Dochter wil op date met oudere jongen
Hallo allemaal,
Ik volg dit forum al lang maar het is voor het eerst dat ik zelf wat hulp/meningen kan gebruiken.
Mijn dochter is net 17 en is een heel rustig meisje. Ze is sociaal maar niet bepaald het type dat altijd op de voorgrond staat. Ze heeft (zover ik weet) nog nooit een vriend gehad of gedated. Twee weken geleden is ze naar een feest geweest waar ze een aantal jongens heeft ontmoet (vrienden van de broer van een vriendin van haar). Ze heeft me verteld dat een van de jongens haar wel leuk vond en veel met haar gepraat heeft die avond maar dat ze zelf niet meteen interesse in hem had.
Nu vertelde ze me dat hij haar op date heeft gevraagd. Wat ze precies gaan doen is me nog niet helemaal duidelijk.
Ik ken de jongen niet, hij blijkt een vriend van de broer van een vriendin van haar te zijn (wel via via bekend dus). Hij is 20, zij 17. Moet ik me hier zorgen om maken of is dit wel normaal.
Ik vertrouw mijn dochter wel, ze is slim en verantwoord, maar ik ken die jongen niet en het is de eerste keer dat ik deze situatie meemaak. Wat advies/meningen zouden erg fijn zijn.
Groeten
Wat een gespeculeer allemaal over de motieven van die jongen. We weten niks van hem, behalve dat hij een meisje heeft uitgevraagd.
yette schreef op 14-02-2023 om 11:15:
[..]
Ook als hij zelf onervaren is (ongeveer 30% kans), weet ik niet of je nou zo blij moet worden van een jongen die werk maakt van je dochter omdat ze maagd is ...
Ik hoop toch dat mijn kinderen thuis komen met iemand die verliefd op ze is om wie ze zijn. Niet om wat ze al dan niet hebben gedaan.
Dat bedoel ik toch helemaal niet. Ik kan me zo voorstellen dat een jongen zich onzeker zou kunnen voelen bij een leeftijdsgenoot als hij zelf nog nooit een vriendinnetje heeft gehad, en als vanzelf op een iets jonger meisje valt. Waarom zijn in relaties sowieso de mannen vaak ouder dan de vrouwen?
Ik vind dit leeftijdsverschil niet schokkend. Meisjes zijn vaker geïnteresseerd in oudere jongens omdat jongens van hun eigen leeftijd vaak wat kinderachtiger worden gevonden (op die leeftijd). Jongens worden wat later volwassen.
Vertrouw op het gezonde verstand van je dochter en op je eigen opvoeding. Niet alleen wat betreft voorlichting, maar ook wat betreft grenzen aangeven.
En op deze leeftijd is een relatie lang niet altijd voor het leven. Misschien heeft ze het een tijdje fijn met hem en besluit ze later toch dat ze niet zo goed bij elkaar passen.
Dat kan, dat is ook normaal en kan desondanks heel leerzaam zijn.
troelahoep schreef op 14-02-2023 om 11:34:
[..]
Dat bedoel ik toch helemaal niet. Ik kan me zo voorstellen dat een jongen zich onzeker zou kunnen voelen bij een leeftijdsgenoot als hij zelf nog nooit een vriendinnetje heeft gehad, en als vanzelf op een iets jonger meisje valt. Waarom zijn in relaties sowieso de mannen vaak ouder dan de vrouwen?
Zou dat niet historisch zo zijn gegroeid? Door de oude verdeling kostwinnaar/moeder? Een oudere man verdient doorgaans meer dan een jongere en de kans op veel kinderen is groter bij een jongere vrouw dan bij een oudere?
Ginevra schreef op 14-02-2023 om 11:20:
Wat een gespeculeer allemaal over de motieven van die jongen. We weten niks van hem, behalve dat hij een meisje heeft uitgevraagd.
Dit.
Voor hetzelfde geld blijft het bij één afspraakje.
@To
Wat heb je tegen dochter gezegd toen ze aangaf dat ze met hem op date wilde gaan?
Om op je vraag te antwoorden: Dit is normaal. Ik zie het probleem in leeftijdsverschil niet zo. Wat is nu 3 jaar op 20-17? Zit je toch een beetje in dezelfde levensfase lijkt me? Een fase van ontdekken en plezier maken.
Ik was 17j toen ik man ontmoette. Hij was net geen 30j.
Inmiddels zijn we 42j verder waarvan 40j getrouwd en wij zijn nog steeds gelukkig met elkaar.
zwaankip schreef op 14-02-2023 om 18:19:
Ik was 17j toen ik man ontmoette. Hij was net geen 30j.
Inmiddels zijn we 42j verder waarvan 40j getrouwd en wij zijn nog steeds gelukkig met elkaar.
Hoe was dat voor jouw ouders? En voor die van hem?
