Als enige niet gevraagd voor een verjaardag
Onze zoon (bijna 12) is vandaag erg verdrietig omdat alle jongens uit zijn klas gevraagd zijn voor een verjaardag van een klasgenoot - behalve hij. Dit is niet de eerste keer.
Het is een waardeloze situatie, en ik ben er mogelijk nog verdrietiger over dan hij.
Hij zit in groep 8, we hopen dat hij op de middelbare school meer aansluiting vindt.
Ik vroeg me af of dit herkenbaar is voor anderen. En zo ja wat doen jullie? En hoe zorg je dat je het zelf een beetje kan loslaten?
Ik heb voorgesteld of hij naar het strand wil, of uit eten, maar nee, allemaal geen zin in. Hij wil naar de dierentuin of zo'n trampolinepark - dat lukt niet nu. Verder weet hij niks leuks.
Wie weet heeft er iemand tips of herkenning...dank alvast.
Stormvogel schreef op 31-01-2024 om 20:51:
[..]
haha ja mag je zeker zeggen!
Een groot feest is inderdaad ook niet de beste combi. Ook dat moet ik los-la-ten.
Kleine groepjes en 1 op1 gaat het veel beter gelukkig.
Bedankt.
Volledig herkenbaar trouwens. Eigenlijk weet ik niet of stiefzoon (11) er veel om geeft dat hij niet uitgenodigd wordt, het liefst is hij toch thuis op zijn eentje. Al verschillende malen voorgehad dat hij wel ergens naartoe ging en dat we een uur later telefoon kregen om hem op te halen omdat hij naar huis wou en we hem dan huilend (in zo'n bui dus) aantroffen.
Wel nodigen we regelmatig iemand van zijn klas uit, thuis of voor een uitje, maar daarbij is het ook belangrijk dat partner of ik erbij zijn want stiefzoon kan plots beslissen dat hij er genoeg van heeft en begint dan in zijn eentje te spelen waarbij wij dus zijn speelkameraad mogen entertainen.
Bij het verjaardagsfeest van mijn jongste (groep 3) heb ik eerst overlegd met de moeder van vriendje met autisme. Hij had al vaker bij ons gespeeld. We hebben voorgesteld dat man hem 1-op-1 zou begeleiden tijdens het feest. En dat hij naar huis gebracht kon worden als het niet ging voor hem. Moeder ging akkoord.
Feestje ging goed, 1-op-1 aandacht werkte aardig. Toen het hem teveel werd, is hij door man naar huis gebracht. Iedereen blij.
Dit zal niet meer werken in groep 8 denk ik.
Hier hadden we in groep 7 een jongetje met autisme. Dochter gaf vaak met een paar vriendinnetjes een klassenfeest voor de gezamenlijke verjaardagen. Jongetje werd gewoon uitgenodigd. Als het te druk voor hem werd, lieten we hem buiten in de tuin op de trampoline springen. We wisten van zijn moeder dat hij daar rustig van werd. De rest van de meute lieten we dan binnen een spel doen. Er waren wel wat kinderen die dan ook op de trampoline wilden, maar die vertelden we gewoon dat jongetje even tot zichzelf moest komen. Iedereen wist wat er gebeurde als jongetje overprikkeld raakte, dus dat was meestal genoeg.
Stormvogel schreef op 31-01-2024 om 16:55:
[..]
Eens. Je vat het goed samen.
Al is met een paar aanpassingen zo'n feestje vaak wel geschikt (plek hebben om je even terug te trekken).
Voor onze zoon is het belangrijk om overprikkeling te voorkomen - daar werken we ook aan met coaching.
