Omgangsregeling jongvolwassen kinderen
Hallo, ik zit al een tijdje met een issue thuis waar ik niet de juiste manier voor vind om mee om te gaan. Mijn partner heeft 2 kinderen : 24 en 20 jaar. Oudste werkt , jongste op de hogeschool. Gezien de leeftijd van de kinderen willen wij de “ omgangsregeling “ aanpassen maar weten niet goed hoe dit aan te pakken. Mijn partner heeft bang dat de kinderen zich niet meer welkom gaan voelen , maar de situatie is momenteel zo dat wij constant afhangen van de plannen van de kinderen /ex . Naar ons gevoel komen de kinderen nu enkel naar ons omdat ze het al jaren gewoon zijn , omdat het hun op sommige momenten beter uitkomt om bij ons te eten en overnachten en omdat ze vinden dat ze bij ons ook wat moeten verteren en verbruiken om zo hun moederen te “ ontlasten”. Ik druk dit misschien vreemd uit , maar echte quality time is er niet. Dit legt een enorme druk op mijn gezondheid en onze relatie , want de situatie geeft enorm veel stress. Naar mijn gevoel zou het voor iedereen beter zijn om op welbepaalde momenten ( bv uitstapje, etentje) af te spreken ipv de oude regeling te volgen. Alleen: hoe breng je dit correct aan? Iemand tips , raad of mening?
Poezie schreef op 29-12-2023 om 18:16:
[..]
Kinderen kiezen helemaal niet (en al helemaal niet voor een scheiding), dat doen de ouders voor ze.
Wtf, kinderen kunnen bij een regeling van co-ouderschap wel degelijk kiezen om bij één ouder te wonen.
Moirmel schreef op 29-12-2023 om 18:19:
[..]
Wtf, kinderen kunnen bij een regeling van co-ouderschap wel degelijk kiezen om bij één ouder te wonen.
Bij co-ouderschap wonen ze ook in twee huizen. Als de regeling 50/50 is, dan is er sowieso geen hoofdverblijf.
Mevrouw75 schreef op 29-12-2023 om 18:13:
[..]
huh? Ik heb mijn hoofdverblijfplaats ook in mijn eigen huis, maar heb wel een sleutel van mijn moeders huis. Ik heb die sleutel echt nooit ingeleverd.
Volledig onvoorstelbaar voor mij. Heb al bijna twintig jaar geen sleutel meer van mijn ouderlijk huis.
Poezie schreef op 29-12-2023 om 18:21:
[..]
Bij co-ouderschap wonen ze ook in twee huizen. Als de regeling 50/50 is, dan is er sowieso geen hoofdverblijf.
Door problemen kan het steeds zijn dat het co-ouderschap ontheven wordt en dat het kind tijdelijk bij één ouder woont; misschien zitten we hier te praten over een verschil tussen het Belgisch en Nederlands recht.
Moirmel schreef op 29-12-2023 om 18:21:
[..]
Volledig onvoorstelbaar voor mij. Heb al bijna twintig jaar geen sleutel meer van mijn ouderlijk huis.
Ik heb zelfs nog de sleutels van de ouders van mijn ex, we zijn al 17 jaar gescheiden. Zoon heeft de sleutels van de ouders van zowel vader als moeder van zijn vriendin en zijn vriendin die van mij en ook die van mijn ex.
Moirmel schreef op 29-12-2023 om 18:23:
[..]
Door problemen kan het steeds zijn dat het co-ouderschap ontheven wordt en dat het kind tijdelijk bij één ouder woont; misschien zitten we hier te praten over een verschil tussen het Belgisch en Nederlands recht.
Dan kiest het kind toch nog steeds niet? Volwassenen bepalen waar dit kind moet wonen. Het lijkt me niet dat in België minderjarigen zelf mogen kiezen?
Poezie schreef op 29-12-2023 om 18:27:
[..]
Dan kiest het kind toch nog steeds niet? Volwassenen bepalen waar dit kind moet wonen. Het lijkt me niet dat in België minderjarigen zelf mogen kiezen?
En al mochten kinderen zelf kiezen. Je bent als ouder altijd 100% verantwoordelijk voor je eigen kind. Ook als je kind maar in 5% van die tijd bij jou woont.
Dat deze jongens vaker of meer bij hun moeder zijn betekent dat nog niet dat vader dan geen enkele verantwoordelijkheid meer heeft.
To je hebt een probleem met je partner. Beetje oneerlijk als zijn kinderen daar de gevolgen van moeten dragen.
yette schreef op 29-12-2023 om 17:48:
[..]
