moeite hebt met een stap terug doen. Dat je bang bent dat men dan ziet dat je "gevallen" bent. Maar goed hoe erg is het om een stap terug te zetten. Je kunt altijd nog zeggen dat je bewust kiest voor wat meer vrijheid, wat minder verantwoordelijkheid, omdat je gewoon wel klaar bent met het keihard werken en dat je vind dat je te veel van het leven mistte.
Jillz schreef op 23-07-2025 om 12:19:
Al heb ik het idee dat je vooral moeite hebt met een stap terug doen. Datje bang bent dat men dan ziet dat je "gevallen" bent. Maar goed hoe erg is het om een stap terug te zetten. Je kunt altijd nog zeggen dat je bewust kiest voor wat meer vrijheid, wat minder verantwoordelijkheid, omdat je gewoon wel klaar bent met het keihard werken en dat je vind dat je te veel van het leven mistte.
Eens met vetgedrukte, dat idee krijg ik ook steeds meer.
Ik heb inmiddels mijn team gesproken en er is unaniem gezegd: met het gemis van Merel is het bedrijf X een grote vrouw kwijt en hebben ze een groot probleem. Niemand is negatief en iedereen mist me en niemand snapt er een snars van
neem anders een dagboek, dan kun je van je afschrijven.