Hoe sta jij ervoor bij eventuele scheiding?
Naar aanleiding van topic wel werken of tbm vraag ik me af of mensen weten hoe ze er voor staan bij eventuele scheiding.
Ik heb het huis op mijn naam en getrouwd onder huwelijkse voorwaarden. Spaarrekening is goed gevuld voordat ik mijn man ontmoette en een erfenis later ontvangen en deze is dan ook van mij.
Ik sta er gezond voor gezien mijn lage lasten en ik werk paar uurtjes per week.
Julali schreef op 20-09-2021 om 15:41:
[..]
Veel mensen doen dat dus wel, om tegemoet te komen in de kosten.
Nee hoor hier niet. Mijn huis mijn onderhoud. Man kan sparen en met boodschappen betaald hij vaak. We profiteren beide op deze manier.
ToetieToover schreef op 20-09-2021 om 14:27:
Nee, ik wist niet hoe ik ervoor zou staan bij een scheiding. Dat maakte echter niks uit. Al had ik onder een brug moeten slapen, ik was tóch gaan scheiden. De scheiding bleek financieel gezien prima te verlopen, maar voor mij was dat geen argument geweest.
Die standaardopmerking over “flatje drie hoog achter” vind ik ook al zo stom. Alsof geld het belangrijkste argument is om bij elkaar te blijven en alsof een flatje een schande is.
Dat soort uitspraken vind ik ook altijd zo stom. Liever gelukkig in een flat (waar niks mis mee is!) dan ongelukkig in een vila met een man waar je je kapot aan ergert 
Ik heb gelukkig een ontzettend leuke man en hij een (meestal… 
) leuke vrouw, we zijn al bijna 15 jaar bij elkaar. Scheiden zit voorzover ik weet niet in de planning, maar dat denken is arrogant en naïef heb ik pas ergens gelezen. Zou het er toch van komen kunnen we onszelf prima bedruipen. We wonen in een krimpregio (alhoewel tijdens de lockdown iedereen en z’n moeder hier naar huizen kwam kijken), dus aan een huur- of koophuis is hier nog wel te geraken.
Julali schreef op 20-09-2021 om 15:44:
[..]
Dat soort uitspraken vind ik ook altijd zo stom. Liever gelukkig in een flat (waar niks mis mee is!) dan ongelukkig in een vila met een man waar je je kapot aan ergert
Eens.
Doen veel mensen dat huurgedoetje echt? Nooit geweten, ik zou hem in zijn gezicht uitlachen in elk geval. Mee betalen aan de gemeentelijke heffingen, GWL etc prima maar ik ga geen huurder zonder huurbescherming spelen bij mijn eigen echtgenoot. 🤣
Het enige wat echt "samen" is, is ons huis.
Als het ooit stopt tussen ons koopt hij mij uit.
En ga ik terug dichter bij mijn familie wonen.
(Ik ben voor hem verhuisd.)
Met veel rekenwerk zou ik dan op zoek willen naar een nieuw koophuis of appartement.
Maar waarschijnlijk ga ik eerst een jaar of wat huren.
De financiën zijn apart, dus we pakken elk gewoon onze eigen rekeningen mee.
Man redt zich trouwens ook wel. We hebben bij de aankoop van ons huis er altijd op gelet dat dingen op 1 loon te dragen zijn.
(Na een periode samen én werkloos én langdurig ziek leer je wel rekening houden met zo'n zaken.)
Ik heb altijd gewerkt, in de tijd van de kinderen parttime en later weer bijna fulltime. Koophuis hadden we samen gekocht en alles ging verder op 1 hoop.
Inmiddels gescheiden, na een (v)echtscheiding uit een boekje. Ik heb hem uit kunnen kopen omdat ik gelukkig (net) genoeg verdiende en een erfenis had gekregen. Financieel ben ik er wel op achteruit gegaan. Dus ik wil altijd financieel onafhankelijk blijven. Ik zal ook nooit meer iets wat van mij is, vanzelfsprekend samen gaan delen. Dus ik begrijp de mensen met eigen huis waar de partner inwoont en zelf spaart. Je kunt het goed regelen, en tegenwoordig is niets meer vanzelfsprekend voor altijd. Daar is niets onaardigs aan.
