helpt een 'labeltje' je kind verder?
Om niet een ander draadje te kapen stel ik hier een vraag waar ik nieuwsgierig naar ben: wat voor voordeel heb je van een adhd en/of ass diagnose? Ik zie wel dat het een vorm van erkenning kan zijn, een diagnose helpt ook bij plaatsing op speciaal onderwijs, maar heb je verder nog recht op hulp of iets dergelijks? In mijn omgeving ken ik verschillende mensen met een diagnose, maar die hebben daar verder geen hulp bij en/of moeten coaching en therapie zelf betalen.
MamaE schreef op 17-02-2024 om 10:06:
[..]
Dat is waar. Een diagnose kan duidelijkheid geven over wat er aan de hand is en wat dan vermoedelijk kan helpen. Neemt niet weg dat dat natuurlijk alsnog per persoon zoeken is en er sprake kan zijn van een wisselwerking tussen meerdere issues.
En inderdaad, we zullen nooit weten hoe dochter zich zou hebben ontwikkeld zonder medische bagage en trauma's, maar ook niet zonder autisme. Dat hoeft ook niet, het is er beide en dat is niet iemands keuze geweest en ook niet fijn, maar ik heb oprecht wel het vertrouwen dat ze er uiteindelijk wel gaat komen hoor. Ze is slim, durft vertrouwen te hebben, heeft veel doorzettingsvermogen en is ongelooflijk veerkrachtig.
Soms lukt iets écht niet en dan is dat zo. Kun je niet altijd iets aan doen. Maar dan kun je wel kijken hoe je ervoor kan zorgen dat je daar zo min mogelijk last van hebt, ook samen met het kind. Als mijn dochter iets omstoot omdat ze het niet ziet, zal ik niet boos worden, maar het moet wel opgeruimd worden. Wil niet zeggen dat ik haar niet help, maar ik neem het ook niet zonder meer over. Het hoort bij haar dat ze geen diepte ziet en dus soms iets omstoot, kan ze niks aan doen, maar de troep dan laten liggen is geen optie. Dus af en toe even lopen bij ADHD kan, maar dan kun je wel kijken naar een geschikt moment, bijvoorbeeld tijdens het zelfstandig werken en niet tijdens de instructie.
Wij hebben dochter ook geleerd dat ze het nooit als excuus mag gebruiken om zich te misdragen en ook niet om onder dingen uit te komen. Als het toch gebeurt dat ze een keer uit de bocht vliegt en ontploft, dan is dat geen ramp, maar mag ze ook naar haar eigen aandeel kijken. En ja, die verantwoordelijkheid is misschien best groot voor haar leeftijd, maar ze wil dat zelf en dwingt het ook af. Daar hoort dan ook bij dat ze laat zien dat ze die verantwoordelijkheid aankan. Dat gaat steeds vaker goed en soms lukt het nog even niet.
Zo werkt dat natuurlijk niet. Je krijgt niet uitsluitend last van je aandoening op momenten dat het schikt of uitkomt dat is ook niet aan te leren. Dus ja, soms wijk je dan af van de regels en maak je voor die persoon een uitzondering omdat het op dat moment echt nodig is. En dat is echt persoonsafhankelijk, is niet automatisch een regel voor iedereen.
On topic; zoon heeft door de begeleiding zijn havo kunnen halen en met wat kleine aanpassingen zijn hbo. In zijn werk houden ze rekening met wat kleine dingen die lastig zijn voor hem en dat is fijn. Hij vindt het bv heel fijn een autipas te hebben in sommige situaties heeft hem dat enorm geholpen. Voorbeeld; door zijn ASS maakt hij geen oogcontact en bij onverwachte situaties kan hij (door de schrik van het onverwachte) bot reageren of dichtklappen. Dit kan op buitenstaanders onbeschoft over komen, al bedoeld hij dat niet zo. Zo kwam hij ooit in de problemen bij een ovkaartjes controle: de controleur kwam nogal onverwachts met luide stem binnen, van de schrik kon zoon zijn chipkaart niet vinden en raakte in paniek, hele toestand omdat ze dachten dat hij een zwartrijder was die wegwilde rennen. Nu laat hij eerst zijn autipas zien en kan dan rustig op zoek naar zijn chipkaart en hebben ze gelukkig begrip voor hem dat het gaat zoals het gaat bij hem.
De autipas werkt ook fijn op locaties waar ze snel overprikkeld raken. Wij kunnen het iedereen aanraden; als het nodig is, gebruik het.
Gingergirl schreef op 17-02-2024 om 14:39:
[..]
