Bewust alleenstaande moeder worden?
Een vriendin van me is bijna 30 en heeft nog nooit echt een serieuze/langdurige relatie gehad. Wel heeft ze altijd een kinderwens gehad. Nu is ze aan het overwegen om bewust alleenstaande moeder te worden (met donor). Ik vind dit best een grote stap, maar uiteraard begrijp ik ook ergens haar beslissing. Ze is enig kind en heeft van familie enkel nog haar ouders. Als haar ouders dus ooit sterven, heeft ze geen familie meer en dan heeft dat kind ook niets meer. Uiteraard heeft ze wel enkele vriendinnen, maar dit is toch niet hetzelfde?Daarnaast zit je ook met vragen rond identiteit als het kind groter wordt. Dit vind ik toch ook niet te onderschatten?
Wat vinden jullie ervan dat iemand in dergelijke situatie overweegt om bewust alleenstaande moeder te worden? Is dit volgens jullie een goed, doordacht en haalbaar plan?
impala schreef op 05-08-2023 om 21:08:
[..]
Nou prima? Natuurlijk chapeau dat je het zo goed het gered hebt in je eentje, maar je kind heeft natuurlijk een vader gemist en de hele familie van die kant. En hij zal best angsten hebben gehad dat er ook met zijn enig overgebleven ouder iets zou gebeuren. Lijkt me dat dat voor jou ook een angst moet zijn geweest.
Nu heb jj niet voor deze situatie gekozen, het is je overkomen en je hebt er het beste van gemaakt. Maar dit is toch geen situatie waar je bewust voor gaat kiezen?
Wat een rare reactie op het bericht waarop je reageert. Je hebt dit nu meermaals gezegd in dit draadje, waarom val je in herhaling? Als jij het zo wilt doen, prima toch, maar laat anderen ook in hun waarde. Want je hebt nogal wat aannames.
Ik ben opgevoed door mijn moeder. De angsten die jij noemt herken ik niet. En nee, geen vader gemist. En nee, geen psychische problemen aan overgehouden.
Wat vooral vervelend was waren sommige volwassenen, een beetje in de trant zoals jij "hoe het heurt", die dan gingen zoeken naar problemen en je niet voor vol zagen. Want ja, er was geen vader in beeld, dus dan moeten er wel problemen en angsten zijn.
Notsocool schreef op 05-08-2023 om 14:34:
[..]
Maar het wil niet zeggen dat dit dé manier is om het te doen toch? Ik heb mijn zoon alleen opgevoed. Vader overleden tijdens zwangerschap, schoonouders besloten dat ze kleinkind niet konden zin, want deed teveel pijn, ik heb zelf enkel een moeder en 1 zus. Zij hebben misschien eens in de 3-6 maanden een keer opgepast als ik iets ging doen. Zo kan het ook he. Ook ik werk gewoon. Het kan gewoon prima en een kind hoeft niks te missen of tekort te komen. Is het zwaar? Ja, absoluut. Maar is het het waard? Absoluut!
Klopt, dat is ook precies zoals ik het bedoel. Wil jij in je eentje een kind, zorg dan dat je je shizzle op orde hebt en val niet je hele omgeving lastig door te vaak te roepen dat t zo zwaar is. Dat is het zeker ook maar je kiest er zelf voor om jezelf in die situatie te zetten.
Uiteraard heel anders dan jouw ongelofelijk heftige situatie door t verliezen van je man. Zo had je t samen niet gepland natuurlijk. En helemaal sneu dat de grootouders hun kleinkind niet willen zien. Je doet t prima in je uppie.
"Wat vinden jullie ervan dat iemand in dergelijke situatie overweegt om bewust alleenstaande moeder te worden? Is dit volgens jullie een goed, doordacht en haalbaar plan?"
Nee, het is een oergevoel. Als ze dat wil doen dan moet ze dat doen. Het ziekenhuis heeft ook vast voortrajecten met gesprekken dus die vragen haar vast ook hoe ze het wil aanpakken. Waar ze het zaad vandaan haalt is ook aan haar. De een haalt het bij de bakker, de buurman, de zaadbank of een inmiddels exman. Misschien is ze al verdrietig zat dat ze geen partner kan vinden en als dan ook nog haar kinderwens daardoor door haar neus wordt geboord snap ik haar keuze heel goed.
Moederkareltje schreef op 12-08-2023 om 15:00:
"Wat vinden jullie ervan dat iemand in dergelijke situatie overweegt om bewust alleenstaande moeder te worden? Is dit volgens jullie een goed, doordacht en haalbaar plan?"
Nee, het is een oergevoel. Als ze dat wil doen dan moet ze dat doen. Het ziekenhuis heeft ook vast voortrajecten met gesprekken dus die vragen haar vast ook hoe ze het wil aanpakken. Waar ze het zaad vandaan haalt is ook aan haar. De een haalt het bij de bakker, de buurman, de zaadbank of een inmiddels exman. Misschien is ze al verdrietig zat dat ze geen partner kan vinden en als dan ook nog haar kinderwens daardoor door haar neus wordt geboord snap ik haar keuze heel goed.
Iemand met een knuppel te lijf gaan of een vrouw aan haar haren je hol in sleuren is ook een oergevoel.
@Impala, graag even normaal doen aub.
En dat iemand je post nog geliked hebt? Tssss
Flanagan schreef op 12-08-2023 om 17:50:
@Impala, graag even normaal doen aub.
