Klacht tegen juf

tsjor schreef op 20-10-2025 om 07:49:

Als vader dichterbij is komen wonen om meer betrokken te zijn, dan sta je er niet meer alleen voor. Bedenk even op welke dagen je het beste welke zorg aan hem wil overlaten, bijvoorbeeld dagen dat je werkt, dat hij na school voor de kinderen zorgt tot ze naar bed moeten.
Misschien helpt het om als je in de stress ziet cirkels te gaan tekenen, een cirkel voor iets wat je te binnen schiet, waar je stress van krijgt. Cirkels tekenen schijnt te helpen om je hersenhelften beter samen te laten werken.

Als ik me goed herinner heeft de ex-partner topicstarter misbruikt. Dus ik kan me goed voorstellen dat veel contactmomenten alleen maar extra stress opleveren voor topicstarter. 

Ik denk wat nu eerst belangrijk is nagaan of de kinderen bij hem wèl veilig zijn, en dan als dat zo is,  hoe wederzijdse overdracht kan plaatsvinden zonder dat er direct contact nodig is tussen topicstarter en ex. 

Dat kan, er kunnen meer risico's zijn, zoals drank- of middelenmisbruik. Het kan zijn dat het daarom niet goed gaat, of dat er externe hulp bij moet komen voor veilige omgang. Het kan ook zijn dat het wel degelijk een mogelijkheid is, dan sta je er niet alleen voor, als je dan ook een deel van de zorgen echt over kunt laten aan een ander

T@sje schreef op 20-10-2025 om 07:34:

wat een doorzetter ben je zeg! Respect hoor...
Ik denk dat moeilijke momenten erbij horen dus wat dat betreft is het niet gek dat die er zijn. Wel heel vervelend natuurlijk. De twijfel over hoe en op welke manier je jongens weer in contact brengen met hun vader lijkt me erg rot. Heb je niet iemand om je heen die daarover kan meedenken en kan meekijken hoe dit gaat uitpakken? En kan anders je therapeut daarin meedenken?

Wat school van je jongste betreft, geef het aan als ze te veel van je vragen. Het is inderdaad goed dat ze veel plannen hebben met en voor hem. Maar het is ook heel belangrijk dat ze niet teveel druk op jou leggen. Daar moet je het echt over hebben als je het gevoel hebt dat dat wel aan het gebeuren is. Heb je inmiddels wat meer vertrouwen in de goede bedoelingen van de medewerkers daar? Of moet dat nog een beetje verder groeien?

Herkenbaar dat vanuit de zorgverleners er veel plannen zijn om je kind te helpen. Het heeft mij een paar keer flink tegen grenzen opbotsen gekost, voordat ik goed onder woorden kon brengen wat mij wel en wat mij niet lukt. Of dat ik langer de tijd nodig heb, bijvoorbeeld niet 5 weken drie keer per week oefenen, maar 10 weken twee keer per week.

Wat fijn om te lezen dat het zo goed gaat met je jongste op de observatiegroep.

Echt ook complimenten voor jou: ik vind het onwijs dapper hoe jij met uitdagingen omgaat. Je gaat gesprekken aan die je moeilijk vind, aanvaardt hulp waar je aanvankelijk weerstand tegen had en durft daar dan toch open voor te staan. Je gebruikt tips van de nieuwe juf thuis. Je zet dóór ook als het even moeilijk was of is. En dat alles doe je voor je kinderen. Ik ken je niet, maar ik ben trots op je. Echt waar💛

Wat fijn om te lezen dat je vertrouwen in de medewerkers van de observatieklas aan het groeien is! En wat heerlijk dat ze hem daar écht zien en goed met hem omgaan! 

Meestal is een observatieklas tijdelijk, bedoeld om een duidelijk beeld te krijgen van de (onderwijs)behoeften van een kind. Zodat ze een advies kunnen geven waar dat kind na de observatieklas het beste op zn plekje is. 

Ik vermoed dat ze met behandeling bedoelen dat zij denken dat het voor jouw zoon goed zou zijn als hij niet alleen onderwijs krijgt, maar dat er ook een tijdje (veel) extra aandacht is voor andere stukjes van zijn ontwikkeling. Bijvoorbeeld zijn emotie regulatie (hoe hij omgaat met zijn gevoelens), of zijn sociale of communicatieve vaardigheden (hoe hij omgaat met anderen en hoe goed hij kan duidelijk maken wat hij denkt, voelt en vindt). 

Bij sommige kinderen gaat de ontwikkeling op die gebieden niet vanzelf en dan moet daar extra aandacht voor zijn en soms ook een specifieke aanpak. Dat noemen ze dan 'behandeling' en dat is vaak ook iets tijdelijks omdat men hoopt en verwacht dat met die extra hulp een kind dingen bijleert die nu nog moeilijk zijn. 

Sommige ouders schrikken ervan als er gezegd wordt dat hun kind behandeling nodig heeft, of willen het niet (omdat het in hun ogen 'beter' is als een kind gewoon naar school gaat), maar ik zou altijd 'ja' zeggen als het wordt voorgesteld. Je kind gaat dan namelijk meer (en vooral ook bredere) hulp krijgen dan ie op wat voor school dan ook kan krijgen. En dat is goed voor zn ontwikkeling en maakt de kans groter dat het later alsnog goed met hem gaat op school!

karenm2 schreef op 22-10-2025 om 21:54:

[..]

