Moederschap versus werk

bieb1963 schreef op 11-04-2022 om 21:52:

[..]

Wat een onzin. We leven anno ny. En anno nu werken heel veel vrouwen gewoon ft, ook als ze kinderen hebben..zie alleen al deze topic. Dus waarom zal een ander dat niet doen als zij dat wil.

De statistieken vertellen anders. Het merendeel van de vrouwen werkt parttime, terwijl het overgrote merendeel van de mannen fulltime werkt. Minder dan de helft van de vrouwen werkt genoeg om zichzelf te kunnen onderhouden (= financieel onafhankelijk te zijn).

Pejeka1 schreef op 11-04-2022 om 21:34:

De moeilijkheid is natuurlijk ook dat vrouwen/meiden opgroeien met het idee dat ze eigenlijk nooit fulltime hoeven te werken. Wat ze om hen heen zien in hun jeugd, zijn veelal vrouwen die parttime werken: moeder werkt 3 dagen, tante werkt 2 dagen, vriendin van moeder werkt 2,5 dagen, enz. Dus voor hen wordt dat "de norm": vrouwen werken maar een paar dagen. Jongens daarentegen zijn omringd door andere mannen (vader, ooms, vrienden van ouders) die veelal wél fulltime werken, dus voor hen wordt dat het norm-model. Vrouwen groeien dus onbewust al op met het vanzelfsprekende idee dat voor hen parttime werken normaal is, en dat de mannelijke partner die ze ooit gaan treffen, de fulltime baan voor zijn rekening neemt.

Je ziet dat ook terug in de statistieken: vrouwen, zelfs als ze alleenstaand zijn, geen relatie of kinderen hebben, nemen tussen hun 25e en 30e al gas terug en gaan parttime werken, terwijl de mannen in dezelfde leeftijdsgroep wél fulltime blijven werken.

Toch wel raar dat die vrouwen allemaal zijn opgegroeid met een moeder die fulltime thuis zat? Volgens mij is toch het doel: allebei 4 dagen werken? De jonge vaders op mijn werk hebben echt allemaal 1 dag per week vrij. Dus in 1,5 generatie gaat het al van fulltime huisvrouw tot 50-50. 

Maar volgens mij ging het toppic toch over of ze het kon maken om van ft maar pt te gaan.
Dus wat dat betreft is de emancipatie geslaagd. TO voelt zich schuldig omdat ze minder wil werken.
En ik ben het eens met Bieb je kan zelf afspraken maken met je partner.
En ja de cijfers laten zien dat vrouwen minder vaak ft werken dan mannen. Maar dat is wel hun keuze. Ik ken vrouwen (en mannen) die ft, pt en niet werken. Dit was toch echt hun eigen keuze. Dat wordt niet opgelegd.
Blijkbaar willen veel vrouwen liever pt werken. Je ziet vaak dat deze vrouwen ook niet ft gaan werken als er de kinderen groot zijn/ uit huis zijn.

https://digital.scp.nl/emancipatiemonitor2018/gaan-vrouwen-steeds-meer-werken/#:~:text=Vrouwen%20hebben%20minder%20vaak%20een,de%2035%20uur%20per%20week.

Deze discussie hebben we toch allang gevoerd toen die docu over waarom vrouwen niet fulltime werken op tv was. Het is allang al allemaal wetenschappelijk en semi-wetenschappelijk onderzocht, maar toch willen sommigen er niet aan. Ik zou willen zeggen dat ik dat prima vind en het ook echt menen, maar ik vind het toch irritant. Hoe naïef wil je zijn, of zit er iets anders achter? Wishful thinking of zo?

Lotte78 schreef op 11-04-2022 om 22:44:

Maar volgens mij ging het toppic toch over of ze het kon maken om van ft maar pt te gaan.
Dus wat dat betreft is de emancipatie geslaagd. TO voelt zich schuldig omdat ze minder wil werken.
En ik ben het eens met Bieb je kan zelf afspraken maken met je partner.
En ja de cijfers laten zien dat vrouwen minder vaak ft werken dan mannen. Maar dat is wel hun keuze. Ik ken vrouwen (en mannen) die ft, pt en niet werken. Dit was toch echt hun eigen keuze. Dat wordt niet opgelegd.
Blijkbaar willen veel vrouwen liever pt werken. Je ziet vaak dat deze vrouwen ook niet ft gaan werken als er de kinderen groot zijn/ uit huis zijn.

