Hoe mee omgaan , dochter geschopt, geslagen.
Mijn dochter had gisteravond een feestje en we werden gebeld. Ze was in een speeltuin met een groepje en waren hard aan het praten. Er was daar een woning met jongeren die begeleidt wonen. (In de avond zonder begeleiding). Van het groepje van dochter gingen er een aantal naar binnen en zij bleef met 3 andere jongens achter. Er kwamen 2 jongeren naar buiten (want ze vonden dat groepje dochter te luid waren). Een meisje begon al tegen dochter tekeer te gaan, waarop dochter weg liep en haar telefoon pakte om te bellen. Het meisje pakt dochters telefoon, pakt haar bij haar hoofd, trekt haar haren uit haar hoofd, duwt haar op de grond, trekt daar door aan haar haren en geeft haar een paar knietjes. Dochter weet los te komen en rent naar huis waar ze het feestje had. Helemaal overstuur, verder gelukkig geen letsel ofzo. Politie erbij en dochter gaat nadenken over aangifte, gisteren konden ze niks doen. De andere jongeren zijn ook enorm geschrokken en voelen zich schuldig omdat ze niet ingegrepen hebben. Mijn vraag is dat ik niet zo goed weet hoe hiermee om te gaan. Moet ik er luchtig over doen tegenover dochter of hele tijd vragen hoe het gaat. Ook zelf ben ik een beetje in de war, tuurlijk is het niet normaal en vreselijk, maar het is misschien ook hoe we er als ouders mee om gaan. Het voornaamste is dat dochter er dadelijk geen last meer van heeft.
Kleinduimpje schreef op 13-02-2023 om 16:27:
de rest allemaal heel erg bedankt voor jullie lieve reactie's. We zijn bij huisarts geweest en huisarts gaf aan dat het juist net heel goed is dat we geweest zijn, dit staat dan in het dossier. Ook dat dochter altijd kan komen mocht ze ermee blijven rondlopen. Verder is het dus spierpijn in haar nek, gelukkig. We hebben van de instelling een hele grote bos bloemen gekregen, dat vind ik echt heel erg fijn. Morgen nog de aangifte en dan is het wel klaar, maar zonder jullie had ik niet geweten wat de stappen moesten zijn, dus heel erg bedankt.
Goed gedaan! 
Philou schreef op 13-02-2023 om 14:57:
JA sorry maar wat mij in het verkeerde keelgat schiet is, geen aangifte doen (wat ook een prima keuze kan zijn, afhankelijk van het geval en de persoon), dan weer wel, nee toch niet maar niet of wel (Maw er is geen noodzaak tot aangifte, die moet worden hervonden).. geen medische hulp nodig gehad direct na het voorval en geen verklaring van het letsel door een huisarts direct na het voorval maar toch praten over een schadevergoeding, psychische hulp of een operatie. Het is geen "verdienmodel". Aangifte is geen verklaring van voortschrijdend inzicht dat je toch wel vindt dat je boos bent en dat de vermeende dader wilt inwrijven.
Terug naar de objectiviteit: je kent het verhaal van je dochter maar misschien heeft ze wel iets gezegd of geroepen naar de dader. En daarmee zou zo maar de dader iets minder dader kunnen zijn en slachtoffer iets minder slachtoffer. Doet niets af aan wat er gebeurd is. Concentreer je op je dochter, stel een grens aan de pure boosheid, ga praktisch aan de slag. Van de aangifte zou ik voorlopig niet te veel verwachten, dat zou een gepasseerd station kunnen zijn (hopelijk niet natuurlijk). Bovendien, kan dat nog heel lang duren voor het tot iets komt (reken maar een jaar of langer). Rechtbanken hebben het heel erg druk, dus die behandelen zaken met kop en staart. Concentreer je op het hier en nu met dochter. Jij was ook boos maar aan boosheid alleen heb je niets.. op een gegeven moment moet je aan de slag om geen pleinangst te ontwikkelen.. ja je hebt klappen gehad maar je bent er verder goed uitgekomen. Kom, even een stukje lopen. Geschrokken, dat is logisch maar of we gaan nu wat doen of we houden er even over op. Anders blijf je er in hangen en dat is wel schadelijk voor het welzijn van je dochter. Laat jij daarin haar voorbeeld zijn, is mijn suggestie.
Heel bijzonder Philou, dat jou in deze kwestie iets in verkeerde keelgat moet schieten?!
Kleinduimpje, mijn vriendinnen hebben destijds ook niet ingegrepen. Vond ik toen wel logisch, ik was op dat moment met een groepje erg lieve zachtaardige meisjes, die alleen maar erg schrokken van het zeer agressieve gedrag van mijn belagers.
