Geen financiële opvoeding, gevolgen
Wat zoek ik, herkenning?
ik heb geen financiële opvoeding gehad. Ben randje armoede opgegroeid. Thuis deed mijn moeder de financiën want mijn vader kon het helemaal niet, gaf alles direct uit, en we kwamen altijd net rond. Maar echt goed kon ze het ook niet dus het zijn lastige tijden geweest en we waren met vier kinderen. Er was altijd eten hoor maar clubjes, sport enzo dat niet
recent bij het overlijden van mijn moeder bleek weer eens dat ze dachten , we hebben het goed geregeld want een begrafenis verzekering maar die dekte 1500 euro…. Gelukkig zijn we met vier kinderen..
ik merk dat ik nog steeds met gevolgen leef want ik krijg zo ongelooflijk stress van geld en alles eromheen. Mijn man regelt het en die heeft wel ook financiële opvoeding gehad. We komen uit een vergelijkbaar gezin alleen daar was het wel altijd op orde. (Ik uit sociale huur, bij hun een koopwoning bijv. Mijn ouders waren angstig voor schulden dus wilden absoluut nooit zoveel lenen voor een huis. Mijn moeder zei altijd kind eerst bij elkaar sparen dan pas kopen……nouja dat lukt niet bij een huis natuurlijk …). ook na de middelbare zeiden mijn ouders ‘ kind studeren is zo duur doe maar niet je kan maar beter werken hoor’. Gelukkig heb ik toen een werken/leren opleiding gedaan (hbo betaald door bedrijf) en van die hbo opleiding pluk ik de vruchten want het is natuurlijk een raar advies aan je kind maar kwam uit een goed hart
Maar ook ik durf/wil nergens geld aan uitgeven en kan echt helemaal in de stress raken van bijv een rekening of een onverwachtse post. We hebben het al 30 jr opgelost door man de financiën te laten doen maar dat maakt het niet beter. Ik kan nu al wakker liggen van waarom gaan we op vakantie dat moeten we echt sparen voor als de kinderen studeren en waarom Dus dan zegt hij we doen het samen of ik mag het doen en laat zien hoe hij budgeteert en potjes maakt maar het maakt niet uit de stress blijft en gevolg is dan dat ik alleen nog thuis wil
Blijven en nul leuke dingen wil doen want kost geld. Ik ben niet gierig voor anderen maar durf gewoon geen geld uit te geven en mezelf is de makkelijkste bespaarpost
ik denk altijd ik ben de enige met dit? Het verziekt wel mijn levensplezier maar kan het ook niet uitzetten. Of althans dat lukt niet.
of is er bij jullie wel een goede financiële opvoeding geweest en profiteer je daar nog van?
Ik merk ook je het doorgeeft, mijn vader was vroeg wees en mijn moeder kwam echt uit een superarmoedig gezin, moeder huisvrouw en vader uit de bouw maar arbeidsongeschikt en 9 kinderen dus ook zij hebben het gewoon weer meegenomen. En mijn schoonouders die kwamen juist uit gezinnen van stand of andere kant een kleine zelfstandige ondernemer.
Absor, goed dat je het probleem onder ogen ziet, echter té is té en je mag niet dramatiseren! 
Mijn schoonouders waren mensen die to-taaaaaal geen geld konden beheren en ik heb ook niet echt een financiële opvoeding gekregen maar mijn ouders hielden wel goed de vinger op de knip. Over geld werd wel gesproken maar niet in de zin van 'doe het zo of doe het zo'. Misschien heb ik hier en daar toch wat opgepikt of zat het in mijn genen.
