Moederschap versus werk

niet_rechts schreef op 12-04-2022 om 06:58:

De meeste reacties hier de afgelopen pagina's gaan uit naar iemand die niet de TO is en zelfs niet eens kinderen heeft. Best vreemd.

Het is vreemder dat TO een vraag stelt en vervolgens nooit meer terugkomt. 

We hoeven niet te "denken", het is in kaart gebracht (zie link hieronder) - en er is nog genoeg te doen aan het verbeteren van de informatie voor meisjes die zelfs nu nog 'denken' dat ze gaan stoppen met werken als er kinderen komen (zie conclusie van artikel, staat ook hieronder). Dat denken ze niet omdat ze zo'n ontzettende heldere mening hebben als volwassen persoon (het zijn meisjes), nee, dat is een effect van hun omgeving. Dus als degenen die het anders aanpakken duidelijker laten weten hoe ze dat doen en dat het net zo goed o.k. is, dan pas kun je stellen dat het écht vrije keuze is. Zoiets als wat met religie gebeurd is: laat kinderen kennismaken met geloof, in neutrale termen en laat hen zelf besluiten of ze daar iets mee willen. Zo zou het idealiter ook zijn met parttime/fulltime werken, zorgtaken, etc. En daarbij: het zijn niet alleen de verwachtingen van de meisjes die dit in stand houden, het zijn ook de actuele belemmeringen die vrouwen ondervinden (ook uit Conclusie): Uit het onderzoek Emancipatie-Opinies blijkt dat 80 procent van de vrouwen die in deeltijdwerken onder voorwaarden best meer zouden willen werken, maar dat er belemmeringen zijn die hen daarvan weerhouden

https://www.cbs.nl/nl-nl/longread/statistische-trends/2020/opleiding-en-werk-twee-generaties-vrouwen-vergeleken?onepage=true

Publicatiedatum: 31-7-2020 

Conclusie (scroll door naar eind vd webpagina, er zit heel veel boven)

Het werkende leven van de 30- tot 35-jarige vrouwen geboren tussen 1975 en 1980 is op een aantal punten wezenlijk anders dan dat van hun moeders, geboren tussen 1955 en 1960. 

1. Deels komt dat door technologische veranderingen die invloed hebben gehad op de arbeidsmarkt voor zowel mannen als vrouwen. 
2. Tegelijkertijd zijn er ook ontwikkelingen die specifiek voor vrouwen gelden. 

• Zo is het onderwijsniveau van vrouwen sterk toegenomen, waardoor het aandeel hoogopgeleide vrouwen is uitgestegen boven het aandeel mannen. 
• In het onderwijs is niet alleen het diplomaniveau van vrouwen snel gestegen, ook de onderwijsrichting die vrouwen kiezen is veranderd. 
• Nog steeds zijn vrouwen oververtegenwoordigd in opleidingen op het terrein van zorg en maatschappij, maar het aandeel vrouwen dat een diploma haalde in economisch/juridische opleidingen en binnen het technische onderwijs is toegenomen. Vrouwen zijn binnen de technische opleidingen desalniettemin veel minder sterk vertegenwoordigd dan mannen.

Daarnaast is ook de arbeidsparticipatie tussen beide generaties vrouwen sterk veranderd. Vooral moeders zijn niet alleen vaker gaan werken, maar ze zijn ook meer uren gaan werken. Tegelijkertijd heeft de meerderheid van de werkende vrouwen nog steeds een parttime aanstelling, waarbij het zwaartepunt wel ligt bij de grote deeltijdbanen van drie tot vier dagen per week. Onder mannen zijn er op deze punten nauwelijks veranderingen te zien, ook niet voor werkende vaders. Het beroepsniveau van vrouwen is tussen beide generaties toegenomen. Steeds meer vrouwen werken op het hoogste beroepsniveau. Voorde jongste generatie ligt dat aandeel onder vrouwen zelfs hoger dan onder mannen. Ook de economische zelfstandigheid van vrouwen is toegenomen, maar ligt nog altijd duidelijk onder die van mannen.

