Vermoeden dat zoon gestolen heeft uit een winkel
Ik wil graag even iets overleggen: ik zag zojuist op de kamer van zoon (14) een aantal verzorgingsproducten liggen die hij niet van ons heeft gekregen en die hij ook niet zelf gekocht kan hebben. Bij elkaar een waarde van €15 a 25. Uiteraard gaan we hem vanavond vragen hoe hij daaraan komt, maar ik ben bang dat hij dit gestolen heeft.
Even een stukje achtergrond: Zoon is vrij materialistisch ingesteld en vindt dat hij veel te weinig zakgeld krijgt. Heeft regelmatig (dure) wensen die niet vervuld worden. Hij heeft bijvoorbeeld momenteel behoorlijk last van puistjes en wil dan verzorgingsproducten kopen van een duur merk. Wij vinden dat niet nodig, Hij krijgt van ons wel verzorgingsproducten, maar veel goedkopere dan hij zou willen. Als hij duurdere spullen wil mag ie dat zelf betalen (en dat lukt niet want zijn zakgeld is altijd meteen op). Wij zeggen regelmatig tegen hem als hij iets wil en dat niet kan betalen: ‘je kunt twee dingen doen, òf je past je wensen aan aan wat je te besteden hebt, òf je zorgt dat je meer inkomsten krijgt door bv een baantje te zoeken’. In theorie wil hij wel een bijbaantje, in de praktijk doet ie er geen moeite voor en wacht ie tot er iets vanzelf op z’n pad komt. In de afgelopen periode twijfelden we een aantal keren of hij rondslingerend losgeld gepakt had om op school iets lekkers van te kopen, en uiteindelijk bleek dat inderdaad zo te zijn. Kon daar niet goed mee stoppen, uiteindelijk hebben we ervoor gezorgd dat er geen geld meer rondslingert om zo de kat niet op het spek te binden… Maar goed, hij is dus niet volledig te vertrouwen wat dat betreft.
We zijn nu bang dat hij vanuit de wens om bepaalde dingen te hebben en dat niet te kunnen betalen winkeldiefstal heeft gepleegd. Stel dat dat inderdaad zo is, wat dan? Hoe reageren? Wel/geen sancties? Mij lijkt het logisch dat hij excuses gaat maken bij de winkel en daar terugbetaalt wat hij gepikt heeft (eventueel schieten wij voor en kan hij klusjes oid doen daarvoor). Daarnaast een stevig gesprek over dat stelen echt niet oké is en over eventuele gevolgen als je betrapt wordt. Daarnaast tijdelijk alleen met een volwassene naar de winkels, totdat het vertrouwen in hem weer wat terugkomt. Is dit realistisch? Te streng? Te soepel? Wie wil ff meedenken?
Ik wil niet nog zout in de wonde strooien, TO, maar hij heeft dus wel echt een probleem. Het eindigt met kopen voor zijn verzorging en snoep maar wat hem juist triggert, dat kan ik natuurlijk niet zeggen. En 100 euro is in mijn ogen héél veel.
Er komen bij stelen zoveel dingen die het gedrag mee bepalen. Ik denk: teveel opdat een doorsnee vader en moeder dit zelf zouden kunnen oplossen. Omdat het psychologisch aspect ook een grote rol speelt.
Ik zou er - zoals in mijn eerste post reeds geschreven - een therapeut bijhalen. Persoonlijk denk ik dat hij met zijn 14 jaar en al eerdere 'incidenten', echt gebaat is bij professionele hulp. En dan zou het best kunnen dat die sessies niet te lang in tijd moeten duren om het probleem toch opgelost te krijgen.
Dat dit (voor iedereen) vervelende gedrag snel mag verdwijnen!
Ik zou het heel wenselijk vinden dat het kind gaat werken. Het lijkt alsof een deel van de reden voor het stelen zit in een wens om er (qua uiterlijk of lunchgedrag op school) "bij te horen", en die druk gaat niet zomaar weg. Sterker nog, na een tijdje zichtbaar (voor vrienden) op te grote voet leven kan het juist extra moeilijk zijn om nog zonder gezichtsverlies terug te keren naar het oude normaal.
