Vind jij aan tafel eten belangrijk?
In het topic Niet willen ontbijten 3,5 jarige viel het me op hoeveel mensen (meer dan ik dacht!) het belangrijk vinden om aan tafel te ontbijten. Er werd veel geschreven over het dekken van de tafel, gezellig samen zitten en kinderen laten kiezen uit verschillende dingen op tafel. Dat verraste me.
Zelf hecht ik er eigenlijk niet zoveel waarde aan waar er gegeten wordt – als het maar genoeg en gezond is. Ontbijt of lunch aan tafel? Mag, maar hoeft van mij niet per se. Aan de bar, lopend, of in de auto: als het werkt, vind ik het prima. Avondeten doen we 90% van de tijd aan tafel, soms aan de bar.
Ik ben benieuwd hoe anderen dit doen!
Hoe belangrijk vind jij aan tafel eten – en waarom?
En maakt het uit welk moment van de dag het is?
Nee, maar op een andere plek is het vaak meer knoeien én lastiger schoonmaken. Dus 99% van de tijd eten wij aan tafel.
Wij hebben geen bar, dus de meest logische plek om te eten is aan tafel of op de bank. Aan tafel is vaak handiger omdat daar de spullen op staan. En zeker warm eten vind ik vaak toch wat onhandig met een bord op schoot. Jaren geleden had ik zo’n dienblad met een kussen eronder, toen aten we vaker op de bank. En we hadden toen nog geen kinderen. Sinds de kinderen er zijn aten we weer netjes aan tafel. Nu ze (bijna) volwassen zijn, gebeurt ontbijt en lunch op verschillende plekken. Dat gebeurt ook niet veel meer aan tafel. Avondeten doen we nog wel aan tafel.
mijn vriend schept de borden altijd al op in de keuken. Als het een 'schuifmaaltijd, is eten we op de bank, als mes en vork en netjes eten handiger is dan eten we aan tafel.
Ontbijten doe ik altijd aan tafel, dan kan ik kijk boek voor me neerleggen. Maar dat doe ik dus ook altijd alleen. Vriend ontbijt niet. Lunch doe ik zoals het uitkomt. Soms doen we dat samen aan tafel, als we tegelijk lunchen. Dat gebeurt niet zo vaak ivm totaal verschillende (werk) ritmes. Op werk lunch ik altijd achter mijn computer.
Hier hebben we altijd aan tafel gegeten met de kleine kinderen en nu ze groot zijn doen we dat nog steeds.
Op dit moment draait dochter lange dagen en die smeert in de avond ontbijt en lunch aan het aanrecht en dan gaat ze voor het ontbijt de deur uit en eet in de trein.
Voor wie er is dek ik in de avond de tafel en dan kan er ontbeten worden en ondertussen worden er lunchpakketten klaargemaakt aan tafel. Dan kan iedereen bij alle spullen die nodig zijn voor ontbijt.
Ook andere maaltijden eten we aan tafel. "Netjes" gedekt met placemats borden en bestek, glazen en een kan water. Ik zet meestal wel gewoon de pannen op tafel, alleen met kerst of gasten aan tafel gebruik ik nog extra schalen.
Meestal zitten we best lang aan tafel, dochter eet vrij langzaam en iedereen mag wat vertellen over zijn dag. Vroeger hadden we bij het avondeten zelfs "een praatlepel". Dochter kon zo doorkakelen dat zoon nooit aan de beurt kwam om wat te vertellen. Toen hebben we de praatlepel geïntroduceerd. Wie die pollepel bij zijn bord had mocht iets vertellen over zijn dag.
Gisteren zat zoon (inmiddels 20) zo op zijn praatstoel dat dochter er niet tussen kwam met iets wat ze echt even met ons allemaal wilde bespreken. Toen verzuchtte ze heel theatraal: Hadden we die praatlepel nog maar, dan kwam ik ook eens aan de beurt!
Wij eten bijna altijd elke maaltijd aan tafel. Vind ik gewoon comfortabel zitten met eten een bord op schoot vind ik niet prettig.
Mijn nu volwassen kinderen waren niet anders gewend en ze hielden net als mijn man en ik al snel van lang tafelen.
Voordeel van aan tafel eten dat er maar op een plek geknoeid wordt en die plek was zo ingericht dat hij snel schoongemaakt kon worden.
