Moederschap versus werk
Hallo
Zal ik mezelf kort voorstellen…mama van 2 meisjes van 3.5 en 5jr
Gehuwd, werkend
Hoe te beginnen?
Ik val met de deur in huis en kom tot de conclusie dat ik me géén goede moeder voel met momenten. Het laatste jaar merk ik ook dat die momenten waarop ik dit voel meer en meer aanwezig zijn.
Ik voel me tekort schieten als moeder. Vraag me af of dit hetgeen is wat ik wou ‘een stresskieken als moeder zijn’…?
Korte schets : mijn man en ik waren ready voor kids in 2009. We waren toen begin 30. In 2017 werd ons eerste dochter geboren en in 18 onze 2de. Onze kinderen zijn het resultaat van een lang ferti traject. Details ga ik besparen, daar wordt niemand gelukkig van maar ‘eind goed al goed’.
Toen ze beide niet naar school gingen hadden we besloten dat ik deeltijds zou werken om ook de kosten van de opvang wat te drukken. Sedert ons jongste ook naar school gaat ben ik opnieuw meer uren gaan werken in de veronderstelling dat dit wel haalbaar was, wat het ook wel is, maar dan wel ten koste van de kinderen.
Ja het is leuk om meer te verdienen, maar er hangt ook een prijskaartje aan vast nl dat ik vind dat we minder tijd hebben om ‘actief’ bezig te zijn met onze kids alsook geen tijd meer hebben om samen nog iets te doen.
We komen thuis en zijn moe van het werk, zetten ons kids voor de tv …want dan dienen we te koken, was te doen…en tegen 19u-20u dienen we toch te proberen om alles rond te krijgen zodat onze kids op tijd in bed liggen.
Resultaat : 2 gestreste ouders, vitten tegen elkaar, kort tegen de kinderen…leutig dus
Beroep doen op onze eigen ouders om de kids op te halen of dergelijke meer zit er niet in. Beide onze ‘ouder’ zijn hoogbejaard en hebben zelf hulp nodig om thuis nog te kunnen functioneren.
Ik ben dus aan het overwegen om terug deeltijds te gaan werken. Zodoende heb ik dan overdag tijd om alles ivm het huishouden te doen en kan ik mijn kids ophalen aan de schoolpoort.
Heb ik ook tijd om mijn bejaarde vader meer te gaan bezoeken en lijkt het me dat iedereen dan wat meer ademruimte zou hebben...Maar dan voel ik me alweer schuldig naar mijn man toe en vreemd genoeg naar de maatschappij. Voelt het voor mij aan als profiteren, falen... vreemd
Ik ben gevoelig voor andermans ‘verwachtingen’ en het beeld dat iedereen het nu ‘druk, druk, druk heeft’. Voel me verplicht om ook deel te nemen aan de ratrace…
Ik heb dus nog wat werk voor de boeg om wat assertiever te worden 
Dus vroeg ik me af hoe jullie alles draaiende houden? Tips, adviezen…
Wie werkt er zelf als moeder deeltijds? Wat vinden jullie ervan?
Bedankt alvast…emo Azouk
Mevrouw75 schreef op 14-04-2022 om 07:54:
[..]
Ik heb het inderdaad om wat oudere kinderen. Op het kdv wist kind het niet beter en ik denk dat dat de situatie wel makkelijker maakt.
Ik persoonlijk ben heel erg voor langer verlof voor beide ouders en standaard opvang na school, dan spelen kinderen elkaar in ieder geval niet uit en weet geen enkel kind dat er ook een deel thuis of op de bso zit. Dan is dat gewoon zo. En dan het liefst geïntegreerd met de clubjes, want dat maakt het werkende leven ook ingewikkeld.
Voor dochter had dat heel leuk geweest maar voor zoon een drama. Als je kind er buiten valt of als kinderen niet zo goed tegen prikkels kunnen of weet ik het wat is die constructie van alles op school een DRAMA( met hoofdletters)
Dat kan pas als er echt goed wordt omgegaan met pestgedrag, in ieder geval beter dan nu. Hier is zoon (en eigenlijk het wij als gezin ook min of meer) getraumatiseerd door een paar hele hele slechte jaren op de basisschool.