Een kind dwingen te werken vind ik naar de werkgever toe niet kunnen. Maar je kunt het kind een keuze geven: als hij gaat werken krijgt hij een "redelijke" termijn om de schuld af te betalen, als hij niet gaat werken gaan er spullen van hem (ter waarde van de schuld) op Marktplaats.
Ik weet niet wat je bedoelt met 'terugbetalen van spaargeld'. Als hij dat geld heeft, waarom niet. Maar als hij dat geld niet heeft en mag terugbetalen van toekomstig zakgeld, dan is dat een veel te milde straf.
Terug betalen van spaargeld, voelt hij weinig van. Ik zou het inderdaad anders oplossen: die stomme folderwijk maar een poosje opnieuw lopen, of geen zakgeld/kleedgeld tot de schuld is ingelost. Maar ik ben nogal hard als het om dit soort dingen gaat. Ik zou dit soort gedrag niet tolereren en de consequenties daar van mag het kind zelf dragen. Met 14 jaar zijn ze oud genoeg om te weten dat dit not done is.
Ik zou hem laten terugbetalen door een bijbaantje te laten nemen, of veel klusjes in huis (heitje voor karweitje voor jullie) of van huidige zakgeld, waardoor hij dus tijdenlang niets te besteden heeft. In elk geval niet van het spaargeld, daar merkt hij op korte termijn niks van, ik denk echt dat hij het moet voelen.
Mukske schreef op 18-10-2021 om 17:35:
Voor zijn probleemhuid zou ik hem inderdaad een paar keer meenemen naar een schoonheidsspecialiste om te laten zien dat je zijn probleem echt wel serieus neemt.
Die schoonheidsspecialiste zal hem ook tips geven over hoe hij zijn huid moet behandelen (vaak en agressief schoonmaken is niet de oplossing)
Ik kom nog even terug op wat Mukske hier zegt. Ik vind het namelijk ook wel jammer voor hem als hij zoveel geld uitgeeft aan dure potjes om meerdere keren per dag te smeren, want dat helpt niet.
Mogelijk neemt hij dat niet van jullie aan, maar wel van een huisarts of schoonheidsspecialiste. Wellicht toch de moeite waard om hier nog eens in te duiken met hem?
Aaaanne schreef op 19-10-2021 om 20:54:
Ik zou hem laten terugbetalen door een bijbaantje te laten nemen, of veel klusjes in huis (heitje voor karweitje voor jullie) of van huidige zakgeld, waardoor hij dus tijdenlang niets te besteden heeft. In elk geval niet van het spaargeld, daar merkt hij op korte termijn niks van, ik denk echt dat hij het moet voelen.
Klusjes in huis en die worden dan "betaald " door de ouders? Dus zoon heeft 100 euro onterecht gebruikt van ouders en moet nu voor 100 euro(of een deel daar van) aan klussen in huis gaan doen? Daar krijgen de ouders hun geld toch niet mee terug? Ik zou hier ook niet voor kiezen.
Mallebeppie schreef op 19-10-2021 om 21:42:
[..]
Klusjes in huis en die worden dan "betaald " door de ouders? Dus zoon heeft 100 euro onterecht gebruikt van ouders en moet nu voor 100 euro(of een deel daar van) aan klussen in huis gaan doen? Daar krijgen de ouders hun geld toch niet mee terug? Ik zou hier ook niet voor kiezen.
Nouja, ligt er misschien aan of dat soort dingen wel vaker gedaan worden in dit gezin. Ik deed vroeger als puber weleens een grote strijk (alle nette blousen van het hele gezin van een paar wassen ofzo), of onkruid trekken in de hele tuin, en kreeg daar dan wat extra zakgeld voor. Dus dingen die groter zijn dan de normale klusjes in huis die een puber sowiezo weleens doet of moet doen. Zal lang duren voor hij met dat soort dingen die 100 euro heeft afbetaald, maar als je nou met hem kan afspreken dat je een bepaald klusje waar je zelf een hekel aan hebt (badkamer en toilet poetsen ofzoiets) voor de komende maanden aan hem overlaat en hij het daarmee afbetaald (2 euro voor de badkamer en 1 voor het toilet per keer) dan is dat net zoiets als een bijbaantje.