Bloembakje schreef op 20-09-2021 om 18:07:
Ik heb altijd gewerkt, in de tijd van de kinderen parttime en later weer bijna fulltime. Koophuis hadden we samen gekocht en alles ging verder op 1 hoop.
Inmiddels gescheiden, na een (v)echtscheiding uit een boekje. Ik heb hem uit kunnen kopen omdat ik gelukkig (net) genoeg verdiende en een erfenis had gekregen. Financieel ben ik er wel op achteruit gegaan. Dus ik wil altijd financieel onafhankelijk blijven. Ik zal ook nooit meer iets wat van mij is, vanzelfsprekend samen gaan delen. Dus ik begrijp de mensen met eigen huis waar de partner inwoont en zelf spaart. Je kunt het goed regelen, en tegenwoordig is niets meer vanzelfsprekend voor altijd. Daar is niets onaardigs aan.
Ik begrijp die mensen met eigen huis ook wel. Alleen ik snap de partners van de huizenbezitters niet, dat je op zo'n manier wil wonen, lijkt me een heel naar gevoel dat je er elk moment uitgezet kan worden, want je hebt geen enkel recht en staat dus letterlijk op straat als de ander er geen zin meer in heeft.
Als de huizen nou voor het oprapen liggen zou ik er nog in kunnen komen, maar nu?
Julali schreef op 20-09-2021 om 18:25:
[..]
Ik begrijp die mensen met eigen huis ook wel. Alleen ik snap de partners van de huizenbezitters niet, dat je op zo'n manier wil wonen, lijkt me een heel naar gevoel dat je er elk moment uitgezet kan worden, want je hebt geen enkel recht en staat dus letterlijk op straat als de ander er geen zin meer in heeft.
Als de huizen nou voor het oprapen liggen zou ik er nog in kunnen komen, maar nu?
Waarom zou ik hem 3 ton kado doen? Omdat we samen gingen wonen? Bekrompen gedachte is dat van je. Ik ben een vrouw en kies voor mijn eigen zekerheid.
Julali schreef op 20-09-2021 om 18:25:
[..]
Ik begrijp die mensen met eigen huis ook wel. Alleen ik snap de partners van de huizenbezitters niet, dat je op zo'n manier wil wonen, lijkt me een heel naar gevoel dat je er elk moment uitgezet kan worden, want je hebt geen enkel recht en staat dus letterlijk op straat als de ander er geen zin meer in heeft.
Als de huizen nou voor het oprapen liggen zou ik er nog in kunnen komen, maar nu?
Belangrijkste zou bij mij in zo'n geval zijn dat ik mijn eigen broek kan ophouden én dat ik elke maand genoeg spaar.
Als ik morgen écht buitenlig heb ik dan tenminste wel een job en spaargeld en kom ik tenminste al ergens. Desnoods in een particuliere huurwoning.
Ik zou het heel prima redden. Ik verdien flink meer dan man en beiden hebben we een goed gevulde spaarrekening. Ik zou man met de huidige overwaarde (3 ton of iets dergelijks) van ons huis waarschijnlijk niet kunnen uitkopen, maar ik zou hier bij scheiding toch niet (willen) blijven wonen. Ik zou dan teruggaan naar het dorp waar mijn familie woont en daar iets kopen of (vrije sector) huren.
Overigens ben ik al eens gescheiden en vond ik dat toentertijd dusdanig stom dat ik het niet voornemens ben nog eens te doen 
Julali schreef op 20-09-2021 om 18:25:
[..]
Ik begrijp die mensen met eigen huis ook wel. Alleen ik snap de partners van de huizenbezitters niet, dat je op zo'n manier wil wonen, lijkt me een heel naar gevoel dat je er elk moment uitgezet kan worden, want je hebt geen enkel recht en staat dus letterlijk op straat als de ander er geen zin meer in heeft.
Als de huizen nou voor het oprapen liggen zou ik er nog in kunnen komen, maar nu?
juist omdat de huizen niet voor het oprapen liggen kiezen mensen wel eens voor deze constructie.