(heb wel vaker meegemaakt dat ook volwassen omstanders niets deden en dat vond ik toch wel schokkend om te ervaren)
Succes ermee, jullie doen het goed!
Overigens bleef ik zelf best wel hangen denk ik in een hoop vervelende situaties die ik heb meegemaakt. Maar ik denk dat dat aard vh beestje is. En het lag zeker niet aan mijn ouders want die gebruikten absoluut de stijl van Philou
(zonder dollen: ik denk dat ik baat had gehad bij meer aandacht ervoor en zeker niet minder)
Philou schreef op 13-02-2023 om 14:57:
JA sorry maar wat mij in het verkeerde keelgat schiet is, geen aangifte doen (wat ook een prima keuze kan zijn, afhankelijk van het geval en de persoon), dan weer wel, nee toch niet maar niet of wel (Maw er is geen noodzaak tot aangifte, die moet worden hervonden).. geen medische hulp nodig gehad direct na het voorval en geen verklaring van het letsel door een huisarts direct na het voorval maar toch praten over een schadevergoeding, psychische hulp of een operatie. Het is geen "verdienmodel". Aangifte is geen verklaring van voortschrijdend inzicht dat je toch wel vindt dat je boos bent en dat de vermeende dader wilt inwrijven.
Terug naar de objectiviteit: je kent het verhaal van je dochter maar misschien heeft ze wel iets gezegd of geroepen naar de dader. En daarmee zou zo maar de dader iets minder dader kunnen zijn en slachtoffer iets minder slachtoffer. Doet niets af aan wat er gebeurd is. Concentreer je op je dochter, stel een grens aan de pure boosheid, ga praktisch aan de slag. Van de aangifte zou ik voorlopig niet te veel verwachten, dat zou een gepasseerd station kunnen zijn (hopelijk niet natuurlijk). Bovendien, kan dat nog heel lang duren voor het tot iets komt (reken maar een jaar of langer). Rechtbanken hebben het heel erg druk, dus die behandelen zaken met kop en staart. Concentreer je op het hier en nu met dochter. Jij was ook boos maar aan boosheid alleen heb je niets.. op een gegeven moment moet je aan de slag om geen pleinangst te ontwikkelen.. ja je hebt klappen gehad maar je bent er verder goed uitgekomen. Kom, even een stukje lopen. Geschrokken, dat is logisch maar of we gaan nu wat doen of we houden er even over op. Anders blijf je er in hangen en dat is wel schadelijk voor het welzijn van je dochter. Laat jij daarin haar voorbeeld zijn, is mijn suggestie.
Toevallig pas ervaren dat een aangifte vaak pas een paar dagen later opgenomen wordt. En dat politie je erop wijst dat je aangifte kunt doen maar dat je er ook even over mag denken, dat heeft geen invloed op hoe serieus ze het nemen. Ze snappen daar echt wel dat dit je overkomt en je niet meteen weet wat je moet doen. TO heeft de dag erna een afspraak gemaakt om aangifte te doen. Dat daar dan nog een dag (of wat) tussen zit is helemaal niet raar.
In het geval waarbij ik betrokken was als vertrouweling van het slachtoffer zat er 3 dagen tussen. Het is echt wel serieus opgepakt daarna.
oh maar dit kon ook niet eerder. Agent belde zondagochtend wat dochter wilde, toen heeft ze meteen aangegeven aangifte te willen doen. Agent zei meteen dan wordt je maandag gebeld. Vandaag zijn alle vrienden gehoord en hebben ze dochter gebeld en zij moet morgen komen, dus dit was gewoon de snelste gang van zaken, daar hebben wij geen invloed op gehad.
Kleinduimpje schreef op 13-02-2023 om 22:15:
oh maar dit kon ook niet eerder. Agent belde zondagochtend wat dochter wilde, toen heeft ze meteen aangegeven aangifte te willen doen. Agent zei meteen dan wordt je maandag gebeld. Vandaag zijn alle vrienden gehoord en hebben ze dochter gebeld en zij moet morgen komen, dus dit was gewoon de snelste gang van zaken, daar hebben wij geen invloed op gehad.
Dat bedoelde ik dus ook. Dat jullie hebben aangegeven dat julie het wilden een dat het dan zo loopt dat het een paar dagen later zover is.
Wat Philou schrijft klopt dus gewoon niet
duizel schreef op 13-02-2023 om 22:05:
[..]
Toevallig pas ervaren dat een aangifte vaak pas een paar dagen later opgenomen wordt. En dat politie je erop wijst dat je aangifte kunt doen maar dat je er ook even over mag denken, dat heeft geen invloed op hoe serieus ze het nemen. Ze snappen daar echt wel dat dit je overkomt en je niet meteen weet wat je moet doen. TO heeft de dag erna een afspraak gemaakt om aangifte te doen. Dat daar dan nog een dag (of wat) tussen zit is helemaal niet raar.
