Zoon verliefd op gecompliceerd meisje.

waren er maar herkansingen

dan kon je het eerst op manier A aanpakken, en dan bij uitblijvend succes op manier B. Wie weet zou de uitkomst gelijk zijn, wat partnerkeuze betreft?

Het is gewoon waardeloos als het anders gaat dan je gehoopt of verwacht had. Ze maken hun eigen keuze. zoals Moeder al zegt. Dat is wat we allemaal willen: eigen keuzes maken, ook als een ander ze onverstandig vindt.

Misschien een tip

Middelste zoon had ook al heel vroeg stevige verkering. Net 15 en 16 waren ze. Haar ouders hebben ons na een jaartje eens zondagochtend op de koffie uitgenodigd om eens kennis te maken. Daar stak verder overigens niets achter, dan gezonde nieuwsgierigheid bij wie hun kind inmiddels ook kind aan huis was.

Misschien is dat voor jou ook een idee? Zie je uit wat voor een nest ze komt, kun je diplomatiek aanstippen dat er wat dingetjes zijn waar je je zorgen om maakt, en vragen of haar ouders misschien wat tips hebben om de omgang wat minder stroef te laten verlopen. En hopelijk kijk je daardoor wat milder tegen het meisje aan. Want ook ik vind je erg hard in je oordeel. Niet ieder kind zeilt even vlot door de puberteit heen.

Mensen zijn niet perfect. Zij niet, maar jij ook niet. Zij heeft de leeftijd eigenlijk om zich wat wellevender te gedragen,en van jou zou ik eerlijk gezegd gezien leeftijd en de opvoedervaring verwachten dat je onhebbelijk pubergedrag beter zou kunnen hanteren.

Mensen maken fouten, maar de meeste zijn gelukkig te herstellen. Met die insteek zou ik je aanraden het bij te leggen, en haar weer binnen te laten. Familie heb je niet voor het uitkiezen, je zult het beste ervan moeten maken met wat je toebedeeld wordt.

Gezien hun leeftijd is de kans niet groot dat ze ooit officieel de staat van schoondochter bereikt. Maar stel dat ze wel de moeder van je kleinkinderen wordt, dan heb je nu wel al de kiem gelegd voor een van de zoveelste 'oeverloos zaniken over schoonmoeder'draadjes.

tunnelvisie

daar raakt het meisje zelf natuurlijk ook steeds meer in.
Vrienden vinden haar niet leuk, van vriendje zal ze weinig tegenwicht krijgen.
Het wordt hen beiden tegen de grote boze buitenwereld en hij haar enige houvast.
Het beste dat je kunt doen is je zelf inzetten hierin, door contact met haar aan te gaan. Echt contact dan.
Dat is heel minimaal, je invloed. Je kunt alleen je eigen deel doen, maar op leven van je zoon heb je geen invloed en zo hoort het ook.

Kom nou

Welke moeder zou nu blij zijn als haar kind thuiskomt met iemand die dit soort gedrag vertoont. Ik niet hoor. Je wilt toch in de eerste plaats je eigen kind gelukkig zien.

Slim om ze op een camping te zetten. Maar laat het wel hun eigen idee zijn

voorzichtig

Het moeilijkste van ouder zijn is loslaten. Kinderen doen dingetjes die je niet leuk vindt als ouder maar ja, het is hun leven. Soms zijn de dingetjes dingen. Dan is het lastiger om te denken dat het hun leven is maar zo is het wel. Kinderen leren van hun fouten. Dat betekent niet dat je als ouder machteloos toe moet kijken maar dat je absoluut wel moet doseren in wat je zegt. Je zoon is niet iemand die met de vuist op tafel slaat, merk ik uit je verhaal, naar haar toe maar net zo goed naar jou toe. Ik zou geloof ik heel boos zijn, als mijn moeder aan zou komen met dat mijn vriend borderline, autisme oid had. Dit kan zelfs averechts werken, dat hij zich juist tegen jou gaat verzetten en voor haar gaat kiezen. Ik zou hier heel erg voorzichtig mee zijn. Stel je voor dat zij nu hem gaar bestoken met informaties over moeders die tegen relaties van zonen zijn, die niet kunnen loslaten etc. Dan zou je dat ook niet fijn vinden.
Mijn broer heeft 3 jaar een vriendin gehad die wij maar raar en claimend naar mijn broer vonden. Die ook rare dingen deed en zei. Toen het uit was, heb ik mijn broer gevraagd waarom hij vrekering had gehad met haar en of hij niet zag dat zij vervelend deed naar de buitenwereld. Hij zei dat hij dat heel goed zag maar hij vond de grilligheid zo leuk. Het was steeds onvoorspelbaar. Hij is een jongen die van regelmaat etc houdt maar ddeze dame doorbrak dat en dat vond hij interessant.
Kortom, je zoon leidt zijn eigen leven en dat gaat soms kanten op die jou minder bevallen. Met verbieden en de vriendin zwart maken schiet je niet zo veel op, dat kan zelfs averechts werken, dat hij jou net meer wil zien. Ik zou juist eens een gesprek aangaan waarom hij haar zo leuk vindt ipv af te geven op het meisje, als je dat tenminste kunt opbrengen.

