Erkenning door iemand anders
Mijn ex en ik hadden tot oktober vorig jaar een relatie. We waren toen al 7 maanden in verwachting van onze dochter maar ze heeft mij van de een op de andere dag op straat gezet en weigert iedere vorm van contact. Mijn ex heeft ook al eens gedreigd met aangifte tegen mij van stalking. Ik ben hierop naar de politie gegaan die zei dat ik naar het juridisch loket moet omdat dit een civiel probleem is.
Ik ben toen naar een advocaat gegaan omdat ik wel wilde dat ons meisje door mij erkend wordt, zodat er tevens een omgangsregeling e.d. kan komen. Mijn ex bleef die erkenning steeds maar weigeren evenals elke andere vorm van contact. Ik heb, samen met een advocaat, inmidels ook de rechtbank verzocht om vervangende toestemming en die procedure loopt formeel nog.
Gisteren kreeg ik bericht dat moeder op Facebook foto's heeft geplaatst van dat zij door een andere man in een gemeente 80 kilometer verderop onze dochter heeft laten erkennen.
Ik ben ervan overtuigd dat deze man geen enkele relatie heeft met onze dochter en dat mijn ex de erkenning heeft laten verrichten om te voorkomen dat de rechtbank het toestaat dat ik het kind erken. Mijn advocaat gaf gisteren kort aan dat het weleens gebeurt dat de erkenning dan ongedaan wordt gemaakt door de rechter, maar dat zijn ervaring is dat er bewijzen moeten zijn dat het kind echt niks met de erkenner heeft. Ik ken deze erkenner niet en ik moet het doen met foto's van onze dochter die kennissen van mij van mijn ex haar Facebook afhalen.
Heeft iemand hier ervaring mee en tips om te zorgen dat de rechter het mij toestaat om toch onze dochter te erkennen?
Battle-Royale schreef op 01-05-2022 om 08:45:
[..]
Nee dat snap ik nog. Maar als een vrouw de biologische vader wil weren komt ze ermee weg. Als de biologische vader er niks van wil weten moet hij in veel gevallen wel gewoon betalen voor een kind dat hij niet wilde. Dus zaad eenmaal weggegeven heb je er dus zelf niks over te zeggen.
dat heet verantwoordelijkheid nemen. Dus ook zegt zij dat ze beschermd vrijt, hij moet dan toch condoom gebruiken. toch?
gr Angela
Angela1967 schreef op 01-05-2022 om 08:50:
[..]
dat heet verantwoordelijkheid nemen. Dus ook zegt zij dat ze beschermd vrijt, hij moet dan toch condoom gebruiken. toch?
gr Angela
Daar gaat het niet om, het gaat om de erkenning van vaderschap.
Angela1967 schreef op 01-05-2022 om 08:50:
[..]
dat heet verantwoordelijkheid nemen. Dus ook zegt zij dat ze beschermd vrijt, hij moet dan toch condoom gebruiken. toch?
gr Angela
Maar in dit geval wil de vader zijn verantwoordelijkheid nemen maar de moeder staat dat niet toe, dat is toch krom? De moeder kan en mag dat dus gewoon zelf besluiten. En dat is dus niet geheel eerlijk.
Pejeka1 schreef op 01-05-2022 om 08:52:
[..]
Daar gaat het niet om, het gaat om de erkenning van vaderschap.
nee het gaat om de opmerking: zaad eenmaal weggegeven dan heb je er niets over te zeggen. Daarom moet je dus heel goed weten wat je ermee doet.
gr Angela
Angela1967 schreef op 01-05-2022 om 10:11:
[..]
nee het gaat om de opmerking: zaad eenmaal weggegeven dan heb je er niets over te zeggen. Daarom moet je dus heel goed weten wat je ermee doet.
gr Angela
Condooms kunnen ook scheuren. Heb je als je een condoom hebt gebruikt en het gaat toch mis dan wel recht om een abortus te eisen bijvoorbeeld? Lijkt mij niet
Battle-Royale schreef op 01-05-2022 om 10:23:
[..]
Condooms kunnen ook scheuren. Heb je als je een condoom hebt gebruikt en het gaat toch mis dan wel recht om een abortus te eisen bijvoorbeeld? Lijkt mij niet
Waar het mij om gaat is dat er nu eenmaal verschillen tussen mannen en vrouwen zijn die doorwerken in hoe we daarover denken in de maatschappij en dus in welke wetten we opstellen.
