Zwanger partner (nog)niet klaar voor.
Hai all,
Ik(32j) ben zwanger ondanks after morning pil. Mijn partner(29) - waar ik 7 jaar een relatie mee heb en sinds halfjaar mee samen woon- wilt de zwangerschap afbreken(abortuspil).
Ikzelf denk dat we nu wel klaar voor zijn. We hebben alles al op een rijtje. Huisje, mooie carrières en steun van familie. Daarnaast denk ik dat tijd nooit rijp(volmaakt)is om voor kinderen te gaan.
Hij denk nog mentaal niet klaar voor te zijn. Vindt het nu te vroeg sinds we maar nét samenwonen. Daarnaast is hij gezien zijn leeftijd en autisme nog zoekend naar zichzelf en om zichzelf te begrijpen/gelukkig te worden met zichzelf.
Zijn idee is om nu voor abortus te gaan en in de toekomst samen voor een kind te gaan wanneer hij er klaar voor is.
We zijn gelukkig in relatie en dit wil ik zo houden en daarom weet ik niet wat ik nu kan doen.
Hebben jullie dit ook meegemaakt? Ik ben benieuwd naar wat jullie hiervan vinden.
MamaE schreef op 25-11-2021 om 13:48:
[..]
Maar alle prikkels en gedoe die komen kijken bij het hebben van een kind zijn over een paar jaar nog exact hetzelfde. Als de vriend dat niet aankan, is dat mogelijk en zijn goed recht, verstandig zelfs, om dan niet voor kinderen te kiezen. Maar dan moet hij niet doen alsof hij over een paar jaar wél kinderen wil en de verantwoordelijkheid dan opeens wel aan kan.
Dat iemand van 20 geen kind wil kan ik heel goed begrijpen, ook zonder diagnose.
Dan ben je nog volop in ontwikkeling, bezig met opleiding, woont nog thuis of op kamers/studio.
Ik denk ook niet dat hij dat heeft gedaan.
MamaE,
Niemand kan in de toekomst kijken. Ik kan me goed voorstellen dat de vriend van TO op zich graag kinderen wil, maar van zichzelf inziet dat hij dat nu niet aankan. En gezien de kinderwens van TO ook hoopt dat er een dag komt dat hij het wel aandurft. Dat is wel wat anders dan haar bewust aan het lijntje houden.
En wat ik lees in de andere topics van TO maakt dat ik eerder vermoed dat zij zijn nee niet wil accepteren. Wat haar betreft staan alle seinen op groen. Alleen werkt vriend niet mee. Blijft overeind dat hij dan ook zijn verantwoordelijkheid had moeten nemen wat betreft (on)veilige seks. Dat zeker.
Er zijn geen garanties in het leven. Dus ook niet dat er een moment komt dat hij het wel aandurft. En zelfs dan kan het uiteindelijk toch teveel van hem blijken te vergen. Zie andere draadjes op dit forum.
Jonagold schreef op 25-11-2021 om 14:00:
MamaE,
Er zijn geen garanties in het leven. Dus ook niet dat er een moment komt dat hij het wel aandurft. En zelfs dan kan het uiteindelijk toch teveel van hem blijken te vergen. Zie andere draadjes op dit forum.
Maar zijn ASS verandert toch niet? Het lijkt me inderdaad raadzaam bij partners en kinderen van mensen met ASS te rade te gaan om te kijken of het wel goed kan gaan ooit.
Ik kan er zelf het volgende over zeggen: mijn vader wilde geen kinderen en was autistisch. Ik ben heel blij dat mijn moeder mij niet geaborteerd heeft want ik ben dankbaar voor mijn leven. Maar... hoewel mijn vader ook een lieve man leek die probeerde het goed te doen, ben ik opgegroeid met een vader die zich altijd terugtrok, geen empathie had, waar niet mee te praten viel (nee ook niet over politiek of zo) niet zorgzaam was, nooit eens een knuffel gaf enz enz. Eigenlijk gewoon iemand die er is maar waar ik eigenlijk geen normaal menselijk contact kon hebben. Dat heeft best een wissel op mijn welbevinden getrokken temeer daar mijn moeder narcistisch was (vandaar dat ze ook mijn vader overrulede toen hij zei geen kinderen te willen). Maar ik had er niet niet willen zijn.
