Zwanger partner (nog)niet klaar voor.

Waar komt nou ineens vandaan dat TO en haar vriend niet goed communiceren? 

yette schreef op 24-11-2021 om 22:51:

Waar komt nou ineens vandaan dat TO en haar vriend niet goed communiceren?

Dat komt nergens vandaan. Dat weten wij niet. Ik hoop dat ze op dit moment hartstikke goed aan het communiceren zijn. Het ging erover dat de herhaaldelijk gepropageerde houding door BlueFawn ‘hij heeft het gezegd en daarmee basta’ geen pareltje van communicatie is in een liefdesrelatie. 

MamaE schreef op 25-11-2021 om 00:04:

Redbulletje, ik heb moeite met de stelligheid van jouw uitspraken dat mensen met autisme niet geschikt zijn om kinderen te krijgen en dat die kinderen waarschijnlijk ook autisme zullen hebben. Dat geldt misschien voor jou en is voor jou misschien een reden om geen kinderen te nemen. Dat is jouw goed recht natuurlijk en misschien ook een wijs besluit als je jezelf kent. Maar dat hoeft niet voor iedereen te gelden. En de kinderen hebben echt niet automatisch ook ASS als één van de ouders dat heeft. Het kan, maar het kan ook van niet. En het kan misschien ook wel een voordeel zijn in de zin van dat je als ouder je kind dan heel goed begrijpt.
Verder vind jij anticonceptie de verantwoordelijkheid van de vrouw. Ik viel bijna van mijn stoel toen ik dat las. Ik wist niet dat ze in de middeleeuwen ook al internet hadden. Anticonceptie is een gezamenlijke verantwoordelijkheid in een relatie. Daar praat je over en maak je afspraken over.
Je doet in mijn ogen heel lichtzinnig over abortus en vrouwenrechten, maar maakt ASS iets heel zwaars en niet met het ouderschap verenigbaars.

We dwalen wel af van de vraag of van de TO. Maar autisme is wel in grote mate erfelijk.

Als een van beide ouders autisme heeft is de kans 15-20% en als 2 mensen uit je deze de diagnose hebben is dat kans dat een volgend kind autisme krijgt 40%.

Dat wil niet zeggen dat het per sé zo is, maar de kans is hoger dan 'nornaal'. Opvoeden is volgens mij sowieso lastig. Met of zonder ASS, maar ASS zal niet altijd in het voordeel zijn.  Mensen met ASS zijn ook niet met elkaar te vergelijken en dat maakt het lastig om te zeggen opvoeden door een ouder met ASS kan wel of niet. 

Maar goed, dat was de vraag niet. Alles valt en staat in dit geval met in gesprek blijven met elkaar. En dat lijkt hier lastig te zijn doordat de vriend zegt. Ik wil niet. Dan is er al nauwelijks een gesprek mogelijk. En of hij hierbij zijn ASS als middel inzet in zijn zin te krijgen. Geen idee 

TO heeft volgens mij ook niet echt meer gereageerd in de hele discussie over ASS, abortus, baas is eigen buik en weet ik veel meer.

Ik kan TO alleen maar sterkte wensen. Hier zijn alleen maar verliezers.

Mija schreef op 24-11-2021 om 23:18:

[..]

Dat komt nergens vandaan. Dat weten wij niet. Ik hoop dat ze op dit moment hartstikke goed aan het communiceren zijn. Het ging erover dat de herhaaldelijk gepropageerde houding door BlueFawn ‘hij heeft het gezegd en daarmee basta’ geen pareltje van communicatie is in een liefdesrelatie.

partner heeft duidelijk gemaakt nu echt géén kind te willen. Hij wilt eerst wennen aan samenwonen en niet teveel veranderingen tegelijk vanwege zijn ASS.

Ik moet nu een keuze maken tussen mijn partner en kinderwens/leeftijd. Ik zou ook nu wel willen weghalen en over 2jaartjes voor willen gaan. Alleen weet ik niet hoe de situatie/ vruchtbaarheid dan voor ziet..

