Bedtijden
Hoi,
Onze (bonus)zoon van (bijna) 15 wil graag doordeweeks later naar bed. Hij is altijd al een korte slaper geweest. Zijn bedtijd tot nog toe was 22:00 uur. Als je googelt zie je op alle sites dat dit een normale/gezonde tijd is. Maar van ouders in onze omgeving horen we ook verhalen dat ze hun kind er meer vrij in laten.
Zelf geeft hij aan dat zijn vrienden pas laat in slaap vallen (lees: nog tot in de nacht op sociale media zitten) en hij voelt zich buiten gesloten omdat hij om 22:00 uur moet slapen en daarvoor ook niet meer op zijn telefoon mag.
Enerzijds willen we zijn behoefte aan aansluiting met zijn vrienden erkennen, anderzijds willen we ook grenzen stellen die zijn gezondheid ondersteunen.
Tegelijkertijd denken we dat het ook nuttig kan zijn dat hij zelf gaat ervaren wat het met hem doet als hij te laat naar bed gaat en op zijn scherm blijft zitten.
Nou vroeg ik me af, hoe gaan jullie om met pubers die weinig slaap nodig hebben en hun bedtijd? Blijf je strak grenzen stellen? Of laat je je puber al meer vrij? Hoor graag alle kanten 
Dank alvast!
Micha
En dat " vroeger " werd er niet snachts op de vaste lijn gebeld, dat is bij ons weleens gebeurd. Voor het mobieltjes tijdperk.
Miepjecody schreef op 26-01-2023 om 10:16:
[..]
Dat vind jij, maar niet iedereen denkt daar hetzelfde over, en wij vinden dat wel belangrijk.
Hoe vaak worden jouw kinderen in de nacht gebeld dan voor iets wat echt heel dringend is? En stel dat hun vrienden niet bereikbaar hoeven te zijn van hun ouders, hoe werkt dat andersom dan?
MamaE schreef op 26-01-2023 om 10:30:
[..]
Hoe vaak worden jouw kinderen in de nacht gebeld dan voor iets wat echt heel dringend is? En stel dat hun vrienden niet bereikbaar hoeven te zijn van hun ouders, hoe werkt dat andersom dan?
Het gaat toch niet om hoe vaak? Het gaat er om dat de mogelijkheid er is. Mijn kinderen zijn inmiddels 21 en 25. Maar andersom was en is dit gelukkig ook zo.
Miepjecody schreef op 26-01-2023 om 10:39:
[..]
Het gaat toch niet om hoe vaak? Het gaat er om dat de mogelijkheid er is. Mijn kinderen zijn inmiddels 21 en 25. Maar andersom was en is dit gelukkig ook zo.
Als je kind zelf kan reguleren dat het niet de hele nacht op de mobiel zit, prima.
Als jouw kind en de vrienden zelf kunnen inschatten wat echt heel dringend is en wat niet, heel fijn. Ik zou echt niet weten wat er zo dringend is dat je midden in de nacht leeftijdsgenoten moet gaan bellen. Zeker op de leeftijd dat je nog bij je ouders woont en jij en je vrienden nog geen rijbewijs hebben om bijvoorbeeld naar de eerste hulp te gaan.
Maar ik vind het best ver gaan om te verwachten van andere ouders dat ze dit ook toestaan omdat jij vindt dat de vrienden van je kind bereikbaar moeten zijn 's nachts.
Echt, in welke situatie moet je als puber écht je vrienden bellen midden in de nacht en kan dat niet wachten tot de ochtend daarna?
MamaE schreef op 26-01-2023 om 10:50:
[..]
Als je kind zelf kan reguleren dat het niet de hele nacht op de mobiel zit, prima.
Als jouw kind en de vrienden zelf kunnen inschatten wat echt heel dringend is en wat niet, heel fijn. Ik zou echt niet weten wat er zo dringend is dat je midden in de nacht leeftijdsgenoten moet gaan bellen. Zeker op de leeftijd dat je nog bij je ouders woont en jij en je vrienden nog geen rijbewijs hebben om bijvoorbeeld naar de eerste hulp te gaan.Maar ik vind het best ver gaan om te verwachten van andere ouders dat ze dit ook toestaan omdat jij vindt dat de vrienden van je kind bereikbaar moeten zijn 's nachts.
Echt, in welke situatie moet je als puber écht je vrienden bellen midden in de nacht en kan dat niet wachten tot de ochtend daarna?
Waar lees je dat ik dat verwacht dan?
Miepjecody schreef op 26-01-2023 om 11:48:
[..]
Waar lees je dat ik dat verwacht dan?