Leene schreef op 14-04-2022 om 08:28:
[..]
Voor dochter had dat heel leuk geweest maar voor zoon een drama. Als je kind er buiten valt of als kinderen niet zo goed tegen prikkels kunnen of weet ik het wat is die constructie van alles op school een DRAMA( met hoofdletters)
Dat kan pas als er echt goed wordt omgegaan met pestgedrag, in ieder geval beter dan nu. Hier is zoon (en eigenlijk het wij als gezin ook min of meer) getraumatiseerd door een paar hele hele slechte jaren op de basisschool.
Ik vind iedereen thuis oppas ook prima hoor, maar daar heb ik dan weer redelijk slechte ervaringen mee (Engeland, ik verving de au pair die níet na een jaar alweer vertrok en daarom accepteerden de ouders maar dat ze de kinderen gewoon sloeg omdat ze de taal niet sprak).
Het gekke is, dochter wil niet naar de bso, terwijl ze daar juist meer zichzelf is en niet gepest wordt (dat is in de klas dan weer anders).
Als we dan toch mogen dromen: mij lijkt een Scandinavisch scnenario waarbij vader en moeder ettelijke maanden verlof krijgen na de geboorte, en waarbij je het verlof dat de vader niet opneemt kwijt bent, ideaal. Goed voor de binding tussen vaders en kinderen en goed voor de kansen van moeders op de arbeidsmarkt.
Twaalf weken is inderdaad supervroeg ... maar soms kan het echt niet anders. In de crèche waar mijn kinderen ging was de afdeling voor die jonge baby'tjes een oase van rust trouwens, en ik zie die 'kinderen' nu als twintigjarige, als gelukkige en stabiele jongvolwassenen hoor.
Mijn eigen kinderen gingen pas op vijf, zes maanden en ik had het geluk dat ik twee straten verder werkte. Bij de jongste ging ik onder de middag twee uur naar daar (lunchpauze plus een uur borstvoedingsverlof per dag), en legde kind slapend weer in bedje.
Ik heb zo een half jaar elke dag twee uur op het KDV doorgebracht en een goed beeld gekregen van hoe het daar aan toe gaat. Het was er een oase van rust en stuctuur, en de verzorgsters gingen heel liefdevol met de kinderen om. Ze leerden op wat latere leeftijd ook enorm veel.
Een (goed!) KDV kan een mooie vertolking zijn van 'It takes a village to raise a child'.
Ik weet nog dat toen ik drie kleintjes onder de vier had, gaan werken soms een echte ontsnapping was, naar een gestructureerde en rustige omgeving, hoe gek ik ook was op mijn kinderen. En ik bevond me in een gerpriviligeerde positie, zonder zorgen, gezonden kinderen, steunende partner, ruimte en tuin.
Ik denk dat veel ouders het een stuk lastiger hebben en dat altijd thuis bij moeder zijn echt niet altijd het ideale plaatje is ..
Clothilde schreef op 14-04-2022 om 09:45:
Een (goed!) KDV kan een mooie vertolking zijn van 'It takes a village to raise a child'.
Eens, zo ervaar ik dat hier ook. Hele lieve kundige pedagogen die leuk en warm met de kindjes omgaan. Onze kleine zit in een gemixte groep (0-4 jaar). Wel wat drukker, maar wat vinden ze elkaar leuk! De wat grotere kindjes zijn heel lief voor onze baby en onze baby kijkt zijn ogen uit. Als hij straks wat groter is kan hij zich mooi optrekken aan de wat oudere kindjes... Ik vind het een enorme meerwaarde.
watertoren schreef op 14-04-2022 om 00:52:
Misschien is het nu veranderd maar het vriendje van mijn zoon vroeger had zo'n hekel aan de BSO en zijn zusje ook. Ik heb die kinderen toen onder mijn hoede genomen want ik was toch thuis en ze waren zo blij en bevriend met mijn zoon waarmee ze na school konden spelen. Daar is toen ook een vriendschap uitgegroeid tussen die ouders en mijn man en mij. Die vriendschap is er nog steeds en ik ben hun tweede moeder.
