non-binair het nieuwe punk?
.... en dus een fase of een voorbijgaande trend? Ik vraag het mij af omdat het aantal non-binaire kinderen (geboren als meisjes) in mijn omgeving explosief lijkt toe te nemen. Alleen al bij mij in de straat wonen er tegenwoordig 3, bij de sportclubs van mijn kinderen zijn er meerdere en ook op de scholen waar ik kom zit er in elke klas minstens één (verschilt per school en opleiding, in creatieve sectoren komt het meer voor).
Tot zover opvallend maar prima verder, alhoewel ik het mij erg (onnodig?) gecompliceerd lijkt voor de betreffende kinderen. Vooral omdat zij nogal eens hun naam veranderen en sommigen diep gekwetst zijn als je ze toch aanspreekt bij een vorige naam of alsnog aanziet voor een meisje of jongen. Met name de meisjes die hun naam veranderen in iets Engelstaligs wat verwijst naar de elementen, kleuren of de natuur, zoals Grey, Dusk of Feather, komen mij eerder over als getroubleerde kinderen dan als genderdysfore mensen (vooral omdat ze als kind nog meisje-meisje waren). Eigenlijk precies als de emo's, goths, alto's en punkers uit eerdere generaties. Veel weltschmerz, vaak kinderen uit gebroken/samengestelde gezinnen en ik durf zelfs te beweren hoogopgeleide ouders. Maar dat laatste kan toeval zijn.
Ik sprak laatst met mensen die in het noorden van het land wonen en zeggen daar nog helemaal geen non-binaire jongeren tegen te komen. Is men daar nog niet 'uit de kast' of toch een beetje stadse fratsen?
Zeefietser schreef op 21-09-2022 om 23:02:
[..]
Mijn zus ook, een echte feminist, heerlijk om met haar ergens heen te gaan. Maar wat ik dan heb, doe dan ook wat ik doe. Ga de helft je leven weg van je leven thuis, lekker varen, zonder zeevarenden gaat iedereen huilen. Maar vrouwen kom ik echt weinig tegen, in 26 jaar, 1 vrouw tegengekomen aan boord.
Lekker woke doe ik ook, een White guy On Ketamine Explaining basic things. Heerlijk is dat.
???
troelahoep schreef op 21-09-2022 om 23:16:
[..]
???
Vermoedelijk heeft Zeefietser niet alleen Ketamine tot zich genomen, maar eveneens te veel 'red pill'.
MamaE schreef op 21-09-2022 om 21:50:
[..]
Zo had ik er nog niet naar gekeken. Dat ze zomaar kunnen denken 'als dat is wat vrouw zijn inhoudt, dan ben ik dus geen vrouw'. Terwijl dat niet zo is natuurlijk. Beeldvorming is belangrijk. Maar toch...als dit een bijwerking is van of een reactie op een vrouwonvriendelijke, objectiverende cultuur dan moeten we het niet zien als een fenomeen op zichzelf.
Dat dus, bedoel ik als een binaire gedachte op zich.
Ik denk dat het deels een trend is, gericht op het ontdekken van de genderidentiteit. Wat diepgaander dan een emo of punk. Wat de media, mensen, maatschappij 'zeggen' dat een vrouw is, hoe ze doet en wat ze voelt, komt lang niet altijd overeen met hoe een vrouw echt is of kan zijn. Een meisje kan gaan denken dat er iets mis is in hoe ze zich voelt en krijgt misschien een afkeer van alles wat een 'vrouw' is. Het past niet, maar wat past dan wel.. Ik verwacht dat de meeste jongeren die zich nu als non-binair identificeren zich over een aantal jaar verder hebben ontwikkeld in hun genderidentiteit en weer terug gaan naar hun geboren gender. De 'maatschappij' bepaalt namelijk uiteindelijk niet wat een vrouw of een man is. Jezelf leren kennen en accepteren zoals je bent en dan beseffen dat je vrouwzijn slechts een onderdeel is van wie je bent. Het bepaalt niet hoe je je voelt, wat je leuk vindt, wat je denkt.
ja ik ben overtuigd dat non binairen de punkers en gothic van deze tijd zijn
bij mijn dochters in de klas en omgeving zijn er zoveel non binairen.
hermafrodiet ja die is tweeslachtig, trans begrijp ik ook maar is echt zeer zeldzaam en niet aannemelijk dat ineens 10% zich trans voelt. Homo en lesbisch is een seksuele voorkeur is totaal wat anders. (Daarom snap ik die hele rij letters lgbtq enz want het ene is het andere niet) en non binair is een modegrill
Tatemae schreef op 21-09-2022 om 22:10:
als ik nu puber zou zijn, zou ik zowel non-binair zijn als woke.
Ik vond het vreselijk dat ik geseksualiseerd werd, door volwassen mannen en leeftijdsgenoten. Ineens deed mijn innerlijk en daden er niet meer toe, maar wel mijn vrouw zijn.
Hoewel ik me nu vrouwelijk kleed en ook voel, ben ik een rasechte feminist.
Ik weet niet hoe dat voelt “vrouw zijn”. Ik ben een vrouw, en ik heb niet heel sterk het gevoel dat ik eigenlijk een man ben. Is dat voldoende om je vrouw te voelen?
