Puberzoon wil niet mee met klassenuitje
Hi,
Onze 15 jarige zoon wil niet mee met het klassenuitje. Ze gaan poldersporten en mijn a-sportieve zoon vindt dit echt niet leuk (heeft dit al vaker gedaan met partijtjes). Hij zit pas een paar maanden op deze school en hij wil er graag ‘bij’ horen en niet afgaan voor de klas. Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Thuishouden (en dus ziekmelden) of toch min of meer dwingen om te gaan?
Lotte78 schreef op 05-09-2022 om 19:58:
Ik heb ook graag dat ze wel mee doet, maar ik kan me voorstellen dat je soms echt iets niet ziet zitten.
Vandaar dus 1x per jaar een vrijkaart. Dan heeft ze wel vrijheid om te skippen maar ook de verantwoordelijkheid wanneer. Want is deze dag polderdag erg als je niet sportief bent. En iedereen allemaal gekke opdrachten heeft, of sla je dan liever de sportdag over. Met sporten waar je sneller uitblinkers hebt. Of liever het schaatsen of de sponserloop.
Alles overslaan mag niet, dus je zal een keuze moeten maken.
Dit zou ik dus waarschijnlijk ook doen. 1 freecard en die mag je inzetten zonder discussie (niet voor een eindexamen natuurlijk).
In dit soort dingen ben ik heel makkelijk: ik meld mijn kind echt niet voor elke scheet ziek en zal zeker wel even aanmoedigen om iets te doen wat ingewikkeld is, maar iets wat je echt heel erg naar vind mag je best één keer skippen.
Dus niet én de sportdag én de coopertest én de polderspelen, maar 1 van die dingen? Ja hoor.
OnherkenbaarAnoniem schreef op 05-09-2022 om 20:27:
[..]
Nou inderdaad, in die 13 jaar middelbare school is het altijd iets op sportgebied tijdens de groepsdagen. Nooit eens iets muzikaals of creatiefs. Een schilderworkshops kan toch ook?
Oudste had geen hekel aan de sportieve dagen maar iets van schilderen of muziek had haar ook eens bij de beteren laten horen.
Wellicht was een school uitzoeken waar die mogelijkheden er wel waren een betere optie geweest?
Ik loop dertig jaar in het VO mee (als leerling en docent) en op alle scholen waar ik gewerkt heb waren die opties er wel. Er waren sportdagen, georganiseerd door de vaksectie LO, en cultuurdagen, met workshops als djembe, gitaarspelen, litho’s maken, toneelspelen, rap enz enz. Veel toneelvoorstellingen.
We zijn net terug van de introductiekampen en daar was ook een afwisselend programma. Zo hebben we met de brugklassen dingen gedaan als bowlen, een zeskamp maar ook muziekquiz, knutselen en ganzenborden (met elk vakje een vraag of opdracht, in kleine groepjes). En ja, het is een kamp maar wel om elkaar zo snel mogelijk te leren kennen en kinderen die liever thuis sliepen konden gewoon thuis slapen.
Fiorah schreef op 05-09-2022 om 21:24:
[..]
Dit zou ik dus waarschijnlijk ook doen. 1 freecard en die mag je inzetten zonder discussie (niet voor een eindexamen natuurlijk).
In dit soort dingen ben ik heel makkelijk: ik meld mijn kind echt niet voor elke scheet ziek en zal zeker wel even aanmoedigen om iets te doen wat ingewikkeld is, maar iets wat je echt heel erg naar vind mag je best één keer skippen.
Dus niet én de sportdag én de coopertest én de polderspelen, maar 1 van die dingen? Ja hoor.
IPV twee ingeroosterde vrije dagen hadden wij op een school waar ik eerder gewerkt heb ook een strippenkaart voor de leerlingen. Die moesten ze zelf bewaren en kwijt was dus ook geen snipperdag meer.
Die moesten ze dan ook inzetten voor bijv suikerfeest (bruiloft van 1e en 2e gen. en sterftes hoefden niet op de strippenkaart). Mocht alleen niet in de eerste schoolweek, week voor de kerstvakantie en laatste schoolweek gebruikt worden.
OnherkenbaarAnoniem schreef op 05-09-2022 om 17:13:
[..]
Hij geeft zijn eigen grens aan bij zijn ouders en, omdat hij minderjarig is en het nog niet zelf kan oplossen doen zijn ouders dat voor hem. Tenminste op de school van mijn oudste moesten heel veel dingen voor leerlingen onder de 18 nog geregeld worden met of door ouders. Ik moest mijn 15 jarige aanmelden voor inhaalproefwerken na gemiste proefwerken door ziekte, als kind tijdens de lesdag ziek werd moest ik toestemming geven of ze naar huis mocht en zo nog meer dingen die een 15 jarige niet zelf mag regelen.