nieuwe start

Dat je niet blij bent met meisje kan ik me voorstellen. Dat je grote vraagtekens zet bij hun relatie ook. Dat je je zoon zou willen beschermen ook.

Maar het meisje afschrijven vanwege borderline vind ik onbegrijpelijk. Borderline; een diagnose die je zelf bedacht hebt. Want ze heeft wat trekken van borderline. Vervolgens heb je het bij zoon gedropt- die herkent ook borderline trekken. En dan ben je van plan zoon leesvoer aan te bieden over borderline..

Je weet heel niet of ze borderline heeft! Dat heb je zelf bedacht.
Ik kan werkelijk nog wel 10 andere verklaringen bedenken voor haar gedrag.

Ik vraag me af of je wel weet wat borderline is. Je hebt het over een vriend van zoon met 'wat issues' waaronder borderline. Borderline is niet zomaar een issue, maar een persoonlijkheidsstoornis waarvan het aan een psychiater is een diagnose te stellen.

"Ja dat weet ik, al heb ik nog geen idee hoe ik haar moet bereiken. Ze is erg in zichzelf gekeerd als ik en mijn dochter of vrienden in de buurt zijn en ben ik het tegenovergestelde. Alles wat ik doe zal snel indringend overkomen denk ik."

Je gaat haar niet bereiken verwacht ik. Omdat je insteek niet is het meisje te willen bereiken. Je insteek is het meisje en je zoon los te weken. Dat voelt ze. Op basis van je verhaal verwacht ik een gevoelig meisje dat feilloos aanvoelt dat jij haar niet moet. Ze zal zich niet openstellen voor je- eerder zichzelf beschermen door zich af te sluiten. En dat je snel indringend overkomt geloof ik direct.
Niet geheel je stijl misschien; maar misschien is het goed om je oprecht te verdiepen in het meisje. Zonder oordeel, zonder diagnose. Vanaf de eerste ontmoeting vond je haar 'anders'. Niet passend in jouw beeld voor zoon.

Ik zou een nieuwe start maken. Dit uitspreken naar meisje- je kwetsbaarheid en zorg laten zien. En vervolgens het meisje echt een kans geven. Maar dat vraagt nogal wat van je. Want de ander een diagnose geven en er tegen strijden is de makkelijkste weg, geeft jou veiligheid. "Ik ben goed en zij is fout'. Enigszins gechargeerd. Jezelf laten zien, je oordelen naast je neer te leggen is niet makkelijk voor je verwacht ik. Wel het meest eerlijk naar je zoon en het meisje toe.

misschien zit daar

een antwoord. Misschien heeft je zoon gemerkt dat hij er goed in is, instabiele mensen kalmeren.
En geeft het hem een goed gevoel. 4 jaar is natuurlijk lang op deze leeftijd.
Vriendin van broer vertoonde veel extremer gedrag.
Maar hij was dolverliefd en deed alles voor haar. Helaas heeft hij het ook niet gestopt, dat deed zij.
Hij heeft veel last gehad daarna vd akelige dingen die hij heeft meegemaakt.
Als je echt zorgelijke signalen krijgt, kun je hem misschien richting hulpverlening duwen, ter bescherming.
Maar om die signalen goed te kunnen opvangen moet je wel contact houden, anders vertellen ze straks niks meer.

vraag

Korte sv van mijn stukje: Wat vindt je zoon zo leuk aan dat meisje? Heb je hem dat gevraagd? En snap je dat?

Je hoeft

je niet te verantwoorden. Je schiet in de verdediging.

