Grootouders recht op kleinkind?

Je hebt al sinds je 15e geen contact meer met je moeder. Als de 90 staat voor je geboortejaar is dat nu ongeveer 18 jaar. Ik kan me voorstellen dat je er nu ook voor kiest om geen contact op te nemen.
Hoe het voor je vrouw gaat zou zelf moeten kunnen beslissen. Als jouw vrouw wel haar moeder wil uitnodigen en een nieuwe start wil maken met haar moeder is dat haar goed recht. Wanneer jij merkt dat je schoonmoeder schadelijk is voor je kind (om haar handelen nu, niet in het verleden) vind ik het jouw plicht, als vader, om daar iets mee te doen. In overleg met je vrouw. 

Mijns inziens stel je de vraag verkeerd en zou het beter zijn je af te vragen of je kind recht heeft op een grootouder. Het kan een toegevoegde waarde hebben natuurlijk, maar misschien ook niet. Probeer je ajb niet te laten leiden door de haat naar je ouder, maar te kijken naar het belang van je kind.

In mijn gezinssituatie hebben mijn man en ik geen contact met schoonmoeder. Dat is voor ons het fijnst. Echter hebben we besloten het contact met haar te verbreken, maar onze kinderen hebben een band met haar opgebouwd in de jaren ervoor. Omdat we de kinderen (dus niet oma!) dit niet willen afnemen hebben we het zo gelaten dat ze oma kunnen zien en wij niet. Dat piept en kraakt aan alle kanten natuurlijk, maar het is ons inziens de minst kwade optie. 
Wel een andere situatie dan bij jou natuurlijk, omdat je dochter nog maar een baby is. 

Nick90 schreef op 16-08-2023 om 17:39:

[..]

Nee, ik heb dat jaren geprobeerd met m’n eigen moeder. M’n vrouw zit blijkbaar nog steeds vol hormonen en vergoelijkt nu dat ze dankzij haar moeder bij diverse pleeggezinnen terecht kwam waar ze ook niet echt ongeschonden uit kwam. Ik heb wel een goede band met m’n pa en z’n vriendin en m’n vrouw ook. Dus het is niet dat de kinderen zonder grootouders opgroeien.

Ik vind deze reactie echt heel erg jammer. Ik vind het heel respectloos richting jouw vrouw hoe je haar hier neer zet. Ik hoop echt dat je in het echte leven respectvoller met haar omgaat. 

Dat gezegt hebbende als je zo regide wil vasthouden aan de beslissing die je al genomen hebt waarom open je dan dit topic? Is het omdat je hier je gelijk wil halen? Wat heb je aan meningen van anderen als je er eigenlijk niet voor open staat als deze mening anders is als de jouwe? Of wil je tips en sta je open om te gaan onderzoeken hoe jij met een beter gevoel tegemoet kan komen aan de wens van je vrouw? 

Je beslist het samen. Maar als de ouder van mijn partner totaal niet geschikt zou zijn voor de opa/oma rol dan zou ik daar niet in mee gaan. Sommige mensen verdienen misschien een tweede kans, maar ik vind niet dat mijn kind een onderdeel van zo'n experiment moet zijn.

Nee, grootouders hebben geen recht op opvang met kleinkinderen. 

Maar dat is waarschijnlijk niet het enige argument dat je vrouw heeft aangehaald. Niet invullen voor een ander! Ga opnieuw het gesprek aan over wat jullie beide voor potentiele waarde zien in contact, en wat voor zorgen jullie hebben.

In deze discussie lopen ook twee dingen door elkaar. Wat zijn goede redenen voor je vrouw om geen contact te leggen tussen haar moeder en haar kind? Daar is niet veel reden voor nodig natuurlijk, als dat contact er nooit geweest is. Wat zijn goede redenen voor jou om het contact tussen schoonmoeder en kind te blokkeren terwijl je vrouw dat wel wil? Dat is een compleet andere discussie. Geen wonder dat je felle reacties over je heen krijgt. 