Waar ik over 'val' is de opmerking: Dus zaad eenmaal weggegeven heb je er dus zelf niks over te zeggen. Dit klinkt mij zo 'kinderachtig' in de oren alsof daar niet een hele afweging achter zit en er niet nagedacht zou zijn over voors/tegens etc. Als je daar nou een uitgebreider verhaal over zou schrijven en stelt: vanwege deze argumenten voor en tegen vind ik dat de wet veranderd moet worden dan is zo'n opmerking beter te plaatsen. Dan hoef je het nog steeds niet met elkaar eens te zijn natuurlijk.
gr Angela
Battle-Royale schreef op 01-05-2022 om 08:56:
[..]
Maar in dit geval wil de vader zijn verantwoordelijkheid nemen maar de moeder staat dat niet toe, dat is toch krom? De moeder kan en mag dat dus gewoon zelf besluiten. En dat is dus niet geheel eerlijk.
Daarom kan de vader dus een rechtszaak voor vervangende erkenning starten. Hoe zou je dat anders geregeld willen zien?
Pejeka1 schreef op 01-05-2022 om 08:32:
[..]
Dat kan ik nog begrijpen, omdat het een lichamelijke ingreep betreft. Maar een vaderschapstest is geen lichamelijke ingreep en doet niemand lichamelijk kwaad. Ik vind het dus vreemd dat de man niet het recht heeft een dergelijke test via de rechter af te dwingen indien de moeder niet mee wil werken.
ik herinner me een rechtszaak waarbij een verkrachter omgang wilde afdwingen met het kind dat hij door verkrachting verwekt had. De uitspraak weet ik niet meer, wel het argument van de advocaat dat ook een verkrachter recht had op het vaderschap van zijn kind.
Nou kan verkrachting niet altijd bewezen worden, vaderschap dus wel. Je bent in theorie dus mooi in de aap gelogeerd als vrouw, als zonder jouw instemming vaderschap afgedwongen kan worden.
Vrouwen zijn in biologische zin de kwetsbaarste partij bij een zwangerschap. De vader kan weglopen, de vrouw niet en is deels afhankelijk van steun en hulp om een kind veilig ter wereld te brengen en groot te brengen. Vroeger meende men dat een huwelijk de juiste constructie was om dat te regelen (en dan vond erkenning automatisch plaats), tegenwoordig ziet de maatschappij dat anders en zijn er dus wetten enigszins “in het voordeel” van de moeder om haar kwetsbaarheid te compenseren.
En dat is dan weer jammer voor goedwillende vaders.
Ginevra schreef op 01-05-2022 om 13:16:
[..]
ik herinner me een rechtszaak waarbij een verkrachter omgang wilde afdwingen met het kind dat hij door verkrachting verwekt had. De uitspraak weet ik niet meer, wel het argument van de advocaat dat ook een verkrachter recht had op het vaderschap van zijn kind.
Nou kan verkrachting niet altijd bewezen worden, vaderschap dus wel. Je bent in theorie dus mooi in de aap gelogeerd als vrouw, als zonder jouw instemming vaderschap afgedwongen kan worden.
Vrouwen zijn in biologische zin de kwetsbaarste partij bij een zwangerschap. De vader kan weglopen, de vrouw niet en is deels afhankelijk van steun en hulp om een kind veilig ter wereld te brengen en groot te brengen. Vroeger meende men dat een huwelijk de juiste constructie was om dat te regelen (en dan vond erkenning automatisch plaats), tegenwoordig ziet de maatschappij dat anders en zijn er dus wetten enigszins “in het voordeel” van de moeder om haar kwetsbaarheid te compenseren.
En dat is dan weer jammer voor goedwillende vaders.
Vrouwen hebben natuurlijk wel meer voordelen als het om kinderen gaat. Twee lesbische dames die een kinderwens hebben, kunnen dat vrij makkelijk realiseren. Twee homoheren met een kinderwens hebben nogal wat hobbels te nemen.
Ik denk dat het terecht zou zijn dat indien een biologische vader een kind wil erkennen, de moeder ook wordt gehouden daaraan mee te werken. Daarbij laat ik dat geval van verkrachting even buiten beschouwing, want dat lijkt me van een geheel andere orde (sowieso snap ik al niet dat je een zwangerschap die uit verkrachting is voortgekomen, zou willen laten voortbestaan).
Pejeka1 schreef op 01-05-2022 om 13:49:
[..]
