Jongvolwassen Jongvolwassen

Jongvolwassen

Lees ook op

Beschuldiging


Index224 schreef op 10-11-2023 om 16:18:

[..]

Wat bijzonder om de verantwoordelijkheid bij een 8-jarige te leggen. Een 14-jarige is seksueel stuk verder ontwikkeld dan een 8-jarige en heeft ook al de nodige seksuele voorlichting gehad. Als het allebei 8-jarigen waren geweest, dan was het wel een ander verhaal. Mijn 6-jarige neefje knuffelt me ook graag maar zo moeilijk is het niet om dan niet te betasten. Voor een puber vol hormonen ligt dat misschien wel anders maar ook hij weet dan dondersgoed wat fout is en wat niet.


TO zegt zelf ook niet te weten of het waar is of niet. Tijd voor een goed gesprek dus. Want mocht het wél zo zijn dan moet die waarheid wel boven tafel komen.

Ik sta er ook van te kijken inderdaad dat de schuld nu bij het vermeende slachtoffer wordt gelegd. Ik moet wel zeggen dat ik op m’n 14e het niet in m’n hoofd haalde om de kont van m’n zusje aan te raken. Ik begrijp nu wel waarom vrouwen geen aangifte doen.

Aangifte wordt wel degelijk serieus genomen, dus als er sprake is van grensoverschrijdend gedrag, dan is het altijd de moeite waard om aangifte te doen. Het gaat er niet om of elke onbenul jou gelooft of niet. Bij de politie gaat het om de hoogst mogelijke graad van waarheid.
Maar misschien heb je nog nooit een kind opgepakt. Ook niet doen dan, als dat onmiddellijk associeert met seksueel misbruik. 

Tsjor

wat een vervelende situatie. Ik zou de vriendin die het oprakelt zeggen dat dat je er niets meer over wil horen van haar (als zijnde tussenpersoon) en aangeven dat je er alleen met de 'andere'  betrokken over wil praten als daar behoefte aan is. 

Mija schreef op 10-11-2023 om 21:39:

Wat jij ervaart als een splijtende, verwoestende krenking is een zinsconstructie vermengd met hevige emoties. De emoties van die ánder, om precies te zijn.
Die mensen hebben ervoor gekozen om op een onheldere, chaotische manier om te gaan met de emoties die zijn opgeroepen door wat zij denken zeker te weten dat er is gebeurd. Hier is niks goeds van te maken. Zij weten het zeker en er is geen verhelderend gesprek meer mogelijk. Er zit niks anders op dan de gekte bij hen te laten. Bespreek het met je zoon. Help hem de lessen te leren die eruit geleerd moesten worden. Als je echt gelooft dat je zoon het niet heeft gedaan, help je kind dan om stevig te staan in het afstand nemen van het verhaal, zonder het te bestrijden. Een kalme houding aan te nemen van: ‘Ik weet dat die verhalen rondgaan maar ik kan het niet plaatsen. Ik begrijp niet waarom ze geloven dat er iets is gebeurd dat niet is gebeurd. Maar ik heb nou eenmaal geen invloed op wat zij geloven.’

Help hem om het niet op zichzelf te betrekken. Hij is verwikkeld geraakt in de gekte van een ander, vermoedelijk die moeder. Hij kan daar niks meer aan veranderen. Alleen het daar laten.

Ik zou hem wel laten merken dat het aan hem is om de waarheid te erkennen voor zichzelf en dat de waarheid altijd dezelfde blijft. Als hij wel meer heeft gedaan, is dat niet weggewassen door jouw geloof in en liefde voor hem. Dan blijft dat bij hem.

Hier ben ik het woord voor woord mee eens. 

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.