Probeer je zorgen over je vrouw (en je wens om je vrouw te beschermen tegen nieuwe teleurstellingen) en je zorgen over je kind goed gescheiden te houden. Je vrouw is een volwassene en die moet de ruimte krijgen om bepaalde risicovolle, "onverstandige" keuzes te maken. Tegelijkertijd kun je terecht vinden dat je schoonmoeder een relatie met een van jullie moet opbouwen voordat ze een relatie met julie kind kan opbouwen. 

Wat je beschrijft is: mijn vrouw en ik hebben allebei een beschadigde en beschadigende relatie met onze moeders gehad en ik wil dat niet meer. De vraag zou denk ik moeten zijn: zijn er mogelijkheden voor een gezonde, constructieve relatie met de moeders/oma’s mede omwille van de kleinkinderen? Het is aan jullie volwassenen om te beoordelen of je de relatie(s) zo kan vormgeven dat de minpunten binnen de perken blijven en hanteerbaar blijven terwijl de pluspunten het de moeite waard maken. Dat kan voor beide moeders anders uitvallen. De wens of het belang van jullie beiden mbt jullie eigen moeder, telt zwaar. Als jij zegt: ik wil mijn moeder niet meer in mijn leven, het is voor mij de moeite niet waard, dan is dat zo. Als je vrouw zich wel wil inspannen om haar moeder in het leven van jullie kinderen te introduceren, vind ik dat je je best moet doen om dat mogelijk te maken. Niet tegen iedere prijs maar wel in overleg en constructief samen kijken of en hoe haar verlangen mogelijk kan worden op een haalbare en positieve manier. Ik vind niet dat je op voorhand kunt zeggen dat jij het niet wil en dat het dus niet gaat gebeuren. 

Waarom blijf je er dan in vredesnaam twee uur bijzitten? Was een prima moment geweest om wat leuks met je zoon te gaan doen...

Dan nog Nick, is het geenszins aan jou of ze contact wilt met haar moeder
Ik herhaal en benadruk, het is geenszins aan jou… hoe treurig je het ook vind

Ooit had ik een ex die het een en ander aan mijn leven ook treurig vond en ook maar inpraatte op het “loslaten van familie” 
Het was nooit z’n bedoeling geweest mij te isoleren (jaja) 
Dit zijn dingen waar je als partner echt niets mee te maken hebt, haar moeder, haar familie, haar keuzes
Hoe ellendig ze er zelf ook van zou worden
Niet aan jou, niet op inpraten, niet isoleren!

Ik heb vele topics en verhalen van jou gelezen Nick, ook onder al die andere nicknames die je hier hebt gehad (en overigens ook op dat andere forum). 
Ga nu niet doen alsof je hier de moraalridder bent binnen jullie relatie, want ook jij hebt heel wat steken laten vallen als het gaat om deze zoon en je huidige vrouw. Ik zal het hier allemaal niet gaan opsommen, lijkt mij vrij offtopic, tenzij je deze zaken gemakshalve maar even bent vergeten??

Laat je vrouw haar eigen issues oplossen met haar moeder, bemoei je er niet mee. Ze zal heus niet opeens wilsonbekwaam zijn lijkt mij, gezien jullie bewust voor een 2e kind hebben gekozen. 

Jij hebt je eigen issues met jouw moeder en prima als jij vindt dat zij geen plaats heeft in jouw/jullie gezin, maar dit maakt jou niet automatisch de beste partij om te beslissen voor jouw vrouw/kinderen en haar moeder. Je komt hier op het forum vaak met hele stellige en (vaak) afwijkende beweringen, inzichten en reacties……wellicht jouw waarheid en ervaring, maar absoluut niet de normale gang van zaken of hetgeen professionals zouden adviseren.
Prima voor op een forum natuurlijk (alhoewel??), maar maak van jouw waarheid/waarheden geen feit/feiten, want de enigen die hier later last van kunnen krijgen zijn jullie kinderen!