Bedankt voor jullie steun. Ik heb verder niet echt iemand met wie ik dat kan bespreken. Vroeger zou ik het met mijn broer en moeder bespreken maar dat wil ik nu niet meer. Ze geven me toch nooit echt de juiste steun, vaak maken ze de problemen alleen maar groter en zorgen ze voor meer stress. Met de therapeut heb ik het wel besproken vandaag. Die vind vooral stabiliteit belangrijk en wil dat ik het ook met de huisarts bespreek om te kijken of er meer hulp kan komen om alles te begeleiden. Maar dat weet ik niet. Hulp is geen hulp als ik alleen maar meer stress ervaar daardoor toch.

Ik denk wel dat ik vertrouwen heb in de medewerkers van de observatiegroep. Ze zijn professioneel daar en gaan goed met hem om, hij word ook echt rustiger bij zijn juf en hij gaat er graag naar toe. Ik denk wel dat ze hem echt kunnen helpen, maar ze zeggen ook wel dat zijn gedrag heel complex is en dat ze denken dat hij behandeling nodig heeft. Ik snap niet zo goed wat ze daarmee bedoelen want hij krijgt nu bij hun toch die behandeling, hij heeft ook gewoon tijd nodig om te leren. Ze willen veel gesprekken doen en ik wil echt samenwerken maar het is ook heel zwaar want ik heb natuurlijk niet alleen de jongste maar ook de oudste, mijn werk, huishouden en ik doe het alleen. Maar ze geven ook goede tips, zoals met een slaapritueel voor de jongste. Dat helpt echt, hij is nu minder bang en kan alleen in slaap vallen. Dus ze kennen hem echt wel goed daar en ze kunnen hem echt helpen, ik hoop als ze nog een tijd zo met hem werken dat het dan weer beter gaat met hem en hij ook gewoon terug naar school kan met zijn broer. Dat wil hij zelf ook het liefste denk ik. Hij kijkt heel erg op naar zijn grote broer.

Ik begrijp jou wel. Ik denk ook dat je het allemaal even af moet wachten wat de observatiegroep adviseerd. Op basis van hun bevindingen kan je een doorverwijzing krijgen voor verder onderzoek naar bijv adhd, autisme of een advies voor speciaal onderwijs, of extra ondersteuning op school bijv. Dat wordt dan ook met jou brsproken en welke stappen ze daarvoor met jou kunnen nemen om dit te regelen.

Jou nu weer naar huisarts sturen geeft alleen maar meer onrust en is gewoon nu teveel. Eerst dit afwachten. Hou hetvoor jezelf overzichtelijk. 

En nogmaals; als jou ex drugs gebruikt en geen stabiele factor is, dan moet je je afvragen of je je kinderen hier niet moet tegen beschermen.

karenm2 schreef op 26-10-2025 om 22:36:

[..]

Je hebt zeker gelijk dat hij vooral veel onrust veroorzaakt nu. Als hij belt met de kinderen gaat hij hun steeds vragen of ze hem niet willen zien en hij zegt tegen de jongens dat ze dat dan aan mij moeten zeggen. Of hij vraagt als ik langskom gaan jullie me dan binnenlaten en dan zegt de oudste ja. Hij stuurt me ook vaak en zet veel druk dat hij ons wil zien dat de kinderen daar recht op hebben en hij ook want hij is de vader.

Ik pieker heel veel, heb veel stress en moet nu ook vaak terug denken aan toen ik bij hem weg ging en de periode daarvoor. Toen hadden we heel vaak ruzie en ook fysiek, veel alcohol ook en hij gebruikte ook drugs en werd dan helemaal para. Dat was niet goed voor de jongens daarom ben ik ook weg gegaan.

Wat je kunt doen, maar waarschijnlijk zullen er veel mensen over me heen vallen, kijken of je het contact (in ieder geval face to face) kunt afkappen. Als hij een bezoekregeling wil dan kan hij naar de rechter stappen met zijn drank en drugsprobleem. 

Kinderen van een ouder met verslavingsproblematiek hebben een veel grotere kans dat ze later zelf ook gaan gebruiken. Ook bij ouders met psychische problematiek. Volgens mij heb ik je dat linkje als eens gegeven in het begin.  

eigenlijk zou ik het best goed vinden als jeugdzorg betrokken gaat zodat ze kunnen zorgen voor iets meer rust op het gebied van vader. Ze kunnen dan zorgen dat vader de kinderen alleen onder begeleiding mag zien. Begeleide omgang heet dat. Dan wordt er goed gekeken of hij goed is voor de jongens en helpen ze hem ook om met de jongens om te gaan. Als het dan niet goed gaat zal dat ook gevolgen hebben voor hem. 

ik begrijp je stress en zorgen. Stel dat dat zo is. Dat er een dossier is en ze worden betrokken en lezen dat. Vervolgens ontmoeten ze jou en ontdekken dat je serieus werkt maakt van stoppen met drinken, onder behandeling bent van een arts, dat je medicatie slikt ter ondersteuning, dat je huisarts betrokken is, je zoon naar een observatiegroep gaat en jij zelf bent weggegaan uit een situatie die niet goed was voor jou en je kinderen. Weet je wat dan de conclusie is? Dit is een vrouw die keihard aan het werk is voor haar kinderen en bergen aan het verzetten is. Als je in je eentje doormoddert en in ontkenning blijft worden de risico’s groter maar jij bent er juist uitgestapt. Je doet het echt heel goed!!!