Toen ik (lang geleden en nog héél jong) trouwde hadden wij samen 750 euro, die was helemaal van mij want mijn man had ... niks. Natuurlijk, de tijd waarover ik spreek, had geld nog meer waarde dan nu, ons oude appartement met 3 slaapkamers was toen 65 euro huurprijs! Ik heb zelfs nog ondergoed voor mijn man moeten kopen in onze wittebroodsweken want hij had werkelijk niks. Mijn man - die alleen maar uitgeven en spenderen had gezien - had geen benul van geld. Was wel een harde werker. Ik heb hem stapje voor stapje moeten kneden in de richting van 'let op wat je met je geld doet' en 'neen, je hebt pas iets gekocht, nu koop je dit of dat niet'. Dat heeft wel spanningen gegeven maar het is allemaal héél goed gekomen. Of dat aan mijn dominant karakter of aan zijn meegaande aard ligt, dat laat ik in het midden! 
Wij zitten nu op dezelfde lijn wat geld betreft en hij is echt mijn partner-in-crime in de huidige diepe crisis en hollende inflatie! 
Ik vind het goed dat jij je interesseert voor geld en jullie financiële situatie. Alleen al het feit dat je je daarover zorgen maakt, betekent dat het goed zit. Probeer er wat relaxt mee om te gaan, vraag aan je man de kneepjes van het vak over punten waarover jij twijfelt, zodat je nog beter wordt. Ik heb alle vertrouwen in dat jij - als het er op aan komt - het even goed doet als je man!
Tot slot wil ik nog zeggen dat ik het zeer belangrijk vind dat ouders hun kinderen ook financieel opvoeden. Zeker in deze tijd van consumeren, consumeren, consumeren, in de wegwerpmaatschappij waarin wij leven, is benul hebben van geld een voornaam punt. Tenslotte kan je elke euro maar 1 keer uitgeven en ... uitgeven is sneller gebeurd dan verdiend.
lientje69 schreef op 01-07-2023 om 12:17:
Herkenbaar, bij mij thuis vroeger stonden de deurwaarders nog net niet in de rij. Ik doe wel alle financiële dingen hier in huis. Man is er gewoon niet zo goed in en komt uit een veel hogere sociale klasse. Ik kom echt uit een armoe gezin.
Ik denk vaak al een of 2 maanden vooruit en heb daar stress van. Die of die rekening komt eraan, daar moeten we voor sparen zeg ik dan. ( terwijl we het gewoon van de spaarrekening kunnen betalen, maar daar wil ik dan niet aankomen) Man zegt dan: stel je niet aan, dat duurt nog weken! Komt goed hoor.
En dat komt het ook. Maar de angst om arm te zijn, geen geld voor boodschappen te hebben enz zit er zó diep in bij mij. Ik geef dus ook nooit geld uit aan mezelf.
Kapper 1 à 2 keer per jaar. Kleding bij de kringloop. Aan man en kinderen spendeer ik het rustig, maar voor mezelf, echt niet. Man dwingt me af en toe een afspraak te maken voor mezelf , bijvoorbeeld voor de podoloog of nieuwe bril. Want óók op mijn gezondheid bespaar ik voor mezelf. Dom, want ik ben al chronisch pijnpatiënt na een herseninfarct. Maar ik vind het gewoon moeilijk geld aan mezelf uit te geven. Ik werk, en reserveer dan bij de extra's zoals vakantiegeld en 13e maand een bedrag voor mezelf. Waar ik dan iets leuks mee ga doen, of iets kopen. Dit zou ik eigenlijk ook met een klein deel van mijn salaris moeten doen, maar dat lukt me gewoon niet goed. Binnenkort krijgen we een erfenis en ik denk dat ik het spaans benauwd ga krijgen van het bedrag op de rekening. En dan nog niet uitgeef.
Ik snap je struggles dus helemaal. En heb er geen oplossing voor. Hooguit misschien een deeltje geld elke maand voor jezelf apart houden om daar wat mee te doen voor jezelf. En met man meekijken idd hoeveel geld er is en dat er dus echt wel genoeg is.
Maar dat is hier ook zo en de paniek blijft. Verstandelijk weet je dat het nergens op slaat, gevoelsmatig hou je die knoop in je maag. Erfenis uit je verleden.