Maar dat is soms ook lastig te regelen. Ik weet nog dat dochter ooit een feestje gaf. Ik zei toen nodig ook X uit. Anders zo zielig. Ik had nog gevraagd of de moeder/vader van X mee kon. Maar de ouders konden niet. Ik was blij dat man en ik met zijn tweetjes waren. Want X had veel begeleiding nodig, moest vaak even uit de situatie. Maar ik kon haar niet geheel alleen laten op die locatie. Ik heb veel van het feestje gemist. Jaar er op gaf ik aan bij ouders X kan alleen komen als 1 van de ouders mee gaat. Hoewel het ruim 6 weken van te voren was en ik nog niet de definitieve datum had vastgelegd (dus 3 opties). Konden ouders niet. Dus ja heel zielig. Maar ondanks dat ze wel eens 1 op 1 met mijn dochter speelde, kreeg ze geen uitnodiging. Ze was ook niet de enige, want toen zat dochter met heel veel meisjes in de klas. Maar toch
Ik denk dat het gevoel als enige niet te worden gevraagd misschien wel meer pijn doet dan het missen van het feestje an sich. Als een kind heel veel aandacht nodig heeft of de drukte niet trekt of heel veel gedragsproblemen heeft, dan snap ik wel dat mensen kiezen voor een groep, soms ten koste van een individu. Het kan echt een hele negatieve wissel trekken op het geheel.
Het is fijn om afspraken te kunnen maken, maar dat kan nu eenmaal niet altijd en overal.
Toch is het wel fijn om dit ook te kunnen leren. Heel goed dat hij naar zo'n kamp gaat.
Lotte78 schreef op 01-02-2024 om 11:34:
[..]
Maar dat is soms ook lastig te regelen. Ik weet nog dat dochter ooit een feestje gaf. Ik zei toen nodig ook X uit. Anders zo zielig. Ik had nog gevraagd of de moeder/vader van X mee kon. Maar de ouders konden niet. Ik was blij dat man en ik met zijn tweetjes waren. Want X had veel begeleiding nodig, moest vaak even uit de situatie. Maar ik kon haar niet geheel alleen laten op die locatie. Ik heb veel van het feestje gemist. Jaar er op gaf ik aan bij ouders X kan alleen komen als 1 van de ouders mee gaat. Hoewel het ruim 6 weken van te voren was en ik nog niet de definitieve datum had vastgelegd (dus 3 opties). Konden ouders niet. Dus ja heel zielig. Maar ondanks dat ze wel eens 1 op 1 met mijn dochter speelde, kreeg ze geen uitnodiging. Ze was ook niet de enige, want toen zat dochter met heel veel meisjes in de klas. Maar toch
Het is ook sowieso vreemd dat de ouders niet konden. Ze hadden normaal hun kind toch ook? Begrijpelijk verhaal verder.
Egel. schreef op 01-02-2024 om 11:51:
[..]
Het is ook sowieso vreemd dat de ouders niet konden. Ze hadden normaal hun kind toch ook? Begrijpelijk verhaal verder.
Misschien hebben ze nog meer kinderen en hadden ze daar geen opvang voor als eentje is werken en de ander naar een feestje is.
Soms maak je als ouders ook een keuze voor je kind. Misschien zagen zij zelf wel in dat het niet in het belang van hun eigen kind en ook niet in het belang van de rest van de groep was dat kind naar een feestje ging. Ik zou in het geval van een vriendje/vriendinnetje van mijn kind dat wel meekomt in 1 op 1 situaties maar niet in groepen eerder een keer apart met dat kind en mijn kind een speciale activiteit gaan doen dan ouders meenemen naar een feestje.
Een kind dat zich niet weet te handhaven in een groep in een onvoorspelbare setting doet dat niet expres. Het maken van een afweging is niet altijd makkelijk.
En soms kan het ook op onverwachte momenten fout lopen.
BritgetJones007 schreef op 31-01-2024 om 20:45:
[..]
Ik zou hier wel zijn leerkracht over bellen. Ik zou, stel dat ik zijn leerkracht was hier wel een telefoontje aan wagen bij die ouders. Of ze beseffen wat ze nu een kind aandoen en of ze zich bewust zijn dat ze nu als volwassenen een situatie creëeren waarin 1 kind wordt buitengesloten door de rest van de klas. Ik zou ook duidelijk mijn afkeur wel laten doorschemeren in zo'n gesprek. Ik vind dit zo laag, daar wordt ik zelf verdrietig van
Ben jij eigenlijk zelf leerkracht? Of is het meer van als ik leerkracht zou zijn?