Als to zelf een evenwichtige persoonlijkheid heeft, zou dat veel kunnen schelen in het leven van het kind. Met of zonder partner, kan zo'n moeder evengoed een kind een mooie opvoeding geven imho.
MRI schreef op 25-11-2021 om 14:33:
[..]
Maar zijn ASS verandert toch niet? Het lijkt me inderdaad raadzaam bij partners en kinderen van mensen met ASS te rade te gaan om te kijken of het wel goed kan gaan ooit.
Ik kan er zelf het volgende over zeggen: mijn vader wilde geen kinderen en was autistisch. Ik ben heel blij dat mijn moeder mij niet geaborteerd heeft want ik ben dankbaar voor mijn leven. Maar... hoewel mijn vader ook een lieve man leek die probeerde het goed te doen, ben ik opgegroeid met een vader die zich altijd terugtrok, geen empathie had, waar niet mee te praten viel (nee ook niet over politiek of zo) niet zorgzaam was, nooit eens een knuffel gaf enz enz. Eigenlijk gewoon iemand die er is maar waar ik eigenlijk geen normaal menselijk contact kon hebben. Dat heeft best een wissel op mijn welbevinden getrokken temeer daar mijn moeder narcistisch was (vandaar dat ze ook mijn vader overrulede toen hij zei geen kinderen te willen). Maar ik had er niet niet willen zijn.
Als to zelf een evenwichtige persoonlijkheid heeft, zou dat veel kunnen schelen in het leven van het kind. Met of zonder partner, kan zo'n moeder evengoed een kind een mooie opvoeding geven imho.
Maar dat is niet helemaal wat TO wil voor zichzelf he. Die wil samenwonen, trouwen en kinderen krijgen.
redbulletje schreef op 24-11-2021 om 18:17:
[..]
Een abortus ís in dit geval je verantwoordelijkheid nemen. Een deels ongewenst kind op de wereld zetten is juist totaal onverantwoord.
Op zich ben ik het hier wel mee eens. Kan een prima oplossing zijn. Niets mis mee. Mits de moeder dat ook wil. Zij heeft laatste/enige stem over een abortus
BlueFawn schreef op 25-11-2021 om 14:42:
[..]
Maar dat is niet helemaal wat TO wil voor zichzelf he. Die wil samenwonen, trouwen en kinderen krijgen.
ja dat weet ik niet, zegt ze dat? Ik denk dat ze van haar partner houdt en graag kinderen wil. Hij zei dat ook te willen maar nu ineens niet meer. Gezien het feit dat de ASS zal blijven, zal zij zich behoorlijk moeten beraden of en hoe ze dat wil.
Overigens: ik had tegen jou gezegd "je vraagt empathie en sympathie voor mensen met ASS maar geeft geen blijk van empathie of inlevingsvermogen naar de vrouw in deze. Empathie werkt twee kanten op anders is het slechts egoïsme of op zijn best egocentrisme," daar heb je niet op gereageerd.
MRI schreef op 25-11-2021 om 14:33:
[..]
Maar zijn ASS verandert toch niet? Het lijkt me inderdaad raadzaam bij partners en kinderen van mensen met ASS te rade te gaan om te kijken of het wel goed kan gaan ooit.
Ik kan er zelf het volgende over zeggen: mijn vader wilde geen kinderen en was autistisch. Ik ben heel blij dat mijn moeder mij niet geaborteerd heeft want ik ben dankbaar voor mijn leven. Maar... hoewel mijn vader ook een lieve man leek die probeerde het goed te doen, ben ik opgegroeid met een vader die zich altijd terugtrok, geen empathie had, waar niet mee te praten viel (nee ook niet over politiek of zo) niet zorgzaam was, nooit eens een knuffel gaf enz enz. Eigenlijk gewoon iemand die er is maar waar ik eigenlijk geen normaal menselijk contact kon hebben. Dat heeft best een wissel op mijn welbevinden getrokken temeer daar mijn moeder narcistisch was (vandaar dat ze ook mijn vader overrulede toen hij zei geen kinderen te willen). Maar ik had er niet niet willen zijn.