Beetje o.t., maar ik kan je melden dat ik onze toen 19-jarige (late leerling en een keer blijven zitten) ook nog moest ziek melden. (Dus expliciet gemeld werd er dat dit ook voor 18+ leerlingen gold.)
Ik zou hem als a-sportief bij uitzondering matsen en afmelden, maar zonder liegen.
SuzyQFive schreef op 05-09-2022 om 21:31:
[..]
IPV twee ingeroosterde vrije dagen hadden wij op een school waar ik eerder gewerkt heb ook een strippenkaart voor de leerlingen. Die moesten ze zelf bewaren en kwijt was dus ook geen snipperdag meer.
Die moesten ze dan ook inzetten voor bijv suikerfeest (bruiloft van 1e en 2e gen. en sterftes hoefden niet op de strippenkaart). Mocht alleen niet in de eerste schoolweek, week voor de kerstvakantie en laatste schoolweek gebruikt worden.
Ja echt top dit soort vind ik dit soort systemen! Dan leg je de verantwoordelijkheid nog steeds bij de leerling zelf, ze moeten een goede afweging maken en je geeft ze de ruimte om iets wat ze écht belangrijk vinden te kiezen.
Marty1984 schreef op 05-09-2022 om 18:31:Als ik foto's zie van wat het mogelijk is zou je mij er toch ook met geen 10 stokken naartoe krijgen.
Nou dit. Ik had er nog nooit van gehoord, maar goed ook. Het is een combinatie van water, hoogte en een soort bootcamp. Het lijkt me echt vreselijk. Ik snap niet dat ze die kinderen dwingen om dat te doen. 100% #teamziekmelden. Wat voor goeds doet het als hij wel moet gaan en de hele dag onzeker, angstig, boos en gefrustreerd is? Dat doet echt niks positiefs voor zijn sociale contacten hoor. Ik heb nooit gespijbeld, maar voor zoiets had ik het denk ik wel gedaan. Geen haar op mijn hoofd dat ik slingerend op autobanden een rivier ga oversteken. Waarschijnlijk was ik zelfs echt ziek geworden die dag, van de negatieve spanning 😅
Friezinnetje schreef op 05-09-2022 om 21:20:
[..]
Leren dat je soms iets moet doen wat niet leuk is, leren ze ook heel veel van.
Werkelijk ik snap echt niet, dat er veel hier roepen, meld maar ziek.
Mijn deelnemers zeggen ook wel eens: Dat doe ik niet, want vind ik niet leuk. Nee, maar mijn werk is ook niet altijd leuk, maar moet ik het toch doen. Curling-ouders hier allemaal.
Curling omdat je je kind een keer matst ?
Ik heb 3 leuke inmiddels volwassen kinderen . Jij dan ?
ik ben knal introvert, heb enorme hoogtevrees (ik ga nog niet op een krukje staan) en volkomen a-sportief. Echt wel een tikkie nerdy. Maar ik loste dit soort dingen op school op door aansluiting met mensen die het ook stom vonden. Beetje geinen, niet te serieus nemen, blessure uitvergroten. Verdient allemaal ook geen schoonheidsprijs, maar wel mijn eigen puberoplossing.
Veel van mijn vrienden vonden dit soort dingen wel leuk en trokken graag met me op, maar niet met dit soort activiteiten.
Er zitten echt nog heel veel opties tussen ziek melden en knalfanatiek meedoen.
Friezinnetje schreef op 05-09-2022 om 21:20:
[..]
Leren dat je soms iets moet doen wat niet leuk is, leren ze ook heel veel van.
Werkelijk ik snap echt niet, dat er veel hier roepen, meld maar ziek.
Mijn deelnemers zeggen ook wel eens: Dat doe ik niet, want vind ik niet leuk. Nee, maar mijn werk is ook niet altijd leuk, maar moet ik het toch doen. Curling-ouders hier allemaal.
Ik denk dat 'niet leuk' hier te zwak is uitgedrukt.
En nee, ik vind mezelf geen curlingouder. Maar wel: in ons gezin helpen we elkaar. Voor mij zou dit daaronder vallen. Zo heb ik ook wel eens een kind ziek gemeld toen het niet had geleerd voor een belangrijke toets. Een beetje coulance, een beetje liefde, dat is goed voor de ouder-kind relatie. Geeft vertrouwen en veiligheid. Dat kan natuurlijk ook op andere manieren, maar bij ons werkte dit prima.
