Oude (geërfde) sieraden; wat doe je ermee?
Ik heb een aantal gouden en zilveren sieraden geërfd van oma; niet veel en niet spectaculair kostbaar. Geen diamanten, geen Art Déco, geen design.
Er is maar een enkel stuk dat ik draag; een hanger.
Wat te doen met de overige sieraden ? Ze liggen nu al bijna twintig jaar in een kistje te verstoffen. Ook de trouwring.
De zilveren sieraden hebben geen waarde, hoogstens een aquamarijn en een amethist in hangers.
Wat betreft de gouden sieraden; ik heb wel eens getwijfeld om ze te verkopen toen destijds in het nieuws was dat de goudprijzen hoog waren. Maar ik vind al die winkels die goud inkopen zo vaag dus niet aangedurfd.
Geen idee of oud goud iets oplevert en of je dat zelf kunt checken zodat je beslagen ten ijs komt.
Het idee was er een mooi sieraad voor terug te kopen, en dat ter herinnering aan oma te dragen. Nemen juweliers oud goud in?
Wat hebben jullie gedaan met vergelijkbare (erfenis)stukken?
Ik hoop dat dit de goede pijler is trouwens.
jawel, juweliers nemen goud in. En ze bekijken de waarde van je spulletjes. Je kunt allicht eens langsgaan en vernemen wat de mogelijkheden zijn. Bevalt het je niet, dan bewaar je de sieraden. Ze eten geen brood 
Ik heb, als enige kleindochter, de trouwring en grote gouden bedelarmband van mijn oma geërfd. Buiten het feit dat het helemaal mijn smaak niet is, draag ik überhaupt geen sieraden, dus bij mij ligt het ook ergens achterin een kastje. Mijn oma is gestorven toen ik 14 was en heeft deze sieraden haar hele getrouwde leven gedragen. En als klein kind speelde ik altijd met de bedeltjes om haar arm, ik hoor ze nog klingelen.
Geen idee wat ik ermee moet verder. Ik heb ze al 34 jaar, doe er helemaal niks mee, maar verkopen kan ik niet over mijn hart verkrijgen. Voor mijn oma betekende het heel veel. Ik laat het maar gewoon in het kastje liggen.
Overigens geen oordeel over wat een ander ermee doet hoor. Ik ben gewoon een beetje een sentimentele muts 😊. Mijn oma was bijvoorbeeld ook een kettingroker, dat heeft haar dood zelfs bespoedigd. Ik heb zelf een enorme aversie tegen roken, maar ik heb ook haar sigaretten-bewaardoos-met-muziekje. Als ik dat open doe ruik ik gewoon nog de tabak en voel ik me weer even klein. Ieder ander zou het ding allang weggemieterd hebben, het heeft nul waarde en staat alleen maar stinkend kastruimte in te nemen, maar ach... 😄
@Wieder: dat begrijp ik, dat je sieraden of voorwerpen bewaart waarmee je een herinnering kunt ophalen.
Twintig jaar geleden overleed mijn moeder en via haar kwam ik dus aan oma’s sieraden.
Aan oma zelf heb ik geen actieve herinnering; ik was net vijf toen zij overleed. Mijn moeder droeg de sieraden van haar moeder ook al niet; tja wat moet je met een trouwring (die niet van jezelf is) en een ring model Sinterklaas?
@Tjilp: ik zou inderdaad naar een juwelier moeten gaan. Ik blijf het een gek idee vinden om met een klein houten kistje (waarvan de waarde misschien peanuts is) een juwelier met dure sieraden aan te komen zetten. Eigenlijk vind ik het raar om met dat kistje over straat te gaan. Die medewerkers zullen zich verkneukelen 
ik heb al mijn oude (gouden) sieraden (ook wat geërfd) en mijn trouwring van mijn eerste huwelijk ingeleverd bij de juwelier toen mijn man en ik trouwringen gingen kopen. Dat scheelde toen toch behoorlijk op de aanschaf van de nieuwe ringen.
Zo kwam het oude spul toch van pas voor iets wat ik wel draac
Mijn man heeft het gouden horloge van zijn vader. Geen duur merk ofzo. Ligt in de kluis en we doen er niks mee. Zijn zus vindt dat we het moeten verkopen en dan oorbellen voor de kinderen ervoor kopen ofzo. Dat gaan we niet doen. Blijft gewoon in de kluis.