Ja kijk; je bent hoe dan ook een mens hè. Mens-zijn is overigens het nieuwe thema bij de Tussenruimte van debatcentrum Emma. Zie: https://www.emma.nl/tussenruimte
Wij wonen in een gat in Brabant maar ook hier non-binaire kids op de school van mijn kinderen. Ik denk ook dat non-binair iets van het nieuwe punk is. En er zit heus een grond van waarheid in maar ik verwacht evengoed dat de meeste pubers het over tien jaar grotendeels achter zich hebben gelaten. Niet allemaal maar een heel aantal wel. Geeft verder niks. Ik vind het vaak leuke jonge mensen, die op het LGBTQ-spectrum. Je hebt er leuke gesprekken mee en als je ze gewoon en met respect behandelt bijten ze je kop er niet af. Er wordt misschien wel eens wat geprovoceerd maar ach, daar til ik bij pubers ook nog niet zo zwaar aan. Al met al zie je wel dat het vaak bij anderen veel irritatie oproept. Dat vind ik dan eigenlijk net zo interessant als het opvallende gedrag van de non-binairen. Waarom winden mensen zich daar nou eigenlijk zo over op? Ik bedoel niet iemand hier nu hoor, maar in zijn algemeenheid. Ik word er wel eens moe van als er weer eens iemand begint te fulmineren tegen voornaamwoorden terwijl dat probleem waarschijnlijk 0,000001% van zijn/haar leven uitmaakt. Als je het gewoon oprecht probeert, doet het het minst pijn, denk ik dan.
Het is natuurlijk afzetten tegen de norm. Ik hoop eerlijk gezegd dat deze trend nog lang doorzet zodat er maatschappijbreed verandering ontstaat. Ik ben het ook zo zat dat wordt bepaald wat een vrouw of meisje wil. Mijn dochter van vier merkt het verschil al op tussen wat een jongen en een meisje is volgens de hele wereld om haar heen. 'Jongens zijn wild en stoer en meisjes zijn lief'. Maar mijn dochter stoeit graag en zei laatst dat ze zich dan een jongen voelt. Ze loopt meestal in broeken maar met het warme weer afgelopen zomer had ze een jurk aan. Ze kreeg de opmerking dat ze nu een echt meisje was. Onlangs zagen we een gave sportauto en ze vroeg zich af van wie die was en dat het vast een man was want mannen houden van stoere dingen. Dat zij de auto ook gaaf vond en een meisje is klikte niet. Zo zijn er talloze voorbeelden en ze is pas vier. Het is echt geen wonder dat zoveel meiden zich niet thuisvoelen in hun gender.
Overigens heb ik in mijn jeugd hetzelfde meegemaakt. Opgegroeid in een streng religieus huishouden waarin meisjes er op een bepaalde manier uit moesten zien en zich op een bepaalde manier moesten gedragen. Ik wilde een jongen zijn. Smeekte als kleuter om een piemeltje want dan kon ik mezelf zijn. Doen wat ik leuk vond en kleding aan die ik fijn vond. Helaas kon dat niet. Het heeft me jaren later nog heel erg dwars gezeten, omdat ik me echt niet identificeerde als vrouw. Ik realiseerde me pas als volwassene dat wat een vrouw zogenaamd is verzonnen is. Mijn beeld van andere vrouwen was altijd gekleurd door de vooroordelen en dus kon ik mij niet identificeren met andere vrouwen. Ik 'snapte' ze niet. Nu ben ik heel pro-vrouw, want we zitten allemaal in datzelfde schuitje.
Ja, zeker vergelijkbaar met punk lijkt me.
Maar beiden zeer relevant vind ik. Ook als iets van voorbijgaande aard is (is er geen punk meer dan
) kan het flinke betekenis hebben. Gelukkig schoppen pubers nog steeds tegen heilige huisjes aan!
jenn55 schreef op 21-09-2022 om 21:17:
[..]
Op de scholengemeenschap (mavo-havo-vwo) waar mijn kinderen op zaten speelt het niet echt. Op het gymnasium hier in de stad veel meer.
Maar je kinderen zitten dus niet meer op die school, dan weet je toch helemaal niet watvoor leerlingen er nu rondlopen?
En het ligt er soms ook aan watvoor school het is; op de ene school durven leerlingen er eerder voor uit te komen dan op een andere.
Een lokale school.hier heeft een coming out dag elk jaar en mijn vriendin met een kind op die school zei dat er dan elk jaar weer behoorlijk wat kinderen zich melden. In de laatste jaren havo is dat opgelopen tot rond de helft van de klas.
troelahoep schreef op 21-09-2022 om 20:22:
[..]
Serieus? Wat grappig - of niet eigenlijk - dat wist ik niet! Waar zou dat dan vandaan komen, die boosheid?
Die boosheid is des pubers. En nee, ze zijn niet allemaal hetzelfde of alleen maar in deze tijd: het gaat om identiteitsvorming en je afzetten tegen/losmaken van conventies die je op dat moment als star ervaart. Op een genuanceerde manier laten zien dat je een eigen mening of smaak hebt leer je niet van de ene dag op de andere. Ik heb trouwens veel van die boze pubers zien uitgroeien tot sterke persoonlijkheden met veel mensenkennis. Maar ook hier is weer niet iedereen hetzelfde.
RodeKrullenbol schreef op 21-09-2022 om 19:52:
Het zal wel van alle tijden zijn dat het nog wel eens wil botsen tussen ouders en hun kinderen in het bijzonder en volwassenen en de jeugd in het algemeen. Mag het vanzelfsprekend heten dat er ook een lied is gewijd aan deze problematiek?
https://youtu.be/n_L0jy547CM
Die vraag laat zich naar mijn mening lastig beantwoorden. Iemand moet toch maar de moeite hebben genomen, tenslotte. En daarop bestaat natuurlijk nooit zoiets als een garantie.
Maar goed; het lied luidt 'Snotneus' en is vertolkt door - "What's in a bands name? - Bots.
En bedankt Rode Krullebol, voor dit lied. Dat is lang geleden.... 