Zoon (26) aan woning helpen
Mijn zoon is al sinds 2019 werkende, staat al sinds het mocht ingeschreven bij de woningbouw maar vindt maar geen woning.
De reden is heel flauw: Zoon heeft voldoende wachttijd, maar hij is geen senior en heeft ook geen vriendin of kind die met hem meeverhuist.
Kamers zijn er (natuurlijk) niet, studenten kunnen al geen kamer vinden laat staan dat een kamer vaak meer kost dan een sociale huurwoning en zoon dan geen huurtoeslag kan krijgen
Intussen zit ik hier met nog 3 jongere kinderen waarvan ik dacht dat die ooit wel een keer uit huis kunnen, en is mijn partner al een tijd overleden. Als ik zelf kleiner wil gaan wonen, zit ik dus met dat de kinderen moeten meeverhuizen (ik ben wel 55+, dat scheelt weer)
Hoe kan ik zoon aan een woning helpen?
Decembermamma schreef op 21-12-2025 om 23:43:
[..]
Heel de randstad is vreselijk aan het verpauperen. Grote gezinnen komen vanuit het buitenland redelijk vlug in de sociale woningen en die gezinnen blijven groter worden terwijl de Nederlandse gezinnen kleiner worden mede door gebrek aan ruimte. Straten vervuilen.
O, vandaar dat de huizen hier steeds onbetaalbaarder worden, door die enorme verpaupering? Ik woon in Amsterdam, waar zowel de prijsstijgingen als de gentrificatie steeds maar doorgaan. Nu woon ik zelf in een van de minst welvarende delen van de stad, en ja, de straten zijn hier vervuild omdat hier best veel mensen zijn die hun rotzooi naast de container dumpen in plaats van erin, maar ik woon hier al 16 jaar en de toestand is in die periode niet veranderd. Overigens is het hier in de buurt een mix van nieuwbouw en wat restjes oudbouw, van eengezinswoningen en appartementen, van koop en huur.
Ik ken geen grote gezinnen vanuit het buitenland die redelijk vlug in sociale woningen komen. Of het moet dat gezin van Syrische vluchtelingen zijn dat (tenzij ze inmiddels zijn verhuisd) met een mannetje of 5 op ruwweg 65m2 zit, in een woning die eigenlijk gesloopt zou worden maar nog een tijdje blijft staan. Daar zijn geen kinderen meer bijgekomen trouwens. Veruit de meeste gezinnen in sociale huurwoningen zijn gezinnen die in Nederland zijn gesticht uit ouders die ook in Nederland zijn opgegroeid.
De expatgezinnen huren meestal in de vrije sector, of kopen. Ook geen grote gezinnen trouwens.
Dat steden verpauperen komt doordat eigenlijk nog maar twee groepen mensen daar kunnen wonen: de rijken, die dure (huur)woningen kunnen betalen, en de mensen die aangewezen zijn op sociale huurwoningen. Juist de (werkende) middenklasse met een modaal inkomen komt niet meer aan de bak in de grote steden. Eén van de oorzaken zijn investeerders zoals de pensioenfondsen en buitenlandse investeerders die wijken opkopen, opknappen en duur verhuren of verkopen. Het proces van gentrificatie gebeurt in alle grote steden. Geen idee hoe dat tegen te houden is.
Wanneer je als norm 1 reisuur voor werk neemt (UWV-norm) en je trekt een cirkel rondom Amsterdam kom je een heel eind. Tot Arnhem en alles wat daartussen ligt. Nederland is zo klein. Maar mensen willen niet. Zoals de marine-mensen niet naar Vlissingen wilden (!) maar wel naar NIeuw-Millingen. Ook daar gemor over scholen, familie en vrienden. Maar als je met een grote groep collega's verhuist krijg je daar vanzelf een groep vrienden, ook in Vlissingen zijn scholen en nog belangrijker: in Vlissingen is water! Ik vond dat toch een aanfluiting.