Mijn ouders hebben de erfstukken die ze niet droegen uiteindelijk om laten smelten en daar door een goudsmid een modern sieraad voor hun kinderen van laten maken. Ik ben er nog steeds erg blij mee en het sieraad heeft toch net wat meer emotionele waarde doordat het van het goud van onze voorouders is gemaakt.
Hier in de stad staat er regelmatig een goudopkoper. Jaren geleden had mijn zoon op vakantie in Turkije een gouden ring gevonden tijdens het snorkelen in de zee. De opkoper gaf er 80 euro voor. Zoon was toen een jaar of 16.
Kun je het niet laten omsmelten en er dan iets van laten maken wat je wel graag zou dragen? Geen idee in hoeverre en waar dit mogelijk is hoor
Mijn moeder had een dikke gouden ketting die ze van een tante had geërfd. Zelf droeg ze hem nooit en hij heeft altijd in de kluis gelegen. Het was ook totaal niet mijn stijl en ik had er geen herinneringen aan ofzo. Toen we gingen opruimen na haar dood kwam ik ook nog ergens 2 goude vullingen tegen. Er waren ook nog 2 ringetjes. Veel te klein voor mij. Ik ben met alles naar de juwelier geweest. De ketting en de vullingen heb ik verkocht. Dat leverde een mooi bedrag op. Ik kon ook kiezen voor een waardebon van de juwelier zelf voor een iets hoger bedrag, maar ik moest het nog delen met mijn broer en ik draag zelf bijna geen sieraden. Mijn deel is in ons vakantie potje gegaan. Ik denk dat mijn moeder het prima had gevonden dat we er mee naar Legoland zijn gegaan. Een van de ringen heb ik aan de oudste kleindochter gegeven. De andere heb ik toch maar zelf bewaard. Ik heb nog andere sieraden die ze wel altijd droeg, maar die zijn weer niks waard, maar daar ben ik dan wel meer aan gehecht. Geen idee of ik daar ooit iets van ga dragen.
Netherfield schreef op 15-08-2023 om 18:21:
Mijn man heeft het gouden horloge van zijn vader. Geen duur merk ofzo. Ligt in de kluis en we doen er niks mee. Zijn zus vindt dat we het moeten verkopen en dan oorbellen voor de kinderen ervoor kopen ofzo. Dat gaan we niet doen. Blijft gewoon in de kluis.
Mijn broer heeft ook het gouden horloge van mijn vader. Hij doet er ook niets mee, heeft geen kinderen dus ooit komt het bij mij of mijn dochters. Dan kunnen zij ervoor kiezen het wel/niet te behouden.
Op zich vind ik het geen gek idee om iets voor de kinderen te kopen, maar je doet dat alleen als je er wen goed gevoel bij hebt.
Ik heb ook zilveren sieraden uit de familie in een doosje liggen, van mijn overgrootmoeder en betovergrootmoeder. Ik bewaar ze wel in originele staat, heb mijn overgrootmoeder best goed gekend (ze overleed toen ik 16 was) en heb haar de stukken ook zien dragen. Het zijn onderdelen van de traditionele streekdracht, misschien dat ik ze ooit nog eens aan een (streek)museum aanbied ofzo.
Ik heb zelf geen kinderen om ze aan na te laten.
SophieHowl schreef op 15-08-2023 om 18:43:
[..]
Mijn broer heeft ook het gouden horloge van mijn vader. Hij doet er ook niets mee, heeft geen kinderen dus ooit komt het bij mij of mijn dochters. Dan kunnen zij ervoor kiezen het wel/niet te behouden.
Op zich vind ik het geen gek idee om iets voor de kinderen te kopen, maar je doet dat alleen als je er wen goed gevoel bij hebt.
Mijn man heeft het goude horloge van zijn vader wel gedragen op onze bruiloft en die van zijn zus, maar nu ligt het ook maar te liggen inderdaad.
Ik heb wel gedacht om met de opbrengst van mijn moeders ketting een sieraad te kopen voor haar kleinkinderen. Maar in overleg met mijn broer toch het bedrag door tweeën gedeeld. Dat was eigenlijk helemaal goed.
Wij zijn er mee naar de goudsmid gegaan en hebben tijdens een workshop van een dag met hulp van de goudsmid het ‘oude’ goud omgesmolten daarna zelf in mallen gegoten en daarna bewerkt tot onze trouwringen adhv eigen ontwerp! Alleen het steentje in mijn ring en het graveren van de ringen heeft de goudsmid zelf gedaan.