In het geval waarbij ik betrokken was als vertrouweling van het slachtoffer zat er 3 dagen tussen. Het is echt wel serieus opgepakt daarna.
Ik snap wat je zegt en blij dat de politie het goed oppakt. Mijn ervaring gaat om het OM. Elke aangifte die bij de politie binnenkomt en binnen het strafrecht valt, wordt gewogen door het OM. De OvJ kijkt of er een zaak van gemaakt kan worden. Het wordt dus geen zaak tussen vermeende dader en vermeend slachtoffer maar tussen staat (OM) en vermeende dader. Nu is een paar dagen na dato de aangifte van mishandeling niet zo zeer het issue maar wel het bewijs van het letsel door een objectieve professional. Natuurlijk kan de huisarts nog wel een rapport maken maar de advocaat van de vermeende dader kan aanvoeren dat er geen link hoeft te bestaan tussen letsel en mishandeling want dat zou, bij wijze van spreke, ook gebeurt kunnen zijn na een val van een trap etc. Dus je bewijs is niet zo sterk als potentieel had gekund. Dan kijkt het OM verder in de aangifte of de zaak stevig genoeg is om voor de rechter te brengen. Veel van dit soort zaken halen de rechter niet eens. Dat is natuurlijk frustrerend.
Pepperoni schreef op 13-02-2023 om 15:58:
[..]
Verdiep je eens anders in de materie als jongeren een strafbaar feit begaan. Dan hoef je ook niet steeds te proberen mijn woorden onderuit te halen. Ik weet waar ik over praat anders zou ik me niet eens in deze discussie mengen.
Bovendien zou jou een cursus empathie richting TO niet misstaan. Wat een akelige opmerkingen naar een moeder die alleen maar erg bezorgd is om haar dochter. Bahbah..
In het algemeen: TO heeft het nergens over schadevergoedingen gehad, dat was ik die dat in verschillende posts heeft benoemd.
Serieus, een cursus in empathie richting TO? Zijn er dan cursussen speciaal voor deze TO? Uberhapt cursus in empathie?
Philou schreef op 13-02-2023 om 14:57:
JA sorry maar wat mij in het verkeerde keelgat schiet is, geen aangifte doen (wat ook een prima keuze kan zijn, afhankelijk van het geval en de persoon), dan weer wel, nee toch niet maar niet of wel (Maw er is geen noodzaak tot aangifte, die moet worden hervonden).. geen medische hulp nodig gehad direct na het voorval en geen verklaring van het letsel door een huisarts direct na het voorval maar toch praten over een schadevergoeding, psychische hulp of een operatie. Het is geen "verdienmodel". Aangifte is geen verklaring van voortschrijdend inzicht dat je toch wel vindt dat je boos bent en dat de vermeende dader wilt inwrijven.
Terug naar de objectiviteit: je kent het verhaal van je dochter maar misschien heeft ze wel iets gezegd of geroepen naar de dader. En daarmee zou zo maar de dader iets minder dader kunnen zijn en slachtoffer iets minder slachtoffer. Doet niets af aan wat er gebeurd is. Concentreer je op je dochter, stel een grens aan de pure boosheid, ga praktisch aan de slag. Van de aangifte zou ik voorlopig niet te veel verwachten, dat zou een gepasseerd station kunnen zijn (hopelijk niet natuurlijk). Bovendien, kan dat nog heel lang duren voor het tot iets komt (reken maar een jaar of langer). Rechtbanken hebben het heel erg druk, dus die behandelen zaken met kop en staart. Concentreer je op het hier en nu met dochter. Jij was ook boos maar aan boosheid alleen heb je niets.. op een gegeven moment moet je aan de slag om geen pleinangst te ontwikkelen.. ja je hebt klappen gehad maar je bent er verder goed uitgekomen. Kom, even een stukje lopen. Geschrokken, dat is logisch maar of we gaan nu wat doen of we houden er even over op. Anders blijf je er in hangen en dat is wel schadelijk voor het welzijn van je dochter. Laat jij daarin haar voorbeeld zijn, is mijn suggestie.
Hoezo was de aangifte nu in een keer geen ISSEU? Dat schoot je toch in het verkeerde keelgat? En meteen na de gebeurtenis was er geen sprake van pijnlijke plekken, dus wat lul je nou?
Philou schreef op 13-02-2023 om 22:45:
[..]
Serieus, een cursus in empathie richting TO? Zijn er dan cursussen speciaal voor deze TO? Uberhapt cursus in empathie?
Doe er mee wat je wil, Philou. 
Kleinduimpje schreef op 13-02-2023 om 23:06:
[..]