Er wordt vaak gekozen om de minst verdienende partner minder te gaan laten werken. Helaas kiezen vrouwen vaak beroepen waar structureel lagere salarisen zijn: zorg, onderwijs. Mannen kiezen vaker voor sectoren waar meer betaald wordt: techniek 

De keuze wordt niet opgelegd maar is wel het gevolg van culturele verschillen, meisjes en vrouwen worden nog steeds geacht zorgzamer te zijn dan mannen. Denk aan de zorgende schoondochters, de luizenmoeders, de voorleesmoeder. 

Het schuift wel, maar nog niet voldoende om al bij een kantelpunt naar gelijkwaardigheid te zijn daar moet nog heel wat voor gebeuren.

bieb1963 schreef op 11-04-2022 om 20:49:

[..]

Omdat er op die manier wordt gebagatelliseerd wordt.

Huh? Wat is dat nou voor rare gevolgtrekking? Als het werkelijk bagatelliseren is, dan zou je van mijn latere post kunnen maken dat ik de combi van werk, gezin en huishouden juist te negatief beschrijf.

Ik heb je posts nu een paar keer herlezen, evenals de posts waarvan je vindt dat ze de situatie bagatelliseren. En nog steeds zie ik het niet: hoe kan de wijze waarop enkele (gelukkige) forummers hun situatie beschrijven, gezien worden als bagatelliseren? Ik zie in die posts de bevestiging dat het niet alleen maar pittig hoeft te zijn, de combi werk/huishoyden/gezin, dat is toch juist heerlijk? Dat gun ik mezelf ook .

Edit: na nóg een keer lezen denk ik dat ik begrijp waar je heen wilt: een algemene beschouwing, een algemeen antwoord. Maar dat is niet wat TO vroeg. Zij schreef haar post vanuit een persoonlijke vraag. Het is toch juist mooi dat daar allerlei verschillende reacties op volgen?

Pejeka1 schreef op 11-04-2022 om 21:56:

[..]

De statistieken vertellen anders. Het merendeel van de vrouwen werkt parttime, terwijl het overgrote merendeel van de mannen fulltime werkt. Minder dan de helft van de vrouwen werkt genoeg om zichzelf te kunnen onderhouden (= financieel onafhankelijk te zijn).

Ja, dat geloof ik zo. Maar afgezien van het feit dat daar ook alle 50 plus vrouwen tussen staan, net weer even een andere tijd, dan de nu jonge moeders, betekent dat simpelweg dat veel vrouwen daar gewoon zelf voor kiezen. Maar er is anno nu heen enkele reden om dat te doen 

Pejeka1 schreef op 11-04-2022 om 21:34:

De moeilijkheid is natuurlijk ook dat vrouwen/meiden opgroeien met het idee dat ze eigenlijk nooit fulltime hoeven te werken. Wat ze om hen heen zien in hun jeugd, zijn veelal vrouwen die parttime werken: moeder werkt 3 dagen, tante werkt 2 dagen, vriendin van moeder werkt 2,5 dagen, enz. Dus voor hen wordt dat "de norm": vrouwen werken maar een paar dagen. Jongens daarentegen zijn omringd door andere mannen (vader, ooms, vrienden van ouders) die veelal wél fulltime werken, dus voor hen wordt dat het norm-model. Vrouwen groeien dus onbewust al op met het vanzelfsprekende idee dat voor hen parttime werken normaal is, en dat de mannelijke partner die ze ooit gaan treffen, de fulltime baan voor zijn rekening neemt.

Je ziet dat ook terug in de statistieken: vrouwen, zelfs als ze alleenstaand zijn, geen relatie of kinderen hebben, nemen tussen hun 25e en 30e al gas terug en gaan parttime werken, terwijl de mannen in dezelfde leeftijdsgroep wél fulltime blijven werken.

Ik denk dat hier een groot deel van het probleem zit. Want wij werkten al 20 jaar geleden 4 om 4, maar we zijn nog steeds de uitzondering in deze omgeving. In onze vriendenkring, familie en buurt is er geen stel te vinden die dat ook doet. Vaak haalt de man 1 keer per week de kinderen van school (heeft dan de halve middag vrij) en werkt de vrouw drie dagen of 3,5. Die halve middag vrij van de mannen, die is winst,  want 20 jaar geleden stond mijn man als enige man bij school en dat zijn er nu veel meer. Maar de norm is nog steeds dat de man veel meer werkt dan de vrouw. En ik zie dat terug bij de jonge hoogopgeleide collega's op het werk. Die doen niet meer de traditionele 3-5 verdeling, maar bijvoorbeeld 3,5-4,5. Waarbij de vrouw het minst werkt. 

