Hoe belangrijk zijn biologische ouders?
Inmiddels zorg ik al 7 jaar voor een kind wat biologisch gezien niet van mij is, wettelijk trouwens wel. Maar dat kind weet daar niks van, en alles gaat goed, gewoon een happy kind.
Als het aan mij lag vertel ik niks hierover aan kind maar ik begrijp dat het niet eerlijk is tegenover kind. Wat ook meespeelt is dat niet echt duidelijk is wie de vader dan wel is, dus ook al vertel ik het wel, de kans dat de biologische ouder gevonden word is zeer klein.
Hoe belangrijk is het dat kinderen weten wie hun biologische ouder is? Of is de persoon die voor het kind zorgt ook genoeg?
Dus jij bent de man en je leeft samen met de biologische moeder?
Ik denk dat het belangrijk is dat het kind weet dat er een biologische ouder is. Maar als je het kind naar eer en geweten opvoedt, zal het kind de hechting met jou aangaan en jou als ouder zien. Ik denk dat openheid zonder veel poespas het beste is. Niet een heel ding van maken
Ik zou dit wel ooit vertellen, want hij komt er waarschijnlijk toch ooit een keer achter. Maar ik moet ook eerlijk bekennen dat ik eerlijk gezegd geen idee heb op welke leeftijd je dit vertelt als je dat niet van jongs af aan hebt verteld.
ik zou een kind van jongs af aan laten opgroeien met die kennis zodat het nooit een ding zal zijn maar een gegeven. Net zoals gras groen is en je bepaalde dingen niet mag eten kom jij van een zaadje van een andere meneer maar ik ben je papa
Ivm erfelijkheid kan het wel belangrijk zijn. Als jouw kind ooit zelf ouder gaat worden, moet het kunnen vertellen wat er qua mogelijke erfelijke afwijkingen in de familie zit. Beetje vervelend als dan dingen van jouw lijn worden meegenomen ipv een 'onbekende' lijn. Of als jouw kind ooit zelf klachten krijgt en er gevraagd wordt of het in de familie zit.
Dus in ieder geval daarom al zul je het je kind ooit moeten vertellen.
Dit dit even los van alle emotionele zaken en of het daarom belangrijk is om te weten of jouw opvoedvader ook je biologische vader is en of het dan belangrijk is om te weten wie wel. Er zijn kinderen/mensen die er erg mee worstelen - maar daar kan ik verder niets zinnigs over zeggen.
MRI schreef op 03-06-2022 om 11:04:
Ik denk dat het belangrijk is dat het kind weet dat er een biologische ouder is. Maar als je het kind naar eer en geweten opvoedt, zal het kind de hechting met jou aangaan en jou als ouder zien. Ik denk dat openheid zonder veel poespas het beste is. Niet een heel ding van maken
Dit denk ik ook. Binnen mijn familie is een gezin dat het zo gedaan heeft en dat werkte prima. Opvoedvader en dochter kregen ook vaak te horen dat ze zo veel op hem leek, en daar grinnikten ze dan gewoon een beetje om en klaar. Het was gewoon geen issue.
Wij zorgen voor een kind wat biologisch niet van mij en mijn man is. Ik vind dat kind alle recht heeft op eerlijkheid, passend bij de leeftijd.
7 is nog prima leeftijd om nu open te zijn, zonder dat kind zich belazerd zal voelen. Want dat zal op 18 jarige leeftijd misschien wel meespelen. Hoe lief kind jou ook vindt!
Hier is een soort stripverhaal gemaakt waarin staat waarom kind bij ons woont en wie er onderdeel zijn van haar leven. Dus biologische ouders, halfzussen enz. Maar ook voogd en rechter.
Voor nu nog een lastig verhaal, maar we kunnen dat regelmatig lezen. Waar ze dan aan toe is, pikt ze steeds beter op.
Waarom zou je het haar NIET willen vertellen? Liefde hangt niet vast aan bloedverwantschap maar aan binding.
Moxxie schreef op 03-06-2022 om 11:31:
[..]
Dit denk ik ook. Binnen mijn familie is een gezin dat het zo gedaan heeft en dat werkte prima. Opvoedvader en dochter kregen ook vaak te horen dat ze zo veel op hem leek, en daar grinnikten ze dan gewoon een beetje om en klaar. Het was gewoon geen issue.