Enige wat ik nu kan doen is huilen 

Ik heb TO haar reactie er maar even bij genomen, hij heeft duidelijk gemaakt dat hij nu echt niet wil, dan kun je blijven emmeren over communicatie maar de uitkomst blijft hetzelfde. Ik vind trouwens wel dat die vriend goed verwoord waarom hij dit niet wil, tis misschien niet de boodschap die TO wil horen 

Mija schreef op 24-11-2021 om 23:18:

[..]

Dat komt nergens vandaan. Dat weten wij niet. Ik hoop dat ze op dit moment hartstikke goed aan het communiceren zijn. Het ging erover dat de herhaaldelijk gepropageerde houding door BlueFawn ‘hij heeft het gezegd en daarmee basta’ geen pareltje van communicatie is in een liefdesrelatie.

Uit de OP blijkt dat ze beiden hun standpunt aan elkaar hebben uitgelegd en dat hun wensen helaas niet overeen komen. We weten niet over welke mogelijkheden ze verder overleggen, want TO heeft al een tijdje niet van zich laten horen. Maar mij lijkt het logisch, in tegenstelling tot wat hier herhaaldelijk wordt gesuggereerd, dat ze het er samen heel veel over hebben. Feit is gewoon dat het onmogelijk is om te komen tot een oplossing waar ze beiden blij van worden. Hoe goed ze ook naar elkaar luisteren. Hun wensen zijn onverenigbaar. Pas als je dat erkent en elkaars redenen niet bagatelliseert (zoals hier in deze discussie steeds gebeurd tav zijn argumenten) kan je samen op zoek naar andere oplossingen. 

yette schreef op 25-11-2021 om 07:48:

[..]

Uit de OP blijkt dat ze beiden hun standpunt aan elkaar hebben uitgelegd en dat hun wensen helaas niet overeen komen. We weten niet over welke mogelijkheden ze verder overleggen, want TO heeft al een tijdje niet van zich laten horen. Maar mij lijkt het logisch, in tegenstelling tot wat hier herhaaldelijk wordt gesuggereerd, dat ze het er samen heel veel over hebben. Feit is gewoon dat het onmogelijk is om te komen tot een oplossing waar ze beiden blij van worden. Hoe goed ze ook naar elkaar luisteren. Hun wensen zijn onverenigbaar. Pas als je dat erkent en elkaars redenen niet bagatelliseert (zoals hier in deze discussie steeds gebeurd tav zijn argumenten) kan je samen op zoek naar andere oplossingen.

Hier ben ik het mee eens. Volgens mij heb ik ook weinig anders beweerd. Ik heb alleen gezegd: allebei je standpunten op tafel leggen en dan stoppen en zeggen ‘nou, je weet hoe ik erover denk. En ik heb nou eenmaal meer gelijk omdat we vorige maand allebei nog zo dachten, omdat ik nou eenmaal autisme heb, omdat je mij niet mag dwingen (enz)’ is (nog) geen communicatie. Ik hoop en ga er vanuit, net als jij, dat TO en haar vriend inmiddels gesprekken hebben gehad hierover. Dat er geen gemakkelijke oplossing is snapt hier ook bijna iedereen. Er worden vooral veel mogelijke perspectieven en afwegingen geopperd. 

yette schreef op 25-11-2021 om 11:16:

[..]

Ik hoop ga ervan uit dat ze al een stuk verder zijn dan wij hier

Wat me in dit topic eigenlijk vooral stoort, zijn de onderliggende oordelen van sommigen over autisme. Niet alleen aan het adres van TO's vriend, maar ook aan dat van mede-forummers.

Volgens mij heb ik nergens gelezen dat iemand met autisme meer gelijk heeft dan iemand zonder. Misschien zelfs eerder andersom. Ik lees hier wèl mensen die vinden dat deze man goede argumenten heeft en dat hij zelf het beste weet wat hij met zijn ASS aan kan en daartegenover lees ik mensen die deze man niet serieus nemen vanwege datzelfde autisme. Die laatsten hebben het over koudwatervrees en soms zelfs over dat autisten het wel vaker niet zo goed zien en gewoon een duwtje nodig hebben. Alsof hij niet eens gelijk heeft over wat hij zelf voelt?!