De jongste generatie vrouwen in dit artikel (1975–1980) werkte rond hun dertigste niet alleen vaker, maar ook in grotere banen en op een hoger niveau dan het oudere cohort. Die verschillen zijn met name van toepassing op de moeders in beide cohorten, voor vrouwen zonder kinderen is de arbeidspositie veel minder veranderd. Voor de oudste generatie was werken én kinderen hebben zeker nog niet de norm. Ongeveer de helft van deze vrouwen werkte. Hadden zij kinderen dan werkte een groot deel maar een beperkt aantal uren. Moeder zijn en werken is in de jongere generatie wel gebruikelijk, en vrouwen met kinderen werken ook meer uren. Toch is het aandeel vrouwen met kinderen dat voltijd werkt niet toegenomen en werken moeders nog altijd minder dan vaders. En hoewel blijkt dat steeds minder vrouwen stoppen met werken of minder gaan werken als er kinderen komen, is een aanzienlijk deel van de mannen én vrouwen nog altijd van mening dat zorgtaken meer bij een vrouw passen dan bij een man, vooral wanneer het gaat om jonge kinderen.

Voor toekomstige generaties lijkt die opvatting nog niet te veranderen. 

• Ook voor de jongste generaties meisjes geldt dat zij, denkende aan een gezin met kinderen, aanzienlijk minder uren verwachten te gaan werken dan wanneer ze geen kinderen hebben. Gaan de kinderen naar school dan verwacht de jongste generatie meisjes wel meer te gaan werken, maar nog altijd minder dan wanneer ze geen kinderen hebben. 
• Jongens verwachten aanzienlijk meer uren te gaan werken vergeleken met meisjes en hoewel ook zij minder uren denken te gaan werken met jonge kinderen, is dat verschil een stuk kleiner dan onder meisjes. 
• Dat sluit aan bij de conclusie van Portegijs (2018) dat maar een beperkt aantal mannen en vrouwen als er kinderen komen om de keukentafel gaat zitten om de toekomstige taakverdeling te bespreken, maar dat deze doorgaans vanzelfsprekend tot stand komt. 
• Uit haar onderzoek blijkt dat vrouwen wanneer ze samenwonen en zeker wanneer ze kinderen hebben het minder belangrijk vinden om financieel op eigen benen te staan. 
• Vrouwen én mannen vinden gelijkwaardigheid wel belangrijk, maar niet in strikte financiële zin. Beiden moeten evenveel bijdragen aan het gezin, waarbij de zorgtaak evenzeer meeweegt als de inbreng van inkomen.
  
  Is hiermee het plafond van de arbeidsdeelname van vrouwen bereikt? Zijn vrouwen (en mannen) tevreden met waar de emancipatie van de afgelopen decennia ze gebracht heeft? Uit het onderzoek Emancipatie-Opinies blijkt dat 80 procent van de vrouwen die in deeltijdwerken onder voorwaarden best meer zouden willen werken, maar dat er belemmeringen zijn die hen daarvan weerhouden (Van Thor, Portegijs en Hermans, 2018). Voor ongeveer een op de vijf vrouwen blijkt de mogelijkheid om werk en zorg beter te kunnen combineren, bijvoorbeeld door thuis te kunnen werken, een voorwaarde. Daarnaast worden mantelzorgtaken genoemd als een beperkende factor om meer te kunnen werken en geeft 15 procent van de vrouwen aan dat goede en goedkope kinderopvang een voorwaarde zou zijn om meer te willen werken.
  
  

Nog een aanvulling: mijn moeder is 75, heeft een universitair diploma en is 'pas' toen de jongste van haar drie kinderen 12 werd voltijds gaan werken. De meerderheid van haar vriendinnen/zussen/schoonzussen heeft echter altijd gewerkt (en velen hadden drie en zelfs vier kinderen !) 

Niet omdat het financieel nodig was, maar omdat ze een interessante job hadden (seksuologe, apotheker, rechter ....)
Eentje had een inwonend kindermeisje, één tante bracht haar kinderen altijd naar ons, hoe de anderen het deden: geen idee ...

Mijn schoonmoeder, 80, enkel middelbaar onderwijs, is altijd huisvrouw geweest, net zoals al haar vriendinnen en zussen en schoonzussen.