Ik vraag me namelijk af of je het als leerkracht kan maken om op deze manier tegen die ouders te praten. Ik kan me nog voorstellen dat je als leerkracht zou kunnen bespreken dat je gehoord hebt dat er 1 jongen niet is uitgenodigd en de rest van de jongens wel en dat je weet dat die jongen er echt verdriet/ last van heeft en zich buitengesloten voelt.
Maar daar houdt het denk ik wel op. Duidelijk je afkeer laten blijken is in dit geval denk ik niet hoe je je professioneel opstelt naar ouders toe.
LydiaDietz schreef op 31-01-2024 om 21:44:
[..]
Ik als leerkracht ga echt geen ouders bellen om hen op de vingers te tikken over hun uitnodigingsbeleid. Ik kan in de klas veel betekenen en daar wil ik me inzetten. Maar dit soort dingen is echt aan de ouders zelf.
Wat ontzettend fijn dat jij die juf bent die net dat stapje extra wilt zetten, als je merkt dat een kind wordt buitengesloten op deze manier. Fijn om te weten dat alle(!) Kinderen jou aan het hart gaan. Want als het goed is heb jij een cursus gehad waarin je hebt geleerd hoe je Pesten en buitensluiten kan signaleren en weet je wat de gevolgen zijn voor het kind op lange termijn.
Maar petje af voor jou hoor. Knap dat je dit naast je neer kan leggen.
duizel schreef op 01-02-2024 om 14:19:
[..]
Ben jij eigenlijk zelf leerkracht? Of is het meer van als ik leerkracht zou zijn?
Ik vraag me namelijk af of je het als leerkracht kan maken om op deze manier tegen die ouders te praten. Ik kan me nog voorstellen dat je als leerkracht zou kunnen bespreken dat je gehoord hebt dat er 1 jongen niet is uitgenodigd en de rest van de jongens wel en dat je weet dat die jongen er echt verdriet/ last van heeft en zich buitengesloten voelt.
Maar daar houdt het denk ik wel op. Duidelijk je afkeer laten blijken is in dit geval denk ik niet hoe je je professioneel opstelt naar ouders toe.
Nou laat ik het zo zeggen, daar zijn wel professionele manieren voor om dat op een nette manier duidelijk te maken. Maar mijn vraag zou eerst zijn of ze door hadden dat er 1 kind niet is uitgenodigd. Of ze snappen dat dit buitensluiten is. Waarom ze hier voor gekozen hebben, ook omdat dit doorwerkt in de groepsdynamica in de klas. Dat dit pestgedrag uitlokt. En dat ze dit nu faciliteren, maar het kind en uiteindelijk ook het groepsgevoel zwaar aangetast wordt. Hoe ze dit zelf zouden vinden als hun kind wordt buitengesloten op die manier.....
Je mag gewoon voor de groep opkomen. Want dit werkt door.
BritgetJones007 schreef op 01-02-2024 om 15:59:
[..]
Nou laat ik het zo zeggen, daar zijn wel professionele manieren voor om dat op een nette manier duidelijk te maken. Maar mijn vraag zou eerst zijn of ze door hadden dat er 1 kind niet is uitgenodigd. Of ze snappen dat dit buitensluiten is. Waarom ze hier voor gekozen hebben, ook omdat dit doorwerkt in de groepsdynamica in de klas. Dat dit pestgedrag uitlokt. En dat ze dit nu faciliteren, maar het kind en uiteindelijk ook het groepsgevoel zwaar aangetast wordt. Hoe ze dit zelf zouden vinden als hun kind wordt buitengesloten op die manier.....
Je mag gewoon voor de groep opkomen. Want dit werkt door.
Ik had je dan toch echt voor 5 centen meegegeven en was daarna m'n beklag gaan doen bij de directie.
BritgetJones007 schreef op 01-02-2024 om 15:54:
[..]