Serieus over je grenzen gaan is niet leerzaam. Behalve dan: leren dat je dat nooit meer moet doen.
Als een kind zwaar gepest wordt en het risico loopt om de hele dag moederziel alleen ergens rond te zwerven zoals het kind van Plantenbak, dan snap ik het wel.
Overigens heb ik in groep 5 in een wat kleiner pretpark op schoolreisje heel de dag alleen rondgezworven (ik was negen) en het prima naar mijn zin gehad want ik heb alleen maar dingen gedaan die ik zelf leuk vond en hoefde met niemand rekening te houden.
En ik heb op de middelbare met een excursie ook wel eens een hele middag alleen door een stad gelopen omdat ik niemand had om mee te gaan. Vond ik toen niet zo tof van mijn klasgenoten, maar ik heb daar later mijn hobby van gemaakt.
Maar ik vind dat dan weer geen reden om een kind 'nooit meer' te dwingen om ergens heen te gaan of iets te doen waar het geen zin in heeft.
Een kind ziek melden als het niet geleerd heeft voor een belangrijke toets zou ik ook niet doen. Daar leert een kind helemaal niks van behalve dat je ouders wel even helpen om verantwoordelijkheden die je zelf niet of onvoldoende hebt genomen te omzeilen. Laat maar een onvoldoende halen en daarna hard werken om die weer op te halen.
Melden jullie je op je werk ook ziek als je geen zin hebt ergens in?
ik zat hier nog even over na te denken. Waar het voor mij op neer komt is dat vermijden precies het tegenovergestelde is aan je grenzen aan geven. Door ziek te melden, geef je namelijk helemaal geen grens aan aan de veroorzakers.
En met vermijden los je zelden iets op. Mijn hart brak echt bij het buitengesloten kind op schoolreisje, maar zelfs daar is ziek melden voor een volgend schoolreisje geen echte oplossing. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat het op gewone dagen zoveel anders is. Dat hele probleem moet met wortel en al aangepakt worden. Ik hoop echt dat het met dat kind inmiddels veel beter gaat. Niemand verdient het om zo behandeld te worden (en ik snap ook echt dat je voorzichtiger wordt na zo’n ervaring).
Maar in het algemeen geloof ik: Met vermijden houd je problemen in stand en sterker nog: ze groeien vaak alleen maar. Geef je een oplossing geen kans. Er zit vaak iets onder de wens om te vermijden. Welke angst is dat? Is er een manier om regie te nemen en die angst kleiner te maken? Te delen? Minder kwetsbaar te worden? Hoe meer je je zelf in het reine bent met je tekortkomingen/anderszijn/iets anders ingewikkelds, hoe minder kwetsbaar je vaak wordt. Maar dat moet je wel een kans geven en steun van liefdevolle ouders is zeker helpend.
Dit is geen heilige wet wat mij betreft, er zijn heus uitzonderingen. Maar ik ben echt verbaasd over hoeveel ouders ziekmelding echt als een prima oplossing zien in situaties als deze.
Doemijdieglazenbol schreef op 05-09-2022 om 23:48:
ik zat hier nog even over na te denken. Waar het voor mij op neer komt is dat vermijden precies het tegenovergestelde is aan je grenzen aan geven. Door ziek te melden, geef je namelijk helemaal geen grens aan aan de veroorzakers.
En met vermijden los je zelden iets op. Mijn hart brak echt bij het buitengesloten kind op schoolreisje, maar zelfs daar is ziek melden voor een volgend schoolreisje geen echte oplossing. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat het op gewone dagen zoveel anders is. Dat hele probleem moet met wortel en al aangepakt worden. Ik hoop echt dat het met dat kind inmiddels veel beter gaat. Niemand verdient het om zo behandeld te worden (en ik snap ook echt dat je voorzichtiger wordt na zo’n ervaring).
Maar in het algemeen geloof ik: Met vermijden houd je problemen in stand en sterker nog: ze groeien vaak alleen maar. Geef je een oplossing geen kans. Er zit vaak iets onder de wens om te vermijden. Welke angst is dat? Is er een manier om regie te nemen en die angst kleiner te maken? Te delen? Minder kwetsbaar te worden? Hoe meer je je zelf in het reine bent met je tekortkomingen/anderszijn/iets anders ingewikkelds, hoe minder kwetsbaar je vaak wordt. Maar dat moet je wel een kans geven en steun van liefdevolle ouders is zeker helpend.