En dat iemand je post nog geliked hebt? Tssss
Ik ben bloedserieus. Zou wat zijn als iedereen gewoon maar z'n oergevoel volgde. Helaas gebeurt dat te vaak als het gaat om kinderen op de wereld zetten.
impala schreef op 12-08-2023 om 18:24:
[..]
Ik ben bloedserieus. Zou wat zijn als iedereen gewoon maar z'n oergevoel volgde. Helaas gebeurt dat te vaak als het gaat om kinderen op de wereld zetten.
ik denk dat je of veel geluk hebt gehad,een fatsoenlijke baan hebt gekregen en kinderen hebt allemaal in het straatje passend in deze maatschappij en daarom makkelijk praten hebt of geen kinderwens hebt of nog niet hebt. Dit gaat namelijk veel dieper dan geil of agressief zijn. Ik vind dat je het echt niet op waarde kan schatten hoe essentieel en diep zo een wens kan zijn.
impala schreef op 12-08-2023 om 16:39:
[..]
Iemand met een knuppel te lijf gaan of een vrouw aan haar haren je hol in sleuren is ook een oergevoel.
Volgens mij is dat helemaal niet een oergevoel. Dat is wat mensen graag willen roepen om anderen als primitief weg te zetten en zichzelf beter te vinden.
impala schreef op 12-08-2023 om 18:24:
[..]
Ik ben bloedserieus. Zou wat zijn als iedereen gewoon maar z'n oergevoel volgde. Helaas gebeurt dat te vaak als het gaat om kinderen op de wereld zetten.
Impala zet graag de hoefjes in het zand
Yumi schreef op 12-08-2023 om 20:01:
[..]
Impala zet graag de hoefjes in het zand
Net als ons andere forumdier. :😜
Maar als het gaat om een kind te krijgen met een anonieme donor uit Denemarken. Zoals een vroegere vriendin van me.
Hoe zit het dan met het oergevoel van dat kind. Het mogelijke diepe verlangen om te weten van wie je genen zijn, van wie je afstamt, wie je vader is?
Ik heb geen contact meer met haar. Vind dit zó onbegrijpelijk egoïstisch. Zij heeft haar eigen wens in vervulling laten gaan, ook iets met oergevoel.
Mocht haar kind de 'oerwens' krijgen te weten van wie ze afstamt, dan is die wens niet, nu niet en nooit niet, in te willigen. Dat was een bewuste keuze van haar moeder. Zij wel een kind, haar kind een uitgegumde vader...
Meander schreef op 12-08-2023 om 22:17:
Maar als het gaat om een kind te krijgen met een anonieme donor uit Denemarken. Zoals een vroegere vriendin van me.
Hoe zit het dan met het oergevoel van dat kind. Het mogelijke diepe verlangen om te weten van wie je genen zijn, van wie je afstamt, wie je vader is?
Ik heb geen contact meer met haar. Vind dit zó onbegrijpelijk egoïstisch. Zij heeft haar eigen wens in vervulling laten gaan, ook iets met oergevoel.
Mocht haar kind de 'oerwens' krijgen te weten van wie ze afstamt, dan is die wens niet, nu niet en nooit niet, in te willigen. Dat was een bewuste keuze van haar moeder. Zij wel een kind, haar kind een uitgegumde vader...
Als je om die reden geen contact meer hebt was je al geen echte vriendin. Ze heeft geen misdaad gepleegd.
Meander schreef op 12-08-2023 om 22:17:
Maar als het gaat om een kind te krijgen met een anonieme donor uit Denemarken. Zoals een vroegere vriendin van me.
Hoe zit het dan met het oergevoel van dat kind. Het mogelijke diepe verlangen om te weten van wie je genen zijn, van wie je afstamt, wie je vader is?
Ik heb geen contact meer met haar. Vind dit zó onbegrijpelijk egoïstisch. Zij heeft haar eigen wens in vervulling laten gaan, ook iets met oergevoel.
Mocht haar kind de 'oerwens' krijgen te weten van wie ze afstamt, dan is die wens niet, nu niet en nooit niet, in te willigen. Dat was een bewuste keuze van haar moeder. Zij wel een kind, haar kind een uitgegumde vader...
20 jaar, of langer geleden, was het heel gewoon om een anonieme donor te nemen. Sterker nog, stellen kregen het advies om het nooit aan hun kind te vertellen. Wat heb je dan liever? Op je 30e erachter komen dat je vader niet je (biologische) vader is, of van kinds af aan weten dat je bent ontstaan door donorzaad?
En dan nog kun je als ouders denken dat je alles goed geregeld hebt en dan was je onder behandeling bij Wildschut, Ruis of Karbaat.
Tja, sometimes life sucks. Maar als je eerlijk naar je kind bent denk ik dat je heel wat schade kunt voorkomen.
Weten van wie je afstamt is geen 'oerwens' (zoals je vrouw naar je hol slepen bijvoorbeeld 🙄) maar een mensenrecht. Je kunt tegenwoordig heel goed bewust alleenstaand moeder zijn en daarin de juiste keuze maken voor je kind zodat het later wel aan informatie kan komen en vragen kan stellen.
Gebruikersnaaminvullen schreef op 12-08-2023 om 23:20:
[..]
Als je om die reden geen contact meer hebt was je al geen echte vriendin. Ze heeft geen misdaad gepleegd.
Nee, natuurlijk is dit geen misdaad. Maar op sommige gebieden zijn gedeelde normen en waarden in een vriendschap belangrijk.
Het je kind op voorhand bewust de kans ontnemen ooit de biologische vader te kunnen traceren was voor mij een een struikelpunt in de vriendschap.