Gewoon even een uur of nog verder verhuizen als makkelijk bestempelen zou ik niet doen. Ik heb het zelf wel gedaan. Maar er zitten wel degelijk consequenties aan. Geen van de vriendschappen heeft het overleefd. En het contact met familie wordt beperkt. Zeker op het moment dat mijn moeder op sterven lag heb ik die afstand als loodzwaar beleefd.
En natuurlijk heb ik hier inmiddels een heel nieuw netwerk opgebouwd. Maar eerlijk, die zou ik dus voor geen goud meer achterlaten. Zou daarom niemand aanraden om alles maar achter je te laten. Dat moet je alleen doen als je zelf graag op die nieuwe locatie wil wonen, niet omdat je dan eerder een huis hebt.
RaSa schreef op 21-12-2025 om 23:11:
[..]
Maar dan werk je alleen maar verpaupering en afzondering van de maatschappij in de hand. Dan krijg je daar wijken a la de schilderswijk. Lijkt me ook niet bepaald wenselijk. En dan is de schilderswijk nog niet eens een afzonderings gebied. Laat staan dat je al die "nieuwkomers" op een kluitje in ... zet. Zonder perspectief. Succes gegarandeerd,...
Dat hoeft toch niet? Ik woon in een (ooit) nieuwbouwwijk aan de rand van een stad. Daar wonen heel veel nieuwkomers, want bijna iedereen komt van elders en niet uit deze stad. Sowieso is iedereen nieuw in de wijk. Met elkaar is dat na een paar decennia een dorp op zich aan het worden. Het is zeker wennen dat je met meerdere culturen bij elkaar zit, je zag op school wel dat kinderen uit een (andere) grote stad zich toch wat anders gedragen dan kinderen uit de omliggende dorpen hier. Maar uiteindelijk went dat ook aan elkaar en nu is er best een wijkgevoel. Met hier en daar frictie en grotestadsproblemen, maar dat zijn we uiteindelijk ook natuurlijk.
Niet elke nieuwkomer is een "pauper" en niet elke nieuwkomer is een villabewoner. Het hangt af van de beschikbare woningen hoe goed de mix uitpakt. Belangrijkste is toch dat je zo'n wijk als geheel bouwt, dus met scholen, huisarts, wijkcentrum en winkelcentrum (waar de jeugd dan savonds rond kan hangen en rotzooi trappen, zoals dat in elk winkelcentrum wel gebeurt denk ik. Zo leren ze elkaar kennen, denk ik dan maar).
Ja, als je een wijk láát verpauperen dan krijg je inderdaad veel sociaal zwakke burgers daar. Want wie kan trekt dan weg. Dat is aan een gemeente, om te zorgen dat dat niet gebeurt. We hebben in mijn stad ook zwakkere wijken, en daar wordt steeds hard aan gewerkt om die weer op te krikken. Je kunt nu eenmaal als openbaar bestuur niet achterover leunen en verwachten dat het allemaal wel loopt.
Probleem is dat vroeger in de sociale woningbouw de arbeiders en een deel van de middenklasse woonde. Ik ben ook ooit begonnen in de sociale woningbouw. Tegenwoordig als een stel allebei full-time werkt is het gezamenlijk salaris te hoog voor de sociale woningbouw. Dat maakt dat wijken met veel sociale woningbouw wijken zijn met een opeenstapeling van problemen. Middenhuur moet ook weer onder de sociale woningbouw gaan vallen. En dit niet aan de markt overlaten. Dan vervolgens wijken diverser opzetten, met sociale, middenhuur en koopwoningen. Dat zou al een hele verbetering zijn.