Maar je oordeel is gevormd en gecommuniceerd naar zoon en meisje. Je doel is duidelijk; zoon en meisje uit elkaar.

De manier waarop je je opstelt gaat je niet helpen vrees ik.

Ik wens je succes. En echt; enig inlevingsvermogen zou je helpen.

Inderdaad moeilijk

Maar je kunt je er toch het beste bij neerleggen. Ze gaan nl niet uit elkaar omdat jij dat zo graag wil. Echt, ik snap je, heb hetzelfde meegemaakt (en maak het nog steeds mee), maar het lukt je niet. Ze worden volwassen en maken hun eigen keuzes. Hoe vervelend ook, maar ga maar bij jezelf na; zou jij de partnerkeuze van je ouders af hebben laten hangen? Ik niet hoor. Sterker nog, mijn moeder was destijds ook, zacht gezegd, niet gecharmeerd van mijn partner en liet dat ook duidelijk merken. Inmiddels zijn we 27 jaar bij elkaar. En mijn moeder en hij zijn dikke vrienden.
Laat het gaan.

Moeder

Ik vind wel dat het wat anders is als je ziet dat je kind eraan onderdoor gaat. En dat is wat er gaat gebeuren als dit meisje echt borderline heeft en zoon zo'n goeiige lieverd is. Dan moet je naast je kind gaan staan, inzichten aanreiken, hulp regelen.

Hoe weet je dat

Hoe weet je eigenlijk of ze borderline heeft? Of weet je dat niet? Pas op dat je niet alles van haar in het negatieve trekt. Ik vind het nogal wat om dat etiket op iemand te plakken als je dat niet zeker weet.
Je zoon kan wel een goeiige lieverd zijn, maar hij is bijna een volwassen man, je kunt hem niet meer aan het handje houden en al helemaal niet bepalen wie zijn vriendinnetje wel of niet wordt. Ze zullen alleen maar harder aan je willen bewijzen dat jij het fout hebt en zij niet. Geloof me nou maar.

pas maar op

Straks kom je nog in 1 van de beruchte schoonmoederdraadjes hier op dit forum

kleine correctie

Die beruchte schoonmoederdraadjes gaan niet over schoonmoeders die willen dat hun zoon breekt met de vriendin maar over schoondochters die klagen over de onhebbelijkheden en tegenwerking van hun schoonmoeder. De schoonmoeder is onderwerp van gesprek en niet de schoondochter. Net even andersom dus

Reactie van nog niet zo lang geleden jongere

Er zijn 2 dingen die mij opvallen, het meisje is manipulatief, maar ze klampt zich ook heel erg aan je vast. Ik denk dat het meisje helemaal niet zo'n verkeerd meisje is als ze lijkt. Het is een meisje wat van huis uit heel veel aandacht en liefde te kort is gekomen. Die ze nu van jou zoon wel krijgt. Wat ik in jou situatie zou doen is:

1 begrip krijgen voor het meisje en vooral waarom ze zo doet.
2 probeer voor haar een "vriendin" te zijn ga eens gezellig met haar iets doen als je tijd hebt en je zoon bij zijn vrienden is. Zo heeft je zoon wat ademruimte kan jij haar beter leren kennen, en zei jou ook. En ik verwacht dat ze heel erg bijdraaid in het opeisen van aandacht. Ga met haar eens boodschappen doen, kook gezellig samen met haar. Neem haar gewoon wat meer mee op sleeptouw in de dagelijkse gang van zaken die je doet. Zo kan je het meisje nog een beetje bijschaven en geef je je zoon dalijk een fijne vrouw mee als de relatie blijft voortduren. Dat is beter als proberen verliefdheid stuk te maken, of jezelf te ergeren aan haar minpunten. Je bent een ouder accepteer het meisje in je gezin en zet bij hen samen de laatste puntjes op de i.

Succes!