Als to zelf een evenwichtige persoonlijkheid heeft, zou dat veel kunnen schelen in het leven van het kind. Met of zonder partner, kan zo'n moeder evengoed een kind een mooie opvoeding geven imho.
Op zich gaat ASS niet weg. Maar een persoon kan zich natuurlijk wel ontwikkelen, er (beter) mee om leren gaan. Waardoor het leven wat gemakkelijker wordt. Of het leven zelf (de relatie) kan zich stabiliseren. Op dit moment (zie mijn vorige post, en/of de posts van Senna zelf) is dat leven niet stabiel. Of naar inschatting van de vriend van Senna (nog) niet stabiel genoeg. Ik vind dat getuigen van zelfinzicht, wat heel belangrijk is bij het vinden van wegen om te leven met ASS. Dus ja, ik denk dat het best wel zo kan zijn dat hij (lees: ze) er over een paar jaar wel klaar voor is. Maar nu dus nog niet.
Of Senna een evenwichtige persoonlijkheid heeft weet ik niet. Of haar vriend een vader zou worden zoals jij had weet ik ook niet. Mijn vader zou heden ten dage denk ik ook wel een stempeltje ASS kunnen krijgen, en mijn man ook. Maar het zijn allebei prima vaders. Met uiteraard hun eigen makken en nukken en eigenaardigheden, maar prima vadermateriaal hoor. Geen enkel mens is tenslotte gelijk aan een ander.
Uiteindelijk is Senna degene die beslist, gelukkig is dat in Nederland goed geregeld. Maar ik denk dat ze heel goed na moet denken over hoe graag ze dit kind wil, en of ze dit kind een leven kan bieden waar het recht op heeft.
MRI schreef op 25-11-2021 om 15:03:
[..]
ja dat weet ik niet, zegt ze dat? Ik denk dat ze van haar partner houdt en graag kinderen wil. Hij zei dat ook te willen maar nu ineens niet meer. Gezien het feit dat de ASS zal blijven, zal zij zich behoorlijk moeten beraden of en hoe ze dat wil.
Ja, dat zegt ze ergens in een reactie. Ik heb nergens gelezen dat hij ooit heeft gezegd dat hij NU een kind wil. Wel in de toekomst, als hij denkt er klaar voor te zijn. Ze zal toch niet voor niks een MAP genomen hebben na onbeschermde seks. Dat doe je niet als je aan het proberen bent een kind te krijgen...
Jonagold schreef op 25-11-2021 om 15:10:
[..]
. Ik heb nergens gelezen dat hij ooit heeft gezegd dat hij NU een kind wil.
Dat zeg ik ook niet hoor, ik dacht gelezen te hebben dat ze het over kinderen hebben gehad en hij dat toen ook wel wilde, ooit. verder eens
MRI schreef op 25-11-2021 om 15:03:
[..]
ja dat weet ik niet, zegt ze dat? Ik denk dat ze van haar partner houdt en graag kinderen wil. Hij zei dat ook te willen maar nu ineens niet meer. Gezien het feit dat de ASS zal blijven, zal zij zich behoorlijk moeten beraden of en hoe ze dat wil.
Maar in hoeverre zou dat voor hem een echte wens zijn? We worden tenslotte van jongsafaan opgevoed met het beeld van een relatie, samenwonen en een gezin. Als je geen antigevoelens hebt, dan is het natuurlijk makkelijk om mee te gaan in de toekomstdromen van je geliefde...tót er een point of no return dreigt aan te komen.
Hoe ouder je wordt, hoe minder flexibel je wordt. Wat je als twintiger mentaal nog aan kan, kan op je 40e volledig verdwenen zijn. De rek gaat uit je mentale elastiek (veel autisten gaan dagelijks over hun grenzen om normaal te kunnen functioneren in de maatschappij) en eenmaal die breekt zie het dan maar weer 'ns te herstellen. Als dat al lukt...
redbulletje schreef op 25-11-2021 om 15:32:
[..]