PensioNada schreef op 22-12-2025 om 12:03:
Probleem is dat vroeger in de sociale woningbouw de arbeiders en een deel van de middenklasse woonde. Ik ben ook ooit begonnen in de sociale woningbouw. Tegenwoordig als een stel allebei full-time werkt is het gezamenlijk salaris te hoog voor de sociale woningbouw. Dat maakt dat wijken met veel sociale woningbouw wijken zijn met een opeenstapeling van problemen. Middenhuur moet ook weer onder de sociale woningbouw gaan vallen. En dit niet aan de markt overlaten. Dan vervolgens wijken diverser opzetten, met sociale, middenhuur en koopwoningen. Dat zou al een hele verbetering zijn.
Die mix zie je hier in de wijk wel, gevolg is ook dat de koopwoningen relatief goedkoop zijn geworden in vergelijking tot een wijk waarin alleen koopwoningen zitten. Bij ons resulteert het dan ook weer in dat ook in de koopwoningen mensen met een lager dan gemiddeld inkomen zitten. Gelukkig is ze hele ellende nog niet in ons deel van de wijk gaande maar we zien wel langzaam aan de dynamiek aan het veranderen is. Een groot aantal huurflats wordt eind volgens jaar gesloopt en daar komt nieuwbouw ik ben benieuwd of dat de wijk opknapt, want de bewoners van die flats zorgen momenteel heel veel overlast.
RaSa schreef op 22-12-2025 om 09:57:
Gewoon even een uur of nog verder verhuizen als makkelijk bestempelen zou ik niet doen. Ik heb het zelf wel gedaan. Maar er zitten wel degelijk consequenties aan. Geen van de vriendschappen heeft het overleefd. En het contact met familie wordt beperkt. Zeker op het moment dat mijn moeder op sterven lag heb ik die afstand als loodzwaar beleefd.
En natuurlijk heb ik hier inmiddels een heel nieuw netwerk opgebouwd. Maar eerlijk, die zou ik dus voor geen goud meer achterlaten. Zou daarom niemand aanraden om alles maar achter je te laten. Dat moet je alleen doen als je zelf graag op die nieuwe locatie wil wonen, niet omdat je dan eerder een huis hebt.
Bij moeder blijven wonen is natuurlijk ook een alternatief.
RaSa schreef op 22-12-2025 om 09:57:
Gewoon even een uur of nog verder verhuizen als makkelijk bestempelen zou ik niet doen. Ik heb het zelf wel gedaan. Maar er zitten wel degelijk consequenties aan. Geen van de vriendschappen heeft het overleefd. En het contact met familie wordt beperkt. Zeker op het moment dat mijn moeder op sterven lag heb ik die afstand als loodzwaar beleefd.
En natuurlijk heb ik hier inmiddels een heel nieuw netwerk opgebouwd. Maar eerlijk, die zou ik dus voor geen goud meer achterlaten. Zou daarom niemand aanraden om alles maar achter je te laten. Dat moet je alleen doen als je zelf graag op die nieuwe locatie wil wonen, niet omdat je dan eerder een huis hebt.
Precies dat! Ik had afstand van mijn ouders nodig en ben dus met veel plezier in de omgeving van mijn man zijn familie gaan wonen. Een familie waar ik het goed bij heb! Maar vriendschappen opbouwen is lastig, ik heb hier nu een handje vol kennissen en twee vriendinnen maar dat is hard werken geweest.
RaSa schreef op 22-12-2025 om 09:57:
Gewoon even een uur of nog verder verhuizen als makkelijk bestempelen zou ik niet doen. Ik heb het zelf wel gedaan. Maar er zitten wel degelijk consequenties aan. Geen van de vriendschappen heeft het overleefd. En het contact met familie wordt beperkt. Zeker op het moment dat mijn moeder op sterven lag heb ik die afstand als loodzwaar beleefd.
En natuurlijk heb ik hier inmiddels een heel nieuw netwerk opgebouwd. Maar eerlijk, die zou ik dus voor geen goud meer achterlaten. Zou daarom niemand aanraden om alles maar achter je te laten. Dat moet je alleen doen als je zelf graag op die nieuwe locatie wil wonen, niet omdat je dan eerder een huis hebt.