Zo werkt dat natuurlijk niet. Je krijgt niet uitsluitend last van je aandoening op momenten dat het schikt of uitkomt dat is ook niet aan te leren. Dus ja, soms wijk je dan af van de regels en maak je voor die persoon een uitzondering omdat het op dat moment nodig is. En dat is echt persoonsafhankelijk, is niet automatisch een regel voor iedereen.
On topic; zoon heeft door de begeleiding zijn havo kunnen halen en met wat kleine aanpassingen zijn hbo. In zijn werk houden ze rekening met wat kleine dingen die lastig zijn voor hem en dat is fijn. Hij vindt het bv heel fijn een autipas te hebben in sommige situaties heeft hem dat enorm geholpen. Voorbeeld; door zijn ASS maakt hij geen oogcontact en bij onverwachte situaties kan hij (door de schrik van het onverwachte) bot reageren of dichtklappen. Dit kan op buitenstaanders onbeschoft over komen, al bedoeld hij dat niet zo. Zo kwam hij ooit in de problemen bij een ovkaartjes controle: de controleur kwam nogal onverwachts met luide stem binnen, van de schrik kon zoon zijn chipkaart niet vinden en raakte in paniek, hele toestand omdat ze dachten dat hij een zwartrijder was die wegwilde rennen. Nu laat hij eerst zijn autipas zien en kan dan rustig op zoek naar zijn chipkaart en hebben ze gelukkig begrip voor hem dat het gaat zoals het gaat bij hem.
Super fijn dat hij wat aan de auti-pas heeft! Wij hebben het pasje aan haar wagen hangen. Geeft toch meer duidelijkheid! Je kunt ook op bepaalde plekken in de rij voorrang krijgen met dat pasje trouwens. In pretparken enzovoort
SuzyQFive schreef op 17-02-2024 om 14:16:
[..]
Maar een WLZ is toch niet nodig voor begeleid kamerwonen ed? Of wel?
Want in dat geval ga ik mijn vriend even wat harder aansporen voor zijn zoon, die is 17.
Accare heeft een bovenliggende angststoornis vastgesteld maar onderliggend zit er ook wel iets, vermoedelijk ASS. Accare zegt nu alleen: ja, dit is verholpen en verder zetten we in op plannen en organiseren 🤪
Een wlz indicatie krijgen is ook nog een dingetje.
U komt in aanmerking voor Wlz-zorg als u aan deze voorwaarden voldoet:
- Het is duidelijk dat u blijvend (= levenslang) zorg nodig heeft.
- U heeft dag en nacht zorg en/of toezicht nodig.
- Er is een risico op ernstig nadeel als u geen zorg/toezicht heeft.
- U heeft de juiste grondslag (= soort ziekte of beperking).
een wlz krijg je alleen als ze ervanuit kunnen gaan het kind zijn/haar hele leven lang zorg nodig heeft. En het kind in levensgevaar verkeerd indien hij niet onder toezicht is.
Je komt dan ook alleen in aanmerking met vaste diagnose wat geen vermoedens zijn.
Als een kind zelf de deur uit kan zonder begeleiding of zonder 24/7 toezicht kan doorkomen zonder iets ernstigs te overkomen dan komt die niet in aanmerking voor een wlz.
MamaE schreef op 17-02-2024 om 10:06:
[..]
Dat is waar. Een diagnose kan duidelijkheid geven over wat er aan de hand is en wat dan vermoedelijk kan helpen. Neemt niet weg dat dat natuurlijk alsnog per persoon zoeken is en er sprake kan zijn van een wisselwerking tussen meerdere issues.
En inderdaad, we zullen nooit weten hoe dochter zich zou hebben ontwikkeld zonder medische bagage en trauma's, maar ook niet zonder autisme. Dat hoeft ook niet, het is er beide en dat is niet iemands keuze geweest en ook niet fijn, maar ik heb oprecht wel het vertrouwen dat ze er uiteindelijk wel gaat komen hoor. Ze is slim, durft vertrouwen te hebben, heeft veel doorzettingsvermogen en is ongelooflijk veerkrachtig.
Soms lukt iets écht niet en dan is dat zo. Kun je niet altijd iets aan doen. Maar dan kun je wel kijken hoe je ervoor kan zorgen dat je daar zo min mogelijk last van hebt, ook samen met het kind. Als mijn dochter iets omstoot omdat ze het niet ziet, zal ik niet boos worden, maar het moet wel opgeruimd worden. Wil niet zeggen dat ik haar niet help, maar ik neem het ook niet zonder meer over. Het hoort bij haar dat ze geen diepte ziet en dus soms iets omstoot, kan ze niks aan doen, maar de troep dan laten liggen is geen optie. Dus af en toe even lopen bij ADHD kan, maar dan kun je wel kijken naar een geschikt moment, bijvoorbeeld tijdens het zelfstandig werken en niet tijdens de instructie.