Wat ontzettend fijn dat jij die juf bent die net dat stapje extra wilt zetten, als je merkt dat een kind wordt buitengesloten op deze manier. Fijn om te weten dat alle(!) Kinderen jou aan het hart gaan. Want als het goed is heb jij een cursus gehad waarin je hebt geleerd hoe je Pesten en buitensluiten kan signaleren en weet je wat de gevolgen zijn voor het kind op lange termijn.
Maar petje af voor jou hoor. Knap dat je dit naast je neer kan leggen.
Ik vind dit echt een vreemde reactie. Ik ben namelijk inderdaad die leerkracht die heel veel tijd besteed aan sociaal gedrag. Die rondloopt op het schoolplein en weet wat er speelt. Die situaties doorspreekt met individuele kinderen, of juist in de groep. Die rollenspelletjes speelt, pauzes nabespreekt en kinderen ook laat meedenken over oplossingen. Die oefent in het "jezelf verplaatsen in".
Er zijn heel veel manieren om te werken aan een fijn sociaal klimaat voor ieder kind en pesten/buitensluiten te voorkomen en in te dammen. Ouders op de vingers tikken over hun kinderfeestjesbeleid valt daar niet onder. Dit is echt iets voor ouders onderling. Dan bespreek ik het in de klas. Hoe voelt het als je als enige niet wordt uitgenodigd? Wie heeft dat weleens meegemaakt? Wat willen wij in de klas?
Ik zou als ouder ook niet blij worden van een school of leerkracht die zich bemoeit met hoe ik een feestje buiten schooltijd vormgeef. Ik vind het argument dat je niet weet hoeveel kinderen/jongens/meisjes er in de klas zitten wel onzin. Zeker op die leeftijd weten kinderen dat zelf ook wel. Als je dat niet weet, schaar ik dat wel onder desinteresse.
Ik kan me wel voorstellen dat er een beperkt aantal gasten wordt uitgenodigd ivm ruimte in huis, vervoer, kosten, etc. Daar kan een school ook niet over beslissen.
Een bepaalde dynamiek in de klas bespreken en kinderen zich laten inleven in een ander lijkt me wel nuttig.
MamaE schreef op 01-02-2024 om 16:39:
Ik zou als ouder ook niet blij worden van een school of leerkracht die zich bemoeit met hoe ik een feestje buiten schooltijd vormgeef. Ik vind het argument dat je niet weet hoeveel kinderen/jongens/meisjes er in de klas zitten wel onzin. Zeker op die leeftijd weten kinderen dat zelf ook wel. Als je dat niet weet, schaar ik dat wel onder desinteresse.
Ik kan me wel voorstellen dat er een beperkt aantal gasten wordt uitgenodigd ivm ruimte in huis, vervoer, kosten, etc. Daar kan een school ook niet over beslissen.
Een bepaalde dynamiek in de klas bespreken en kinderen zich laten inleven in een ander lijkt me wel nuttig.
Niet elke school is hetzelfde; jouw dochter zit op een klein dorpsschooltje, ik weet niet hoe groot haar klas is maar ik kan me goed voorstellen dat iedereen elkaar redelijk kent en er niet veel verloop is. Hier zijn de klassen rond de 30 lln en meerdere groepen van hetzelfde leerjaar en zijn er veel wisselingen, mede door tijdelijke leerlingen. Bij mijn zoon zijn dit jaar al ruim 10 wisselingen geweest. Ik heb echt wel interesse maar kan het ook niet altijd exact volgen. 
Nick90 schreef op 01-02-2024 om 16:16:
[..]
Ik had je dan toch echt voor 5 centen meegegeven en was daarna m'n beklag gaan doen bij de directie.
Dan ligt dat aan de directie,masr ik denk dat een goede directie achter de juf gast staan.
Vooral als dit gewoon op een rustige toon besproken is. Deze situatie is zo naar voor dat bewuste kind, dat we het hier hebben over buitensluiten. De hele klas, maar 1 kind niet. Dat behoeft toch eigenlijk geen uitleg? Kom op.