Ja dit is wat ik bedoel. Dank je voor de herkenning! Dit is wat ik ook heb. Ben blij tr lezen dat ik dus toch niet de enige ben
Friezinnetje schreef op 01-07-2023 om 09:42:
tja, ik vind huren zonde, wat je betaald alleen maar en bezit geen steen van het huis. Huizen worden meer in de waarde (meestal iig) en je hebt het woongenot er ook van. Ik betaal nu zo weinig, daar kon ik in de huur nog niet eens een tuinhuisje van 2 x 3 meter voor huren.
Dat is wel zo maar het heeft ook andere kanten. Huren (mits in een goede buurt) is ook een stukje zorgeloosheid. Dak lek? Woningbouw bellen. Groot onderhoud zoals buitenboel schilderen, kozijnen vervangen enz. allemaal niks om me druk over te maken/voor te sparen. Binnen mag je tegenwoordig veel aanpassen naar eigen smaak.
Natuurlijk kan een eigen woning een spaarpot zijn, maar het geeft ook zorgen. Ik ken genoeg mensen die wel een huis bezitten maar verder geen nagel om aan de **** te krabben meer over hebben. Sommigen in het verleden nog een aflossingsvrije hypotheek afgesloten met alle gevolgen van dien. Of gedwongen moeten verhuizen voor werk in een ongunstige tijd en met een flinke restschuld blijven zitten. Het is niet alleen positief.
@Lientje: 1 of 2 maanden vooruit denken hoort ook bij budgetteren toch? Ik denk een jaar vooruit. In december maak ik een begroting voor het komende jaar waarin àlles is opgenomen. Gemeentelijke belastingen, waterschap, noem maar op. Je weet dat het komt. Ik begroot alles met wat extra i.v.m. eventuele verhogingen.
Juist ook om leuke dingen zonder naar gevoel te kunnen doen hebben we een potje vakantie/vrije tijd in het leven geroepen.
To: ik denk ook dat het advies om misschien therapie te volgen goed is. Het ligt niet aan je financiële capaciteiten. Het gevoel dat je grip hebt op je financiën zou rust moeten geven. Als dat niet zo is vind ik dat echt wel reden voor therapie. Niks om je voor te schamen hoor.
absor schreef op 01-07-2023 om 13:00:
[..]
Ja dit is wat ik bedoel. Dank je voor de herkenning! Dit is wat ik ook heb. Ben blij tr lezen dat ik dus toch niet de enige ben
Herfstappeltaart, mijn man vindt dat dus onzin. Hij zegt er is geld genoeg, en als dat er niet is, is het nu nog veel te vroeg om je druk over te maken. Zien we dan wel weer.
Wel heb ik mijn kinderen goed meegegeven te sparen, twee keer na te denken eer je uitgeeft ( alhoewel jongste vrij impulsief is). En toevallig had ik vanmorgen nog een gesprek met jongste over schulden. Een vriendin van haar ( 22 jaar ) heeft nu de ene na de andere deurwaarder op de stoep wegens wanbetaling ( en ze woont notabene nog bij haar ouders ) Heb haar verteld dat wij ook moeilijke tijden gehad hebben maar dat je kop in het zand steken als je iets niet kunt betalen stom is. Overleggen met je schuldeisers, regeling treffen , bespaart je uiteindelijk veel geld, want bij een deurwaarder gaat je schuld drie keer over de kop.
Dochter ging dat zeker onthouden zei ze. Dus niks brieven onder in een la, maar hulp vragen en aan de slag.
Ik ben van diepe armoe naar redelijke welstand en weer terug naar armoe gegaan. Inmiddels redelijk goed financieel, maar toch blijft de angst. Denk dat dat nooit overgaat. Dus ik geef mijn kinderen ook dit mee. Arm zijn is niet iets om je voor te schamen. Een rekening niet kunnen betalen ook niet. Maar ga er wel mee aan de slag, het verdwijnt niet vanzelf.
letterkoekje schreef op 01-07-2023 om 12:28:
Toen ik (lang geleden en nog héél jong) trouwde hadden wij samen 750 euro, die was helemaal van mij want mijn man had ... niks. Natuurlijk, de tijd waarover ik spreek, had geld nog meer waarde dan nu, ons oude appartement met 3 slaapkamers was toen 65 euro huurprijs!