Heb zelf een rotscheiding meegemaakt. Op papier was er voor ons beiden financieel nog niet zo’n probleem, maar mijn ex partner wilde niets, maar dan ook echt helemaal niets meer doen nadat ik de relatie verbrak. Niet het huis verkopen, mij niet uitkopen (ik moest het hem maar gunnen) etc. Heb dus hemel en aarde moeten bewegen om de woning verkocht te krijgen, hopend dat hij niet zou tegenwerken. Dit heeft maanden geduurd waar ik met dubbele woonlasten in een te dure tijdelijke woning zat en flink wat jurdisch gedoe om de woning toch verkocht te krijgen. Het vinden van een nieuwe woning was daardoor een crime. Die stress wil ik nooit meer.
Nu heb ik mijn fijne woning en dat blijft zo. Als partner ooit wil samenwonen dan mag hij meebetalen aan de vaste gezamelijke lasten en verder dik sparen voor zichzelf zodat hij iig geld genoeg heeft voor een woning als we onverhoopt uit elkaar gaan. Mijn woning en de kosten daarvoor zijn en blijven van mij.
gelukkig is samenwonen vooralsnog geen optie en verblijft mijn partner een weekend per maand (kosteloos) bij mij en dat gaat naar beider tevredenheid.
Keetie schreef op 20-09-2021 om 18:32:
[..]
Waarom zou ik hem 3 ton kado doen? Omdat we samen gingen wonen? Bekrompen gedachte is dat van je. Ik ben een vrouw en kies voor mijn eigen zekerheid.
Je kunt de vraag ook omdraaien, waarom zou iemand bij jou komen wonen en alles opgeven en zich in een onzekere en afhankelijke positie storten? Zou jij dat omgekeerd doen? Nee toch?
Littledragon schreef op 20-09-2021 om 18:38:
[..]
juist omdat de huizen niet voor het oprapen liggen kiezen mensen wel eens voor deze constructie.
Heb zelf een rotscheiding meegemaakt. Op papier was er voor ons beiden financieel nog niet zo’n probleem, maar mijn ex partner wilde niets, maar dan ook echt helemaal niets meer doen nadat ik de relatie verbrak. Niet het huis verkopen, mij niet uitkopen (ik moest het hem maar gunnen) etc. Heb dus hemel en aarde moeten bewegen om de woning verkocht te krijgen, hopend dat hij niet zou tegenwerken. Dit heeft maanden geduurd waar ik met dubbele woonlasten in een te dure tijdelijke woning zat en flink wat jurdisch gedoe om de woning toch verkocht te krijgen. Het vinden van een nieuwe woning was daardoor een crime. Die stress wil ik nooit meer.
Nu heb ik mijn fijne woning en dat blijft zo. Als partner ooit wil samenwonen dan mag hij meebetalen aan de vaste gezamelijke lasten en verder dik sparen voor zichzelf zodat hij iig geld genoeg heeft voor een woning als we onverhoopt uit elkaar gaan. Mijn woning en de kosten daarvoor zijn en blijven van mij.
gelukkig is samenwonen vooralsnog geen optie en verblijft mijn partner een weekend per maand (kosteloos) bij mij en dat gaat naar beider tevredenheid.
En als die partner zelf ook een huis heeft?
Man werkt fulltime met een erg goed salaris. Ik werk parttime met een erg slecht salaris 😁 Bij scheiding zou man mij moeten uitkopen want met een overwaarde van +200.000 zou ik hem niet uit kunnen kopen. Verder zou ik het financieel wel redden. Ik kan makkelijk ophogen in werkuren als het nodig zou zijn en we hebben een prima spaarrekening.
Enige wat slim zou zijn wat we nu niet hebben gedaan is inschrijven bij de woningbouw met de huidige wachtlijsten. Een huis kopen met mijn salaris nu zal wel lastig zijn denk ik.
Julali schreef op 20-09-2021 om 18:51:
[..]
En als die partner zelf ook een huis heeft?
Hij heeft een eigen woning, is alleen wat minder honkvast dan ik. Dus dat zou verkopen of verhuren worden, die beslissing is dan aan hem. Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat wij ooit gaan samenwonen.