Je schreef dat dat andersom 'gelukkig' ook zo was. Dat kwam over alsof je het er eigenlijk niet mee eens zou zijn of teleurgesteld zou zijn als jouw kinderen niet hun vrienden konden bereiken in geval jij of zij dat nodig zouden vinden.
MamaE schreef op 26-01-2023 om 11:50:
[..]
Je schreef dat dat andersom 'gelukkig' ook zo was. Dat kwam over alsof je het er eigenlijk niet mee eens zou zijn of teleurgesteld zou zijn als jouw kinderen niet hun vrienden konden bereiken in geval jij of zij dat nodig zouden vinden.
Dat maak jij er toch van?
Het zou van mij mogen, ik heb daar nooit een probleem van gemaakt en dat is het ook nooit geworden.
Mijn kinderen waren net zulke nachtbrakers als ik. Ze mochten van mij best snachts bereikbaar zijn, de waarom wel of waarom niet wogen voor mij even zwaar. En aangezien ze door een wekker heen sliepen, zal die telefoon waarschijnlijk amper doordringen.
Zelf ben ik snachts wel bereikbaar voor telefoon ivm mijn ouder wordende ouders en (uitwonende) kinderen.
Mijn ouders zetten snachts hun telefoon uit onder het motto als er iemand overleden is is het toch al gebeurd/als het belangrijk is bellen ze wel terug.
Zo zit ik zelf niet in elkaar, in het kader van wederkerigheid vind ik dat best een egoïstische gedachte van hen, zeker omdat ik alleenwonend ben.
En ja,ik bel gerust een hulpdienst, maar soms is iemand dichtbij in geval van nood, al is het maar aan de telefoon, best handig.
Alleen al omdat mijn hond niet alleen kan zijn, dus wat als ik word afgevoerd.
Dit zijn inwonende pubers, maar wat mij betreft zijn ze daar vrij in; hardleers als ze al zijn.
Miepjecody schreef op 26-01-2023 om 08:02:
[..]
Mijn vriendin was anders heel blij dat nadat ze haar kan gereanimeerd had en de hulpdiensten waren er, zij haar zus kon bellen om op haar kinderen te passen.
Zelf was ik heel blij dat mijn moeder op mijn andere kind kon passen toen we met spoed met de jongste naar ziekenhuis moesten met hersenvliesontsteking.
Vandaar dat ik niet begrijp dat mensen onbereikbaar willen zijn.
En natuurlijk ging het over een 15 jarige, maar het is toch een paar keer gebeurd dat het ook gewoon helpend was voor degene die belde
Het ligt er natuurlijk ook aan hoe je setting is. Woon je dicht bij elkaar in de buurt bijvoorbeeld. Hier wonen vrienden en familie bijna allemaal ver weg, heeft dan ook niet zoveel zin om elkaar midden in de nacht te bellen. Hier moest dochter een keer midden in de nacht met spoed naar het ziekenhuis, toen ben ik meegegaan in de ambulance en mijn man is bij de andere kinderen thuis gebleven. Heeft geen zin om familie/ vrienden te bellen als ze ver weg wonen. Voor de mensen die wel dichtbij wonen is het vaak ook niet praktisch; niet iedereen rijdt auto en hebben zij ook kinderen en kunnen daardoor ook niet zomaar weg.
Als er bv bij familie of vrienden iets is en ze zouden ons bellen heeft weinig zin want los van de afstand, rijdt het OV ook niet midden in de nacht dus wordt het lastig om vlot ter plaatse te zijn. Woon je vlakbij elkaar maak je wellicht andere keuzes.
Het voorbeeld wat je noemde, om midden in de nacht te gaan bellen voor een telefoonnummer omdat er iemand is flauwgevallen. Vind ik geen noodsituatie in de zin dat het niet anders opgelost kan worden. Maar dat is een keuze. Vanaf een bepaalde leeftijd mogen pubers dat zelf bepalen.
Gingergirl schreef op 26-01-2023 om 12:40:
[..]
Het ligt er natuurlijk ook aan hoe je setting is. Woon je dicht bij elkaar in de buurt bijvoorbeeld. Hier wonen vrienden en familie bijna allemaal ver weg, heeft dan ook niet zoveel zin om elkaar midden in de nacht te bellen. Hier moest dochter een keer midden in de nacht met spoed naar het ziekenhuis, toen ben ik meegegaan in de ambulance en mijn man is bij de andere kinderen thuis gebleven. Heeft geen zin om familie/ vrienden te bellen als ze ver weg wonen. Voor de mensen die wel dichtbij wonen is het vaak ook niet praktisch; niet iedereen rijdt auto en hebben zij ook kinderen en kunnen daardoor ook niet zomaar weg.