Wij hebben dochter ook geleerd dat ze het nooit als excuus mag gebruiken om zich te misdragen en ook niet om onder dingen uit te komen. Als het toch gebeurt dat ze een keer uit de bocht vliegt en ontploft, dan is dat geen ramp, maar mag ze ook naar haar eigen aandeel kijken. En ja, die verantwoordelijkheid is misschien best groot voor haar leeftijd, maar ze wil dat zelf en dwingt het ook af. Daar hoort dan ook bij dat ze laat zien dat ze die verantwoordelijkheid aankan. Dat gaat steeds vaker goed en soms lukt het nog even niet.
Gingergirl reageert hierop met:
===Zo werkt dat natuurlijk niet. Je krijgt niet uitsluitend last van je aandoening op momenten dat het schikt of uitkomt dat is ook niet aan te leren. Dus ja, soms wijk je af van de regels en maak je voor die persoon een uitzondering omdat het op dat moment nodig is.===
Zo werkt het vaak dat het kind de uitzondering krijgt die het nodig heeft.
Maar een juf heeft ook haar doelen te halen, dus als ze iedereen tegelijk instructie kan geven is dat voor haar beter dan het in tweeën doen, omdat Pietje even een rondje moest rennen om rustig te worden. De juf die mijn dochter in groep 8 had kon Pietje heel goed lezen en ook de kinderen om hem heen (als in: die heel dichtbij hem zaten). Als ze zag dat Pietje onrustig werd aan het eind van het zelfstandig werken voor rekenen en ze wilde straks instructie geven voor geschiedenis dan stuurde ze Pietje uit voorzorg naar buiten om alvast voor haar een koffie te halen. Pietje, de bel voor de kleuters gaat zo, rennen dan kan je daar naar binnen, haalt voor mij een koffie en dan kom je rustig lopend door de gang weer naar de klas. Dat was voor haar en Pietje de perfecte manier om Pietje wat te laten leren, zonder dat hij steeds apart moest worden genomen om instructie te krijgen.
Later toen mijn zoon bij haar zat had ze nog steeds goed door wie wat nodig had om goed te functioneren in de klas.
OnherkenbaarAnoniem schreef op 17-02-2024 om 15:25:
[..]
Gingergirl reageert hierop met:
===Zo werkt dat natuurlijk niet. Je krijgt niet uitsluitend last van je aandoening op momenten dat het schikt of uitkomt dat is ook niet aan te leren. Dus ja, soms wijk je af van de regels en maak je voor die persoon een uitzondering omdat het op dat moment nodig is.===
Zo werkt het vaak dat het kind de uitzondering krijgt die het nodig heeft.
Maar een juf heeft ook haar doelen te halen, dus als ze iedereen tegelijk instructie kan geven is dat voor haar beter dan het in tweeën doen, omdat Pietje even een rondje moest rennen om rustig te worden. De juf die mijn dochter in groep 8 had kon Pietje heel goed lezen en ook de kinderen om hem heen (als in: die heel dichtbij hem zaten). Als ze zag dat Pietje onrustig werd aan het eind van het zelfstandig werken voor rekenen en ze wilde straks instructie geven voor geschiedenis dan stuurde ze Pietje uit voorzorg naar buiten om alvast voor haar een koffie te halen. Pietje, de bel voor de kleuters gaat zo, rennen dan kan je daar naar binnen, haalt voor mij een koffie en dan kom je rustig lopend door de gang weer naar de klas. Dat was voor haar en Pietje de perfecte manier om Pietje wat te laten leren, zonder dat hij steeds apart moest worden genomen om instructie te krijgen.
Later toen mijn zoon bij haar zat had ze nog steeds goed door wie wat nodig had om goed te functioneren in de klas.
Hier in het VO is dat niet te doen omdat ze elk uur een andere docent hebben. Dat komt Pietje al overprikkeld de klas in van de vorige les, dan heeft niemand wat aan de instructie in deze les als hij erbij blijft. Dan kan Pietje beter even lopen en krijgt dan de instructie als de rest aan het werk is. Dus soms krijgt een leerling dan apart instructie maar dat is te doen, gebeurd ook niet constant. Ik bedoelde er vooral mee dat bij een stoornis niet alles te leren dan wel tegen te houden is.