Wat bedoel je met: misschien is het nu veranderd? je beschrijft toch gewoon een historisch feit?
Gr Angela
Onze zoon ging als baby van 11 weken naar de kinderopvang, was halve dagen want ik werk 's ochtends. Hij heeft er zeker veel geleerd en deed er ook vriendjes op waarmee hij later in de klas kwam. Ook heeft hij gebruik gemaakt van de voorschoolse opvang totdat hij 12 jaar was. De laatste maanden in groep 8 wilde hij voor schooltijd liever thuis blijven. Hij zorgde dan dat hij zelf op tijd op school was, op amper 5 minuten lopen van ons huis.
Angela1967 schreef op 14-04-2022 om 12:31:
[..]
Wat bedoel je met: misschien is het nu veranderd? je beschrijft toch gewoon een historisch feit?
Gr Angela
Ik bedoel ermee dat ik niet weet of het er nu anders aan toe gaat op een BSO. Ik heb dan die 2 kinderen een aantal dagen per week opgevangen zodat ze niet naar de BSO hoefden maar als ik het had gewild dan had ik mijn hele huis vol kunnen hebben met kinderen die het daar niet leuk vonden. Ik hoop dat de kinderen van nu het wel leuk hebben op een BSO, in ieder geval dat er minder kinderen zijn die er niet graag naar toe willen.
duizel schreef op 13-04-2022 om 20:30:
ik ken ook kinderen die juist vragen om naar de bso te mogen. Het is op sommige dagen namelijk zo moeilijk om af te spreken omdat 'alle kinderen' naar de bso gaan.
Hier zijn de dinsdag en donderdag erg druk
Maar hoezo moet er afgesproken worden om te spelen? Vroeger was er na schooltijd een hele sliert kinderen uit de buurt buiten, voetballen, stoepranden, badminton, hutten bouwen, soms hele competities. Tegenwoordig zie ik nauwelijks meer kinderen op straat spelen in de buurt. Waarom niet? (En nee, ik woon niet in een gevaarlijke buurt met gevaarlijk verkeer, er zijn talloze rustige straten en grasveldjes, dus daar kan het niet aan liggen).
Pejeka1 schreef op 14-04-2022 om 19:00:
[..]
Maar hoezo moet er afgesproken worden om te spelen? Vroeger was er na schooltijd een hele sliert kinderen uit de buurt buiten, voetballen, stoepranden, badminton, hutten bouwen, soms hele competities. Tegenwoordig zie ik nauwelijks meer kinderen op straat spelen in de buurt. Waarom niet? (En nee, ik woon niet in een gevaarlijke buurt met gevaarlijk verkeer, er zijn talloze rustige straten en grasveldjes, dus daar kan het niet aan liggen).
Afspreken met klasgenoten, het gaat hier niet om buitenspelen met kinderen uit de straat. En hier zie ik dat gewoon hoor. Met een grote groep tafelvoetbal etc maar ja veel huizen, weinig groen, keurig aangelegde speeltuintjes, geen plek om hutten te bouwen etc zoals bij ons vroeger.
watertoren schreef op 14-04-2022 om 15:45:
[..]
Ik bedoel ermee dat ik niet weet of het er nu anders aan toe gaat op een BSO. Ik heb dan die 2 kinderen een aantal dagen per week opgevangen zodat ze niet naar de BSO hoefden maar als ik het had gewild dan had ik mijn hele huis vol kunnen hebben met kinderen die het daar niet leuk vonden. Ik hoop dat de kinderen van nu het wel leuk hebben op een BSO, in ieder geval dat er minder kinderen zijn die er niet graag naar toe willen.
Ik vind dat je dramatisch overdrijft. Natuurlijk waren er toen en nu kinderen die het niet zo leuk vinden. En hoeveel bso's zijn er wel niet in NL? Om dan te suggereren dat het 'toen" slecht was bij BSO in het algemeen en dat je hoopt dat nu beter is , op basis van N is 1.
Gr Angela
PS iedereen die kinderen naar BSO liet gaan vond het goed genoeg als ze terugkijken en iedereen die ze niet naar BSO liet gaan vond het niet goed genoeg.
