Kind 15 non binair en boos
Hoi allemaal,
Ik ben ten einde raad, vandaar dat ik dit bericht plaats. Misschien dat er mensen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt of tips hebben.
Ons kind is 1,5 jaar geleden uit de kast gekomen, ze vertelde dat ze lesbisch was. Niet veel langer daarna kreeg ze verkering met een meisje uit haar klas. Een jaar later is ze nogmaals uit de kast gekomen en vertelde ze dat ze non binair was... Voor ons was dit nooit een issue, iedereen mag zijn wie hij/zij/hen is en hebben ons verdiept in het non binaire..We waren zelfs blij en trots dat hen het durfde te vertellen. Nu zijn we een half jaar later, maar ons kind is boos....vooral op mij, de moeder. Ik heb vaak gevraagd waarom, wat er scheelt,... het antwoord is dan letterlijk; je houdt geen rekening met mij en noemt me nog steeds meisje. Ik heb uitgelegd dat ik na 15 jaar meisje gezegd te hebben echt m'n best doe om dit niet meer te zeggen, maar dat het soms lastig is. Ik probeer er de hele tijd op te letten. Als ik naar boven roep dat het eten klaar is, roep ik altijd; kinderen eten.
Maar soms maak ik ook een fout, dan zeg ik meid, ik merk het bijna altijd op en dan corrigeer ik het altijd; sorry kind zeg ik dan.
Ik doe zo erg mijn best, maar het is nooit goed. Ik vind dit zo erg, echt heel ondankbaar ook.
Vandaag heb ik hen ingeschreven bij een psychologen praktijk gericht op genderproblematiek. Dat zal hen zeker niet willen...maar ben btje ten einde raad.
Hebben jullie mss tips of hetzelfde mee gemaakt? Ik zou het graag horen, liefs vlinder
Dit soort veranderingen kosten tijd en moeite. Soms gaat het dan even fout. Dat kan gebeuren. Als iemand opeens een andere naam heeft, is dat even wennen.
Ik weet nog dat ik als kind ooit aan mijn moeder vroeg of het niet heel gek was dat ze toen ze trouwde opeens een andere achternaam had. Ik zag al helemaal voor me dat ik dan als ik net getrouwd was telkens als er iemand belde zou zeggen 'Met MamaE Janssen...ehh, ik bedoel De Vries'. (Side note: ik heb mijn eigen achternaam behouden toen ik uiteindelijk daadwerkelijk ging trouwen. En geen idee waarom deze vraag me bezig hield toen ik een jaar of tien was).
Er zijn ook niet echt woorden om een non-binair kind aan te duiden zoals we zoon of dochter zeggen over een jongen of een meisje. Kind...ja, dat klinkt ergens ook heel afstandelijk voor mijn gevoel. Misschien proberen om de naam te noemen.
Ik zou proberen begrip te hebben voor de frustratie, maar daar ook grenzen aan te stellen. 'Ik begrijp dat je het vervelend vindt als ik me vergis, maar ik doe mijn best. Ik zou het fijn vinden als je dat ook probeert te zien. Anders blijft er enkel boosheid, verdriet en frustratie over en daar worden we allebei niet gelukkig van.'
Hen is boos op je omdat je vergist hen juist aan te spreken
was hen niet nonbinair maar een zij zonder genderissues dan was ze boos omdat;
- je te hard lacht op stomme momenten
- je te geïnteresseerd bent in haar vrienden
- je haar en kleding echt heel ouderwets zijn
Zo gaat dat met pubers en als ze hun ergernissen te hard en onbeleefd uitten dan mag, nee moet, je daar soms op duidelijke wijze wat van zeggen. Graag respect voor je ouders en slik af en toe je ergernis maar even in
absor schreef op 08-12-2022 om 00:02:
Hen is boos op je omdat je vergist hen juist aan te spreken
was hen niet nonbinair maar een zij zonder genderissues dan was ze boos omdat;
- je te hard lacht op stomme momenten
- je te geïnteresseerd bent in haar vrienden
- je haar en kleding echt heel ouderwets zijn
Zo gaat dat met pubers en als ze hun ergernissen te hard en onbeleefd uitten dan mag, nee moet, je daar soms op duidelijke wijze wat van zeggen. Graag respect voor je ouders en slik af en toe je ergernis maar even in
Je bedoelt: hen is boos omdat je bestaat met daarbij benodigde activiteiten als : ademhalen (dat maakt geluid), eten (dat maakt geluid), bewegen (altijd de verkeerde kant op) or name anything else. 😎
Wellicht loop ik achter, maar sinds wanneer wordt 1 persoon in meervoud aangeduid? (Ik ben ook geen men toch?
Max88 schreef op 08-12-2022 om 02:00:
Wellicht loop ik achter, maar sinds wanneer wordt 1 persoon in meervoud aangeduid? (Ik ben ook geen men toch?
Hen is non-binair enkelvoud, geen hij, geen zij maar hen.
Max88 schreef op 08-12-2022 om 02:00:
Wellicht loop ik achter, maar sinds wanneer wordt 1 persoon in meervoud aangeduid? (Ik ben ook geen men toch?
Non-gender / binair dingetje. Lastig in de Nederlandse taal.
In her Engels is het gemakkelijker, daar kun je 'you' voor enkelvoud en meervoud gebruiken.