Ik ken zelf ook zo'n koppel. Hij wist eerst niet wat hij met haar aan moest...een meisje van 16. Maar ze had een moeilijke jeugd gehad en was daardoor veel levenswijzer dan de gemiddelde 16-jarige. Ze zijn ook al erg lang samen. Verrassend genoeg accepteerden de ouders het makkelijker dan de broers en zussen.
Elpisto schreef op 14-02-2023 om 15:37:
Om op je vraag te antwoorden: Dit is normaal. Ik zie het probleem in leeftijdsverschil niet zo. Wat is nu 3 jaar op 20-17? Zit je toch een beetje in dezelfde levensfase lijkt me? Een fase van ontdekken en plezier maken.
Misschien speelt mee dat je bij twee 17-jarigen eerder aan kalverliefde, spelevaren denkt. En dat het met een 20-jarige erbij een echte serieuze relatie kan worden. Dat kan voor ouders iets bedreigends hebben, je dochter nu al kwijt raken.
Iets anders: is 17-20 jaar echt een fase van ontdekken en plezier maken? Voor velen ook wel een zorgelijke tijd denk ik, "wat moet ik aan met mijn leven en met relaties"
Wilmamaa schreef op 14-02-2023 om 22:34:
[..]
Misschien speelt mee dat je bij twee 17-jarigen eerder aan kalverliefde, spelevaren denkt. En dat het met een 20-jarige erbij een echte serieuze relatie kan worden. Dat kan voor ouders iets bedreigends hebben, je dochter nu al kwijt raken.
Iets anders: is 17-20 jaar echt een fase van ontdekken en plezier maken? Voor velen ook wel een zorgelijke tijd denk ik, "wat moet ik aan met mijn leven en met relaties"
Dat herken ik totaal niet. Het was vooral een tijd van ontdekken, ouwehoeren, feestjes. Dat zal voor de gemiddelde student wel hetzelfde zijn. Al hield ik school wel goed in de gaten ook.
17 en 30 zou ik dan wel weer problemen mee gehad hebben als ouder. Maar ook dat hou je niet tegen.
Ik denk dat het verstandig is gezien de leeftijd van je dochter dat je zo langzamerhand gaat beseffen dat ze binnenkort 18 en officieel volwassen wordt. Wat jij er dan van vindt wat ze wel en niet doet gaat allemaal veel minder belangrijk worden.
Zit dat in jou dat je haar nog graag zo beschermd of is er iets in je dochter dat je er moeite mee hebt?
Niet volwassen, maar meerderjarig. Ooit deels ingevoerd als bezuinigingsmaatregel door onze overheid. Ik heb juist het idee dat veel jongeren veel langer kinderlijk blijven dan "vroeger" en in de nacht voor hun 18e verjaardag echt niet opeens klaar zijn voor een serieuze bestaan en opeens volledig vo9r zichzelf kunnen zorgen. Dat hoeft ook niet, vind ik. Het is een onderdeel van de toegenomen welvaart en kleinere gezinnen dat ouders langer voor hun kinderen kunnen zorgen. Alleen in de jeugdzorg worden ze met 18 op straat gegooid.
Pippeltje schreef Wat jij er dan van vindt wat ze wel en niet doet gaat allemaal veel minder belangrijk worden
Voor het meisje zelf misschien. Voor ouders blijft het toch altijd belangrijk wat je kind doet en met wie het thuiskomt? Zelfs al zijn ze inmiddels veertig? Dat is toch betrokkenheid? En veel 'volwassen kinderen' vinden het ook best belangrijk wat hun ouders van hun keuzes vinden, of het nu gaat om partner, baan of automerk. Niet dat ze hun keuze er sterk van af laten hangen, maar ze hopen wel dat pa en ma er achter staan.
Dus bezorgd zijn of een 17 jarig meisje wel veilig is op haar eerste date? Ja, heel logisch voor een moeder. Die bezorgdheid op dochter overdragen of de date verhinderen (zonder serieuze verdenking) nee, dat niet.
Elpisto schreef op 15-02-2023 om 07:05:
[..]
Dat herken ik totaal niet. Het was vooral een tijd van ontdekken, ouwehoeren, feestjes. Dat zal voor de gemiddelde student wel hetzelfde zijn. Al hield ik school wel goed in de gaten ook.
Daar ben ik serieus blij om voor je. Fijn om zo'n vrij onbezorgde jongvolwassenheid te hebben gehad. Ik hoop dat dit voor de meesten geldt. Maar kijk naar de dreamschool-jongeren, met hun verslavingen, schulden, geen benul welke studie, welk beroep ooit, eentje zelfs deels dakloos. Dat zijn wel extremen, maar zo zijn er veel meer. Ik zie ze volop om me heen. Ook in mijn eigen familie. De druk van in je eigen onderhoud te moeten voorzien, woonruimte vinden, een partner vinden...lastig!
Nou ja, dit heeft dan weer niets met het topic te maken. Maar ik gun iedereen zo'n fijne jongvolwassenheid en de kunst te beheersen van plezier maken.