Als er bv bij familie of vrienden iets is en ze zouden ons bellen heeft weinig zin want los van de afstand, rijdt het OV ook niet midden in de nacht dus wordt het lastig om vlot ter plaatse te zijn. Woon je vlakbij elkaar maak je wellicht andere keuzes.
Het voorbeeld wat je noemde, om midden in de nacht te gaan bellen voor een telefoonnummer omdat er iemand is flauwgevallen. Vind ik geen noodsituatie in de zin dat het niet anders opgelost kan worden. Maar dat is een keuze. Vanaf een bepaalde leeftijd mogen pubers dat zelf bepalen.
Misschien beter lezen.
Bewusteloos en afgevoerd naar het ziekenhuis
Miepjecody schreef op 26-01-2023 om 13:00:
[..]
Misschien beter lezen.
Bewusteloos en afgevoerd naar het ziekenhuis
Dat had ik gelezen Miepjecody. Je schreef dit:
Andere keer was klasgenoot bewusteloos, niemand had nummer van de ouders, mijn dochter wel. Toch fijn hoor.
In een noodgeval kun je natuurlijk gewoon beneden je telefoon gaan pakken om te bellen naar bijvoorbeeld de HAP of 112. Het ding is niet opeens weg of zo.
Dan nog vraag ik me af waarom je als puber een andere puber moet bellen midden in de nacht als er een spoedgeval is.
Ik snap nog steeds je voorbeeld niet. Een klasgenoot was bewusteloos. Die belt zelf dus helemaal niemand meer. Blijkbaar waren de ouders er niet bij en vrienden wel. Dan waren ze dus op een feestje en niet aan het slapen. Maar als die klasgenoot thuis bewusteloos was geraakt, dan ga je toch als ouders/broer/zus niet allemaal vrienden bellen?
Overigens weet ik nog niet hoe wij dit soort dingen aan gaan pakken t.z.t.
Als dochter zichzelf goed kan reguleren en voldoende slaapt, kan er misschien meer.
Als ik zelf de halve nacht wakker lig van allemaal geluid uit haar telefoon, gesprekken en filmpjes dan kan het zomaar zijn dat ik het verbied tot ze het huis uit is.
Gingergirl schreef op 26-01-2023 om 13:09:
[..]
Dat had ik gelezen Miepjecody. Je schreef dit:
Andere keer was klasgenoot bewusteloos, niemand had nummer van de ouders, mijn dochter wel. Toch fijn hoor.
Bewusteloos en flauw vallen is niet hetzelfde hoor
MamaE schreef op 26-01-2023 om 13:30:
In een noodgeval kun je natuurlijk gewoon beneden je telefoon gaan pakken om te bellen naar bijvoorbeeld de HAP of 112. Het ding is niet opeens weg of zo.
Dan nog vraag ik me af waarom je als puber een andere puber moet bellen midden in de nacht als er een spoedgeval is.
Ik snap nog steeds je voorbeeld niet. Een klasgenoot was bewusteloos. Die belt zelf dus helemaal niemand meer. Blijkbaar waren de ouders er niet bij en vrienden wel. Dan waren ze dus op een feestje en niet aan het slapen. Maar als die klasgenoot thuis bewusteloos was geraakt, dan ga je toch als ouders/broer/zus niet allemaal vrienden bellen?
Overigens weet ik nog niet hoe wij dit soort dingen aan gaan pakken t.z.t.
Als dochter zichzelf goed kan reguleren en voldoende slaapt, kan er misschien meer.
Als ik zelf de halve nacht wakker lig van allemaal geluid uit haar telefoon, gesprekken en filmpjes dan kan het zomaar zijn dat ik het verbied tot ze het huis uit is.
Nee ze hebben mijn dochter gebeld om het nummer van die ouders te vragen, wat niemand had. En mijn dochter wel.
Miepjecody schreef op 26-01-2023 om 13:53:
[..]
Bewusteloos en flauw vallen is niet hetzelfde hoor
Dat snap ik. En ik snap ook dat degene die erbij was graag de ouders wil inlichten en dat het dan vervelend is als je het nummer niet hebt. Maar daar zijn opties genoeg voor, dan klasgenoten midden in de nacht wakker te bellen. Het mag, absoluut. En fijn dat je dochter kon helpen.
Maar dat soort zeer uitzonderlijke situaties die ook anders opgelost kunnen worden hoeft niet voor iedereen een reden te zijn altijd maar bereikbaar te zijn. Als je met elk mogelijk scenario wat heel misschien ooit zou kunnen gebeuren bereikbaar wilt zijn, ja dan moet je inderdaad 24/7 je foon aan hebben staan en bij je hebben. Helemaal prima als je daar voor kiest. En ook prima als je daar niet voor kiest.