Dit is geen heilige wet wat mij betreft, er zijn heus uitzonderingen. Maar ik ben echt verbaasd over hoeveel ouders ziekmelding echt als een prima oplossing zien in situaties als deze.
Maar daar is zo'n event gewoon geen veilige plek voor.
Doemijdieglazenbol schreef op 05-09-2022 om 23:48:
ik zat hier nog even over na te denken. Waar het voor mij op neer komt is dat vermijden precies het tegenovergestelde is aan je grenzen aan geven. Door ziek te melden, geef je namelijk helemaal geen grens aan aan de veroorzakers.
En met vermijden los je zelden iets op. Mijn hart brak echt bij het buitengesloten kind op schoolreisje, maar zelfs daar is ziek melden voor een volgend schoolreisje geen echte oplossing. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat het op gewone dagen zoveel anders is. Dat hele probleem moet met wortel en al aangepakt worden. Ik hoop echt dat het met dat kind inmiddels veel beter gaat. Niemand verdient het om zo behandeld te worden (en ik snap ook echt dat je voorzichtiger wordt na zo’n ervaring).
Maar in het algemeen geloof ik: Met vermijden houd je problemen in stand en sterker nog: ze groeien vaak alleen maar. Geef je een oplossing geen kans. Er zit vaak iets onder de wens om te vermijden. Welke angst is dat? Is er een manier om regie te nemen en die angst kleiner te maken? Te delen? Minder kwetsbaar te worden? Hoe meer je je zelf in het reine bent met je tekortkomingen/anderszijn/iets anders ingewikkelds, hoe minder kwetsbaar je vaak wordt. Maar dat moet je wel een kans geven en steun van liefdevolle ouders is zeker helpend.
Dit is geen heilige wet wat mij betreft, er zijn heus uitzonderingen. Maar ik ben echt verbaasd over hoeveel ouders ziekmelding echt als een prima oplossing zien in situaties als deze.
Het klinkt wel leuk maar ik kan me zomaar voorstellen dat kinderen die niet naar een uitje willen vaak kinderen zijn die zich sowieso al veel moeten aanpassen. Aanpassen aan de norm. (het is toch gezellig etc) Dus ‘strijd’ is er vaak al genoeg.
En dat sommige kinderen gewoon echt geen zin hebben in dingen die voor de meesten super leuk zijn wordt nu eenmaal niet echt gesnapt en zeker niet altijd gerespecteerd.
Ik heb me idd ook weleens gedrukt op mijn werk voor sociale gezelligheden.
En op sociaal gebied heb ik privé ook weleens doorzichtige smoezen gebruikt. Net zoals het uit kwam. En op andere momenten had ik meer energie over om mezelf gewoon voldoende af te grenzen en het commentaar van me af te laten glijden etc.
Zo zou ik ook mijn kind steunen in deze situatie met de keuze die hij hier zelf in maakt. Natuurlijk zou ik wel wat opties met hem bespreken. Maar ik zou alle opties prima vinden.
Doemijdieglazenbol schreef op 05-09-2022 om 22:31:
ik ben knal introvert, heb enorme hoogtevrees (ik ga nog niet op een krukje staan) en volkomen a-sportief. Echt wel een tikkie nerdy. Maar ik loste dit soort dingen op school op door aansluiting met mensen die het ook stom vonden. Beetje geinen, niet te serieus nemen, blessure uitvergroten. Verdient allemaal ook geen schoonheidsprijs, maar wel mijn eigen puberoplossing.
Veel van mijn vrienden vonden dit soort dingen wel leuk en trokken graag met me op, maar niet met dit soort activiteiten.
Er zitten echt nog heel veel opties tussen ziek melden en knalfanatiek meedoen.
Dit zou ik dus doen: een blessure voorwenden waardoor hij er wel bij kan zijn maar niet aan alle sportiviteiten kan meedoen. Iets wat opspeelt na overbelasting, dat geeft hem de ruimte om af en toe iets mee te doen wat hem wel leuk lijkt die dag.
Mijn dochters met ASS vonden een pretpark niks aan, dan zaten ze op alle tassen te passen maar sporten vonden ze wel leuk, bijvoorbeeld. Ze gingen altijd mee, in zo’n pretpark wordt er niet van je verwacht dat je in alle attracties gaat. Op zo’n sportdag kan dat anders liggen of wordt het ‘niet stoer’ gevonden misschien en dan is een dergelijke smoes heerlijk om te hebben.