Decembermamma schreef op 22-12-2025 om 13:35:
[..]
Precies dat! Ik had afstand van mijn ouders nodig en ben dus met veel plezier in de omgeving van mijn man zijn familie gaan wonen. Een familie waar ik het goed bij heb! Maar vriendschappen opbouwen is lastig, ik heb hier nu een handje vol kennissen en twee vriendinnen maar dat is hard werken geweest.
Ik heb ook nergens beweerd dat verhuizen naar een andere regio simpel is of niets voorstelt, maar het is niet per definitie iets negatiefs.
Eea hangt ook samen met hoe je er zelf instaat, want vrienden maken/werk zoeken/familie-en/of vriendenbezoeken zal ook grotendeels vanuit iemand zelf moeten komen en de effort die je er zelf insteekt. Ook ik heb tranen met tuiten gejankt op de dag dat ik definitief vertrok, doodeng vond ik het, maar zoals iedereen destijds zei, “ze bakken overal brood”.
Uiteindelijk heeft deze verhuizing mijn leven wel verrijkt en zeker mijn horizon verbreed, maar nogmaals, dat ligt ook aan hoe je er zelf instaat en realiseer ik me heus wel dat het niet voor iedereen even makkelijk is nieuwe contacten op te doen.
Mijn vriendschappen zijn gelukkig nooit over gegaan, wel zagen wij elkaar natuurlijk minder vaak, maar ipv even een paar uurtjes afspreken bleven zij logeren. Nu, na ruim 22 jaar, ben ik onlangs weer terug verhuisd naar mijn geboorteplaats, wederom een warm bad en tot grote blijdschap van mijn familie en vrienden. En mijn vrienden van ‘daar’ komen nu af en toe naar mij, gezien ik ziek ben en het voor mij wat lastiger is verder te reizen.
Soms is uit je comfort zone stappen een grote gok en doodeng, maar hoeft het desondanks niet altijd negatief uit te pakken 
tsjor schreef op 22-12-2025 om 08:58:
Dat steden verpauperen komt doordat eigenlijk nog maar twee groepen mensen daar kunnen wonen: de rijken, die dure (huur)woningen kunnen betalen, en de mensen die aangewezen zijn op sociale huurwoningen. Juist de (werkende) middenklasse met een modaal inkomen komt niet meer aan de bak in de grote steden. Eén van de oorzaken zijn investeerders zoals de pensioenfondsen en buitenlandse investeerders die wijken opkopen, opknappen en duur verhuren of verkopen. Het proces van gentrificatie gebeurt in alle grote steden. Geen idee hoe dat tegen te houden is.
Wanneer je als norm 1 reisuur voor werk neemt (UWV-norm) en je trekt een cirkel rondom Amsterdam kom je een heel eind. Tot Arnhem en alles wat daartussen ligt. Nederland is zo klein. Maar mensen willen niet. Zoals de marine-mensen niet naar Vlissingen wilden (!) maar wel naar NIeuw-Millingen. Ook daar gemor over scholen, familie en vrienden. Maar als je met een grote groep collega's verhuist krijg je daar vanzelf een groep vrienden, ook in Vlissingen zijn scholen en nog belangrijker: in Vlissingen is water! Ik vond dat toch een aanfluiting.
Dat is nogal optimistisch lijkt me. Van Amsterdam CS naar Arnhem CS is het misschien een uur reizen, maar je moet ook nog reistijd rekenen van deur tot deur. Dan komt er rustig nog een half uur of meer bij. Én tussen Amsterdam en Arnhem is het ook bepaald niet makkelijk een huis vinden. Niet de goedkoopste of minst gewilde regio zeg maar.
Kersje schreef op 22-12-2025 om 16:24:
[..]
[..]
Ik heb ook nergens beweerd dat verhuizen naar een andere regio simpel is of niets voorstelt, maar het is niet per definitie iets negatiefs.