SuzyQFive schreef op 17-02-2024 om 14:16:
[..]
Maar een WLZ is toch niet nodig voor begeleid kamerwonen ed? Of wel?
Want in dat geval ga ik mijn vriend even wat harder aansporen voor zijn zoon, die is 17.
Accare heeft een bovenliggende angststoornis vastgesteld maar onderliggend zit er ook wel iets, vermoedelijk ASS. Accare zegt nu alleen: ja, dit is verholpen en verder zetten we in op plannen en organiseren 🤪
Begeleid wonen is volgens mij met wmo. Maar zeker weten doe ik het niet.
Als je op de grens zit wmo en wlz dan zou ik zeker uit laten zoeken door een stichting mee bv of wlz haalbaar is. Dat is echt een werk er moet veel voor worden aangeleverd. Staat allemaal op de site van het CIZ. Het is erg helpend als het voor 18e levensjaar is. Anders heb je echt een probleem.
ik begeleid ook mensen die zelfstandig thuis wonen die een wlz hebben. Maar zij hebben dan net wat meer rechten, zoals hulp van een gedragsdeskundige en meer uren. Bv 15 uur perk week ipv 3 uur per week.
MOMOFMYPRINSESWITHAUTISM schreef op 17-02-2024 om 14:50:
[..]
Een wlz indicatie krijgen is ook nog een dingetje.
U komt in aanmerking voor Wlz-zorg als u aan deze voorwaarden voldoet:
- Het is duidelijk dat u blijvend (= levenslang) zorg nodig heeft.
- U heeft dag en nacht zorg en/of toezicht nodig.
- Er is een risico op ernstig nadeel als u geen zorg/toezicht heeft.
- U heeft de juiste grondslag (= soort ziekte of beperking).
een wlz krijg je alleen als ze ervanuit kunnen gaan het kind zijn/haar hele leven lang zorg nodig heeft. En het kind in levensgevaar verkeerd indien hij niet onder toezicht is.
Je komt dan ook alleen in aanmerking met vaste diagnose wat geen vermoedens zijn.
Als een kind zelf de deur uit kan zonder begeleiding of zonder 24/7 toezicht kan doorkomen zonder iets ernstigs te overkomen dan komt die niet in aanmerking voor een wlz.
Dank je, dan zit er geen haast achter 
Gingergirl schreef op 17-02-2024 om 15:59:
[..]
Hier in het VO is dat niet te doen omdat ze elk uur een andere docent hebben. Dat komt Pietje al overprikkeld de klas in van de vorige les, dan heeft niemand wat aan de instructie in deze les als hij erbij blijft. Dan kan Pietje beter even lopen en krijgt dan de instructie als de rest aan het werk is. Dus soms krijgt een leerling dan apart instructie maar dat is te doen, gebeurd ook niet constant. Ik bedoelde er vooral mee dat bij een stoornis niet alles te leren dan wel tegen te houden is.
Nog een belangrijke voor het onderwijs: met een diagnose krijgt een leerling een zgn hoger leerlinggewicht. Dan telt een leerling ipv als 1 leerling mee, voor 1,5 leerling mee
Bij ons op school is de max klasgrootte op 18 gezet, met twee adhd’ers/TOS/ASS kunnen er dus max 17 in een klas.
Mijn mentorgroep bestaat uit 13 leerlingen, ik heb een adhd’er, twee tossers, een ass’er en twee leerlingen met een medisch handelingsplan en nog wat leerlingen met een forse leerachterstand.
Wilmamaa schreef op 16-02-2024 om 23:50:
Waar vonden jullie al die mogelijkheden om hulp te krjjgen? Toen mijn dochter de diagnose ADHD kreeg (11jaar oud) dacht ik: nu komt er hulp, nu komt het goed. Maar dat viel best tegen. Toen haar 7 jaar oudere broer zijn ASS diagnose kreeg , was/leek er veel meer hulp mogelijk.
Ik heb het in beide gevallen vooral over hulp op de middelbare school.
hulp op middelbare zijn wij het gesprek aangegaan en nog steeds, aangeven wat zij nodig heeft. gelukkig een school die heel goed meewerkt. onze dochter heeft nu een jaar psycho educatie gehad en staat op de wachtlijst voor een autisme coach, tot die tijd mag ze gewoon bij haar begeleidster van ggz blijven die ons de psycho educatie gaf. Dus hier alle begeleiding maar ik zit er zelf ook wel achteraan