Pejeka1 schreef op 14-04-2022 om 19:00:
[..]
Maar hoezo moet er afgesproken worden om te spelen? Vroeger was er na schooltijd een hele sliert kinderen uit de buurt buiten, voetballen, stoepranden, badminton, hutten bouwen, soms hele competities. Tegenwoordig zie ik nauwelijks meer kinderen op straat spelen in de buurt. Waarom niet? (En nee, ik woon niet in een gevaarlijke buurt met gevaarlijk verkeer, er zijn talloze rustige straten en grasveldjes, dus daar kan het niet aan liggen).
Nou, hier wel. Nooit anders geweest
Pejeka1 schreef op 14-04-2022 om 19:00:
[..]
Maar hoezo moet er afgesproken worden om te spelen? Vroeger was er na schooltijd een hele sliert kinderen uit de buurt buiten, voetballen, stoepranden, badminton, hutten bouwen, soms hele competities. Tegenwoordig zie ik nauwelijks meer kinderen op straat spelen in de buurt. Waarom niet? (En nee, ik woon niet in een gevaarlijke buurt met gevaarlijk verkeer, er zijn talloze rustige straten en grasveldjes, dus daar kan het niet aan liggen).
Hier spelen er wel kinderen buiten, maar op werkdagen vooral na het avondeten. Na schooltijd gaan ze naar BSO of naar grootouders.
Hutten bouwen gebeurt hier niet meer, de tuinen zijn te klein en op speelplaatsen is het vaak veel te netjes - voor hutten heb je een ‘ rommelig’ terrein nodig waar niet elke voorbijganger toezicht houdt.
Wilgenkatje- schreef op 14-04-2022 om 21:33:
[..]
Hier spelen er wel kinderen buiten, maar op werkdagen vooral na het avondeten. Na schooltijd gaan ze naar BSO of naar grootouders.
Hutten bouwen gebeurt hier niet meer, de tuinen zijn te klein en op speelplaatsen is het vaak veel te netjes - voor hutten heb je een ‘ rommelig’ terrein nodig waar niet elke voorbijganger toezicht houdt.
Wij hadden destijds een plantsoen, hooguit 5 meter breed, 10 meter lang, beplant met heesters en struiken en er stonden 2 of 3 bomen in, geen woudreuzen, gewoon bomen. Dat was voor ons kinderen een waar oerwoud, in onze fantasie was het een oneindig bos. En ergens in het midden bouwde je dan een "hut", stelde niet veel voor, wat losse takken en wat dunnere takjes er overheen, maar het was dan onze "geheime" plek.
En waarom spelen kinderen niet meer lekker met andere buurtkinderen buiten vóór het avondeten? Is toch veel leuker?
Hier spelen wel aanmerkelijk minder kinderen buiten dan vroeger. Mijn dochter speelt gelukkig wel nog veel buiten.
Er zijn altijd kinderen die BSO leuk vinden en die dat niet leuk vinden. Er zijn ook kinderen die het liefst elke dag met iemand afspreken om te spelen en kinderen die daar geen of weinig behoefte aan hebben.
Ik ben wel voor langer ouderschapsverlof, zowel voor de man als de vrouw. Ik ben na de geboorte van onze dochter nog maanden thuis geweest en daarna langzaam weer opgebouwd. Hoewel het natuurlijk niet fijn was dat het niet goed met me ging en ik weinig energie had, plus heel veel zorgen en stress om dochter in de eerste maanden, heb ik die tijd die we samen hadden wel als ontzettend waardevol ervaren.
Maar toch, als ik het opnieuw kon doen en kon kiezen tussen hoe het gepland was en hoe het gelopen is, dan toch hoe het gepland was. Want hoe waardevol het ook was, de redenen dat het zo liep waren allerminst fijn te noemen en zeker niet voor herhaling vatbaar.
Mijn kinderen gingen naar de BSO omdat ik moest werken. Ik heb dat ook nooit anders gebracht als ‘het hoort erbij’. Ze vonden het tot een jaar of 9 echt wel leuk, daarna was het gewoon zoals het was.