Niet om zielig te doen, alleen ik kreeg nooit geld voor grotere klussen. Dus ik snap dat fenomeen persoonlijk ook niet zo. Ik maakte wekelijks de badkamer schoon vanaf een jaar of 14, haalde wekelijks boodschappen samen met mijn moeder en hield mijn eigen slaapkamer met wastafel wekelijks schoon etc. Maar daar ontving ik geen bijdrage voor. Het hoorde gewoon bij de dingen die gedaan moesten worden.
Ik zou mijn kind voor grote klussen in huis, bijvoorbeeld de auto wassen of onkruid wieden of ramen wassen op zich wel willen betalen. Niet voor een keer een wasje draaien of zo. Maar dan gaat het wel veel te lang duren, want die grote dingen doe je niet wekelijks.
Als hij met een folderwijk 10-15 euro per week verdient, zet dat veel meer zoden aan de dijk. Ook voor zijn gewenste bestedingspatroon in de toekomst.
Zakgeld inhouden totdat het is afbetaald kan natuurlijk ook, maar dan heeft hij in de tussentijd niks te besteden. En dat vergroot wel de kans om opnieuw in de fout te gaan.
Broodjesgeld zou ik wel inhouden om sneller af te betalen. Dat is luxe, niet iets wat nodig is.
Mallebeppie schreef op 19-10-2021 om 22:32:
Niet om zielig te doen, alleen ik kreeg nooit geld voor grotere klussen. Dus ik snap dat fenomeen persoonlijk ook niet zo. Ik maakte wekelijks de badkamer schoon vanaf een jaar of 14, haalde wekelijks boodschappen samen met mijn moeder en hield mijn eigen slaapkamer met wastafel wekelijks schoon etc. Maar daar ontving ik geen bijdrage voor. Het hoorde gewoon bij de dingen die gedaan moesten worden.
Goh wat deed je veel... Mee boodschappen doen en je eigen kamer vind ik redelijk normaal, maar elke week de badkamer schoonmaken vind ik eigenlijk geen logische klus voor een puber. Maar dat soort dingen zijn persoonlijk en verschillen ook per huishouden. Het zal uitmaken of beide ouders werken of dat er een fulltime thuis is, of het een groot gezin is etc. Uit nieuwschierigheid: mocht jij vroeger kiezen wat je deed, de badkamer, of koken, of de was ofzo, of moest dat verdeeld worden onder de kinderen? Of werd dat gewoon verveeld en zo was het dan? Er zijn ook veel gezinnen die een huishoudelijke hulp nemen voor een klus als sanitair poetsen, en zo iemand word wel degelijk betaald. Ik vind het dus ook weer niet zo'n gekke suggestie. Maar of het voor haar een optie is ligt bij TO. Smaken verschillen.
Nog eens naar je topic gekeken en gelezen wat anderen zeggen en hoe zij het zien, TO.
Ook nog eens naar mijn eigen inzending gekeken! 
Echt!
En dan blijf ik bij dat psychologisch aspect 'hangen'.
Situatie: zoon steelt. Wat koopt hij met dat geld? Verzorgingsproducten, snoep en hij trakteert een vriendinnetje.
Voor elk van deze dingen zie ik een uitleg:
Verzorgingsproducten: hij wil er beter uitzien. Want: LIJDT onder zijn acné.
Snoep: hij eet een beetje zijn slechte gevoelens weg.
Traktatie aan vriendinnetje: hij wil erbij horen en 'koopt' misschien wat eigenwaarde. (Dit laatste weet ik niet zeker want misschien heeft hij hééééél veel vrienden).
Ik ben in geen enkele van mijn posts ingegaan op 'de straf'. Stel dat je zoon een psychologisch probleem heeft (misschien véél meer dan alleen zijn acné), dan kan je dat toch niet oplossen met een krantentoer, auto's wassen of hem niet meer alleen in huis te laten. Een kind van 3 jaar laat je niet alleen in huis omdat dat niet voor zichzelf kan zorgen in bepaalde situaties zoals vallen, iemand komt aan de deur, .... Maar een gast van 14 die moet toch alleen thuis kunnen blijven. Daar is het probleem toch niet opgelost met hem 'onder jullie ogen' te houden. Misschien gaat hij - als de mogelijkheid bij jullie er niet meer is - zijn 'actieterrein' wel verleggen! Want aan zijn echte probleem wordt niks gedaan. Het wordt een spel van kat en muis waarin jullie en je zoon beiden een partij zijn.