Eea hangt ook samen met hoe je er zelf instaat, want vrienden maken/werk zoeken/familie-en/of vriendenbezoeken zal ook grotendeels vanuit iemand zelf moeten komen en de effort die je er zelf insteekt. Ook ik heb tranen met tuiten gejankt op de dag dat ik definitief vertrok, doodeng vond ik het, maar zoals iedereen destijds zei, “ze bakken overal brood”.
Uiteindelijk heeft deze verhuizing mijn leven wel verrijkt en zeker mijn horizon verbreed, maar nogmaals, dat ligt ook aan hoe je er zelf instaat en realiseer ik me heus wel dat het niet voor iedereen even makkelijk is nieuwe contacten op te doen.
Mijn vriendschappen zijn gelukkig nooit over gegaan, wel zagen wij elkaar natuurlijk minder vaak, maar ipv even een paar uurtjes afspreken bleven zij logeren. Nu, na ruim 22 jaar, ben ik onlangs weer terug verhuisd naar mijn geboorteplaats, wederom een warm bad en tot grote blijdschap van mijn familie en vrienden. En mijn vrienden van ‘daar’ komen nu af en toe naar mij, gezien ik ziek ben en het voor mij wat lastiger is verder te reizen.
Soms is uit je comfort zone stappen een grote gok en doodeng, maar hoeft het desondanks niet altijd negatief uit te pakken
Ik zeg ook nergens dat je het niet moet doen. Voor mij is het nu 16 jaar geleden en ik ben volledig geintregeerd in mijn nieuwe woonplaats. Ik denk ook niet dat ik het achteraf anders zou doen. Het heeft mijn leven ook zeker verrijkt. En de vriendschappen die ik nu heb zijn veel sterker dan toen ik als 24 jarige vertrok. Die zullen niet meer verwateren als ik zou vertrekken. Heb het toendertijd ook nooit eng of spannend gevonden. Ik had er vooral veel zin in.
Maar het was wel een heel bewuste keuze. En ik vind niet dat we die moeten opdringen aan onze jeugd zonder dat ze daar zelf voor kiezen.
We zijn blij dat zoon een goedkope jongerenwoning kreeg op drie kilometer afstand.
Handig qua even langsgaan om iets te regelen en ver genoeg om niet de hele tijd bij elkaar naar binnen te kijken.
Maar ondertussen weten we nog steeds niet in welke regio TO en zoon wonen.
troelahoep schreef op 22-12-2025 om 19:42:
[..]
Dat is nogal optimistisch lijkt me. Van Amsterdam CS naar Arnhem CS is het misschien een uur reizen, maar je moet ook nog reistijd rekenen van deur tot deur. Dan komt er rustig nog een half uur of meer bij. Én tussen Amsterdam en Arnhem is het ook bepaald niet makkelijk een huis vinden. Niet de goedkoopste of minst gewilde regio zeg maar.
Ik denk ook dat je niet verder komt dan Nieuwegein of zo in dat uur.
troelahoep schreef op 22-12-2025 om 19:42:
[..]
Dat is nogal optimistisch lijkt me. Van Amsterdam CS naar Arnhem CS is het misschien een uur reizen, maar je moet ook nog reistijd rekenen van deur tot deur. Dan komt er rustig nog een half uur of meer bij. Én tussen Amsterdam en Arnhem is het ook bepaald niet makkelijk een huis vinden. Niet de goedkoopste of minst gewilde regio zeg maar.
En dat uur, is dat auto of ov?
Je kunt niet zomaar een cirkel trekken en zeggen als dit in een uur kan, kan dat ook. Ik woon in de Randstad, mijn werk is in de Randstad. Afstand ongeveer 10 km. Auto 15 minuten, fiets 25, ov 90.
Met het ov kom ik door plaatsen waar ik met de fiets niet door hoef, (zelfs niet langs kom) moet ik overstappen en 25 minuten wachten etc.