Ik denk dat het terecht zou zijn dat indien een biologische vader een kind wil erkennen, de moeder ook wordt gehouden daaraan mee te werken. Daarbij laat ik dat geval van verkrachting even buiten beschouwing, want dat lijkt me van een geheel andere orde
Tja maar de wetgever kan dat niet buiten beschouwing laten hè? Die moet voorzien in alle mogelijke situaties.
Pejeka1 schreef op 01-05-2022 om 13:49:
[..]geval van verkrachting even buiten beschouwing, want dat lijkt me van een geheel andere orde (sowieso snap ik al niet dat je een zwangerschap die uit verkrachting is voortgekomen, zou willen laten voortbestaan).
Je bedoelt hier toch hoop ik niet “vader heeft recht om zijn kind te erkennen en als hij dat kind heeft verwekt door te verkrachten dan had die vrouw maar een abortus moeten plegen”?
Die indruk ontstaat namelijk maar ik wil het even checken voor de zekerheid.
Pejeka1 schreef op 01-05-2022 om 13:49:
[..]
Ik denk dat het terecht zou zijn dat indien een biologische vader een kind wil erkennen, de moeder ook wordt gehouden daaraan mee te werken. Daarbij laat ik dat geval van verkrachting even buiten beschouwing, want dat lijkt me van een geheel andere orde (sowieso snap ik al niet dat je een zwangerschap die uit verkrachting is voortgekomen, zou willen laten voortbestaan).
Maar dat kan toch ook? Rechters zullen in het algemeen zo'n verzoek om vervangende erkenning gewoon toewijzen. Tenzij er zwaarwegende redenen zijn om dat niet te doen.
Ginevra schreef op 01-05-2022 om 14:06:
[..]
Je bedoelt hier toch hoop ik niet “vader heeft recht om zijn kind te erkennen en als hij dat kind heeft verwekt door te verkrachten dan had die vrouw maar een abortus moeten plegen”?
Die indruk ontstaat namelijk maar ik wil het even checken voor de zekerheid.
Nope. Dat bedoelde ik niet. Ik bedoelde dat ik het me niet kan voorstellen dat een vrouw die het slachtoffer is van verkrachting, de zwangerschap die daaruit mogelijkerwijze voortkomt (en uiteindelijk het kind) wil hebben.
Daglichtlamp schreef op 01-05-2022 om 14:12:
[..]
Maar dat kan toch ook? Rechters zullen in het algemeen zo'n verzoek om vervangende erkenning gewoon toewijzen. Tenzij er zwaarwegende redenen zijn om dat niet te doen.
Precies, dat bedoel ik. Er is een toets van de rechter om onredelijke verzoeken eruit te filteren, zoals in de situatie die ik schetste. Maar de rechter kan het verzoek ook toewijzen.
Pejeka1 schreef op 01-05-2022 om 14:13:
[..]
Nope. Dat bedoelde ik niet. Ik bedoelde dat ik het me niet kan voorstellen dat een vrouw die het slachtoffer is van verkrachting, de zwangerschap die daaruit mogelijkerwijze voortkomt (en uiteindelijk het kind) wil hebben.
Maar dat komt dus wel voor.
Hetzij omdat de moeder grote bezwaren heeft tegen abortus.
Hetzij omdat de moeder wel liefde voelt voor het kind ondanks de afschuw van de verwekker.
Hetzij omdat de moeder in een situatie zit waarin ze helemaal niet in staat is to dat soort beslissingen.
Ik heb de zaak die ik bedoelde eens teruggezocht, er is uiteindelijk door de verwekker/verkrachter doorgeprocedeerd tot aan de Hoge Raad. Het ging om incest. De man had zijn eigen tienerdochter telkens en telkens opnieuw verkracht, en uiteindelijk kwam daar dus een kind van. Maar dat meisje was zo jong en zo afhankelijk en zo getraumatiseerd, die was helemaal niet in staat eventjes een abortus te regelen. Er was dus een kind, het meisje wist de thuissituatie te ontvluchten, en de verwekker, haar eigen vader, eiste erkenning en omgang.
En ja natuurlijk weet ik dat dit extremen zijn en dat TO en veel andere mannen helemaal niet in zo’n situatie zitten. Maar de wetgever moet met allerlei mogelijke situaties rekening houden en kan niet gemakshalve de extremen negeren.
En de rechter kan dus zo’n verzoek alsnog toewijzen. En er is nog een andere manier om op voorhand zeker te weten dat je erkend en officieel vader bent: trouwen of geregistreerd partnerschap (edit: tenzij de echtscheiding al plaatsvindt voor het kind geboren is, dan helpt het idd niet).