Lang geleden, zo lang dat je het zeer waarschijnlijk over het gulden tijdperk hebt want een appartement voor € 65,- ? 
Yumi schreef op 01-07-2023 om 14:38:
[..]
Lang geleden, zo lang dat je het zeer waarschijnlijk over het gulden tijdperk hebt want een appartement voor € 65,- ?
2500 BEF = omgerekend 61,97€, dus ik heb eigenlijk nog overdreven!
Dat waren nog eens tijden (en toen dachten we ook dat alles duur was.) 
Onbekend maakt ook eng.
Is er in de buurt een instapcursus voor hoe je een financiële administratie opzet en bijhoudt? In het buurthuis hier werden die gegeven. Staat mij bij dat Humanitas dat doet of deed. Vraag daar anders eens bij of vraag na in je buurt.
En soms heeft een dorp of stad een soort gilde waar je (soms na je pensioen, soms ervoor al) lid van kan worden en vrijwillig je diensten kan inzetten voor de mensen die het nodig hebben. Op elk gebied. Zo zet een familielid van mij haar diensten in als oud ondernemer voor ondernemers in nood die een plan moeten maken voor de bank. Vrijwillig, onbetaald voor max een half jaar.
@Lientje, helemaal eens met jou, niet met je man 😉
Ik heb thuis ook niet echt leren omgaan met geld maar volg al jaren Porte Renee op instagram. Heb veel aan haar tips. En om het voor onze kinderen beter te doen een cursus om kinderen om te leren gaan met geld gekocht.
ik denk dat TO het rationeel wel weet hoe het werkt want ze kijkt mee met haar man, ze weet dat het goed zit maar ze voelt zich niet veilig.
Dan geloen budgetadviesen en cursussen helemaal niet en is het eerder gegeven advies voor psychische ondersteuning beter want dit is een irrationele angst net als de angst voor spinnen of wormen.
Ysenda schreef op 01-07-2023 om 17:09:
ik denk dat TO het rationeel wel weet hoe het werkt want ze kijkt mee met haar man, ze weet dat het goed zit maar ze voelt zich niet veilig.
Dan geloen budgetadviesen en cursussen helemaal niet en is het eerder gegeven advies voor psychische ondersteuning beter want dit is een irrationele angst net als de angst voor spinnen of wormen.
Dat is een meerwaarde aan hulp in persoon. Dat je volgt (en snapt) hoe je man het doet is 1 ding maar het doen en hoe je het opzet, is iets hel anders. Als je me blijft kijken met je man, blijft het passieve kennis (in mijn ervaring).
Jaren geleden belande ik in de bijstand geen spaargeld niks. Ook geen financiële opvoeding mee gekregen.
Gelukkig bood de gemeente hier een soort van choach aan die met je mee kon kijken helpen nog voor ik in de schulden belande.
Het heeft mij geholpen inzicht te krijgen.
Maar de onzekerheid of ik genoeg spaargeld heb blijft. Vorig jaar werd iedereen gewaarschuwd voor de hoge energie rekeningen. Extra weten te sparen maar uiteindelijk geld terug gehad.
Ik gun mijzelf ook niks terwijl het geld er is en mijn potjes genoeg vol zitten.
Ik ga 1x per jaar nog naar deze coach toe om te kijken hoe en wat en iedere keer zegt ze je ben super bezig naar gun jezelf ook eens iets.
Die onzekerheid blijft.
Ik denk dat de armoede die jij meegemaakt hebt in je jeugd dat je dat niet goed verwerkt hebt en daardoor heel bang bent geworden. Jij wilt die ellende die jij hebt meegemaakt niet voor jouw gezin. Hoe ik je lees zijn er geen echte financiele problemen en je man regelt alles goed. Ik denk ook dat misschien praten met een psycholoog jouw hopelijk kan helpen.