Studie zoon werkhouding en financien
Oudste zoon is vorig jaar gaan studeren. Woont op kamers in studentenstad. Geniet volop van studentenleven; veel feest, veel drank, studentenvereniging, minimaal aan de studie. Wel eerste jaar gehaald.
Werkt daarnaast hard in bijbaan, is actief in scouting en kan heel goed met geld omgaan.
We hebben afgesproken dat we per jaar kijken wat we bij kunnen dragen aan studie. We gaan nu voor 2de jaar collegegeld/ boeken betalen en dragen 250 euro per maand bij. Afgelopen jaar heeft hij niet hoeven lenen. Hij is dankbaar voor wat hij krijgt en vraagt nooit om financien.
Gisteravond sprak ik hem aan op het feit dat hij wel wat harder aan de studie mag. En dat ik een vervelend gevoel heb over financieel bijdragen en zijn studiehouding. Antwoord was dat ik daar helemaal niets mee te maken heb en dat hij volwassen is en zelf verantwoordelijk.
Man vindt dat hij gelijk heeft. Ik denk ik ook. En toch voelt het niet ok. Ik twijfel op het moment enorm aan mijn opvoedkwaliteiten.
Hoe kijken jullie hier naar?
Je kan toch altijd wel een baan vinden
Misschien niet passend bij de gevolgde studie maar als twintiger moet er toch wel iets te vinden zijn lijkt me.
onze zoon is een voorstander
van zowat elk baantje aanpakken om wat ervaring op te doen, al is het dan in een heel andere richting dan er is afgestudeerd. Hij zou zelfs nog ergens gaan poetsen om toch wat bij te verdienen en op zijn CV te zetten.
Haha Jutta
"Ik kon de ideeën van de tweede groep beter niet hardop thuis verkondigen. Dus nam ik de indirecte weg met het vriendje."
Snap ik helemaal. Ik dan weer wel. Maar mijn vriendje de doctorandus was de ene week verhuizer en de andere week afwasser en daar kreeg ik thuis ook niet direct de handen voor op elkaar 