Mijn schoondochter is kwaadaardig

Ik heb een schoondochter uit Mexico die kwaadaardig is.
Zo heeft ze mijn zoon van 23 volledig ingepalmt.
Ze leerden elkaar toen hij 18 was via internet kennen.
Op een gegeven moment kwam ze als au-pair naar Nederland.
Hier heeft ze van 3 van de 4 gezinnen ontslag gekregen omdat ze veels te lui is.
Ze manipuleert, liegt en bedriegt.
Zo is ze zwanger geworden na eerst abortus te hebben gepleegd omdat mijn zoon eerst zijn leven op regel wilde. Dus achter zijn rug om. Daarna heeft ze hem een jaar lang onder valse voorwendselen meegetroggeld naar Mexico. Ze hadden zgn een ranch en er was volop werk. Niet dus. Mijn zoon kwam terecht in een ghetto en kon zelfs niet alleen de straat op omdat het er té gevaarlijk was. Met hulp van een vriend kon hij terugkomen naar Nederland. Kompleet uitgemergeld. De dokter had zelfs gezegd dat het lichaam de vitale functies al beschermde en het niet veel langer had moeten duren! Nu is ze terug in Nederland. Ik had ermee ingsttemd omdat mijn zoon graag zijn zoontje weer wilde zien. (mijn zoon woonde bij mij). Echter na een maand liep het zo gigantisch uit de hand dat ik ze de toegang tot mijn woning heb ontzegd. Ze had nl. mijn fb aangemeld op haar tel. en alle gesprekken met mij en mijn dochters gekopieerd. Dit ging over de opvoeding van haar zoontje die ze niet de baas kan. Zij liet alles maar toe wat hij deed en ik mocht er niks van zeggen. Het kindje is overigens 2 jaar. Hij vernielde spullen, terroriseerde mijn huisdieren, sloeg mijn andere kleinkinderen die doodsbang voor hem waren, en zij liet alles maar toe. Als ik er wat van zei was het ruzie. Als zij er niet bij was was het een heel lief jochie. De druppel was dat mijn zoon zei dat wíj manipuleerden en alles logen. Daar kwam het verhaal van het fb (die ze had aangemeld op haar eigen tel.) nog bij Ze probeerde ijskoud weer mijn tel. te kraken, maar dankzij mijn indringersselvie had ik bewijs. Ik had er genoeg van en heb ze op straat gezet. Mijn zoon heeft in een ggz instelling gezeten en vorig jaar had ie de politie bedreigd en was in een dwangbuis afgevoerd. Het rare is dat ik totaal geen last van hem heb als zij er niet is. Sterker nog: wij hebben dan een hele goede band. Zij heeft hem volkomen in de tang en ik weet me geen raad meer. Ze maakte foto's en filmpjes van alles wat we deden en zeiden. Dit is toch niet normaal gedrag? Momenteel is het kontakt verbroken want met zo iemand kan ik niet in één huis leven. Ik vind het triest voor de kleine jongen. Die zie ik niet meer. Door instanties zijn ze nu ergens ondergebracht en sindsdien heb ik geen kontakt meer. Ik zie de toekomst voor mijn zoon erg somber in. Maar wat kan ik doen? En bestaat er ook een naam voor iemand met zo'n gedrag? Graag reakties!

Instanties

'Door instanties zijn ze nu ergens ondergebracht en sindsdien heb ik geen kontakt meer. ' Je bedoelt dat zowel je zoon, schoondochter als je kleinzoon ergens ondergebracht zijn door een instantie? Is dat voor huisvesting of voor hulpverlening?
Je zoon is ouder dan 18, dus hij zal zelf moeten beslissen of hij met haar door wil gaan.
Wat je beschrijft over de opvoeding is irritant, maar nog geen reden om iets van kinderbescherming of zo erbij te halen.
Wat je beschrijft over het filmen etc. is irritant. Mogelijk helpt het als je volgende keer hetzelfde gaat doen: jij filmt haar terwijl zij jou filmt. Dat laat in elk geval zien hoe belachelijk het is. Account van facebook op haar telefoon zetten, nou je, ik snap niet hoe zoiets kan, maar kun je niet simpelweg een wachtwoord veranderen? of via andere kanalen met je dochter communiceren? En zeker niet via social media met je dochter over je schoondochter praten? Vroeger zeiden ze: wie schrijft blijft. Nu kun je zeggen: wat geschreven staat blijft. Allemaal vervelend, maar geen strafbare feiten of zoiets.
Met andere woorden: volgens mij kun je inderdaad nu niets doen. Hopen dat de instanties die hen ergens onderdak hebben gegeven er iets mee kunnen doen.
Het verhaal doet me denken aan een zwart-wit-film: 'all about Eve". allemaal veel netter en rustiger in de jaren vijftig-stijl. Maar wel een film die mooi laat zien hoe iemand beladen met zogenaamd goede bedoelingen zich ergens binnen weet te dringen.

Tsjor