bijbaan, geen vervanging kunnen regelen, ontslag?

Kleinduimpje schreef op 17-01-2024 om 20:53:

nee hoor, ik werk in bovengenoemde. Op het werk kun je ook ziek worden, dat wordt bij ons altijd onderling opgelost. En als ik bv. over 3 weken een dag vrij wil hebben lossen we dat ook onderling op en ruilen we van dag, nooit geen problemen gehad. Ik kan naar de huisarts/tandarts wanneer het moet. Als je kind ziek is wordt er zelf voor oplossingen gezocht, dus ik herken dit helemaal niet, bij mijn man is dit ook zo.

Elke organisatie en elke sector heeft een eigen werkcultuur. Die van supermarkten zijn niet de prettigste. Zie hieronder het onderzoek naar bijvoorbeeld de Lidl en subjectieve werkdruk. Geloof direct dat jij en je man in een veel prettige werkcultuur werken.

De Nederlandse Arbeidsinspectie heeft Lidl op de vingers getikt ivm de te hoge hashtag#werkdruk. Aldus de FNV: “De FNV probeert al jarenlang in gesprek te gaan over de werkdruk, maar Lidl houdt dit steeds af en noemt het ‘vermeende werkdruk’. “

In ons onderzoek naar hashtag#ziekteverzuim bij hashtag#psychische aandoeningen vonden wij dat er twee soorten werkdruk zijn: objectieve en subjectieve. Objectieve werkdruk hing vaak samen met verzuim. Subjectieve werkdruk kwam vaak door perfectionisme, verantwoordelijkheidsgevoel en geen ‘nee’ kunnen zeggen. We vonden dat VOORAL wanneer er sprake was van zowel objectieve als subjectieve werkdruk dit vaak samenhing met ziekteverzuim. Als je verzuim wilt voorkomen dan is het dus belangrijk om juist ook te kijken naar hoe de (individuele) medewerkers de werkdruk ervaren. Lees het volledige artikel hier: https://www.fnv.nl/nieuwsbericht/sectornieuws/handel/2023/03/fnv-arbeidsinspectie-tikt-lidl-op-de-vingers

Kleinduimpje schreef op 17-01-2024 om 18:59:

nee hoor, ze wil er graag werken en ze moet zelf weten wat ze doet, als ze dit werk leuk vindt prima. Ik vraag me alleen zelf af wat normaal is of dit zo overal werkt. Ik werk al zo lang voor mijn baas, maar dit bijbaantje is blijkbaar weer heel anders als bij mij op het werk. En dat ziek zijn was weer een andere vraag als dit vrij vragen. Vroeg me ook af of dit normaal is, waarom vraag je niet gewoon wie die dag wilt werken en als je dan nog niet genoeg mensen hebt dan loten ofzo. Maar ik twijfel zelf vaak, dus vind het altijd fijn om hier wat meningen te krijgen.

Dat is in een groot bedrijf toch niet te doen. Nog los van het feit dat een werkgever een hoop extra werk en gedoe oplevert als je het zou gaan doen zoals jij stelt. Die werkgever hoeft toch geen rekening te houden met evenementen waar al die pubers heen willen. 

Bij mijn man in het bedrijf ( paar honderd werknemers) kun je een vakantiedag aanvragen maar als teveel dat op dezelfde dag willen dan kan het verzoek afgewezen worden. Dan kun je proberen onderling te ruilen en anders pech. Logisch ook, bedrijf kan niet platliggen omdat iedereen perse vrij wil.

Ik ben geen werkgever, wel leidinggevende,  en ik werk veel met  pubers.  Dat vind ik fantastisch, het geeft een humor op de werkvloer en een luchtigheid die ik mis als de kinders weer op school zitten en we ze voornamelijk in het weekend zien. Maar het geeft ook bepaalde uitdagingen. Ik werk in een keuken en de messen zijn scherp en de vuren heet.  Dat vereist een discipline die niet iedere puber van nature heeft en die dus bijgebracht moet worden.  

Een andere uitdaging is de beschikbaarheid van pubers. Bij ons moet je ruim van tevoren je beschikbaarheid aangeven zodat wij je ruim van tevoren je rooster kunnen geven.  Die beschikbaarheid is, laat ons zeggen,  wispelturig. Van tevoren is dat geen probleem, dan lossen wij het op voor je. Als je echter ingeroosterd staat, zul je zelf met een oplossing moeten komen. Want als je namelijk een afspraak maakt terwijl je al een afspraak hebt, namelijk met ons, moet je van jouw probleem niet ons probleem maken. Achter de schermen gaan wij allang op zoek naar een alternatief, maar dat hoeft de puber niet te weten.  Want sommige pubers, en dat zal jouw dochter niet zijn maar het zijn er meer dan je zou verwachten,  komen gewoon zonder bericht niet opdagen als het ze zo uitkomt.  Dat is waarschijnlijk de reden dat de werkgever van je dochter strenge regels heeft die je misschien onredelijk in de oren klinken. Feestdagen echter, zijn bij ons de allersdrukste dagen en dan wordt je met klem verzocht te komen werken. Je krijgt dan ook extra betaald,  maar als je van tevoren bedenkt dat je dat  niet wil,  moet je een ander baantje zoeken want in de horeca hoort dat erbij. 

Dan is er nog de uitdaging Ouders Van Pubers.  Die thuis in plaats van zeggen: jouw baan, jouw verantwoordelijkheid en als het je niet bevalt zoek je iets anders,  gaan mopperen dat zulks toch niet zou moeten mogen. Sommigen bellen, anderen appen om hun grieven kenbaar te maken. Meestal denken we dan heel puberaal: goed verhaal, lekker  kort.  Je zegt dat je dochter er graag werkt, laat haar dat dan ook doen.  Laat haar langzaam volwassen zien te worden. Laat  haar haar eigen keuzes maken en conclusies trekken. 

Ik ben ervan overtuigd dat bijbaantjes fantastische leerscholen kunnen zijn voor pubers. En ik denk oprecht dat de jongvolwassenen die bij ons vertrekken om aan het echte leven te beginnen,  ontzettend veel hebben kunnen leren waar ze de rest van hun leven plezier van hebben. Bij ons zijn het veelal boefjes die echt een bepaalde discipline bijgebracht moet worden,  dus regels zijn er zeker,  maar waardering en werkplezier is er ook. Zolang je dochter dat vindt in haar werk: laat het los.  En er zijn klootzakken van werkgevers bij,  en misschien leer je daar nog wel de belangrijkste les van je leven van: je grenzen aangeven en je conclusies trekken.  Geef haar die kans!