Ik had een vriendinnetje waar ze met acht kinderen waren thuis! Moeder stond voor de klas in de lagere school, vader gaf ook les. En er woonde nog een oom in, die gaf ook les, en die kookte.

Ik kan me verder niet herinneren hoe die gezinnen dat allemaal deden ... wat ik wél weet, is dat we minder hobby's konden doen dan onze kinderen nu. Ik ben echt jarenlang chauffeur geweest van hot naar her, maar da's weer een ander verhaal.  

Clothilde schreef op 12-04-2022 om 18:21:

Nog een aanvulling: mijn moeder is 75, heeft een universitair diploma en is 'pas' toen de jongste van haar drie kinderen 12 werd voltijds gaan werken. De meerderheid van haar vriendinnen/zussen/schoonzussen heeft echter altijd gewerkt (en velen hadden drie en zelfs vier kinderen !)

Niet omdat het financieel nodig was, maar omdat ze een interessante job hadden (seksuologe, apotheker, rechter ....)
Eentje had een inwonend kindermeisje, één tante bracht haar kinderen altijd naar ons, hoe de anderen het deden: geen idee ...

Mijn schoonmoeder, 80, enkel middelbaar onderwijs, is altijd huisvrouw geweest, net zoals al haar vriendinnen en zussen en schoonzussen.

Ik had een vriendinnetje waar ze met acht kinderen waren thuis! Moeder stond voor de klas in de lagere school, vader gaf ook les. En er woonde nog een oom in, die gaf ook les, en die kookte.

Ik kan me verder niet herinneren hoe die gezinnen dat allemaal deden ... wat ik wél weet, is dat we minder hobby's konden doen dan onze kinderen nu. Ik ben echt jarenlang chauffeur geweest van hot naar her, maar da's weer een ander verhaal.

Een iets ander situatie dan hier in Nederland blijkbaar. Maar uit je verhaal blijkt wel iets wat hier ook speelt. En ook dat leidt tot onbegrip en vanuit je eigen bubbel redeneren. Overigens van beide kanten. En daar bedoel ik mee, dat je een vrouw met een hoge ofwel goede opleiding met daarop volgend een interessante en voldoening gevende baan, niet kunt vergelijken met een vrouw met een eenvoudige opleiding en een daarop volgende 'saaie' baan. En uiteraard moet je in het laatste geval ook iets van proberen te maken en voldoening uit halen, maar de motivatie om voor het 1 of het ander te kiezen (wel of niet minder gaan werken), is totaal verschillend (los van de financiële mogelijkheden, maar puur op basis van waar je je prioriteiten wil leggen)

bieb1963 schreef op 12-04-2022 om 19:57:

[..]

Een iets ander situatie dan hier in Nederland blijkbaar. Maar uit je verhaal blijkt wel iets wat hier ook speelt. En ook dat leidt tot onbegrip en vanuit je eigen bubbel redeneren. Overigens van beide kanten. En daar bedoel ik mee, dat je een vrouw met een hoge ofwel goede opleiding met daarop volgend een interessante en voldoening gevende baan, niet kunt vergelijken met een vrouw met een eenvoudige opleiding en een daarop volgende 'saaie' baan. En uiteraard moet je in het laatste geval ook iets van proberen te maken en voldoening uit halen, maar de motivatie om voor het 1 of het ander te kiezen (wel of niet minder gaan werken), is totaal verschillend (los van de financiële mogelijkheden, maar puur op basis van waar je je prioriteiten wil leggen)

Absoluut!

Het is ook nooit een zwart-wit-verhaal. 

Ik moet nu ook nog denken aan mijn grootmoeder: heel jong weduwe geworden, in de jaren 50, en met drie kleuters (!) achtergebleven, in een tijd waarin er geen kinderopvang bestond, en zonder familie want ruzie over de erfenis, en haar eigen ouders gingen het jaar nadien emigreren ...  Die heeft een job gezocht waarvoor ze voor zeven uur de deur uit was, maar wel om vier uur weer thuis. De kinderen gingen naar de lagere school met de trein (alleen!!)  Iets wat wellicht ook toen als onverantwoord was, maar het ging niet anders. Ze is er in geslaagd in haar eentje een huis te bouwen en drie kinderen te laten studeren én mijn moeder heeft een fijne jeugd gehad, zegt ze. Petje af voor die kanjer van een grootmoeder van me!   