Maar in hoeverre zou dat voor hem een echte wens zijn? We worden tenslotte van jongsafaan opgevoed met het beeld van een relatie, samenwonen en een gezin. Als je geen antigevoelens hebt, dan is het natuurlijk makkelijk om mee te gaan in de toekomstdromen van je geliefde...tót er een point of no return dreigt aan te komen.
Hoe ouder je wordt, hoe minder flexibel je wordt. Wat je als twintiger mentaal nog aan kan, kan op je 40e volledig verdwenen zijn. De rek gaat uit je mentale elastiek (veel autisten gaan dagelijks over hun grenzen om normaal te kunnen functioneren in de maatschappij) en eenmaal die breekt zie het dan maar weer 'ns te herstellen. Als dat al lukt...
wat is je punt?
redbulletje schreef op 25-11-2021 om 15:32:
[..]
Maar in hoeverre zou dat voor hem een echte wens zijn? We worden tenslotte van jongsafaan opgevoed met het beeld van een relatie, samenwonen en een gezin. Als je geen antigevoelens hebt, dan is het natuurlijk makkelijk om mee te gaan in de toekomstdromen van je geliefde...tót er een point of no return dreigt aan te komen.
Hoe ouder je wordt, hoe minder flexibel je wordt. Wat je als twintiger mentaal nog aan kan, kan op je 40e volledig verdwenen zijn. De rek gaat uit je mentale elastiek (veel autisten gaan dagelijks over hun grenzen om normaal te kunnen functioneren in de maatschappij) en eenmaal die breekt zie het dan maar weer 'ns te herstellen. Als dat al lukt...
Ik krijg niet de indruk dat deze man mee gaat in de dromen van TO. Hij heeft een realistisch beeld van de huidige situatie en weloverwogen argumenten waarom het nog niet het moment voor een kind is. Als hij in staat is op dezelfde manier naar zijn eigen ontwikkelingsmogelijkheden te kijken, kan het best kloppen dat hij er over een paar jaar wel klaar voor is.
yette schreef op 25-11-2021 om 16:16:
[..]
Ik krijg niet de indruk dat deze man mee gaat in de dromen van TO. Hij heeft een realistisch beeld van de huidige situatie en weloverwogen argumenten waarom het nog niet het moment voor een kind is. Als hij in staat is op dezelfde manier naar zijn eigen ontwikkelingsmogelijkheden te kijken, kan het best kloppen dat hij er over een paar jaar wel klaar voor is.
Dat kan, maar het kan juist ook anders uitpakken. Zelf had ik niks tegen samenwonen als twintiger maar met meer levenservaring vond ik latten beter bij me passen en inmiddels vind ik een relatie uberhaupt teveel energie kosten. De mentale belastbaarheid gaat met de jaren juist achteruit bij veel mensen.
redbulletje schreef op 25-11-2021 om 16:20:
[..]
Dat kan, maar het kan juist ook anders uitpakken. Zelf had ik niks tegen samenwonen als twintiger maar met meer levenservaring vond ik latten beter bij me passen en inmiddels vind ik een relatie uberhaupt teveel energie kosten. De mentale belastbaarheid gaat met de jaren juist achteruit bij veel mensen.
Ik vind na 4 jaar samenwonen dat teveel. Ik wil echt nooit meer samenwonen
MRI schreef op 25-11-2021 om 15:03:
[..]
ja dat weet ik niet, zegt ze dat? Ik denk dat ze van haar partner houdt en graag kinderen wil. Hij zei dat ook te willen maar nu ineens niet meer. Gezien het feit dat de ASS zal blijven, zal zij zich behoorlijk moeten beraden of en hoe ze dat wil.
Overigens: ik had tegen jou gezegd "je vraagt empathie en sympathie voor mensen met ASS maar geeft geen blijk van empathie of inlevingsvermogen naar de vrouw in deze. Empathie werkt twee kanten op anders is het slechts egoïsme of op zijn best egocentrisme," daar heb je niet op gereageerd.
Ik ben geen vrouw dus zie niet in waarom ik me met vrouwen moet identificeren? Of sympathiseren.