Is dat laatste zo? Volgens mij kan iedereen, ongeacht de leeftijd, nieuwe regels leren.
Met jongvolwassenen zou ik in gesprek gaan en liever afspraken maken dan regels opleggen. Maar het kan ook beiden.
Misschien een beetje een definitieding. Je kunt tegen iedereen aangeven waar je wensen en grenzen liggen. Maar een van deze “jongens” is 24. Dat is wat mij betreft niet eens meer jongvolwassen, maar gewoon volwassen.
TO verwijt de mannen dat ze al sinds hun 5e en 9e de baas spelen over hun ouders. Dat lijkt me de wereld op zijn kop. En terug naar die tijd, kan niet meer.
Eerste stap blijft wat mij betreft een goed, open en kwetsbaar gesprek met partner over wat je in 2024 graag anders wil zien, omdat je het op deze manier niet volhoudt. Ik denk ook dat de belastbaarheid van TO erg laag is, dus het lijkt me goed als TO en partner kijken hoe ze daar aan kunnen werken. Want dat gaat echt iedereen helpen en met name TO.
Ik zou er wel veel aan doen om te voorkomen dat het contact tussen vader en zoons beschadigt. Hij zou niet moeten kiezen tussen partner en kinderen.
ik snap je wel een beetje to maar de oplossing ligt zeer waarschijnlijk toch bij jezelf. Hier een samengesteld gezin met 3 volwassen kinderen (1 van mij, 2 van man) in huis. De omgangsregelingen zijn hier als een soort vanzelf veranderd in een meer organisch iets door komst van studies buiten de stad, baantjes, sport en vriendinnetjes etc.
De laatste jaren komt en gaat iedereen wanneer dat voor hem/haar het beste past. Dat vraagt veel van je flexibiliteit, en daar had ik ook best wat moeite mee omdat ik nooit wist waar ik aan toe was. En dat leverde bij mij stress op. Maar uiteindelijk heb ik mezelf aangeleerd het gewoon helemaal los te laten, en dat bleek toch de beste oplossing. Als ze mee willen eten dan appen ze meestal wel en anders moet er iemand even iets gaan bijhalen of zelf wat regelen. Wij hebben onze planning, zij hebben hun planning en op de momenten dat die samenkomen is het heel gezellig. En is stress, die ik eigenlijk zelf had veroorzaakt, grotendeels verdwenen.
(en ja, als ze hier veel zijn worden de koelkasten leeggegeten, meters tosti’s gemaakt, de fruitschaal geplunderd en gaan ze uitgebreid in bad. Ik vind dat inmiddels enorm gezellig. Ook omdat ze af en toe koken, boodschappen bijhalen en allang hun eigen was doen)
Moirmel schreef op 29-12-2023 om 18:21:
[..]
Volledig onvoorstelbaar voor mij. Heb al bijna twintig jaar geen sleutel meer van mijn ouderlijk huis.
Zo blij dat ik al meer dan 30 jaar en sleutel heb van mijn ouderlijk waar ik niet meer woon. Ik kan er altijd in als ik iets niet vertrouw. Een moeder (80+) die de telefoon niet opneemt is al tegen om te gaan kijken of alles oké is.
Om zulke redenen heb ik ook een sleutel van de alleenstaande buurvrouw die ik ook gebruik als ik het niet vertrouw. Om 11.00 nog dichte gordijnen en niet reageren op een appje en ik gebruik de sleutel. Hoe doe jij dat dan?
Bakblik schreef op 29-12-2023 om 19:08:
[..]
Zo blij dat ik al meer dan 30 jaar en sleutel heb van mijn ouderlijk waar ik niet meer woon. Ik kan er altijd in als ik iets niet vertrouw. Een moeder (80+) die de telefoon niet opneemt is al tegen om te gaan kijken of alles oké is.
Om zulke redenen heb ik ook een sleutel van de alleenstaande buurvrouw die ik ook gebruik als ik het niet vertrouw. Om 11.00 nog dichte gordijnen en niet reageren op een appje en ik gebruik de sleutel. Hoe doe jij dat dan?
Dit precies!
Ik begrijp TO wel...
Er zijn vaders die voor hun gevoel met hun rug tegen de muur staan, wat betreft het zien van, beslissen over hun kinderen. Er zijn moeders die hun kinderen jarenlang beinvloeden over vader. En die vaders , die dit overkomt, kunnen vaak geen nee zeggen, bang dat het kind niet meer wil komen of niet wil mee gaan op bv vakantie. Van opvoeden is van vaders kant dus geen sprake. Niet dat ze dat niet willen, maar ze krijgen de kans niet of ze worden niet op de hoogte gehouden door de kinderen zelf of door ex. Er zijn heus moeders die zeggen tegen hun kind, ik heb deze maand wat minder geld te besteden...ga maar bij vader eten of neem de was maar mee naar vader enz.