Petje af inderdaad maar waarom met de trein naar de lagere school? Scholen zat toch in NL? Ik snap dit even oprecht niet en maakt de situatie nog lastiger dan een school om de hoek waar je de kinderen voor school bij een ander gezin zou kunnen brengen en ophalen? 

Inderdaad, Vlaanderen in de jaren vijftig. Geen school om de hoek.Was maar een kort ritje met de boemeltrein hoor. 

(dit haal ik later weg, want wordt anders wel érg herkenbaar: mijn grootouders woonden in Wallonië, op de grens, vermoedelijk wilde mijn grootmoeder (zelf trouwens een Nederlandse) dat de kinderen in Vlaanderen naar school gingen? Ik kan het haar niet meer vragen. De situatie heeft maar even geduurd, daarna gingen de kinderen naar de school waar mijn grootmoeder een job vond en zijn ze verhuisd naar niet ver van de school...
Maar het is me altijd bijgebleven hoe mijn moeder vetrelde dat ze met zijn drietjes de trrein namen in het donker. Eén keer heeft mijn oom aan de noodrem getrokken, weet niet meer waarom.
En wat ik ook onbegrijpelijk vind is dat mijn overgrootouders  een jaar na het overlijden gingen emigreren, 5000 km verder, naar hun andere dochter. In plaats van mijn oma met haar drie kinderen te steunen.    Ik heb mijn overgrootmoeder als kind nog gekend, heel lief was ze, maar toen ik me dit als volwassene, en moeder relaiseerde, vond ik het onbegrijpelijk... Mijn moeder 'moest' vanaf haar vierde elke zomer weken naar een vakantiekamp omdat mijn oma moest werken. Een andere oplossing was er niet. 
IMaar goed, we zijn wel erg ver afgedwaald

Mevrouw75 schreef op 13-04-2022 om 12:44:

[..]

Zelfde verhaal als mijn Hollandse grootmoeder.
In de grote stad.

Het leven is echter wel echt anders dan toen.

Dat is zo. Er worden heel andere eisen aan ouders gesteld vandaag. 

En ook verwachten we zelf (terecht) meer van het leven dan 'overleven'. 

Clothilde schreef op 13-04-2022 om 13:13:

[..]

Dat is zo. Er worden heel andere eisen aan ouders gesteld vandaag.

En ook verwachten we zelf (terecht) meer van het leven dan 'overleven'.

Nou ja, kijk, mijn oom liep als peutertje (2 jaar) naar in z’n eentje de peuterspeelzaal, half de grote stad door, wij hebben de politie aan de deur gehad, omdat ons kind van 5 op de hoek van straat zoet zat te spelen. Die verschillen heb je dus. Ik vind het nog steeds spannend als ze zelfstandig een boodschap gaat halen, door deze politiegebeurtenis. 

Daarnaast is het verkeer flink drukker etc. 

Mevrouw75 schreef op 13-04-2022 om 14:28:

[..]

Nou ja, kijk, mijn oom liep als peutertje (2 jaar) naar in z’n eentje de peuterspeelzaal, half de grote stad door, wij hebben de politie aan de deur gehad, omdat ons kind van 5 op de hoek van straat zoet zat te spelen. Die verschillen heb je dus. Ik vind het nog steeds spannend als ze zelfstandig een boodschap gaat halen, door deze politiegebeurtenis.

Daarnaast is het verkeer flink drukker etc.

Wow. Bij beide 'feiten'. 

Clothilde, je hebt uitgelegd hoe in België voltijdswerk meer de norm is dan hier in Nederland. Hoe zit dat met de zorg voor kinderen? Hier is toch vaak wel het idee dat een kind maximaal 3 dagen per week naar een kinderdagverblijf zou moeten gaan, en daarnaast wordt opvang door familie vaak beter gevonden dan opvang op een kinderdagverblijf (en dan niet alleen omdat opvang door familie goedkoper is). 

Hoe denken de Belgen over deze dingen? Gemiddeld genomen dan hè, ik snap ook wel dat niet iedereen hetzelfde denkt, net zo min als in Nederland.