Hier ook. Hoe vaak ik wel niet gehoord heb dat ons meisje op mij en mijn zoon lijkt. Geweldig! Ik zeg dan "wat leuk om te horen". Want dat vind ik oprecht grappig. En verder gaat het ze niet aan.
absor schreef op 03-06-2022 om 11:14:
ik zou een kind van jongs af aan laten opgroeien met die kennis zodat het nooit een ding zal zijn maar een gegeven. Net zoals gras groen is en je bepaalde dingen niet mag eten kom jij van een zaadje van een andere meneer maar ik ben je papa
En wat als kind wil weten wie die andere meneer dan is? Want dat weten we dus niet, ik wil niet kind met zoiets opzadelen zonder verdere informatie en ook geen idee waar te beginnen met zoeken. Want dan weet kind het maar eigenlijk weet het dan nog minder dan wanneer hij het niet had geweten.
Ik moet wel zeggen dat ik het echt niet leuk zou vinden als hij op zoek zou gaan naar zn biologische vader ooit. Maar aan de andere kant verzwijgen we het nu omdat uit leggen hoe het zit lastig is.
Als kind wil weten wie zijn biologische vader is, kun je daar eerlijk over zijn dat jullie dat niet weten. Als hij op zoek gaat, dan is dat zijn goed recht en geenszins per definitie een afwijzing naar jou toe.
Ik zou vanaf het begin af aan eerlijk zijn. Ik heb eens een verhaal gelezen van iemand waaraan ze op haar 18de pas verteld hebben dat haar vader niet haar biologische vader was. Ze was echt boos dat ze het niet eerder verteld hadden. Ze had het namelijk heel haar leven al aangevoeld dat hij niet haar echte vader was en ze dacht dat ze raar was en heeft zich ook schuldig gevoeld voor haar gevoelens. Toen ze het haar verteld hadden dacht ze gelijk van zie je wel, ik ben niet gek en mijn buikgevoel was juist.
De band tussen ouders en kind is vaak zo bijzonder omdat je weet dat je onvoorwaardelijk op je ouders kunt vertrouwen. Daarvoor maakt het niet uit of er een biologische band is of niet.
Dus daarin is jouw kind net zo goed jouw kind als wanneer het wel je genen had.
Maar, als dit kind er ooit achter moet komen dat jullie dit verzwegen hebben, zal dat die vertrouwensband wel aantasten. Niet vanwege biologisch of niet, maar omdat jullie actief over iets gelogen hebben dat wel echt belangrijk is. Dus zo snel mogelijk openheid gaan geven, misschien hulp inroepen van een professional erbij.
Ik ben zelf een kind met een onbekende biologische vader. Ik heb dit altijd geweten want mijn ouders hebben dit van kleins af aan verteld. Ik ben er wel een tijdje mee bezig geweest en heb ook wel gezocht maar het is niet gelukt om erachter te komen wie mijn biologische vader is. Gelukkig heb ik een hele fijne adoptievader die mij hierbij altijd gesteund en geholpen heeft. Misschien heeft hij het ook wel moeilijk gevonden, maar hij heeft mijn behoefte om wel te gaan zoeken altijd belangrijker gevonden. Juist doordat hij zo'n fijne vader was en is, ben ik ook nooit naar een vader op zoek geweest. Alleen was ik nieuwsgierig naar mijn biologische oorsprong. Ik heb al de fijnste vader van de wereld, ook al is dat niet biologisch.
Fay2 schreef op 03-06-2022 om 12:09:
Ik ben zelf een kind met een onbekende biologische vader. Ik heb dit altijd geweten want mijn ouders hebben dit van kleins af aan verteld. Ik ben er wel een tijdje mee bezig geweest en heb ook wel gezocht maar het is niet gelukt om erachter te komen wie mijn biologische vader is. Gelukkig heb ik een hele fijne adoptievader die mij hierbij altijd gesteund en geholpen heeft. Misschien heeft hij het ook wel moeilijk gevonden, maar hij heeft mijn behoefte om wel te gaan zoeken altijd belangrijker gevonden. Juist doordat hij zo'n fijne vader was en is, ben ik ook nooit naar een vader op zoek geweest. Alleen was ik nieuwsgierig naar mijn biologische oorsprong. Ik heb al de fijnste vader van de wereld, ook al is dat niet biologisch.
Mooi dat je dit wilde delen. Hopelijk neemt het wat onzekerheid bij to weg ook.
Eerlijk zijn en het op een bij de leeftijd passende manier vertellen misschien bij een deskundige informeren hoe je het het beste kunt aan pakken.
Je wilt toch niet dat je kind er via het roddel circuit of op een andere onaangename manier achterkomt.
Neem zelf de leiding dat is altijd het beste.