Mijn stiefkinderen zijn ook jonge twintigers. Hadden een sleutel...maar wij zijn er achter gekomen dat hun moeder [ ex dus ] jarenlang tijdens onze vakanties in ons huis heeft zitten rond snuffelen. Met de sleutel van de kinderen dus.
Mijn stiefkinderen hebben al lang geen omgangsregeling meer. Zij mogen hier komen wanneer ze willen en kunnen altijd mee eten. Wel even laten weten uiteraard. Ik heb 1 stiefkind dat altijd de grens opzocht. Gesprekken die we hier hadden werden stiekem opgenomen. En onlangs heeft ze me vreselijk zitten uitschelden....ze zei me te haten. En weet je..ik kan het haar niet eens kwalijk nemen. Hun leven is door de scheiding ontzettend veranderd. [ inmiddels 14 jaar geleden ]. Dus ik voel medelijden en ben niet boos.
Ik merk gewoon dat ik een beetje boos word hoe er naar moeder gekeken wordt. En naar de kinderen. Terwijl vader buiten schot blijft. Misschien projecteer ik teveel, maar ‘gebruiken’ van je bloedeigen vader, dat kán helemaal niet. Dat moet zijn: vader laat over zich heenlopen. En ja, dat kan gebeuren natuurlijk maar dat moet je niet jouw probleem maken.
Als jij ziek bent, dan wens ik jou beterschap en rust toe en een vent die goed voor je zorgt. Niet door nóg minder goed voor zijn eigen kroost te zorgen, maar door béter en meer voor ze te zorgen. Door jou dingen uit handen te nemen, door grenzen te stellen en zijn kinderen goede omgangsvormen aan te leren. Door kinderen huishoudelijke vaardigheden bij te brengen.
Door samen te gaan zitten in een familievergadering en het eens te hebben over het team dat jullie met zijn allen zijn en dat er een teamlid meer ontzien moet worden en hoe de rest van het team dat gaat opvangen.
Heel verdrietig dat jullie (jij) alleen maar de andere kant opdenken: de kinderen verder buitensluiten in plaats van ze opnemen en opvoeden. Letterlijk en figuurlijk buitensluiten, want ze hebben geen sleutel. Dat zegt heel veel.
Ik heb de sleutel van mijn moeder huis en mijn moeder heeft de sleutel van mijn huis. Mijn zoon die op kamers zit heeft de sleutel van mijn huis en is ook altijd welkom. Ik heb niet de sleutel van mijn vaders huis. Stiefmoeder vindt dat wij daar gasten zijn. Zo voel ik me ook wat erin resulteert dat ik daar eigenlijk nooit meer kom. Hoogsten 2x per jaar. Mijn vader begint mijn stiefmoeder dat nu kwalijk te nemen want hij beseft dat hij heel veel gemist heeft. En dat relaties onherstelbaar beschadigd kunnen worden. Het is zijn eigen schuld hoor, want uiteindelijk had hij meer voor zijn kinderen moeten kiezen.
Best wel herkenbaar KimdeKim. Ik heb ook de sleutel van mijn moeders huis. Eerst gewoon mogen houden, later kregen zij nieuwe sloten en kreeg ik opnieuw een sleutel. Ik bel wel eerst aan als ik (aangekondigd of spontaan) langs ga. Ik gebruik hem dus nauwelijks, het is 'voor het geval dat', of als ze me niet hebben gehoord.
Bij mijn vader had ik als puber een sleutel van hun huis. Ze zijn toen ik begin 20 was verhuisd en later nog een keer, daar heb ik geen sleutels meer van gekregen.
Mijn sibling en ik zijn daar inderdaad op bezoek. Met kerst zijn alleen de twee kinderen + aanhang van hun samen welkom, mijn sibling & ik + aanhang + kleinkinderen dus niet. Ik moet zeggen, dat zou ook wel flink vol zijn, maar wel te doen. Ik vind het erg raar dat we er dan weer niet bij horen. Terwijl mijn hele basisschooltijd er co-ouderschap was. Voor mij voelt vader evengoed en gelijkwaardig mijn ouder, als mijn moeder.
To (topicstarter), je klinkt... moe, boos, verongelijkt, en erg verdedigend. Je stelt geen vragen van: hoe doen jullie dat dan? Of schrijft niet: 'misschien hebben jullie gelijk, maar ik vind dat zo lastig, want...'.
Het lijkt mij ongezellig bij jullie thuis.