Waar het door komt, nature, nurture of een combi ervan, weet ik niet, maar ik krijg toch de indruk dat vrouwen in het algemeen ook wel graag zelf wat meer voor hun kinderen willen zorgen. Ik vind ook dat dat moet kunnen, maar er zit wel een flink risico aan vast: als het huwelijk misloopt ben je enorm de sjaak. Qua inkomen, maar ook qua huisvesting.

Pejeka1 schreef op 11-04-2022 om 21:34:

De moeilijkheid is natuurlijk ook dat vrouwen/meiden opgroeien met het idee dat ze eigenlijk nooit fulltime hoeven te werken. Wat ze om hen heen zien in hun jeugd, zijn veelal vrouwen die parttime werken: moeder werkt 3 dagen, tante werkt 2 dagen, vriendin van moeder werkt 2,5 dagen, enz. Dus voor hen wordt dat "de norm": vrouwen werken maar een paar dagen. Jongens daarentegen zijn omringd door andere mannen (vader, ooms, vrienden van ouders) die veelal wél fulltime werken, dus voor hen wordt dat het norm-model. Vrouwen groeien dus onbewust al op met het vanzelfsprekende idee dat voor hen parttime werken normaal is, en dat de mannelijke partner die ze ooit gaan treffen, de fulltime baan voor zijn rekening neemt.

Je ziet dat ook terug in de statistieken: vrouwen, zelfs als ze alleenstaand zijn, geen relatie of kinderen hebben, nemen tussen hun 25e en 30e al gas terug en gaan parttime werken, terwijl de mannen in dezelfde leeftijdsgroep wél fulltime blijven werken.

Ik denk dat er nu wel meer meisjes/jonge vrouwen zijn die na de middelbare school gaan studeren en daarna fulltime werken. 

dan schreef op 12-04-2022 om 08:26:

[..]

Ik denk dat er nu wel meer meisjes/jonge vrouwen zijn die na de middelbare school gaan studeren en daarna fulltime werken.

Ik denk het niet. Niet alleen vanwege kinderen maar misschien ook omdat er een ander arbeidsethos lijkt te komen: fulltime werken maakt je burnout en er is meer 'in het leven'. Alleen voor vrouwen dan he? Mannen doen daar niet aan Vrouwen zijn daarmee nog altijd financieel slechter af. 

Deze documentaireserie gezien? Ik vond hem goed!

https://www.npo3.nl/waarom-werken-vrouwen-niet-trailer/04-11-2020/WO_KN_16340021

Ik denk dat die rolmodellen wel belangrijk zijn. Toen ik jong was werkte er in mijn omgeving geen enkele moeder fulltime en zelfs geen vier dagen, tenzij het vier of vijf halve dagen waren. De enige vrouw die ik kende die dat wel deed was mijn tante zonder partner en zonder kinderen.
Op de basisschool overleed de moeder van een klasgenoot toen hij zeven was. Zijn vader bleef fulltime werken en de jongen moest altijd naar bso en opa en oma. Kon nooit met andere kinderen afspreken. Iedereen vond dat volstrekt normaal want 'vader moet toch brood op de plank brengen'. Terwijl van alleenstaande moeders mensen het volstrekt normaal vonden als die een uitkering hadden want 'die moesten toch voor de kinderen zorgen' en het verplicht solliciteren werd zelfs zielig gevonden.
Ik had ook een klasgenootje wiens vader een paar jaar werkloos is geweest en die moeder ging echt niet meer werken 'want ze had ook nog huishouden en kinderen' terwijl de vader de hele dag thuis was. Dat soort opvattingen zijn nu wel aan het kantelen.

Er zijn tegenwoordig nog steeds veel jonge vrouwen die niet fulltime willen werken, ook al ver voordat ze kinderen hebben. Waar dat precies aan ligt, ik weet het niet. Ik denk dat het een combinatie van factoren is en ook niet voor iedereen hetzelfde.
Wel moet je je realiseren dat wanneer je een opleiding volgt, de hele samenleving daaraan meebetaalt en het de bedoeling is dat je daardoor een hoger inkomen hebt waardoor je via belastingen dat min of meer terugbetaald.