In het Frans heb je 'vous' voor U en jullie. Enkel- en meervoud, dus.
Poezenmeisje schreef op 08-12-2022 om 06:30:
[..]
Non-gender / binair dingetje. Lastig in de Nederlandse taal.
In her Engels is het gemakkelijker, daar kun je 'you' voor enkelvoud en meervoud gebruiken.
In het Frans heb je 'vous' voor U en jullie. Enkel- en meervoud, dus.
In het Engels heb je they/them als 3e pers. enk. You is voor je/u/jullie (2e pers) en dat is in zichzelf al non-binair (haha, hoewel mij-jij hartstikke binair is).
je kunt beter het Fins bv als voorbeeld nemen, daar is 3e pers enk alleen hen en bestaat er geen mannelijk of vrouwelijk woord voor.
Mevrouw75 schreef op 08-12-2022 om 06:46:
[..]
In het Engels heb je they/them als 3e pers. enk. You is voor je/u/jullie (2e pers) en dat is in zichzelf al non-binair (haha, hoewel mij-jij hartstikke binair is).
je kunt beter het Fins bv als voorbeeld nemen, daar is 3e pers enk alleen hen en bestaat er geen mannelijk of vrouwelijk woord voor.
In Finland zeggen ze geen hij of zij, mijn Finse vriend doet het daardoor regelmatig fout en heeft het over “hij” en dan bedoelt hij een vrouw. Die zijn daar hun tijd ver vooruit 
.
ToetieToover schreef op 08-12-2022 om 07:39:
[..]
In Finland zeggen ze geen hij of zij, mijn Finse vriend doet het daardoor regelmatig fout en heeft het over “hij” en dan bedoelt hij een vrouw. Die zijn daar hun tijd ver vooruit
Precies wat ik zeg.
Ok, normaal pubergedrag volgens sommigen, maar hoe boos is boos? Ik kan me voorstellen dat je ten einde raad bent als je een puber hebt die al een maand niet tegen je praat of werkelijk alles wat je zegt of doet afkat (ik noem maar wat). Daar zou ik ook radeloos van worden denk ik. Maarja, ik heb zelf niet gepuberd en mijn kinderen tot nu toe ook niet...
Kan er ook nog iets anders aan de hand zijn (wat je een gezoek aan een psycholoog waard vindt)? Ik ken iemand die ook een dochter heeft die een tijdje non-binair zei te zijn, ook erg boos op de moeder vooral, maar er spelen veel meer dingen in het gezin. Het non-binair zijn van die dochter was meer een uiting van algeheel onbehagen dan dat ze zich echt niet vrouwelijk voelde.
MMcGonagall schreef op 07-12-2022 om 22:24:
In de Volkskrant van afgelopen zaterdag stond een interessant artikel over gender(beleving). Daar zit meer biologie achter dan ik had gedacht. Het is geen simpel gevolg van X en Y. Zeker een must voor de mensen die non-binaire mensen maar aanstellers vinden.
Maar dat mogen die mensen toch gewoon vinden?
Ik vind het persoonlijk ook allemaal verschrikkelijk overtrokken. Maar dat wil niet zeggen dat ik het prima aanstellers kan vinden, zonder dat ik die groep tekort doe toch? Als iemand wil dat ik diegene met hen aanspreek, dan doe ik dat toch lekker? Maar dan graag niet boos worden als het een keer mis gaat. Er is je +- 20 jaar lang geleerd hoe de Nederlandse taal in elkaar zit en in die 20 jaar leer je dat HEN iets anders betekend dan waar het nu voor gebruikt wordt. Dan lijkt het me nogal wiedes dat je daar nogal eens mee in de fout gaat.
Ik vind ook dat dingen tegenwoordig vaak overtrokken worden.
Wees wie je bent, word verliefd op wie je wilt, maar leef gewoon verder.
Voor een puber zijn dit soort dingen niet overtrokken, maar juist enorm belangrijk. En dat mag ook, daarom ben je tenslotte puber.
Dat wil alleen niet zeggen dat je als een idioot tekeer hoeft te gaan tegen je moeder, die notabene met je meebeweegt maar zich weleens vergist.
Mug schreef op 08-12-2022 om 11:29:
Voor een puber zijn dit soort dingen niet overtrokken, maar juist enorm belangrijk. En dat mag ook, daarom ben je tenslotte puber.
Dat wil alleen niet zeggen dat je als een idioot tekeer hoeft te gaan tegen je moeder, die notabene met je meebeweegt maar zich weleens vergist.
Maar daar ben je als ouder toch om enigszins de nuance aan te brengen? We weten allemaal hoe pubers zijn, maar je hoeft als ouder je niet zo te kak te laten zetten lijkt me. Ik tolereer dat in elk geval niet van mijn kinderen.
Het blijft ook lastig vind ik. Had ik net dat hen er een beetje in, kreeg ik weer van iemand te horen dat ik niet hen, maar die moest zeggen...
Maar inderdaad: pubers zijn sowieso wel vaker boos, die zoeken gewoon een stok om mee te slaan. Is het niet dit dan doe je wel weer wat anders 'verkeerd'. Daar moet je een beetje doorheen laveren met dan eens je schouders ophalen en soms toch even corrigeren.