Ik weet niet hoor, maar TO schrijft in de OP oa dat haar vriend aangeeft dat hij niet gelukkig is met zichzelf en er daarom nu nog niet klaar voor is. Bovendien vindt hij hun relatie nog niet stabiel genoeg voor de gezamenlijke verantwoordelijkheid voor een kind - ze wonen inderdaad ook nog maar nèt samen. Lijken mij persoonlijk hele goede argumenten die je niet moet bagatelliseren. Best naar dat sommige forummers zijn ASS gebruiken om dat wèl te doen. Die man is niet achterlijk. Hij zegt zinnige dingen die ervan getuigen dat hij goed na heeft gedacht over wat een kind nodig heeft. Het gaat namelijk niet alleen om TO's argumenten - het hebben van een huis, carrières, een vangnet en een verlangen. Als je samen een fijne omgeving wil bieden aan een kind, moet je daarnaast ook beiden zelf stabiel zijn en zeker zijn van je relatie.

Autist of niet. Toch?

Volledig mee eens. Dat die man de intentie heeft om de relatie te laten werken zoals TO het voor ogen heeft kan prima zo zijn, maar de praktijk van het samenwonen zal uitwijzen of het hem ook mentaal gaat lukken. 

Veel (mentaal gezonde) mannen volgen de kinderwens van de vrouw op 'n gegeven moment en zelfs dat is voor velen uiteindelijk geen walk in the park. Het is niet alleen het kind wat erbij komt, maar het houdt vaak ook in meer volk over de vloer (schoonfamilie) Is het een autist die van een druk sociaal leven houdt zul je een andere uitkomst krijgen dan iemand die veel tijd voor zichzelf en rust nodig heeft. 

TO is baas in eigen buik.

Hij kan van alles willen maar zo werkt dat dus niet.

Daarnaast, als je seks hebt kan je een kind maken. Neem als man ook je verantwoording mbt anticonceptie als je geen kinderen wil. En de meeste is ook nog niet eens 100% dus bij geen kinderen, beiden aan anticonceptie.

Zodra je de verantwoording geheel naar de ander schuift moet je achteraf niet gaan zeuren erover.

Het is zijn goed recht om kind niet te willen opvoeden. Maar de zwangerschp afbreken is haar keus, niet de zijnde. En betalen zal hij ook moeten als TO dat wil.

Ass of niet, hij kan hopelijk wel begrijpen hoe baby's ontstaan en dat TO baas in eigen buik is.

Denk niet dat wat TO als wensen heeft op de eerste pagina haalbaar zijn, hij wil geen kind, gaat denk ik ook niet goed kunnen opvoeden en relatie staat al onder druk.

Als moeder van een zoon met ASS is dit een onderwerp waar ik ook wel eens over nadenk. En waar ik het ook met zoon en zijn vriendin regelmatig over heb. Want dit is wel een beetje een schrikbeeld. Hoewel ik oprecht denk dat mijn zoon op een dag een hele goede vader zou kunnen zijn, maar nu nog even niet! Hij moet zelf nog een flink stuk groeien/ontwikkelen. Hij is er zelf nog niet uit, maar weet wel heel zeker dat hij NU geen kinderen wil.

Ik heb me even - uit een soort persoonlijke belangstelling - in dit topic en TO verdiept.
Zoals ik het begrijp heeft het nog niet zo lang geleden erg gerommeld in de relatie van Senna en haar vriend en zijn ze zelfs (op initiatief van de vriend van TO) een tijdje uit elkaar geweest. Ze wonen nog maar relatief kort samen (half jaar). Vriend moet daaraan nog wennen geeft hij aan. En ik vraag me op basis van de vorige topics af hoe gelukkig ze daadwerkelijk samen zijn. En vooral hoe stabiel. De partner van TO is depressief (of heeft in ieder geval al langere tijd depressieve klachten). En geeft dus heel duidelijk aan nu geen kind te willen.
Ik heb het idee dat hij zichzelf en zijn (on)mogelijkheden best goed kent. En dat Senna een roze bril opheeft over hun relatie zoals die nu is en over de toekomst.