Sinds ik weer alleen woon eet ik met mn bordje op schoot op de bank, tv aan.
Toen de kinderen nog thuis woonden aten wij altijd aan tafel.
Als kind/kinderen met aanhang komen eten dan eten wij ook aan tafel.
Geen kinderen.
Ontbijten doen we nagenoeg nooit. Man drinkt zijn koffie achter zijn pc, ik drink hem op mijn werk.
Lunch is meestal op het werk of achter mijn pc.
Avondeten ofwel aan tafel, ofwel voor de tv.
Maar 's avonds samen eten is hier wel een heel belangrijke.
's Avonds altijd aan tafel. Ontbijt en lunch eet ik op de bank. Mijn man ontbijt wel aan tafel.
Avond eten vind ik vaak zo'n gedoe op de bank ivm knoeien.
Ja, altijd aan tafel. Omdat het een fijn moment is om even samen te zijn en de dag door te spreken en omdat het dan minder geknoei is. Op de bank voor de tv bij hoge uitzondering, dus dat was dan wel echt een feestje.
Ook het ontbijt (lunch was altijd op school) aten we aan tafel. In het weekend at iedereen 's ochtends wel op z'n eigen tijd, dat deden we meestal niet samen. En tijdens het ontbijt mocht iedereen eetlezen (kon ik lekker de krant doornemen).
Maar eerlijk, nu iedereen de deur uit is, wordt de bank wel een favoriete plek om te eten...
Met 3 pubers in huis met allemaal school op anderen tijden, onregelmatig werk, sport en een sociaal leven en zelf ook een aardig druk leven lukt het niet vaak om gezamenlijk te eten. Als het zo uitkomt dat we met meerdere personen tegelijk kunnen ontbijten, lunchen of avondeten dan doen we dat aan tafel. Eten we alleen, of soms ook wel met z'n tweeën, dan heeft iedereen z'n eigen favoriete eetplek. De één eet aan tafel, de ander op de bank, Ik ontbijt en lunch graag in de serre. Allemaal prima.
Toen de kinderen nog basisschool leeftijd hadden aten we wel altijd gezamenlijk, aan tafel.
Ik eet altijd op de bank, maar ben wel alleen. Dus ik heb ook niemand om mee aan tafel te gaan. Maar ik ben ook opgegroeid met op de bank eten. Ik eet sinds ik uit huis ben (10+ jaar) nog steeds regelmatig mee, en we hebben weleens een fase "geprobeerd" aan tafel te eten, maar dat is ook weer voorbijgegaan. De tafel werd meestal gebruikt voor iets anders (moeder knutselt en puzzelt graag)
Hier altijd op de bank, behalve met feestdagen of als er bezoek is. En gourmetten is ook handiger aan tafel 
We scheppen op in de keuken, daar snijden we ook wat gesneden moet worden. En dan gaat het bord mee naar de bank. Vinden het gewoon fijner om daar te eten. In het begin met kind nog wel aan tafel gezeten, maar dat verslofte uiteindelijk.
Toen de kinderen nog op zwemles zaten (omdat ze allerlei brevetten hebben gehaald, zeker tot halverwege de middelbare) was dat de dag van de week dat er fruit met broodje kroket voor de tv werd gegeten. De andere dagen werd er aan tafel gegeten
Hier voordat zoon er was of in een kinderstoel zat eigenlijk altijd op de bank, tenzij er bezoek was of moeilijk eten (soep, wraps, kaasfondue, etc.). Sinds zoontje in de stoel zit (en ook mee-eet) wel altijd aan tafel: ontbijt, lunch & avondeten. Fruithapjes wel vaak rond de bank. Lunch ook regelmatig onderweg.
Nee, mijn man ontbeet nooit en ik ook niet. We pasten goed bij elkaar!
Ik kreeg daar alleen meer honger van en ik vond het leven veel makkelijker als ik zo laat mogelijk aan de eerste maaltijd van de dag begon, en dat is nog steeds zo. Vaak zelfgemaakte soep als lunch, die eet ik op in mijn draaifauteuil. Erwtensoep, bruine bonensoep, linzensoep en die maak ik dan heel dik.
Andere maaltijden ook niet; tot mijn schande zit ik vaak uit de pan te eten. Die neem ik dan mee naar binnen. Ik maak het overigens wel zo lekker mogelijk klaar.