Puber belonen/straffen voor (gebrek aan) inzet
Wij (twee mannen in de vijftig, geen kinderen) hebben sinds een aantal maanden de zorg over een achterneefje van 15 jaar. Omdat hij wegens omstandigheden niet bij zijn vader kon wonen (had geen zin meer om het op te voeden) en zijn moeder letterlijk en figuurlijk (in haar hart en hoofd) niet de ruimte heeft om hem een goede basis te geven, hebben wij aangeboden hem in huis te nemen. Tijdens onze eerste gesprekken hebben wij aangegeven dat wij school heel belangrijk vinden (nummer twee na zijn persoonlijke welzijn). Echter, zijn schoolprestaties blijven onder de maat voornamelijk door gebrek aan inzet en aan intrinsieke motivatie. Binnenkort start hij met huiswerkbegeleiding na school (7 weken, 4 middagen per week), omdat wij denken dat hij nooit heeft geleerd om te leren. Aan zijn intelligentie ligt het in elk geval niet, want voor de vakken die hij wel begrijpt en waar hij niet al te veel moeite voor hoeft te doen, haalt hij wel voldoendes. Nu mijn vraag. Wij denken dat belonen voor inzet positiever is dan straffen voor geen of te weinig inzet. Maar was is een redelijke beloning? Een nieuw paar sneakers dat hij graag wil hebben als hij de 7 weken succesvol voltooid? Of is 7 weken een te lange periode voor een puber en kun je hem beter elke week belonen met een geldbedrag (zodat hij uiteindelijk die sneakers kan kopen). En als hij er volledig met de pet naar gooit? De regels van huiswerkbegeleiding zijn overigens duidelijk. Bij geen inzet is het einde verhaal en maximaal twee dagen afwezig (met een goede reden).
Mijn kinderen gingen pas op huiswerkbegeleiding als ze dat zelf wilden (eerder dreigde ik er alleen mee 😄). Als iemand niet wil, kunnen ze dat bij huiswerkbegeleiding ook niet oplossen. Een kind moet zelf voldoendes willen halen, of elke dag om 6 uur klaar zijn met huiswerk, of over willen gaan om het contact met vrienden niet kwijt te raken, of leren om te leren….
Als je huiswerkbegeleiding inzet als een soort tuchtschool worden alle partijen daar ongelukkig van (jij zelf ook, omdat je geld er door gaat maar niks oplevert). Is maar even een tipje uit ervaring, aan mijn oudste zoon veel geld verbrand maar dat leverde geen bal op. Nu is hij bezig met zijn stage en ineens super gemotiveerd om zijn MBO studie af te ronden. Heeft even geduurd, hij is 21 inmiddels, maar het ziet er nu wel ineens heel positief uit, hij staat zelf op tijd op en doet wat er moet. Het kan dus wel, het duurt soms even…
Ik denk dat het effect van "externe motivatie" erg overschat wordt.
Denken jullie op jullie werk "ik zal deze email maar beantwoorden, want anders kan ik volgend jaar niet op vakantie." ?
(Ok, hooguit denk je: als ik dit snel af heb, kan ik vanmiddag een half uur eerder weg.)