Het lijkt mij alles bij elkaar geen gezonde situatie om een kind in te laten opgroeien. Ik vind dat zowel Senna als haar vriend erg onverantwoordelijk bezig zijn geweest door onbeschermde seks te hebben. Maar daar mag een eventueel kind niet de dupe van worden. Zoals hierboven al door iemand werd gezegd: in sommige situaties is abortus ook je verantwoordelijkheid nemen. Een kind heeft recht op geboren worden in een veilige en stabiele situatie. En natuurlijk zijn er altijd wel mouwen aan te passen, en komt het ook vaak genoeg soort van goed, maar in dit geval zou ik zeggen, wees alsnog verstandig en kies voor abortus. Hoe moeilijk ook.

Ik zeg zeker niet dat het gemakkelijk is, ik denk er ook niet gemakkelijk over, maar ik denk (probeer te denken) vanuit het belang van het kind.

Senna (en vriend) wens ik heel veel sterkte met deze enorm moeilijke beslissing. En ik hoop van harte dat hun relatie deze crisis overleeft. Ik weet uit ervaring dat een relatie zelfs kan verbeteren door een crisis, maar dan is communicatie wel heel belangrijk, en je in elkaar willen en kunnen verplaatsen. Hopelijk kan de vriend van Senna dat. Maar ik hoop ook dat Senna richting haar vriend dat vermogen heeft. En ik gun ze allebei een flinke dosis realiteitszin. 

Nou dat verheldert de boel wel.

redbulletje schreef op 25-11-2021 om 11:59:

[..]

Volledig mee eens. Dat die man de intentie heeft om de relatie te laten werken zoals TO het voor ogen heeft kan prima zo zijn, maar de praktijk van het samenwonen zal uitwijzen of het hem ook mentaal gaat lukken.

Veel (mentaal gezonde) mannen volgen de kinderwens van de vrouw op 'n gegeven moment en zelfs dat is voor velen uiteindelijk geen walk in the park. Het is niet alleen het kind wat erbij komt, maar het houdt vaak ook in meer volk over de vloer (schoonfamilie) Is het een autist die van een druk sociaal leven houdt zul je een andere uitkomst krijgen dan iemand die veel tijd voor zichzelf en rust nodig heeft.

Maar alle prikkels en gedoe die komen kijken bij het hebben van een kind zijn over een paar jaar nog exact hetzelfde. Als de vriend dat niet aankan, is dat mogelijk en zijn goed recht, verstandig zelfs, om dan niet voor kinderen te kiezen. Maar dan moet hij niet doen alsof hij over een paar jaar wél kinderen wil en de verantwoordelijkheid dan opeens wel aan kan.

Dat iemand van 20 geen kind wil kan ik heel goed begrijpen, ook zonder diagnose.
Dan ben je nog volop in ontwikkeling, bezig met opleiding, woont nog thuis of op kamers/studio.

MamaE schreef op 25-11-2021 om 13:48:

[..]

Maar alle prikkels en gedoe die komen kijken bij het hebben van een kind zijn over een paar jaar nog exact hetzelfde. Als de vriend dat niet aankan, is dat mogelijk en zijn goed recht, verstandig zelfs, om dan niet voor kinderen te kiezen. Maar dan moet hij niet doen alsof hij over een paar jaar wél kinderen wil en de verantwoordelijkheid dan opeens wel aan kan.

Dat iemand van 20 geen kind wil kan ik heel goed begrijpen, ook zonder diagnose.
Dan ben je nog volop in ontwikkeling, bezig met opleiding, woont nog thuis of op kamers/studio.

Daar zal hij achterkomen door het samenwonen. Daardoor leert hij of hij dat uberhaupt trekt of uiteindelijk beter af is in een eigen woning en met een latrelatie. Als hij over een paar jaar ervaren heeft dat hij samenwonen prima te doen vindt zou hij over de volgende stap kunnen beslissen. 

Maar zo te lezen speelt er ook nog depressie, wellicht dysthyme? Dat komt vaker voor bij autisme en is chronisch. 

En hij zal best van goede wil zijn en niet doen alsof, maar veel mensen laten over hun mentale grenzen gaan om hun geliefde te pleasen.