Hoezo was de aangifte nu in een keer geen ISSEU? Dat schoot je toch in het verkeerde keelgat? En meteen na de gebeurtenis was er geen sprake van pijnlijke plekken, dus wat lul je nou?
Je zit in een tunnel dat ik tegen je ben. Kennelijk is wat ik zeg enorm bedreigend. Naar mijn idee omdat ik niet precies in de pas loop met jouw emotietunnel. Er zijn mensen voor mij die gestopt zijn met deze discussie en ik nu ook.
Werkelijk, wat een bak met agressie.
Ik ben wel heel benieuwd;
noem 1 naam van een forummer die gestopt is met de discussie?
Philou schreef op 13-02-2023 om 23:11:
[..]
Je zit in een tunnel dat ik tegen je ben. Kennelijk is wat ik zeg enorm bedreigend. Naar mijn idee omdat ik niet precies in de pas loop met jouw emotietunnel. Er zijn mensen voor mij die gestopt zijn met deze discussie en ik nu ook.
Werkelijk, wat een bak met agressie.
Ik zou ook nog even de reacties van andere forummers teruglezen, dan zie je dat Kleinduimpje niet de enige is die ontdaan is door jouw bijdragen... en verder zou het verstandig zijn als jullie niet langer op elkaar happen.
Philou schreef op 13-02-2023 om 22:36:
[..]
Ik snap wat je zegt en blij dat de politie het goed oppakt. Mijn ervaring gaat om het OM. Elke aangifte die bij de politie binnenkomt en binnen het strafrecht valt, wordt gewogen door het OM. De OvJ kijkt of er een zaak van gemaakt kan worden. Het wordt dus geen zaak tussen vermeende dader en vermeend slachtoffer maar tussen staat (OM) en vermeende dader. Nu is een paar dagen na dato de aangifte van mishandeling niet zo zeer het issue maar wel het bewijs van het letsel door een objectieve professional. Natuurlijk kan de huisarts nog wel een rapport maken maar de advocaat van de vermeende dader kan aanvoeren dat er geen link hoeft te bestaan tussen letsel en mishandeling want dat zou, bij wijze van spreke, ook gebeurt kunnen zijn na een val van een trap etc. Dus je bewijs is niet zo sterk als potentieel had gekund. Dan kijkt het OM verder in de aangifte of de zaak stevig genoeg is om voor de rechter te brengen. Veel van dit soort zaken halen de rechter niet eens. Dat is natuurlijk frustrerend.
Nounou... vind je werkelijk dat een geval als dit voor de rechter moet komen? Dát maakt het pas groot. Aangifte zou ik zeker doen, zodat de dader op haar donder krijgt en weet dat ze dit niet nog een keer moet flikken bij de dochter van Kleinduimpje. Maar misschien was dit de eerste keer dat de dader iemand heeft mishandeld, dus om dan gelijk voor een rechter te laten komen?
troelahoep schreef op 14-02-2023 om 08:21:
[..]
Nounou... vind je werkelijk dat een geval als dit voor de rechter moet komen? Dát maakt het pas groot. Aangifte zou ik zeker doen, zodat de dader op haar donder krijgt en weet dat ze dit niet nog een keer moet flikken bij de dochter van Kleinduimpje. Maar misschien was dit de eerste keer dat de dader iemand heeft mishandeld, dus om dan gelijk voor een rechter te laten komen?
Het meisje is blijkbaar bekend bij de politie en TS schreef eerder dat ze niet snapt wat ze verkeerd heeft gedaan. Dat vind ik misschien nog wel het meest zorgelijke, dat iemand van ongeveer 20 jaar niet snapt dat je mensen niet in elkaar mag slaan, laat staan om een reden als 'je keek me aan'. Dan is er toch ergens in de opvoeding/ontwikkeling iets gigantisch mis gegaan en het lijkt me hoog nodig dat dit meisje dat een keer gaat leren.
troelahoep schreef op 14-02-2023 om 08:21:
[..]
Nounou... vind je werkelijk dat een geval als dit voor de rechter moet komen? Dát maakt het pas groot. Aangifte zou ik zeker doen, zodat de dader op haar donder krijgt en weet dat ze dit niet nog een keer moet flikken bij de dochter van Kleinduimpje. Maar misschien was dit de eerste keer dat de dader iemand heeft mishandeld, dus om dan gelijk voor een rechter te laten komen?
Dat is toch het doel van een aangifte?
Wat is het nut van een aangifte doen waar niets mee gebeurt? Zou de politie een grote vergaarbak zijn van aangiftes waar het niet de bedoeling is dat die het systeem verlaten…
Als dit de gedachtengang, snap ik dat mijn bijdragen als heel bedreigend worden gezien. Zo zijn ze niet bedoeld maar worden zo opgevat.