Klacht tegen juf
Ik wil een klacht indienen tegen de juf van mijn jongste zoon van 5. Ze had al problemen met hem in de klas van bij de start, ze wilde hem er gewoon niet bij. Hij is doorverwezen naar een observatiegroep om te kijken wat hij nodig heeft maar de juf heeft die groep allemaal negatieve dingen over mij als moeder verteld. Dus nu kunnen we geen goede start maken en dat is echt haar schuld. Ook ze moet niet als juf allemaal oordelen over mij als moeder uitspreken en die niet met mij bespreken maar wel aan de nieuwe groep doorgeven, Dat is gewoon echt fout van haar. Daarom wil ik klacht indienen want dat is echt heel fout en zo zorgt ze er ook oor dat ik en mijn zoon niet een nieuwe start kunnen maken. Kunnen jullie me helpen hoe ik dat ken adoen Ik wil echt serieucs genomene worden dat die juf gewoon niet meer kan werken ofzo want ze maakt echt grote fouten
Ik zie hier een patroon dat ik ook van mezelf herken Karen. Je raakt even diep in de put, denkt dat het nooit goed zal komen, hebt veel stress. Maar de paniek ebt weer weg en blijk je toch weer een stap vooruit te hebben gezet. Net als met de sprongen die kinderen maken volgens het boekje ‘Oei ik groei’. Weerstand is blijkbaar nodig om een stap te kunnen zetten. Of het gevolg van stappen die je aan het maken bent. Hoe het precies werkt weet ik niet. Maar toen ik dat eenmaal doorhad lukte het me wel om veel rustiger te blijven onder de stress en paniek. Ik wist dat dat weer voorbij zou gaan, dat ik het alleen maar even hoefde uit te zitten.
Bij jou zie ik hetzelfde gebeuren. Je schiet in de weerstand, hebt paniek en stress, gaat drinken om dat te verdoven maar dat maakt het alleen maar erger.
Zullen we afspreken dat je de volgende keer dit draadje erbij haalt en dan bedenkt dat het echt vanzelf weer over gaat? Dat je de drank laat staan en gewoon hier even je zorgen opschrijft? Ik wed dat het je volgende keer gaat lukken!
Ik snap je gevoel en de weerstand en de paniek, maar ik denk wel dat je jezelf soms ook te veel verantwoordelijkheid oplegt. Je schrijft 'ik moet ervoor zorgen dat hij de juiste hulp krijgt en niet zomaar een stempel of medicatie'. De vraag is of je dat in je eentje kunt. Jij kunt geen diagnose stellen en ook geen medicatie voorschrijven. Als dat nodig is, dan doet een psychiater dat. En die monitort dan ook de werking en bijwerkingen.
Als je kind een blindedarmontsteking heeft, dan ga jij hem ook niet opereren. Dat doet een arts en daarnaast zorg jij dan voor hem met liefde en aandacht. En dat doe je nu ook al.
Ik zou voor nu ook loslaten dat je zoontje binnen afzienbare tijd terug kan naar zijn oude school. Die stelden vast dat zijn gedrag dermate opvallend en onhanteerbaar is, dat zij niet de kennis en kunde hebben om daarmee om te gaan. Dat zien ze nu op de observatiegroep ook. De vraag is dan uiteindelijk waar hij het beste op zijn plek gaat zijn.
De vragen waarom hij nu toch naar een andere groep moet, wat voor een groep dat dan is, wat kunnen ze daar wat er op de huidige groep niet kan, wat is er zo nodig dat hij daarvoor de band die hij nu met de huidige juffen heeft opgebouwd weer verloren moet zien gaan, dat zijn hele goede vragen om te stellen. Je zoekt naar uitleg en wil dan duidelijk het beste voor je kind, die vragen kan je echt wel stellen.
als juf weet ik dat je soms bepaalde keuzes maakt die in jouw ogen goed lijken. Het kan zijn dat je als ouder hier anders in staat. Hier moet in goede harmonie een beslissing ingenomen worden. Gelukkig gaat je zoon nu naar een andere school. Zou je het achter je kunnen laten? Dat zou voor jullie beiden veel ruimte geven.
karenm2 schreef op 11-11-2025 om 22:28:
[..]
Ja ik wil dat ze hem helpen maar ik moet zorgen dat ze hem echt goed helpen en niet gewoon wegsturen of een stempel geven of medicatie die hem niet helpt en bijwerkingen heeft. Ik moet hem beschermen. Dat is gewoon veel. Ik ben heel verward en ik krijg mijn hoofd niet rustig.