Ik zou op zijn minst eens OVER hem gaan praten, daarom nog niet MET hem. Misschien vind je samen met hem naar een therapeut gaan, al een stap tever. Maar ik zou mijn licht wel eens opsteken bij iemand die processen in iemands geest kan analyseren.
Hopelijk komt mijn post niet te hard over en ook niet betuttelend want natuurlijk doen jullie in jullie gezin zoals jullie denken dat het goed is.
letterkoekje schreef op 20-10-2021 om 09:26:
Nog eens naar je topic gekeken en gelezen wat anderen zeggen en hoe zij het zien, TO.
Ook nog eens naar mijn eigen inzending gekeken!
En dan blijf ik bij dat psychologisch aspect 'hangen'.
Situatie: zoon steelt. Wat koopt hij met dat geld? Verzorgingsproducten, snoep en hij trakteert een vriendinnetje.
Voor elk van deze dingen zie ik een uitleg:
Verzorgingsproducten: hij wil er beter uitzien. Want: LIJDT onder zijn acné.
Snoep: hij eet een beetje zijn slechte gevoelens weg.
Traktatie aan vriendinnetje: hij wil erbij horen en 'koopt' misschien wat eigenwaarde. (Dit laatste weet ik niet zeker want misschien heeft hij hééééél veel vrienden).
Ik ben in geen enkele van mijn posts ingegaan op 'de straf'. Stel dat je zoon een psychologisch probleem heeft (misschien véél meer dan alleen zijn acné), dan kan je dat toch niet oplossen met een krantentoer, auto's wassen of hem niet meer alleen in huis te laten. Een kind van 3 jaar laat je niet alleen in huis omdat dat niet voor zichzelf kan zorgen in bepaalde situaties zoals vallen, iemand komt aan de deur, .... Maar een gast van 14 die moet toch alleen thuis kunnen blijven. Daar is het probleem toch niet opgelost met hem 'onder jullie ogen' te houden. Misschien gaat hij - als de mogelijkheid bij jullie er niet meer is - zijn 'actieterrein' wel verleggen! Want aan zijn echte probleem wordt niks gedaan. Het wordt een spel van kat en muis waarin jullie en je zoon beiden een partij zijn.
Ik zou op zijn minst eens OVER hem gaan praten, daarom nog niet MET hem. Misschien vind je samen met hem naar een therapeut gaan, al een stap tever. Maar ik zou mijn licht wel eens opsteken bij iemand die processen in iemands geest kan analyseren.
Hopelijk komt mijn post niet te hard over en ook niet betuttelend want natuurlijk doen jullie in jullie gezin zoals jullie denken dat het goed is.
99% van de jongeren eet snoep? Imo is dat geen slechte gevoelens weg eten hoor.
Kijken naar de oorzaak is wel belangrijk. Maar je lost dat niet per se op door iemand meer geld te geven. Dan krijg je een situatie van 'geef meer geld en anders steel ik het'.
Erbij willen horen of populair willen zijn, kan, maar dat heeft blijkbaar een prijskaartje. Daar zal hij dan dus wat voor moeten doen.
Brabeau schreef op 20-10-2021 om 09:47:
[..]
99% van de jongeren eet snoep? Imo is dat geen slechte gevoelens weg eten hoor.
Dat kan, Brabeau.
Ik had misschien het woord 'misschien' moeten invoegen.
Dus, ik pas het aan: kan het zijn dat hij misschien - naast de snoep die hij thuis eet of van thuis meekrijgt - slechte gevoelens wil 'wegeten'?
Want, Brabeau, er zijn toch veel mensen die snoepen als compensatie voor.
Of vergis ik me daar in?
Duiveninhetnieuws schreef op 19-10-2021 om 14:35:
Mijn zusje met een steekje los jatte bij mijn ouders alles wat los en vast zat. Uiteindelijk moest ze haar huissleutels inleveren, en mocht ze alleen nog thuis zijn als onze ouders er ook waren. Als ze dus onverwachts lesuitval had ofzo (als ze al niet spijbelde) moest ze maar op school wachten of met een vriendin mee. Een zware consequentie, maar het maakte veel indruk en het jatten was afgelopen.
ging ze toen niet stelen bij andere mensen?