Je beschermt hem niet door zijn problemen te bagataliseren , juist het tegenovergestelde.
Je hoofd zal nog veel vaker een chaos zijn en rust vinden in de fles gaat je niet helpen , de chaos leren verdragen wel.
even over de chaos in jou hoofd, ook in combinatie met verslavingsgevoeligheid....kan het zijn dat jij adhd hebt? Herken jij jezelf in de kenmerken van adhd?
Met medicatie heb je rust in je hoofd. Zonder mrdicatie blijf je chaos ervaren. Want je kan je drankprobleem wel behandelen, maar als dat wordt veroorzaakt door adhd, en je laat de adhd onbehandeld laat, dan heeft de behandeling tegen de verslaving geen zin namelijk. Met medicatie rust in je lijf en hoofd en heb je overzicht, maar 'verdrink' je niet in al je ellende.
Karen, hoe gaat het?
Ysenda schreef op 22-11-2025 om 08:26:
Karen, hoe gaat het?
Het gaat iets beter nu. Ik had eerst teveel weerstand en paniek zoals jullie hier ook zeggen. De orthopedagoog en de juf van de observatiegroep begrijpen ook echt wel dat ik als moeder hier moeite mee heb maar ook dat ik het beste voor hem wil. Ze zien dat hij het daar op de groep wel goed doet maar dat hij niet echt tot leren komt, alleen als ze 1 op 1 met hem werken want anders zit zijn gedrag in de weg. Ook dat hij heel erg gaat testen hoe ze op hem reageren en dat hij zijn emoties niet goed kan uiten en dat dat niet beter wordt. Maar zijn agressie is wel weg dus hij maakt zeker vooruitgang. Maar ook teveel dingen waar ze zich zorgen over maken. Ze denken niet dat hij terug kan naar zijn oude school. Hij heeft speciaal onderwijs nodig zeggen ze maar eerst diagnostiek en behandeling.
Ik vind dat erg heftig maar ik probeer open te staan voor wat ze zeggen. Soms denk ik dat ik mijn kind beter thuisonderwijs kan geven dan, want 1 op 1 lukt het wel zeggen ze zelf op de observatiegroep. Ik denk dat hij vooral aandacht nodig heeft en niet een stempel en weer een nieuwe groep en medicatie. Maar ik weet dat dat niet kan en dat dat ook mijn weerstand is en dat mezelf daar niet in mag opfokken want dan help ik mijn kind niet.
Hij word nu aangemeld en dan is het wachten op de intake daar. Ik heb veel stress voor die intake maar ik weet dat ik ervoor open moet staan. Ik ben ook steeds beter aan het worden in die gesprekken dus ik hoop dat ik daar een goede indruk kan maken. En vooral natuurlijk dat ze daar hem echt kunnen helpen.
goed gedaan!
Ja, ik snap dat het je zwaar valt en dat het niet makkelijk is. Maar je klinkt dapper en verstandig. Deze mensen lijken ervaren en capabel. Je hebt gelijk om naar hen te luisteren en hun advies te volgen. Dapper en moedig van je.
Oh Karen wat ben je dapper en wat doe je het goed!
Heb je zelf privé iemand waarmee je een beetje kunt praten?
Karen, wat maak je onwijs mooie stappen. Ik werk dagelijks met ouders die (ongeveer) in hetzelfde pakket zitten als jij. Dat pakket is zwaar en doet emotioneel veel met mensen. Als ik mensen tegenkom die zulke mooie stappen maken in zo’n korte tijd als jij doet, ben ik heel blij. Dit is in belang van je kinderen. Je komt er wel!
Karen, ik ben wel benieuwd, stel dat je zoon hoogbegaafd zou zijn en daarvoor een ‘diagnose’ zou krijgen en een plaatsing op een speciale school. Zou je dat dan net zo moeilijk vinden? Het onderwijs is namelijk slechts geschikt voor de gemiddelde leerling, die kunnen niet alle behoeftes vervullen. Zoals 1 op 1 aandacht.
Mooie stappen!
Probeer een "stempel" niet als een (negatief) waardeoordeel te zien, maar als de richtingaanwijzer naar de handleiding van jouw zoon. Zodat iedereen hem beter leert begrijpen, en zaken zoals school beter aangepast kunnen worden aan hoe hij in elkaar zit.